โรมานซ์จีนโบราณ-ทำไมแนวนี้ดูถูกคนที่ปรุงยา หาทางเป็นเซียน?

[samuison]

คือผมเข้าใจว่าแนวรักจีนโบราณ พิศวาสแห่งวังหลวงนั้นให้ความสำคัญกับกำลังภายในเกินไปอาจจะผิดเป้าหมายที่ต้องการสื่อของเรื่องได้

ว่าอาจจะสนใจกับการแย่งความรักและอำนาจทางการเมืองมากกว่า

แต่ผมว่านั่นคือการมองเรื่องราวแบบไม่รอบด้านหรือเพราะเหตุอะไรก็ไม่รู้

เอาแบบท่านหวงอี้

ที่ยังยอมรับความจริงของจักรวาลนั้น
ว่าพอมีข้อพิสูจน์แน่ชัดว่าการ"ทลายนภา" หลุดพ้นจากโลกมีอยู่จริงๆ

จอมคนในแผ่นดินที่ฆ่ากันตายเลือดนองแผ่นดิน ยังสามารถหยุดการกระทำทางการเมืองได้
เพราะเรื่องการหลุดพ้นจากโลกนั้นยิ่งใหญ่กว่าการชิงแผ่นดิน

แต่ท่าทางโรมานซ์จีนจะไม่คิดแบบนั้นน่ะครับ

ผมไปอ่านเจอประโยคหนึ่งอาจจะเขียนแบบผ่านๆ

"ท่านอัครเสนาบดีลาออกจากตำแหน่ง มุ่งอยู่กับการปรุงยา"
ก็เหมือนกับจะบรรยายว่า

เพราะพ่อที่เป็นอัครเสนาบดีทำอย่างนั้นทำให้นางเอกต้องเดือดร้อน

แต่สำหรับคนที่ผ่านแนวเอี้ยนเฟยของท่านหวงอี้มาจะรู้ว่า หากได้ยาจะทำให้ตนเองเป็นกึ่งเทพได้จริงๆนั้นคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

คือผมไม่แน่ใจว่าแนวโรมานซ์ต้องการสื่ออะไรเหมือนกัน

หรือเราควรจะมองแบบกลางๆว่า

"การปรุงยาสำเร็จทำให้เราเป็นกึ่งเซียนได้ก็จริง แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะปรุงสำเร็จ"

ทำให้เรามองแบบกลางๆได้

ว่ามันมีทางได้ผลจริง แต่คนทั่วไปมองเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะไม่เกี่ยวกับการแย่งชิงอำนาจในโลกมนุษย์ของพวกเขา

มีแต่พวกบ้าอัจฉริยะของยุทธภพเท่านั้น ที่จะโดนเกลี้ยกล่อมได้ด้วยการสำเร็จเป็นเซียน

คนธรรมดาจะแย่งชิงอำนาจกันไปและมองว่าการปรุงยาและสำเร็จเป็นเซียนนั้นไร้สาระหรือเปล่าครับ?

ผมนึกถึงนิยายจีนเรื่องหนึ่งแซวว่า

หากฮ่องเต้หนุ่ม มีร่างกายแข็งแรง บริหารบ้านเมืองอยู่เย็นเป็นสุข กองทัพเข้มแข็ง แต่อยู่ๆมาประกาศว่าจะไม่ยุ่งกับการบริหารราชการแผ่นดินอีกต่อไป
แต่จะกักตัวฝึกวิชาเพื่อสำเร็จเป็นเซียนแทน

แม้แต่เสนาบดีที่จงรักภักดีก็ทนเรื่องนั้นไม่ได้หรอก


แนวสมัยก่อนผมว่าค่อนข้างตอบได้ดีว่า

บ้านเมืองหรือวิชาฝีมือ
เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง

เพราะการฝึกวิชาฝีมือต้องจดจ่อ หากยังมาห่วงแผ่นดิน
จะไม่สามารถบรรลุขั้นสุดยอดได้
แนวท่านหวงอี้ก็ประมาณว่า

"อยากประลองกับยอดฝีมือคนนี้ แต่ไม่สามารถเสี่ยงชีวิตได้เพราะต้องรักษาชีวิตไปกอบกู้บ้านเมือง"

ทุกท่านมองว่าอย่างไรบ้างครับ?

การอธิบายแบบท่านหวงอี้หรือนิยายสมัยก่อนถูกกว่าหรือเปล่า?

คือกำหนดว่าการสำเร็จเป็นเซียนมีจริง แต่คนที่สนใจคือคนที่ติสท์มากพอหรือตัวประหลาดของยุทธภพเท่านั้นที่จะใส่ใจ
ไม่แปลกที่โรมานซ์จีนโบราณจะมองว่าพวกตัวประหลาดเฒ่าคือคนบ้า

เพราะมันก็บ้าจริงๆ

แนวโรมานซ์จากมุมมองผู้หญิงไม่แปลกที่จะสนใจเรื่องราวของบ้านเมืองมากกว่าหากอะไรที่เลื่อนลอยอย่างการสำเร็จเป็นเซียน

หากเอาตาม Lore ของจักรวาล
การปรุงยาความยากอยู่ในระดับที่"ยากมาก"เท่านั้น

ไม่ใช่ระดับ"เป็นไปไม่ได้"

ท่านอัครเสนาบดี ตัวประหลาดเฒ่าของแผ่นดิน ทางเทคนิคพวกนี้ก็เก่งเกือบจะที่สุดในแผ่นดินแล้วล่ะ
ไม่แปลกที่พวกนี้จะเข้าใจว่าหากตนเองทำไม่ได้ก็ไม่มีคนอื่นทำได้แล้ว

ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

เพราะเรื่องทำนองนี้ คนที่ปรุงยามาทั้งชีวิตมักไม่ได้กินยา

แต่ไอ้หนุ่มดวงดีพระเอกที่มาจากไหนไม่รู้ต่างหาก ถึงได้ทานยาเข้าไปได้

ทุกท่านคิดว่าอย่างไรบ้างครับ?

ผมชอบท่านหวงอี้ที่ยังรักษา Lore ข้อมูลของจักรวาลไว้ว่ามีการทลายนภาจริงๆ

มีทั้งคนที่ล้มเลิกการต่อสู้ทางโลกเมื่อมีข้อพิสูจน์ว่าการทลายนภามีจริง

และมียอดคนที่ตัดสินใจไม่ฟังเรื่องพวกนี้เลย เพราะกลัวว่าตนเองจะอดกลั้นไม่ไหว

มีภาระทางบ้านเมืองให้ต้องแบกรับก่อน

อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แนวสมัยก่อนก็เขียนพวกนี้ไว้ค่อนข้างชัด

ว่าวิชาฝีมือกับการชิงแผ่นดิน ฝึกไปพร้อมกันไม่ได้หากต้องการให้ถึงระดับสุดยอดของยุทธภพ

• Tweet

[Rumia]

ง่ายๆนิยายกำลังภายในมันคือแฟนตาซีเพ้อฝันไม่ตรงกับความเป็นจริงว่าง่ายๆมันคือแฟนตาซียุคกลางนั้นแหละ แต่เป็นธีมจีนจะมีมังกรมีตัวประหลาดอะไรก็ได้สเกลวิชาก็ไม่ต้องไปสนใจระเบิดภูเขาคือเรื่องธรรมดา หรือว่าง่ายๆนิยายกำลังภายในคือมโนภาพของผู้แต่งไม่อ้างอิงต่อความเป็นจริงใดๆ ส่วนนิยายรักจีนโดยรวมจะอิงจากความเป็นจริงสเกลจึงประมาณคนปกติแค่นั้น ต่อไห้เก่งระดับแม่ทัพไร้พ่ายในนิยายรักก็โดนธนูธรรมดาฆ่าตายได้ ในความเป็นจริงยาคือที่สุดของยุทธภพครับไม่ไช่วิชาไอ้วิชาเทพนะมันคือยุคของพวกหวงอี้กิมย้งครับ แต่เดิมยาต่างหากคือที่สุดของสายเทพยุทเช่นห้องสินยาแม่งชุปชิวีตนาจาได้เลย หงอคงจากที่สู้ไม่ได้โดนจับได้กลืนยาเทพแม่งถล่มสวรรค์ได้ เรียกว่ายาต่างหากคือที่สุด ไอ้วิชาหรือทะลวงภพนะมันคือแนวคิดของหวงอี้คนเดียวเลยครับ ซึ่งอ้างอิงจากพุทธที่มีหลายภพแต่เทพยุทธเดิมที่สุดคือยา ซึ่งอ้างอิงจากความเป็นจริงที่นักพรตเต๋ากลันยาต่างๆรวมถึงยาอายุวัตณะ(กัณชา)ที่พวกนี่ เอามาไห้ฮ้องเต้สูบนั้นแหละเทพยุทธสมัยก่อนมันอ้างอิงจากความเป็นจริงที่เต๋าแสดงปาติหารจากยาครับ

[samuison]

ง่ายๆนิยายกำลังภายในมันคือแฟนตาซีเพ้อฝันไม่ตรงกับความเป็นจริงว่าง่ายๆมันคือแฟนตาซียุคกลางนั้นแหละ แต่เป็นธีมจีนจะมีมังกรมีตัวประหลาดอะไรก็ได้สเกลวิชาก็ไม่ต้องไปสนใจระเบิดภูเขาคือเรื่องธรรมดา หรือว่าง่ายๆนิยายกำลังภายในคือมโนภาพของผู้แต่งไม่อ้างอิงต่อความเป็นจริงใดๆ ส่วนนิยายรักจีนโดยรวมจะอิงจากความเป็นจริงสเกลจึงประมาณคนปกติแค่นั้น ต่อไห้เก่งระดับแม่ทัพไร้พ่ายในนิยายรักก็โดนธนูธรรมดาฆ่าตายได้ ในความเป็นจริงยาคือที่สุดของยุทธภพครับไม่ไช่วิชาไอ้วิชาเทพนะมันคือยุคของพวกหวงอี้กิมย้งครับ แต่เดิมยาต่างหากคือที่สุดของสายเทพยุทเช่นห้องสินยาแม่งชุปชิวีตนาจาได้เลย หงอคงจากที่สู้ไม่ได้โดนจับได้กลืนยาเทพแม่งถล่มสวรรค์ได้ เรียกว่ายาต่างหากคือที่สุด ไอ้วิชาหรือทะลวงภพนะมันคือแนวคิดของหวงอี้คนเดียวเลยครับ ซึ่งอ้างอิงจากพุทธที่มีหลายภพแต่เทพยุทธเดิมที่สุดคือยา ซึ่งอ้างอิงจากความเป็นจริงที่นักพรตเต๋ากลันยาต่างๆรวมถึงยาอายุวัตณะ(กัณชา)ที่พวกนี่ เอามาไห้ฮ้องเต้สูบนั้นแหละเทพยุทธสมัยก่อนมันอ้างอิงจากความเป็นจริงที่เต๋าแสดงปาติหารจากยาครับ

แสดงว่าเน้นไทปางสายเขียวนั้นถูกต้องแล้ว
ขงจื้อกล่าวว่า"วิญญูชนไม่ถกเรื่องลี้ลับ แปลกพิสดาร"
คือผมพยายามจะแถว่าสังคมยังพอมีขงจื้อคอยปรามอยู่ ทำให้ไม่กลายเป็นสังคมที่เคร่งเรื่องปรุงยากันไปทุกหัวระแหง ฮา
หงอคงยังมีการกินผลท้ออะไรด้วยนะครับ หากไม่ลืมกัน ฮา
..คือช่วงนี้ผมพยายามวิเคราะห์ความแตกต่างของผู้หญิงกับผู้ชายในด้านมุมมองน่ะครับ
ว่ามีบทความเรื่องการทดสอบไอคิวของคนในแอฟริกา
ลองถามเรื่องตอนเข้าทำอะไรและหากไม่ทำอย่างนั้นจะทำอะไรคนแอฟริกาตอบไม่ได้
มีการมองว่า คนบางคนไม่สามารถจินตนาการถึงโลกที่เงื่อนไขต่างไปหรือเหตุกาณร์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้
คือผมมองว่าเรือ่งเนหือะรรมชาติก็คือเงื่อนไขที่ต่างไป
แต่คนธรรมดาอาจจะคิดไม่ถึงกัน
...
"เจาะเวลาหาต้าถัง"ก็เล่นมุกพวกยอดคนตัวประหลาดเฒ่า มองพระเอกที่ไม่ไปแดนศักดิ์สิทธิ์ว่าโง่เง่า ละทิ้งของที่ดีอย่างแดนศักิด์สิทธิ์ไปหาลาภยศสรรเสริญของราชวงศา์ถังแต่ความจริงคือไปขั้วโลกเนหือตายอนาถกันหมด
แต่ประเด็นคือหวงอี้ต่างไปคือแม้จะชิงแผ่นดิน แต่ก็ยังยอมรับว่าการทลายนภามีจริงน่ะครับ
ว่ามันยังเป็นเงื่อนไขที่ทำให้ยอดคนในยุคนั้นพิจารณาตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่คนทั่วไปอาจจะไม่เห้นด้วยไป

[Rumia]

[quote/]แสดงว่าเน้นไทปางสายเขียวนั้นถูกต้องแล้ว
ขงจื้อกล่าวว่า"วิญญูชนไม่ถกเรื่องลี้ลับ แปลกพิสดาร"
คือผมพยายามจะแถว่าสังคมยังพอมีขงจื้อคอยปรามอยู่ ทำให้ไม่กลายเป็นสังคมที่เคร่งเรื่องปรุงยากันไปทุกหัวระแหง ฮา
หงอคงยังมีการกินผลท้ออะไรด้วยนะครับ หากไม่ลืมกัน ฮา
..คือช่วงนี้ผมพยายามวิเคราะห์ความแตกต่างของผู้หญิงกับผู้ชายในด้านมุมมองน่ะครับ
ว่ามีบทความเรื่องการทดสอบไอคิวของคนในแอฟริกา
ลองถามเรื่องตอนเข้าทำอะไรและหากไม่ทำอย่างนั้นจะทำอะไรคนแอฟริกาตอบไม่ได้
มีการมองว่า คนบางคนไม่สามารถจินตนาการถึงโลกที่เงื่อนไขต่างไปหรือเหตุกาณร์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้
คือผมมองว่าเรือ่งเนหือะรรมชาติก็คือเงื่อนไขที่ต่างไป
แต่คนธรรมดาอาจจะคิดไม่ถึงกัน
...
"เจาะเวลาหาต้าถัง"ก็เล่นมุกพวกยอดคนตัวประหลาดเฒ่า มองพระเอกที่ไม่ไปแดนศักดิ์สิทธิ์ว่าโง่เง่า ละทิ้งของที่ดีอย่างแดนศักิด์สิทธิ์ไปหาลาภยศสรรเสริญของราชวงศา์ถังแต่ความจริงคือไปขั้วโลกเนหือตายอนาถกันหมด
แต่ประเด็นคือหวงอี้ต่างไปคือแม้จะชิงแผ่นดิน แต่ก็ยังยอมรับว่าการทลายนภามีจริงน่ะครับ
ว่ามันยังเป็นเงื่อนไขที่ทำให้ยอดคนในยุคนั้นพิจารณาตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่คนทั่วไปอาจจะไม่เห้นด้วยไป

ความจริงคือไม่มีวิทยายุทไงครับไม่มีวิชาอะไรเลยมือต่อยหินมือก็เจ็บเองนั้นคือความจริง นิยายหวงอี้มันคือแฟนตาซีครับคนๆเดียวถล่มกองทัพได้ มันย่อมไม่สนใจกองทัพฮ้องเต้อะไรทังนั้นอยู่แล้วดังนั้นทังเรื่อง ก็วนๆเวียนๆกับพวกที่มีพลังบ้าบอพวกนี้คุมทรัพยากรแย่งกันและหวงอี้หาทางลงไปที่ทลายนภา ที่เปิดดินเเดนใหม่ไห้พวกนี้มีที่ไปอาจได้พลังที่มากขึ้นใครก็อยากไปไงครับ แต่ความเป็นจริงมันไม่มีอะไรแบบนั้นวิชายุทอย่างมากก็แค่ต่อยตีเก่งแค่นั้น ดังนั้นในความเป็นจริงปาติหารที่แสดงจึงมีแค่นังไฟเดินบนน้ำอะไรพวกนี้ และที่สุดคือขายยาครับไช่ครับคือการขายยาของพวกแสดงปาติหารดังนั้นนิยายจีนส่วนใหณ่ ไม่นับยุคพวกหวงอี้กิมย้งพวกยาวิเศษจึงเป็นแกนหลักของนิยายแนวนี้ไม่ไช่แต่นิยายรักที่เน้นยาครับ แต่เป็นทุกเรื่องของจีนเว้นแค่ยุคของหวงอี้ครับ

[samuison]

[quote/]
ความจริงคือไม่มีวิทยายุทไงครับไม่มีวิชาอะไรเลยมือต่อยหินมือก็เจ็บเองนั้นคือความจริง นิยายหวงอี้มันคือแฟนตาซีครับคนๆเดียวถล่มกองทัพได้ มันย่อมไม่สนใจกองทัพฮ้องเต้อะไรทังนั้นอยู่แล้วดังนั้นทังเรื่อง ก็วนๆเวียนๆกับพวกที่มีพลังบ้าบอพวกนี้คุมทรัพยากรแย่งกันและหวงอี้หาทางลงไปที่ทลายนภา ที่เปิดดินเเดนใหม่ไห้พวกนี้มีที่ไปอาจได้พลังที่มากขึ้นใครก็อยากไปไงครับ แต่ความเป็นจริงมันไม่มีอะไรแบบนั้นวิชายุทอย่างมากก็แค่ต่อยตีเก่งแค่นั้น ดังนั้นในความเป็นจริงปาติหารที่แสดงจึงมีแค่นังไฟเดินบนน้ำอะไรพวกนี้ และที่สุดคือขายยาครับไช่ครับคือการขายยาของพวกแสดงปาติหารดังนั้นนิยายจีนส่วนใหณ่ ไม่นับยุคพวกหวงอี้กิมย้งพวกยาวิเศษจึงเป็นแกนหลักของนิยายแนวนี้ไม่ไช่แต่นิยายรักที่เน้นยาครับ แต่เป็นทุกเรื่องของจีนเว้นแค่ยุคของหวงอี้ครับ

ก็นั่นล่ะครับเท่าที่ผมสังเกต การเขียนให้เข้ากับโลกความจริงขึ้นมีมาในยุคหลังๆ
มีคนบอกว่าในช่วงต้นฉบับก่อนหน้านั้น มีอภินิหารมากกว่านี้
ประมาณว่าในเสื้ออึ้งย้งมีนกอาศัยอยู่อะไรด้วยซ้ำ
จีนยปัจจุบันพยายามเน้นว่าไม่มีเวทย์คาถาเรือ่งอภินิหาริย์ต่างๆด้วย
ถึงได้พยายามแถว่าปราณยุทธไม่ใช่เวทย์ว่างั้น
แต่ในเมือ่เราพยายามจะแถ ผมมองว่ามันก้ควรจะแถให้ตรงตามข้อเท็จจริงของจักรวาลน่ะครับ

[deaddy]

[quote/]
ความจริงคือไม่มีวิทยายุทไงครับไม่มีวิชาอะไรเลยมือต่อยหินมือก็เจ็บเองนั้นคือความจริง นิยายหวงอี้มันคือแฟนตาซีครับคนๆเดียวถล่มกองทัพได้ มันย่อมไม่สนใจกองทัพฮ้องเต้อะไรทังนั้นอยู่แล้วดังนั้นทังเรื่อง ก็วนๆเวียนๆกับพวกที่มีพลังบ้าบอพวกนี้คุมทรัพยากรแย่งกันและหวงอี้หาทางลงไปที่ทลายนภา ที่เปิดดินเเดนใหม่ไห้พวกนี้มีที่ไปอาจได้พลังที่มากขึ้นใครก็อยากไปไงครับ แต่ความเป็นจริงมันไม่มีอะไรแบบนั้นวิชายุทอย่างมากก็แค่ต่อยตีเก่งแค่นั้น ดังนั้นในความเป็นจริงปาติหารที่แสดงจึงมีแค่นังไฟเดินบนน้ำอะไรพวกนี้ และที่สุดคือขายยาครับไช่ครับคือการขายยาของพวกแสดงปาติหารดังนั้นนิยายจีนส่วนใหณ่ ไม่นับยุคพวกหวงอี้กิมย้งพวกยาวิเศษจึงเป็นแกนหลักของนิยายแนวนี้ไม่ไช่แต่นิยายรักที่เน้นยาครับ แต่เป็นทุกเรื่องของจีนเว้นแค่ยุคของหวงอี้ครับ

นิยายครับนิยาย


พวกพลังเหนือธรรมชาติมันมีจริงครับแค่คนแต่งนิยายเขียนเว่อไป
นิยายกำลังภายในสมัยก่อนไม่เวอร์มากนะ แต่พอเขียนๆไปยังกับดราก้อนบอล บอสตัวแรกมันก็กีกี้ดีๆนั่นแหล่ะ


กับคนปัจจุบันเห็นเรื่องที่เข้าใจแล้วรู้สึกปรกติ

ลองมองในมุมคนยุคโบราณสิ
ถ้าเราเป็นคนในยุค 2000 ปีก่อนมาเจอแบบนี้เราจะเรียกว่าอะไร

อย่างมีฝรั่งมาอธิบายกฏฟิสิก เรื่องมังกรบินได้
สรุปใจความ คือบินได้ในโลกที่มีความหนาแน่นของอากาศมากกว่าโลก
หรือทำนอง ส่วนประกอปในอากาศอาจไม่ใช่ไนโตรเจนเป็นหลัก


อย่างถ้าเราไม่มีนักโบราณคดี มาขุดเจอไดโนเสาร์แล้วจำลองโลกยุคดึกดำบรรให้เราเห็น

ถ้าเราไปเจอโลกยุคจูราสิก
เราก็ไม่คิดว่าเป็นโลกเดียวกันหรอก

สิ่งมีชีวิตล้านปีก่อน กับปัจจุบันมันต่างกัน
หลายชนิดยุคโบราณตัวใหญ่มาก ขนาดที่มีชีวิตในยุคปัจจุบันไม่ได้

ในนิยายมันก็เรื่องแต่ง สิ่งที่อยู่ในโลกๆนั้นมันไม่เหมือนโลกปัจจุบัน มันจะหลุดโลก หลุดสามัญสำนึกก็ไม่แปลก

อย่างเราหลับไป 100 ปีตื่นมาเจอคนเหาะเหินเดินอากาศได้
มีพลังยกของหนักได้หลายๆตัน เราจะคิดไง
เราอาจคิดว่าเขาเป็นยอดมนุษย์ ดัดแปลงอะไรทำนองนี้ก็ได้
แต่ยุคโบราณมันมีแต่คนธรรมดา คนฝึกวิชา แล้วก็เทพเซียน

ทั้งที่ในนิยาย หรือความเชื่อศาสนา การฝึกฝน หรือการดัดแปลงมนุษย์มีมาตลอด

อ่ะถ้าสมมุติผมแต่งวิธีดูเป็นเทพในอีก 100 ปีข้างหน้าให้ดูเข้าใจได้

คนในยุคนั้นถูกผสานเข้ากับเทคโนโลยี
มีการติดเซ็นเซอร์ต่างๆตามตัว
มีการใส่กระดูกเหล็กไปบนร่าง ติดระบบขับเคลื่อน ทำให้ใช้แรงมหาศาลได้
แค่ใส่ชุดปิดทำให้มองไม่เห็น

สามารถส่งสัญญาณคำขอยกตัวชุดด้วยสนามแม่เหล็กแม่นยำสูง เพื่อทำให้ตัวลอยได้
เช่น ชุดกับพื้นเป็นแม่เหล็กขั้วเดียวกัน
พอตัวลอยแล้วมีแรงดูดของแม่เหล็ก พุ่งตามทิศที่ต้องการ จากตึกสูงต่างๆ

[DDAvatar]

ผมว่าต้องแยกนะแนวเทพเซียน กับ กำลังภายในมันคนละแนวเรื่องนะครับ
เทพเซียนจะแนวฝึกตน ปรุงยา เพื่อเป็นเซียนแบบลัทธิเต๋า ใช้อาคม
แนวกำลังภายในมันคือแนวศิลปะการต่อสู้


แน่นอนว่ามันก็เหมือนไซไฟ กับ แฟนตาซี ที่มีผสมเป็น
เสปซโอเปร่า แบบ สตาร์วอร์ ปัจจุบัน

ฮวงอี้คือเอาเทพเซียนมาผสม กับกำลังภายใน
กิมย้ง คือเอา กำลังภายในผสมกับการเมือง
โกวเล้งคือเอา พวกนิยายนักสืบ ผสมกับกำลังภายใน


ส่วนปรัชญาสังคมจีนจริงๆ แล้ว มันคือการสู้กัน ของแนวคิด สายจิตนิยมกับสายโลกนิยม
ขุนนางจีนส่วนมาก คือโลกนิยม จริงๆแล้วคือปรัชญา นิติธรรม+ขงจื้อ  ส่วนสายจิตนิยม
คือสายธรรมชาตินิยม+ลัทธิเต๋า


จริงๆ แล้ว ต้นตอ ของ สายธรรมชาตินิยมคือ การค้นหาความจริงในธรรมชาติ ซึ่งถ้ามอง
จาก มุมมองของชาวนิติธรรม ก็เหมือนพ่อมดหมอผีจริงๆ  นีโอขงจื้อยุคหลังๆ เลยถึงขนาด
รังเกียจช่างฝัมือ นักวิทยาศาสตร์ไปเลย เอาแต่ เรียนตำราโบราณ สุดท้ายก็กลายเป็นตกยุค
ไปเลย

[sariora123]

ของทางฝั่งจีน นี่นอกจากฝึกตน แล้วต้องไ,รวบรวมของหายาก บลาๆ มาทำยา หรืออะไรสักอย่างเพื่อปลดล็อก ซึ่งก็ไม่ทราบว่าทำไมนิยมกันแบบนี้จริงๆ


ในมู้นึกผมเคย บ่นๆ ไปน่าจะเกียวกับ ภาวะบางอย่างที่ต้อวเข้า ภวังค์ไปเพื่อทำการ ปลดล็อกอะไรสักอย่าง
ซึ่งการทำสมาธิ ก็ทำได้ แต่ฝึกนานแถมอาจมีอันตราย


การใช้ตัวยาบางอย่าง ก็ได้ผลคล้ายๆ กันบ้าง
อย่าง***อวกาศ คนขายเคยมีรายงายว่าลูกค้าบางท่านนี่ถึงกับนิสัยเปรี่ยนเป็นผู้เป็นคนมากกว่าเดิม หลังได้ลอง
แต่บางคนก็ติดบัก แผ่นเสียงตกร่องกันเยอะ
นอกประเด็นไปแฮะ
     หรือแบบตำนาน แอสซาซินของทางตะวันออกกลางบางแหล่งที่ผมฟังมา เหมือนว่ามันพ้องเสียงกับคำว่าคนสูปฝิ่นหรืออะไรสักอย่างนี่แหละจำไม่ได้มากนัก (น่าจะเป็นยาบางอย่างที่ผสมฝิ่น) เพราะอัดเข้าไปแล้ว กล้าบ้าบิน ไม่กลัวอะไร  ไม่รู้สึกเจ็บปวด


นี่ก็นอกเรื่อง กลับๆๆ


  แนวโรมแมนซ์ คือแนวที่เน้นการมีปฏิสัมพันธ์กันของผู้คนครับ การที่หมกตัวทำอะไรแบบนั้น เป็นสิ่งที่ขัดกับการมี ปฏิสัมพันกัน ขัดต่อความเป็นสัตว์สังคมของคนเรา
 สังเกตได้ ครับว่า แม้แต่คนดังๆ ที่ประสปณ์ความสำเร็จ มากมาย หรือเป็นบุคคลใน ปวศ
แต่เพราะทุ่ม ทุ่มเททำอะไรอย่างแน่วแน่จนละทิ้งคนรอบตัวหรือครอบครัว
เป็นพวกครอบครัวมีปัญหาทั้งนั้น คานธี ก็มีปัญหากับลูกชาย
แจ็คหม่า ก็ครอบครัวมีปัญหา แค่ไม่ออกสื่อมาก


ร็อกกี้เฟลเลอร์ มีปัญหาดกันหนักจนลูกหลานไม่เอาจะตัดญาติหนีกันรอมล่อ(คือดูแลครอบครัวได้ห่วยมากทั้งๆ ที่รวยมากๆ นี่แหละ)   พอป่วยหนัก หมอยื่นคำขาดเลิกทำงานซะไม่งั้นตายแน่ๆ กุรักษาไม่ไหวล่ะ ใครก็รักษาให้ไม่ได้  พอเลิกทำงานมาตั้งมูลนิธิ เลยกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้บ้าง

[samuison]

[quote/]


นิยายครับนิยาย


พวกพลังเหนือธรรมชาติมันมีจริงครับแค่คนแต่งนิยายเขียนเว่อไป
นิยายกำลังภายในสมัยก่อนไม่เวอร์มากนะ แต่พอเขียนๆไปยังกับดราก้อนบอล บอสตัวแรกมันก็กีกี้ดีๆนั่นแหล่ะ


กับคนปัจจุบันเห็นเรื่องที่เข้าใจแล้วรู้สึกปรกติ

ลองมองในมุมคนยุคโบราณสิ
ถ้าเราเป็นคนในยุค 2000 ปีก่อนมาเจอแบบนี้เราจะเรียกว่าอะไร

[youtube/]
[youtube/]
[youtube/]
[youtube/]

อย่างมีฝรั่งมาอธิบายกฏฟิสิก เรื่องมังกรบินได้
สรุปใจความ คือบินได้ในโลกที่มีความหนาแน่นของอากาศมากกว่าโลก
หรือทำนอง ส่วนประกอปในอากาศอาจไม่ใช่ไนโตรเจนเป็นหลัก


อย่างถ้าเราไม่มีนักโบราณคดี มาขุดเจอไดโนเสาร์แล้วจำลองโลกยุคดึกดำบรรให้เราเห็น

ถ้าเราไปเจอโลกยุคจูราสิก
เราก็ไม่คิดว่าเป็นโลกเดียวกันหรอก

สิ่งมีชีวิตล้านปีก่อน กับปัจจุบันมันต่างกัน
หลายชนิดยุคโบราณตัวใหญ่มาก ขนาดที่มีชีวิตในยุคปัจจุบันไม่ได้

ในนิยายมันก็เรื่องแต่ง สิ่งที่อยู่ในโลกๆนั้นมันไม่เหมือนโลกปัจจุบัน มันจะหลุดโลก หลุดสามัญสำนึกก็ไม่แปลก

อย่างเราหลับไป 100 ปีตื่นมาเจอคนเหาะเหินเดินอากาศได้
มีพลังยกของหนักได้หลายๆตัน เราจะคิดไง
เราอาจคิดว่าเขาเป็นยอดมนุษย์ ดัดแปลงอะไรทำนองนี้ก็ได้
แต่ยุคโบราณมันมีแต่คนธรรมดา คนฝึกวิชา แล้วก็เทพเซียน

ทั้งที่ในนิยาย หรือความเชื่อศาสนา การฝึกฝน หรือการดัดแปลงมนุษย์มีมาตลอด

อ่ะถ้าสมมุติผมแต่งวิธีดูเป็นเทพในอีก 100 ปีข้างหน้าให้ดูเข้าใจได้

คนในยุคนั้นถูกผสานเข้ากับเทคโนโลยี
มีการติดเซ็นเซอร์ต่างๆตามตัว
มีการใส่กระดูกเหล็กไปบนร่าง ติดระบบขับเคลื่อน ทำให้ใช้แรงมหาศาลได้
แค่ใส่ชุดปิดทำให้มองไม่เห็น

สามารถส่งสัญญาณคำขอยกตัวชุดด้วยสนามแม่เหล็กแม่นยำสูง เพื่อทำให้ตัวลอยได้
เช่น ชุดกับพื้นเป็นแม่เหล็กขั้วเดียวกัน
พอตัวลอยแล้วมีแรงดูดของแม่เหล็ก พุ่งตามทิศที่ต้องการ จากตึกสูงต่างๆ

จะอ้างว่าเซี่ยงหวี่หรืออ่องลุกหลานเล่าปังที่ทรงพลังยกได้มากกว่านี้ครับ
ผมไปเจอบางท่านแซวว่าท่านกิมย้งตอนแกรเขียนวว่าคิวชู่กี่ ยกกระถางนำ้หนักหลายร้อยชั่งได้ชิลๆ
ตอนหลังต้องเปลี่ยนเป็นกาละมังทองเหลืองแทนเพื่อให้สมจริงยิ่งขึ้นเฒ่าทารกทื่ตบทุกคนกลิ้ง
ก็ยังกลัวทหารมองโกลกี๊กี๊ที่กระจอกกว่าพี่น้องสกุลบู๊ ปัญหาคืออย่างนี้ล่ะครับ
เราพยายามทำให้จอมยุทธเก่ง แต่ต้องให้ท่านข่านเก่งกว่าตามประวัติศาสตร์ผมอ่านพลิกฟ้าท้ามาตุภูมิฮั่น

อ้างว่าทหารจีนตะลุมบอนเก่งกว่า ซงหนูเก่งกว่าในด้านขี่ม้า
ทั้งที่ความจริงน่ะ
ชาวฮั่นเพาะพันธุ์ม้าได้เก่งกว่าต่างหากถึงเอาชนะเซียงหนูได้
 

ของทางฝั่งจีน นี่นอกจากฝึกตน แล้วต้องไ,รวบรวมของหายาก บลาๆ มาทำยา หรืออะไรสักอย่างเพื่อปลดล็อก ซึ่งก็ไม่ทราบว่าทำไมนิยมกันแบบนี้จริงๆ


ในมู้นึกผมเคย บ่นๆ ไปน่าจะเกียวกับ ภาวะบางอย่างที่ต้อวเข้า ภวังค์ไปเพื่อทำการ ปลดล็อกอะไรสักอย่าง
ซึ่งการทำสมาธิ ก็ทำได้ แต่ฝึกนานแถมอาจมีอันตราย


การใช้ตัวยาบางอย่าง ก็ได้ผลคล้ายๆ กันบ้าง
อย่าง***อวกาศ คนขายเคยมีรายงายว่าลูกค้าบางท่านนี่ถึงกับนิสัยเปรี่ยนเป็นผู้เป็นคนมากกว่าเดิม หลังได้ลอง
แต่บางคนก็ติดบัก แผ่นเสียงตกร่องกันเยอะ
นอกประเด็นไปแฮะ
     หรือแบบตำนาน แอสซาซินของทางตะวันออกกลางบางแหล่งที่ผมฟังมา เหมือนว่ามันพ้องเสียงกับคำว่าคนสูปฝิ่นหรืออะไรสักอย่างนี่แหละจำไม่ได้มากนัก (น่าจะเป็นยาบางอย่างที่ผสมฝิ่น) เพราะอัดเข้าไปแล้ว กล้าบ้าบิน ไม่กลัวอะไร  ไม่รู้สึกเจ็บปวด


นี่ก็นอกเรื่อง กลับๆๆ


  แนวโรมแมนซ์ คือแนวที่เน้นการมีปฏิสัมพันธ์กันของผู้คนครับ การที่หมกตัวทำอะไรแบบนั้น เป็นสิ่งที่ขัดกับการมี ปฏิสัมพันกัน ขัดต่อความเป็นสัตว์สังคมของคนเรา
 สังเกตได้ ครับว่า แม้แต่คนดังๆ ที่ประสปณ์ความสำเร็จ มากมาย หรือเป็นบุคคลใน ปวศ
แต่เพราะทุ่ม ทุ่มเททำอะไรอย่างแน่วแน่จนละทิ้งคนรอบตัวหรือครอบครัว
เป็นพวกครอบครัวมีปัญหาทั้งนั้น คานธี ก็มีปัญหากับลูกชาย
แจ็คหม่า ก็ครอบครัวมีปัญหา แค่ไม่ออกสื่อมาก


ร็อกกี้เฟลเลอร์ มีปัญหาดกันหนักจนลูกหลานไม่เอาจะตัดญาติหนีกันรอมล่อ(คือดูแลครอบครัวได้ห่วยมากทั้งๆ ที่รวยมากๆ นี่แหละ)   พอป่วยหนัก หมอยื่นคำขาดเลิกทำงานซะไม่งั้นตายแน่ๆ กุรักษาไม่ไหวล่ะ ใครก็รักษาให้ไม่ได้  พอเลิกทำงานมาตั้งมูลนิธิ เลยกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้บ้าง

Lobotomy การช็อกสมอง
เดี๋ยวนี้เขาห้ามทำแล้วครับเพระาเกี่ยวกับมนุษยธรรม
ว่าไปแตะอะไรจะมีผลกระทบจริงๆมองสมองเมหือนวงจรที่ซับซ้อนนั่นล่ะครับเรื่องสังคมและการทุ่มเทกับเป้าหมายน่าสนใจครับผมสังเกตว่า
"เพื่อเจ้าข้ายอมทิ้งบัลลังก์ได้"หรืออะไรเทือกนั้น
แต่พวกเธอก็อยากให้สามีของตนมีอำนาจมากที่สุดในแผ่นดินอยู่ดีหรืออย่างน้อยคนที่มีอำนาจมากที่สุดในแผ่นดินต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเธอว่าอย่างนั้น
การบำเพ็ญเซียนจะกลายเป็นอิคิโคโมริเก้บตัวไปไม่น่าใช่เรื่องที่แนวโรแมนซ์ต้องการ

ผมว่าต้องแยกนะแนวเทพเซียน กับ กำลังภายในมันคนละแนวเรื่องนะครับ
เทพเซียนจะแนวฝึกตน ปรุงยา เพื่อเป็นเซียนแบบลัทธิเต๋า ใช้อาคม
แนวกำลังภายในมันคือแนวศิลปะการต่อสู้


แน่นอนว่ามันก็เหมือนไซไฟ กับ แฟนตาซี ที่มีผสมเป็น
เสปซโอเปร่า แบบ สตาร์วอร์ ปัจจุบัน

ฮวงอี้คือเอาเทพเซียนมาผสม กับกำลังภายใน
กิมย้ง คือเอา กำลังภายในผสมกับการเมือง
โกวเล้งคือเอา พวกนิยายนักสืบ ผสมกับกำลังภายใน


ส่วนปรัชญาสังคมจีนจริงๆ แล้ว มันคือการสู้กัน ของแนวคิด สายจิตนิยมกับสายโลกนิยม
ขุนนางจีนส่วนมาก คือโลกนิยม จริงๆแล้วคือปรัชญา นิติธรรม+ขงจื้อ  ส่วนสายจิตนิยม
คือสายธรรมชาตินิยม+ลัทธิเต๋า


จริงๆ แล้ว ต้นตอ ของ สายธรรมชาตินิยมคือ การค้นหาความจริงในธรรมชาติ ซึ่งถ้ามอง
จาก มุมมองของชาวนิติธรรม ก็เหมือนพ่อมดหมอผีจริงๆ  นีโอขงจื้อยุคหลังๆ เลยถึงขนาด
รังเกียจช่างฝัมือ นักวิทยาศาสตร์ไปเลย เอาแต่ เรียนตำราโบราณ สุดท้ายก็กลายเป็นตกยุค
ไปเลย

ขอบคุณมากครับ
ผมไปอ่านเจอเลยเอามาแวซในนิยายของผมเมหือนกันว่า สายช่างฝฝีมือคือสายม่อจื่อน่ะครับ
เป็นคู่แข่งของสายขงจื้อ
ตามที่ท่านหวงอี้ยกมาว่าคัมภีร์ที่แย่งกันมีตำราพิชัยสงครามและการฝีมือว่างั้น
แต่ผมว่าคนก็ยังนับถือหลุปันนะครับอาจจะเพระาว่าแม้จงจื้อจะรังเกียจแค่ไหนแต่อะไรที่มีประโยชน์ต่อการทหารก็ปฏิเสธยากมาก
ผมกำลังจะเล่นมุกเรือ่งของจื้อกล่าวว่า
"วิญญู๙นไม่กล่าวถึงเรือ่งพิสดาร"ไปเจอเรือ่งตี้เหรินเจี๋ยพยายามอธิบายว่า
ขงจือ้ไมไ่ด้บอกว่าไม่มีภูตผี แค่บอกว่าอย่าพูดถึง
อาจจะเรียกว่าคือสาย เหตุผลนิยมในยุคที่มีความเชื่อแพร่หลายก็ไ้ดครับ
ว่าสายนิติธรรมที่ออกกฎหมายชัดเจนกับ สายขงจื้อที่บัณฑิตนับถือมากกว่า
จะได้รับการนับถือมากกว่าสายเต๋า
ที่เน้นเรือ่งการหลุดพ้น
ผมแปลกใจแนวย้อนเวลาหาอดีตของหลายเรื่องมาก
ทั้งที่พิสูจน์ว่าวิญญาณมีจริงแล้วก็ยังไม่เชือ่เรือ่งภูตผีอยู่นั่นล่ะ ฮา
แต่อย่างว่านั่นอาจจะเพระาทางรัฐบาลห้ามเอาไว้ ไม่เกี่ยวกับความเชื่อส่วนตัวของผู้เขียน

[deaddy]

[quote/]จะอ้างว่าเซี่ยงหวี่หรืออ่องลุกหลานเล่าปังที่ทรงพลังยกได้มากกว่านี้ครับ
ผมไปเจอบางท่านแซวว่าท่านกิมย้งตอนแกรเขียนวว่าคิวชู่กี่ ยกกระถางนำ้หนักหลายร้อยชั่งได้ชิลๆ
ตอนหลังต้องเปลี่ยนเป็นกาละมังทองเหลืองแทนเพื่อให้สมจริงยิ่งขึ้นเฒ่าทารกทื่ตบทุกคนกลิ้ง
ก็ยังกลัวทหารมองโกลกี๊กี๊ที่กระจอกกว่าพี่น้องสกุลบู๊ ปัญหาคืออย่างนี้ล่ะครับ
เราพยายามทำให้จอมยุทธเก่ง แต่ต้องให้ท่านข่านเก่งกว่าตามประวัติศาสตร์ผมอ่านพลิกฟ้าท้ามาตุภูมิฮั่น

อ้างว่าทหารจีนตะลุมบอนเก่งกว่า ซงหนูเก่งกว่าในด้านขี่ม้า
ทั้งที่ความจริงน่ะ
ชาวฮั่นเพาะพันธุ์ม้าได้เก่งกว่าต่างหากถึงเอาชนะเซียงหนูได้
 
[quote/]
Lobotomy การช็อกสมอง
เดี๋ยวนี้เขาห้ามทำแล้วครับเพระาเกี่ยวกับมนุษยธรรม
ว่าไปแตะอะไรจะมีผลกระทบจริงๆมองสมองเมหือนวงจรที่ซับซ้อนนั่นล่ะครับเรื่องสังคมและการทุ่มเทกับเป้าหมายน่าสนใจครับผมสังเกตว่า
"เพื่อเจ้าข้ายอมทิ้งบัลลังก์ได้"หรืออะไรเทือกนั้น
แต่พวกเธอก็อยากให้สามีของตนมีอำนาจมากที่สุดในแผ่นดินอยู่ดีหรืออย่างน้อยคนที่มีอำนาจมากที่สุดในแผ่นดินต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเธอว่าอย่างนั้น
การบำเพ็ญเซียนจะกลายเป็นอิคิโคโมริเก้บตัวไปไม่น่าใช่เรื่องที่แนวโรแมนซ์ต้องการ
[quote/]
ขอบคุณมากครับ
ผมไปอ่านเจอเลยเอามาแวซในนิยายของผมเมหือนกันว่า สายช่างฝฝีมือคือสายม่อจื่อน่ะครับ
เป็นคู่แข่งของสายขงจื้อ
ตามที่ท่านหวงอี้ยกมาว่าคัมภีร์ที่แย่งกันมีตำราพิชัยสงครามและการฝีมือว่างั้น
แต่ผมว่าคนก็ยังนับถือหลุปันนะครับอาจจะเพระาว่าแม้จงจื้อจะรังเกียจแค่ไหนแต่อะไรที่มีประโยชน์ต่อการทหารก็ปฏิเสธยากมาก
ผมกำลังจะเล่นมุกเรือ่งของจื้อกล่าวว่า
"วิญญู๙นไม่กล่าวถึงเรือ่งพิสดาร"ไปเจอเรือ่งตี้เหรินเจี๋ยพยายามอธิบายว่า
ขงจือ้ไมไ่ด้บอกว่าไม่มีภูตผี แค่บอกว่าอย่าพูดถึง
อาจจะเรียกว่าคือสาย เหตุผลนิยมในยุคที่มีความเชื่อแพร่หลายก็ไ้ดครับ
ว่าสายนิติธรรมที่ออกกฎหมายชัดเจนกับ สายขงจื้อที่บัณฑิตนับถือมากกว่า
จะได้รับการนับถือมากกว่าสายเต๋า
ที่เน้นเรือ่งการหลุดพ้น
ผมแปลกใจแนวย้อนเวลาหาอดีตของหลายเรื่องมาก
ทั้งที่พิสูจน์ว่าวิญญาณมีจริงแล้วก็ยังไม่เชือ่เรือ่งภูตผีอยู่นั่นล่ะ ฮา
แต่อย่างว่านั่นอาจจะเพระาทางรัฐบาลห้ามเอาไว้ ไม่เกี่ยวกับความเชื่อส่วนตัวของผู้เขียน

นักยกน้ำหนักปัจจุบันยกได้เป็นพันชั่งเลยนะ
เหล่าจอมยุทธ ยกได้หลักร้อยชั่งปรกติมากๆ
ที่ไม่ปรกติคือท่ายกมากกว่า


คือต่อให้เราแข็งแรงกว่าปัจจุบันมหาศาลนับพันเท่า
เราก็ยืนท่านี้ไม่ได้ถ้าไม่มีตัวช่วย

[zeadragon]

ลองเลือกดูระหว่าง

1-คนที่ตบอื่นตายได้ง่ายๆ

กับ

2-กับคนที่ปรุงยาที่ถ้าเกิดขัดใจคนข้างบนก็อาจโดนตบตายได้

ปรุงยามันเหมือนจะดีแต่ในโลกแบบนั้นพลังสำคัญสุด ไม่ต้องเก่งขนาดถล่มกองทัพ เอาแค่ตีคนตายแล้วหนีได้ ก็ไม่กลัวจะฆ่าคนแล้ว

ได้สูตรยาดีก็อาจมีคนแย่งอีก

ต้องอาศัยคนแบบข้อ 1 คอยคุ้มหัวอยู่ดี แต่ถ้าเจอตัวโหดจริงๆ ก็ไม่รอด

[samuison]

[quote/]


นักยกน้ำหนักปัจจุบันยกได้เป็นพันชั่งเลยนะ
เหล่าจอมยุทธ ยกได้หลักร้อยชั่งปรกติมากๆ
ที่ไม่ปรกติคือท่ายกมากกว่า


คือต่อให้เราแข็งแรงกว่าปัจจุบันมหาศาลนับพันเท่า
เราก็ยืนท่านี้ไม่ได้ถ้าไม่มีตัวช่วย
[youtube/]

เห็นว่าไมเคิลทำได้เพราะมีรองเท้าตะปูช่วยน่ะครับ
และได้พื้นที่ลื่นสามารถทำท่าเท่ๆได้

ร้อยชั่งก็ประมารหารครึ่งหรอืหารสามนี่ครับ
ประมาณสามร้อยกิโล พวกระดับสตรองแมนก็พอจะทำได้
ระดับเดอะเมาเท่าของฝรั่งทำได้ไม่แปลก
แต่คนจีนสมัยก่อนทำได้นี่ผมว่าก็เหนือมทนุษย์ใช้ได้เลยครับ
ไปอ่านเจอประมาณว่าท่านอ๋องที่ชอบวิชาบู๊ไปยกกระถางเล่น เลยตายอนาถเพราะยกขึ้นได้แต่วางพลาด
ผมไปอ่านเจอหลายเรือ่งแล้วรู้สึกว่า
ชาวจีนใจดีกับคนที่ทรงพลังมาก
ระดับฆ่า่ล้างครอบครัวอย่างบู๊สง
นายอำเภอก๋็ลงโทษแค่เนรเทศพอ
เป็นคนอื่นโดนประหารไปแล้ว

ลองเลือกดูระหว่าง

1-คนที่ตบอื่นตายได้ง่ายๆ

กับ

2-กับคนที่ปรุงยาที่ถ้าเกิดขัดใจคนข้างบนก็อาจโดนตบตายได้

ปรุงยามันเหมือนจะดีแต่ในโลกแบบนั้นพลังสำคัญสุด ไม่ต้องเก่งขนาดถล่มกองทัพ เอาแค่ตีคนตายแล้วหนีได้ ก็ไม่กลัวจะฆ่าคนแล้ว

ได้สูตรยาดีก็อาจมีคนแย่งอีก

ต้องอาศัยคนแบบข้อ 1 คอยคุ้มหัวอยู่ดี แต่ถ้าเจอตัวโหดจริงๆ ก็ไม่รอด

ขอบคุณครับ
อย่างหวงอี้ ยังเขียนคนปรุงาว่ามันก็ระดับตัวประหลาดเฒ่าของยุทธภพกันทั้งนั้นล่ะครับ
ว่าเอาชนะพวกระดับธรรมดาได้ แค่แพ้พวกตัวประหลาดเฒ่าด้วยกันที่สายต่อสู้โดยตรงเท่านั้น
แต่ท่านอัครเสนาบดี พ่อของนางเอกอะไรเทือกนั้น
มันไม่น่ามีใครไปหาเรื่องน่ะครับ
อยู่ดีดีจะมีใครไปท้าชกกับท่านอัครเสนาบดีได้
ว่าอัครเสนาบดีไปปรุงยา ก็มีเงินทุนและเส้นสายในการปรุงยาให้สำเร้จมากว่าพวกตัวประหลาดเฒ่าอื่นๆอีก
แต่เรื่องกับไม่มองอย่างนั้น
แต่อย่างว่า นั่นคือความแตกต่างของผู้หญิงกับผู้ชายมองต่างกันที่ผมมักจะแซวในนิยายของผมน่ะครับ

ว่าผู้หญิงเน้นการค้าขายร่ำรวย
ส่วนผุ้ชายเน้นวรยุทธ ฮา

[zeadragon]

ก็ถ้าขัดใจพวกตัวประหลาดเฒ่าก็โดนตบตายอยู่ดี

[samuison]

ก็ถ้าขัดใจพวกตัวประหลาดเฒ่าก็โดนตบตายอยู่ดี

เผลอกดทุบหัวไปขออภัย


แต่ตัวประหลาดเฒ่ามันติสท์น่ะครับ


คนอาจจะไม่เอามาคำนวณเท่าไร




ผมแซวว่า สังคมราขสำนักนั้นค่อนข้างสุภาพ
ทำอะไรอ้อมค้อมกว่า




ส่วนตัวประหลาดเฒ่าทำอะไรไม่เกรงใจชาวบ้านอาละวาดไปทั่ว


ผมสังเกตมาหลายครั้งแล้ว


นิยายจีนพยายามสื่อว่า


กองทัพราชสำนักกระทืบค่ายพรรคหนีกระเจิง


ทั้งที่ความจริง




ฝ่ายที่ล้มราชสำนักได้ในประวัติศาสตร์ก็มีค่ายพรรคนี่ล่ะครับ


ผมรู้สึกมาตลอดว่าค่ายพรรคไม่ใช่แนวก[size=78%]องทัพโจมตีมาก็กระเจิง[/size]


แต่สงครามกับค่ายพรรคจะกินเวลานาน สถานที่สู้รบอยู่ทั่วแผ่นดิน


แบบสามก๊ก โจรผ้าเหลืองนั่นล่ะครับ


เพราะต่างฝ่ายก็คือกองกำลังติดอาวุธกลุ่มหนึ่งเช่นกัน

[zeadragon]

ขึ้นอยู่กับความสามารถครับ

นักปรุงยาถ้าเก่งดังนี่โอกาสดูดคนโหดมาอย่างมาก ถ้าขัดใจใครขึ้นมาก็ซวยอีก พวกตัวโหดก็จะดึงตัวโหดกว่ามาตามสูตร

ไม่เหมือนสายสู้ ยิ่งโหดคนก็ยิ่งไม่อยากหาเรื่อง

[samuison]

ขึ้นอยู่กับความสามารถครับ

นักปรุงยาถ้าเก่งดังนี่โอกาสดูดคนโหดมาอย่างมาก ถ้าขัดใจใครขึ้นมาก็ซวยอีก พวกตัวโหดก็จะดึงตัวโหดกว่ามาตามสูตร

ไม่เหมือนสายสู้ ยิ่งโหดคนก็ยิ่งไม่อยากหาเรื่อง

เห็นในสัปประยุทธทะลุฟ้าเล่นมุกว่า




นักปรุงยามีความสามารถในการทูตสูงน่ะครับ




เพราะเรียกพวกยอดฝีมือมาข่วยตนเองได้หลายคน


ว่าเป็นที่นับหน้าถือตา คบมิตรได้เยอะ


แต่อย่างว่าล่ะนั่นมันแนวต่อสู้ แม้มีราชสำนักแต่กระจอกกว่าสำนักยุทธเก่งๆ

[DDAvatar]

[quote/]


เผลอกดทุบหัวไปขออภัย


แต่ตัวประหลาดเฒ่ามันติสท์น่ะครับ


คนอาจจะไม่เอามาคำนวณเท่าไร




ผมแซวว่า สังคมราขสำนักนั้นค่อนข้างสุภาพ
ทำอะไรอ้อมค้อมกว่า




ส่วนตัวประหลาดเฒ่าทำอะไรไม่เกรงใจชาวบ้านอาละวาดไปทั่ว


ผมสังเกตมาหลายครั้งแล้ว


นิยายจีนพยายามสื่อว่า


กองทัพราชสำนักกระทืบค่ายพรรคหนีกระเจิง


ทั้งที่ความจริง




ฝ่ายที่ล้มราชสำนักได้ในประวัติศาสตร์ก็มีค่ายพรรคนี่ล่ะครับ


ผมรู้สึกมาตลอดว่าค่ายพรรคไม่ใช่แนวก[size=78%]องทัพโจมตีมาก็กระเจิง[/size]


แต่สงครามกับค่ายพรรคจะกินเวลานาน สถานที่สู้รบอยู่ทั่วแผ่นดิน


แบบสามก๊ก โจรผ้าเหลืองนั่นล่ะครับ


เพราะต่างฝ่ายก็คือกองกำลังติดอาวุธกลุ่มหนึ่งเช่นกัน

ก็ขึ้นอยู่กับยุคแหละครับ  โดยปกติถ้าซ่ามากก็โดนเผายกสำนักแบบ วัดเส้าหลินโดน ย่งเจิ้นเผาไงครับ  ส่วนช่วงที่ค่ายพรรค เหนือทางการ
คือช่วงที่ ราชสำนักอ่อนแอ แผ่นดินแตกแยก ค่ายพรรคเลยเหนือกว่าราชสำนัก


บางทีราชสำนักก็ส่งท่านอ่องมาตั้งค่ายพรรคคุมยุทธภพก็มี  จำได้นิยายเรื่องนึง ท่านอ่อง รับตำแหน่งประมุขพรรคมาร มาปราบเหล่ายอดยุทธ
ฝ่ายธรรมะท่านอ๋องด่ากราด ถ้าเพื่อประชาราษฎ ทำไมไม่เข้ารับราชการช่วยเหลือประชาชน มาตั้งตัวเป็น ค่ายพรรค ขุดรีดประชาชนทำไม

[samuison]

[quote/]


ก็ขึ้นอยู่กับยุคแหละครับ  โดยปกติถ้าซ่ามากก็โดนเผายกสำนักแบบ วัดเส้าหลินโดน ย่งเจิ้นเผาไงครับ  ส่วนช่วงที่ค่ายพรรค เหนือทางการ
คือช่วงที่ ราชสำนักอ่อนแอ แผ่นดินแตกแยก ค่ายพรรคเลยเหนือกว่าราชสำนัก


บางทีราชสำนักก็ส่งท่านอ่องมาตั้งค่ายพรรคคุมยุทธภพก็มี  จำได้นิยายเรื่องนึง ท่านอ่อง รับตำแหน่งประมุขพรรคมาร มาปราบเหล่ายอดยุทธ
ฝ่ายธรรมะท่านอ๋องด่ากราด ถ้าเพื่อประชาราษฎ ทำไมไม่เข้ารับราชการช่วยเหลือประชาชน มาตั้งตัวเป็น ค่ายพรรค ขุดรีดประชาชนทำไม

 พอช่วยประชาชนโดยฆ่าขุนนางกังฉินท่านอ๋องก็ว่าอีกนั่นล่ะ ฮา




ผมแซวในเรื่องของผมล่ะครับว่า




ขนาดกระบี่วิญญูชนอย่างงักปุ๊กคุ้ง เจอขันทีอัญเชิญราขโองการมายังเกือบชักกระบี่ไปแล้ว


ไปเจอเรื่องหนึ่งคนไทยเขียน


ฮ่องเต้ไว้ใจขุนนางไม่ค่อยจะได้ เลยต้องไปรับจ็อบหัวหน้าพรรคมารแทน


เอาแบบราชวงศ์หมิง จูหยวนจางก็กำเนิดจากค่ายพรรคล่ะครับ


ผมแซวในเรื่องว่าหากคนคุมพรรค ไม่ใข่เตียบ่อกี้แต่เป็นประมุขยิ่ม หรืออุ้ยเสี่ยวป้อล่ะก็


จูหยวนจางเป็นปุ๋ยไปแล้ว


ไม่ปล่อยให้ฆ่าพี่น้องในพรรคอย่างนั้นหรอก

[DDAvatar]

ส่วนมากขุนนางตงฉิน โดนค่ายพรรคเฉือนคนแรกนะ เพราะขุนนางตงฉินไม่ปล่อยให้มีค่ายพรรค อยู่เหนือกฎหมายหรอก
ธุรกิจหลัก ที่ค่ายพรรคชอบทำก็คือ ค้าเกลือเถื่อนนะ ส่วนขุนนางกังฉิน นี่ อำนวยความสะดวกและจ่ายส่วยให้ค่ายพรรค
แล้วแต่ว่าความสัมพันธ์ เป็นแบบฝ่ายไหนเหนือกว่า

[samuison]

ส่วนมากขุนนางตงฉิน โดนค่ายพรรคเฉือนคนแรกนะ เพราะขุนนางตงฉินไม่ปล่อยให้มีค่ายพรรค อยู่เหนือกฎหมายหรอก
ธุรกิจหลัก ที่ค่ายพรรคชอบทำก็คือ ค้าเกลือเถื่อนนะ ส่วนขุนนางกังฉิน นี่ อำนวยความสะดวกและจ่ายส่วยให้ค่ายพรรค
แล้วแต่ว่าความสัมพันธ์ เป็นแบบฝ่ายไหนเหนือกว่า

นั่นล่ะครับ


นิยายรุ่นหลังๆเริ่มอธิบายว่าค่ายพรรคมีที่มาอย่างไร




ท่านโกวเล้งยังเล่นมุกเลยว่า


ตระกูลของไซมึ้งชวยเสาะ ขายขนมเปี๊ยะและอื่นๆ




หวงอี้ก็มีพรรคที่ค้าเกลือเถื่อนอย่างในมังกรคู่
แต่ความสัมพันธ์มันดูเหล็งฮู้ชงก็ตบนายทหารกระเด็นน่ะครับ


ไม่เห็นใครทำอะไรได้




ประมุขยิ่มก็ระดมกำลังระดับจะก่อการกับราชสำนักได้จริงๆในตอนใกล้จบ


...




ผมไปอ่านเจอนิยายฝรั่ง เล่นมุกคล้ายกัน


ประมาณพูดว่าทหารเรือสเปนก็งั้นๆ


โจนสลัดต่างหากที่เก่งกว่ามาก


จีนก็เล่นมุกเดียวกันว่า โจรไม่ได้กลัวทางการ


โจรกลัวโจรด้วยกัน




พรรคที่ค้าเกลือมีการบรรยายว่า


อาวุธอะไรดีกว่า ร่างกายก็หนาแข็งแรงต่างกับทหารที่อดอยาก


ขวัญกำลังใจก็ดีกว่าเพราะเป็นระบบลูกหลานปกป้องกันและกัน