ตอนนี้ตกงานครับและมาอยู่กับตาที่สุรินทร์ บ้านตาติดป่าไม่มีไฟไม่มีน้ำ ตอนแรกกะว่าจะมาอยู่แค่อาทิตย์สองอาทิตย์แล้วก็กลับไปหางานใหม่ แต่พออยู่ไปเผลอแป๊บเดียว 3 เดือนแล้ว ในทุกวันก็เช้ามาผมก็นั่งจิบกาแฟรอดูพระอาทิตย์ขึ้นไม่มีเสียงรถไม่มีเสียงคนมารบกวน เป็นอะไรที่เงียบมากแล้วก็สบายใจ ตอนมาแรกๆอยู่นี่ว่างๆก็ไม่มีอะไรทำเลยไปหาหนังสือมาอ่าน ก็ซื้อมาจากในห้างซื้อมา 2 เล่มอ่านแก้เหงา หนังสือเรื่อง the way cafe
คาเฟ่สำหรับคนหลงทาง เหล้าคร่าวๆก็ชายหนุ่มคนหนึ่งพักจากงานต้องการขับรถไปที่ไกลๆเพื่อชาร์จแบตหลังจากนั้นหลงทางเจอคาเฟ่อยู่กลางทางจึงแวะเข้าไป แล้วเจอกับคำถาม 3 ข้อบนเมนูที่ทำให้เขาสงสัย เหตุใดคุณจึงมาที่นี่ คุณกลัวตายไหม คุณพึงพอใจกับชีวิตหรือยัง
:-[อ่านแล้วผมรู้สึกดีมากๆเลยมันเข้ากับชีวิตที่ผมเป็นอยู่ในตอนนี้ ที่ผมได้อ่านก็ได้ข้อคิดอะไรหลายอย่าง ว่าสำหรับแต่ละคน บางทีก็ไม่ได้ตระหนักถึงเป้าหมายในชีวิตของตัวเองเลย คำถาม 3 ข้อที่ถามมาก็เหมือนเป็นตัวจุดประกายให้เราค้นหาเป้าหมายในชีวิตของเรา สำหรับหลายๆคนณปัจจุบันในตอนนี้ อาจกำลังทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่ออะไรก็แล้วแต่ ก็อาจจะไม่ได้สงสัยเลยว่านั่นคือสิ่งที่เราอยากจะทำจริงๆหรือเปล่า หรือเป็นแค่สิ่งที่ทำตามคนอื่นมา เป้าหมายปัจจุบันตอนนี้ของผมก็ ผมที่อยู่ที่ตรงนี้ เลี้ยงหมู สร้างกระท่อมสักหลังนึง เผาถ่านเล็กๆน้อยๆ ในตอนเช้าของทุกๆวัน ผมจะตื่นมาชงกาแฟสัก 4-5 แก้ว แล้วก็จะจิบมันทั้งวัน แล้วก็นั่งอ่านนิยายไปทั้งวัน คิดว่าแค่นี้แค่นี้แหละจริงๆนะ อยากจะมาแบ่งปัน ความสุขของผมก็มีแค่นี้แล้วก็อากาศดีจริงๆ
ผมจะสร้างกระท่อมอยู่ใกล้ๆป่าแล้วก็ซื้อหนังสือมาอัดแล้วก็นั่งอ่านมันทั้งวันทั้งคืนพร้อมกับจิบกาแฟไปด้วยให้ตายเถอะสบายดีจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน่ะครับ ตอนนี้ผม26 ทุนสองแสน กระท่อมหลังนึงเลี้ยงหมูรอขาย เผาถ่าน นั่งจิบกาแฟดูพระอาทิตย์ขึ้นในทุกวัน กระท่อมต้องสองชั้นด้วย
ผมจะเกษียณแล้ว ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป