เอาตามตรงผมว่ารอดยากเพราะนิสัยเราในยุคนี้จะไปทำอะไรแบบนั้นมันปรับตัวนานครับ ใครแม่งไม่เคยนังสมาธิจะมานังสมาธิได้จริงจังนานมาก แบบเดียวกับออกกำลังกายหรือเล่นกีฟาใครไม่เคยทำจะมาทำทุกวันแม่งยาก หรือเรื่องเรียนอ่านหนังสือใครที่เป็นสายกีฟาไม่ต้องเคยกังวลเรื่องการอ่านหนังสือมาสอบ ไห้มานังอ่านสอบไห้ได้ท้อปแม่งโคตรยาก นี่คือเรื่องปกติที่เราสามารถเรียนรู้ได้แต่การเปรี่ยนไปทำในสิ่งที่ไม่เคยมันยากมากครับ ยิ่งต้องทำไห้ได้ดีอีกนี่ยากบรรลัยแล้วการไปทำสิ่งที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็น อย่างบ่มเพาะพลังนี่ถ้าไม่มีพลังโกงจะรอดหรือครับ ความเคยชินและตรรกะของเราบางที่ก็เหนี่ยวรังเรานะครับต่างโลกเราอาจได้เปรียบด้านความรู้ แต่ถ้าธาตุทุกอย่างไม่เหมือนเดิมเลยละจะยังทำอะไรได้อีกไหม ผมยกตัวอย่างง่ายๆไห้ท่านไปฟิดกล้ามแบบเดอะร็อกตอนนี้เลย จะทำได้เหมือนเดอะร็อกไหมในเวลาพอๆกันและอย่าบอกว่ายากเกินไปเพราะ คนที่ทำได้ในโลกมีเป็นล้านๆคนมันคือการฟิสเนตที่อาศัยความซื่ตรงในการฝึกแค่นั้น แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นคนที่ไม่เคยทำก็ยากที่จะทำต่อไห้ทำได้ก็ไช้เวลาปรับตัวนานมาก ที่นิยายมันไส่พลังโกงเข้าไปเพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าคนยุคนี้ไม่สามารถปรับตัวกับสิ่งที่ไม่เคยได้ง่ายๆครับ
เท่าที่ผมอ่านเจอ
บางครั้งการเดินปราณมันทรมานก้จริงแต่ตอนที่ผ่านขั้นต่อไปได้มันทำให้รู้สึกดียิ่งกว่ายาเสพติดน่ะครับ
ท่านหวงอี้ กิมยิ้งก้บรรยายว่า
"ให้ความรู้สึกอุ่นสบาย"ผมเล่นมุกว่ามันเหมือนยาเสพติดนั่นเอง
และอาจจะเป็นเรื่องวิถีชีวิตนั่นล่ะที่มีคนบอกว่าคนจนมีลูกเยอะ หัวคำ่ปิดไฟเข้านอนนั่นล่ะครับ หากท่านไม่มีอะไรอื่นให้ทำนอกจากฝึกวิชา
ก็ทำได้แค่ฝึกวิชานั่นล่ะ
เดอะร็อคทำได้เพระาเขาทำเป้นอาชีพน่ะครับ
แบบเดียวกับนักมวยหรือคล้อปป์และเหล่านักเตะ
ทุกคนทำได้อย่างนั้น หากได้รับการสนับสนุนจากทีมลิเวอร์พูลด้วย ให้สามารถไม่ทำอะไรเลยนอกจากการเตะฟุตบอลได้
เกี่ยวกับคำถามนี้ ตอบได้แค่ว่า อยู่รอดได้ไม่นาน ครับ ยกเว้นว่าจะมี แบ๊ค ที่แข็งแกร่ง ถึงจะอยู่รอดได้นาน
เป็นผลทำให้เกิดระบบ"เกาะต้นขา"ในนนิยายหลายๆเรื่องนั่นเอง
ไม่แปลกที่บรรดานายน้อยจะดูถูกคนธรรมดาเพราะคิดตามสามัญสำนึกแล้ววมันไม่สามารถมาแข่งกับพวกสกุลใหญ่ได้เลยนั่นเอง
โลกที่พลังเป็นใหญ่ แค่อยู่เฉยๆ ก็ตายได้ เพราะบางทีพวกเทพตีกันหายทั้งเมือง
ไม่มีของโกงนี่จะฝึกพลังให้เก่งพอเอาตัวรอดนี่ยากเลย
ทางเลือกที่จะเข้าสำนักบางทีก็ดี ถ้าสามารถออกจากสำนักได้อะนะ อย่างน้อยได้มีวิชาติดตัวมานิดหน่อย
ถ้าโชคดีไม่โดนรังแกก็พออยู่ได้นานหน่อย พอมีเรื่องทนอยู่ไม่ได้ค่อยออก
ไปอยู่ที่กันดานหน่อยก็เป็นเจ้าถิ่นได้ แต่ถ้าเข้าแล้วห้ามออก อย่าเข้าดีกว่าเสี่ยงเกิน
แล้วถ้าแบบมีของโกงที่ฝึกพลังได้เองอยู่แล้ว อันนี้เข้าสำนักก็ไม่มีประโยชน์จริงๆ
ผมไปเจอมาอย่างน้อยในแนวฝั่งก็พยายามบรรยายว่า
ออกเดินทางคนเดียวก็ดูเท่ดี
แต่ในค่ายพรรค สำนัก มีระบบการเรียนการสอนที่ดีกว่า
มีหินวิญยาณ มีสวนสมุนไพร มีห้องสมุดสำนักและอาจารยืที่เชี่ยวชาญในสาขานั้นๆ
หากเราไม่มีแหวนผีสิงวิญฐญาณเจ้าคุณปู่ที่เ่กงทุกอย่าง
เป็นคนที่สามารถสอนวิชาเราได้ตลอดเวลาจากในแหวนหรือสร้อยคอ
อยู่ในสำนักจะมีของครบกว่าเพราะเดินผจญภัยคนเดียวนั้นจะลำบากมากๆ หากต้องการของที่ต้องการ
แต่อย่างว่าล่ะหากเทียบกับที่เจอศิษย์พี่ กวนโอียแล้วเอาเงินไปซื้อตำรามาฝึกเองจะดีกว่า
[quote/]
เดี๋ยวไอ้เพื่อนที่ว่ามันจะไปล่อตีนชาวบ้านให้เราซวยไปด้วยน่ะสิท่าน นั่นน่ะ มุกมาตราฐานหนังฝึกตนเลยนา
ไม่ว่าเพื่อนหรือผู้หญิง คนใดคนหนึ่งต้องไปหาเท้ามาให้เราเสมอ
มีคนแซวว่าเป้นเจ้าอ้วน จะยอมโดนกระทืบเพื่อพระเอก และพระเอกจะปล่อยให้เจ้าอ้วนปกครองโลกหลังจากพระเอกขึ้นไปอีกมิติหนึ่งแล้ว
ลองเล่น civ ดูครับจะรู้แนวทางสงบสุขไม่เจริญไวเท่าบ้าสงคราม
แต่ต้องรู้จักการบริหารสงครามให้เป็นผู้ชนะในระยะยาวครับ
เช่นจะตีประเทศติดกัน ก็ต้องดูว่าเป็นพันธมิตรใคร
อยากรอดในโลกเทพเซียน ต้องหาคนเกาะขาให้ถูกครับ
รู้จักลงทุนกับตัวเทพๆโกงตอนที่ยังไม่เติบโต
ถึงเราจะไม่ใช่เจ้าสำนัก แต่เป็นเพื่อนสนิทเจ้าสำนัก
ชีวิตก็สบายครับ
คือทางเทคนิคเราก็เห้นสำนักที่ว่าเทพๆโดนล้มอย่างง่ายดายหลายครั้งนี่ครับ?เอาไม่ต้องถึงมือพระเอกปราณยุทธ
การเข่นฆ่าล้างสำนักจากฝ่ายธรรมะหรือพรรคมารธรรมดาที่ยกพวกตีกันแย่งเขตแดน ก็มีแววทำให้เราตายได้แล้ว
"ส่งไปทำภารกิจอันตราย"ก็คือมุกเข่นฆ่ากันทางอ้อมอย่างหนึ่งที่เคยเจอมาในหนังจีน
ใบลาออกอยู่ที่ไหนครับ? บริษัทมืดในมังงะญี่ปุ่นชัดๆ ทำดีก็ล่อเท้า ทำตัวร้ายก็ล่อทีน ลาออกเถอะอรชุน
ไปเจอมุกอิเซไคน่ะครับ
ว่าต้องการไปต่างโลก
นึกว่าจะได้ไปแนวอิเซไค แฟนตาซีญี่ปุ่น
แต่โดนส่งไปโลกปราณยุทธแทน
หากไปอยู่แนวอิเซไคคงไ้ดสโลไลฟ์
ไปอยู่โลกปราณยุททธเราคงโดนฆ่าเมื่อไรก็ไม่รู้
เอาแค่มีชีวิตให้รอดก่อนโดนรับเข้าสำนกยังยากเลยมั้ง
สำนัก=มาเฟียเจ้าถิ่น
ถ้าสำนักไหนบริหารดีก็ดีไป แต่ถ้าทำตัวเป็นโจรซะเองแบบเล่นเองชงเองปราบเอง สัตว์อสูรบุกก็ปล่อยตามเวรตามกรรม พอถึงเวลาก็มาเก็บค่าคุ้มครอง
ราชสำนัก=ตัวแดกภาษีไร้ประโยชน์
สนแต่ผลประโยชร์ตัวเองไม่สนชาวบ้านตาดำๆหรอก
อนิจจาชะตากรรมของชาวบ้าน ที่แค่สัตว์อสูรหมาป่าอาละวาด หมู่บ้านหลายร้อยคนก้มีสิทธิตายหมู่ได้แล้ว
ผมกำลังหาทางเล่นมุกการเป็นขุนนางในแนวปราณยุทธเมหือนกันล่ะครับ
บางครั้งผมยังงอยู่ว่าราชสำนักมันมีขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อ สำนักมันก้ทำตัวเป็นมาเฟียอยู่เนหือราชสำนักอยู่แล้ว
หากมองในแง่นหนึ่ง
สำนักที่ตั้งภารกิจ ให้ลุกศิษย์ไปปราบสัตว์อสูร ผมก็มองว่ามีประโยชน์ระดับกิลด์นักผจญภับยนะครับ
อย่างน้อยก็มีประโยชน์ต่อชุมชนบ้าง
ไปเจอที่ฝรั่งเขีัยนเรื่องหนึ่งขุนนางก็ไม่ใช่คนที่ชอบลาภยศทุกคนบางคนต้องการเป้นนายอำเภอที่หมู่บ้านกันดาร บ้านนอกมากกว่า เพราะไม่มีของสำคัญอะไรมากพอที่จะเจอพวกบ้ามายกพวกตีกัน
ถ้านิยายสมัยใหม่เข้าสำนักแทบไม่มีประโยชน์ เพราะทรัพยากรก็ไม่ได้มากมายอะไร ไม่มีอิสระ
จะได้ของดีต้องทำตัวเด่น ทำตัวเด่นก็ล่อทีนอีก
เต็มที่ก็ต้องหาพวกนายน้อยประจบดีๆ แต่พวกนายน้อยก็เห็นว่าเราเป็นหมา ถ้าไม่ถูกใจ หรือโดนสั่งไปทำเรื่องแย่ ก็ซวยอีก
เพราะงั้นก็ทำการค้าขายเล็กๆน้อย ค่อยๆ ฝึกพลังไป ไม่ทำตัวเด่น ก็น่าจะดีสุด
ไปเจอที่ฝรั่งเขียนก็มีอย่างนั้นล่ะครับ
เอาวิชาธรรมดาและทำตัวเป็นพ่อค้าเร่ ค่อยๆเดินทางและฝึกฝนไป..
ไปเจอโรลเพลย์พวกฝรั่งก็พยายามหาเหตุผลมาอธิบายระบบของสำนักนะครับ
ว่ามีหน่วยงาน ห้องหอต่างๆ
มีสถานที่ชัดเจนกว่าที่พวกนี้จะยกพวกตีกันเืพ่อยึดครองทำเลที่ฝึกวิชาดีดีเอาไว้
ทำให้คนธรรมดาหรือจอมยุทธพเนจรไม่สามารถเทียบได้อย่างน้อยก็ในห้องสมุด ที่มีตำรามหาศาล ที่ต้องเอาแต้มภารกิจไปแลก
แน่นอน หากเรามีเจ้าคุณปู่ในแหวน เคล็ดวิชาขั้นต่ำจำนวนมากก็ไร้สาระ สู้วิชาขั้นสูงไมไ่ด้อยู่แล้ว
