คนฉลาดไม่ได้กำหนดมาตั้งแต่ตอนเกิดนี่ใช่ครับ แต่ไม่ทั้งหมด
มันจะกำหนดมาตั้งแต่ก่อนเกิด ยันราวๆ 8-10 ขวบ ช้ากว่านั้นจะเป็นได้แค่คนเก่ง แต่ไม่ถึงอัจฉริยะครับ
ถ้าให้ดูง่ายๆความสูงครับ คนเราจะสูงไปสูงสุดได้ที่อายุราวๆ 18 แต่การเติบโตยังมีเรื่อยๆยัน 25 แต่จะเติบโตช้ามากแล้ว
ส่วนสมองจะหยุดโตไวกว่าครับ กราฟจะโตไวสุดถึง ราวๆ 5-6 ขวบ แล้วก็ยังขึ้นไปเรื่อยยัน 8-10 ขวบ
แต่หลังจากนั้นก็น้อยมากจนแทบจะไม่ทันแล้วครับ
คราวนี้มันจะเกิดความห่างระหว่าอัจฉริยะกับ คนธรรมดาในช่วงหลังๆครับ แล้วจะยิ่งถีบตัวห่างไปเรื่อยๆ อย่างเช่น
คนธรรมดาอ่าน 3-4 รอบกว่าจะจำได้ ส่วนอัจฉะริยะอ่านรอบเดียว พอคนเรามีเวลา 24 ชม. เท่ากัน
คนที่ใช้เวลาในการเรียนรู้เพื่อให้ถึงขั้นที่กำหนด คนนึงใช้น้อยกว่า อีกคนใช้มากกว่า
ตอนเรียนระดับถึงมัธยม ยังใช้เวลาเติมในส่วนที่ด้อยกว่าได้
แต่พอถึงขั้นมหาลัยขึ้นไป ถ้าความสามรถทางสมองต่ำเกินไป ความพยายามจะถมไม่สำเร็จครับ เพราะมีเวลาแค่ 24. ชม.
เช่น การจะขนน้ำจากแม่น้ำไปเติมลงในบ่อให้ทั้งครอบครัวใช้ 1วัน ราวๆ 20 ถังน้ำ
เดินไปกลับ 1 รอบใช้เวลา 1 ชม.
คนธรรมดา สามารถถือได้ 1 ถัง พยายามสุดๆก็ได้แค่ 2 ถังต่อรอบ ต้องใช้เวลาถึง 10 ชม.ต่อวัน
ส่วนอัจฉริยะมีรถขนน้ำ ขนรอบเดียวจบ
คนธรรมดาหลายคนภูมิใจในชัยชนะที่ตนชนะคนธรรมดาด้วยกันด้วยความพยายามถือพร้อมกัน 2 ถังได้
แต่พอไปดวลกับอัจฉริยะจริงๆ จะรู้ว่าความสามรถเรามันอยู่กันคนละโลก
เมื่อขึ้นไประดับสูงๆ น้ำที่ใช้ไม่ได้แค่ 20 ถัง แต่เป็นไร้ขีดจำกัดแทน อาจจะเป็น 200 2000 หรือ 20000
จนคนเราใช้วิธีรวมทีมช่วยกันทำ เพื่อให้ได้ปริมาณตามที่กำหนด
แต่พอระดับสูงๆขึ้นไปอีก ก็จะมีเชิงคุณภาพอีก เช่น มันไม่ใช่น้ำ แต่มันคือก๊าซ
ใครที่ไม่มีถังเก็บก๊าซ จะไม่สามารถขนก๊าซไปใช้ได้ตามที่ต้องการ
สรุปคือ ความพยายามจะช่วยได้ดี จนกว่าจะไปถึงขีดจำกัด แต่ขีดจำกัดคนไม่เท่ากัน และส่วนใหญ่คนเราไม่ค่อยจะพัฒนาไปถึงขีดจำกัดกันเท่าไหร่
[quote/]
จากประสบการณ์ที่เจอมาตั้งแต่เรียนจนทำงานมาหลายปี บอกได้เลยว่ายังไงมันก็ต่าง จริงอยู่ที่มนุษย์เราพัฒนาได้ แต่สุดท้ายมันจะไปชนเพดาน มันมี gap ระหว่างคนมีพรสวรรค์ กับคนไม่มีพรสวรรค์ค่อนข้างชัดอยู่
คนหัวมันไม่ได้ มันก็คือไม่ได้ ขยันทำแต่สิ่งโง่ๆ สร้างปัญหาให้ตลอด นายจ้างหรือบริษัทเค้าไม่มีเวลามานั่งดูคุณพัฒนาหรอก เค้าเอาผลงานเป็นหลัก
ถ้าอยากดูการพัฒนาการ เลี้ยงหมาเอาก็ได้ ไม่ต่างกัน
กลับกันคนฉลาด มีพรสวรรค์แต่ขี้เกียจ ยังดูดีกว่า เพราะคนพวกนี้จะหาวิธีที่เรียบง่าย ไม่ยุ่งยากที่สุดเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเหนื่อย และรอบคอบมากที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปแก้ปัญหาทีหลัง และพอฉลาด มีพรสวรรค์ ก็สามารถทำหลายๆอย่างที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ ได้มากกว่า
edit คือผมมีสิทธิ์ที่จะมองแบบนี้ ก็เพราะทั้งชีวิตของผมไม่เคยพลาดเป้าหมายที่วางไว้ครับ จนใช้ชีวิตชิวๆได้เรื่อยๆในปัจจุบัน แล้วผมก็เห็นคนโง่ดันทุรัง ฝืน พยายาม และล้มเหลวไปหลายคนจริงๆ ทั้งเตือน ทั้ง guideให้ หรือแนะให้ไปทำสิ่งที่ผมมองว่ามันถนัดสิ่งนั้นแล้วด้วยซ้ำ จนสุดท้ายก็รู้ว่าคนโง่มันสอนกันไม่ได้นี่เอง
ผมก็คล้ายๆนะ แต่ไม่ถือว่าสำเร็จเท่าไหร่ แบบราวๆฝัน 1-2 ทำไม่สำเร็จเพราะมันเป็นฝันที่บุคคลผู้ถูกเลือกเพียงน้อยนิดจะทำได้
แต่พวกเกณฑ์ ที่คนทำกันได้เยอะแยะ ไม่มีปัญหาทำได้หมด เว้นแต่ตั้งใจไม่ทำ
เช่น อยากรวย ยังทำไม่สำเร็จ ก็มีเงินใช้แบบสบายๆกว่าคนปรกติ
สอบเข้ามหาลัย ก็ไม่ได้คณะอันดับแรกๆของประเทศ แต่ ก็อยู่ในมหาลัยอันดับแรกๆของประเทศ ในคณะชั้นนำที่คนนิยมเข้าสุดๆ
ตอนเจอเพื่อนที่ต่างจังหวัด ก็คิดว่าตัวเองเทพ แต่พอเข้ากทม.มาในคณะชั้นนำ ก็รู้เลยเรามันกบในกะลา
เพื่อนแม่มกินเหล้าทุกวันโดดเรียนทุกคาบ มาอ่านหนังสือก่อนสอบ 1 คืน เกรดดีกว่าเรา
