ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาที่มีการกล่าวถึงในวรรณกรรมกันอย่างกว้างขวาง แน่นอนว่าแม้แต่ในอนิเมะ มังงะและก็ไลท์โนเวลเองก็ด้วย
แต่ดูเหมือนว่าเหตุผลที่ถูกนำไปใช้จะไม่ได้เกิดจากความประทับใจในหลักคำสอน
(ไม่ได้มีเจตนาจะหาเรื่องชาวคริสเตียนแต่อย่างใดสาบานได้...)
แถมบางทีก็ถูกนำไปตีความเป็นตัวร้ายอีกต่างหาก...
แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆนะ! ก็บาปเจ็ดประการมันเป็นแนวคิดที่สุดยอดจริงๆนี่นา!
ใครๆก็อยากเอามาใช้ในงานเขียนกันทั้งนั้นแหละ เราเองก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้นด้วย
ขอพูดต่ออีกสักหน่อยก่อนจะเริ่มกัน เอาจริงๆแล้วมุมมองของเราแตกต่างไปจากของชาวคริสเตียนอยู่พอสมควร เรามองว่าบาปเจ็ดประการไม่ได้เลวร้ายในตัวของมันเอง
แต่เป็นความล้มเหลวในการควบคุมมันต่างหากที่ทำให้เกิดเรื่องเลวร้ายตามมา ความเกียจคร้านทำให้เกิดการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ๆ ความโลภผลักดันให้เกิดความทะเยอทะยาน
ความเย่อหยิ่งทำให้เกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง ประมาณนี้ล่ะนะ? เพราะอย่างนั้นเราเลยชอบบาปเจ็ดประการมากกว่าศีลธรรมเจ็ดประการ
แต่พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ตอนนี้สิ่งที่เราสนใจก็คือ บาปตัวไหนที่เป็นที่นิยมมากที่สุดกัน? (ฟังดูแปลกๆ...) ไม่ได้จำกัดว่าจะชื่นชอบในด้านแนวคิดอย่างเดียว
จะชอบเพราะว่าชื่อหรือการตีความหมายในสื่อบันเทิงหรือว่าเพราะตรงกับตัวเองก็ได้ (คงไม่มีใครเลือกเพราะเหตุผลนี้หรอก ใช่ไหม...
) เหตุผลอะไรก็ได้ทั้งนั้น
และนี่คือของแถมจากเรา สำหรับคนที่ไม่รู้จักบาปเจ็ดประการ! (มีด้วยเหรอ... คนแบบนั้นน่ะ...) น่าจะทำให้เข้าใจละตัดสินใจได้ง่ายขึ้นล่ะนะ
1.โทสะ (Wrath หรือ Ira ในภาษาละติน) แสดงถึงความโกรธ ความเกลียดชังและความพยาบาท นอกจากนี้ยังรวมไปถึงความรุนแรงและความขัดแย้งอีกด้วย
2.เย่อหยิ่ง (Pride หรือ Superbia ในภาษาละติน) แสดงถึงความเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวซึ่งนำไปสู่ความเชื่อที่ว่าตนเองดีกว่า เหนือกว่าและสำคัญกว่าคนอื่นๆ
ความเย่อหยิ่งถูกมองว่าเป็นบาปที่เลวร้ายที่สุดในบรรดาบาปเจ็ดประการและเป็นต้นตอของบาปอื่นๆ
(และด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง... บาปข้อนี้กลายเป็นบาปที่เราชื่นชอบที่สุดและตรงกับตัวเราที่สุดคู่กับบาปอีกหนึ่งประการ... นี่เราเป็นคนเลวร้ายขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่สิ คงคิดไปเอง...
)
2.5 เย่อหยิ่ง (Vanity หรือ Vanagloria ในภาษาละติน) ในทางเทคนิคแล้ว Pride กับ Vanity เป็นบาปเดียวกัน แต่ในอดีต Vanity กับ Pride มีความแตกต่างกัน
Vanity นั้นแสดงถึงความเชื่อมั่นในตัวเองที่มากเกินไปจนกลายเป็นความอวดดีและความหลงตัวเอง ในภายหลัง Vanity ถูกมองว่าเป็นด้านหนึ่งของ Pride และถูกรวมเข้าด้วยกัน
3.ริษยา (Envy หรือ Invidia ในภาษาละติน) สื่อถึงความต้องการที่ไม่รู้จักพอที่มีต่อสิ่งของหรือคุณลักษณะของบุคคลอื่นที่นำไปสู่ความเกลียดชังหรือว่าความเศร้าหมอง
Envy ถูกมองว่าเป็นบาปที่มีต้นตอมาจาก Vanity
4.ราคะ (Lust หรือ Luxuria ในภาษาละติน) สื่อถึงความปรารถนาที่ยับยั้งไม่ได้ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะกล่าวถึงความต้องการทางเพศ แต่ก็สื่อถึงความปรารถนาต่อสิ่งอื่น
อย่างเช่น เงินทองและอำนาจได้ด้วยเช่นกัน ราคะนำไปสู่เพศสัมพันธ์ที่ผิดบาปและการกระทำอันเป็นบาปอื่นๆ ตัวอย่างของเพศสัมพันธ์ที่ผิดบาปนั้นก็เช่น...
(เอ่อ... ต้องพูดจริงๆเหรอ? ก็ได้...) เพศสัมพันธ์ก่อนการแต่งงาน การคบชู้ การข่มขืนกระทำชำเราและ เอ่อ... การมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์...
5.ตะกละ (Gluttony หรือ Gula ในภาษาละติน) สื่อถึงการบริโภคเกินความจำเป็น สิ่งของที่ทำการบริโภคนั้นอาจจะเป็นสิ่งใดก็ได้ แต่โดยทั่วไปแล้วจะหมายถึงอาหาร
นอกจากปริมาณที่บริโภคแล้ว ความหมกมุ่นหรือว่าเพลิดเพลินไปกับการบริโภคมากเกินควรก็นับว่าเป็นบาปแห่งความตะกละ
6.โลภะ (Greed หรือ Avaritia ในภาษาละติน) สื่อถึงความปรารถนาที่ยับยั้งไม่ได้ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับ Lust และ Gluttony
ซึ่ง Greed นั้นจะเป็นบาปที่เกี่ยวข้องกับความต้องการครอบครองวัตถุทางโลกและผลักดันไปสู่การกักตุน ลักขโมยและการปล้นชิงสิ่งของ
7.เกียจคร้าน (Sloth หรือ Acedia และ Tristitia ในภาษาละติน) แสดงถึงความไม่ต้องการที่จะทำอะไร การละทิ้งหน้าที่การงานของตน ความไม่สนใจต่อสิ่งรอบข้าง
และปล่อยให้เวลาผ่านไป
7.5 ซึมเศร้า (Melancholia หรือ Acedia ในภาษาละติน) เดิมทีนั้น Acedia นั้นไม่ได้สื่อถึงความเกียจคร้านโดยตรง แต่ในภายหลัง Acedia ถูกรวมเข้ากับ Tristitia
กลายเป็น Sloth ดั้งเดิมแล้ว Acedia สื่อถึงการละเลยที่จะทำในสิ่งที่สมควรทำ ซึ่งเป็นอาการที่เกิดขึ้นมาจากสภาพจิตใจที่เรียกกันว่าหดหู่หรือซึมเศร้า (Melancholy) ซึ่งเป็น
สภาพจิตใจที่ไร้ซึ่งความสุขและเฉยชาต่อทุกสิ่ง (ไม่ค่อยอยากจะยอมรับเท่าไหร่... แต่ว่าบาปนี้เป็นบาปที่สะท้อนอีกแง่มุมของตัวเราควบคู่กับ Pride
ต่างไปตรงที่เราไม่ค่อยจะภูมิใจในตัวมันสักเท่าไหร่
แต่ในอีกมุมหนึ่งบาปนี้ก็เป็นบาปที่ค่อนข้างแพร่หลายเหมือนกัน แค่ไม่ค่อยจะมีคนพูดถึงเท่าไหร่นัก)
ก็เท่านี้ล่ะนะ? ได้ข้อสรุปกันหรือเปล่า? แต่ละคนชอบบาปไหนกันบ้าง? หรือว่าชอบแต่คุณธรรมเจ็ดประการอย่างเดียว?
