ทำไมอลิสจังในวัยเด็กถึงคิดว่าตำแหน่งนี้มันดูน่าสงสารก็ไม่รุ้ล่ะเจ้าค่ะ

[Alice-chan]

ทำไมอลิสจังถึงรู้สึกไม่ดีเวลามีคนเอารูปแนวโมเอะมาทำน้องลิงเด็ก
สารตั้งต้นความคิดของอลิสจังมันน่าจะเป็นเช่นนี้หรือเปล่านะ ในวัยเด็กมันนาน อลิสจังก็จำไม่ค่อยจะได้เหมือนกัน

อลิสจังจ้องลายการ์ตูนสวยๆ บนกางเกงขาสั้นของตัวเองแล้วอลิสจังก็รู้สึกอายจนใส่ไม่ลงและอลิสจังเอากางเกงไปทำหมอนข้างหลังจากที่ใส่ได้ไม่กี่ครั้ง

แต่มันไม่ใช่แค่นั้นล่ะเจ้าค่ะ

ซีดีเพลงของป๊ะป๋ามีฟอนต์สวยๆ แล้วอลิสจังรู้สึกสงสารฟอนต์ตัวนั้นเพราะมันอยู่ในตำแหน่งที่มันต้องหมุน แล้วอลิสจังก็รู้สึกแย่กับมันเพราะเหตุนั้นล่ะเจ้าค่ะ

ในสมัยที่ตู้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กำลังฮิตในห้าง มันจะมีสมุดถ่ายสติีกเกอร์ลายมินนี่เมาส์ ซึ่งตำแหน่งติดรูป(บางตำแหน่ง)มันมีรูปมินนี่เมาส์ อลิสจังก็ติดรูปในตำแหน่งนั้นไม่ลงล่ะเจ้าค่ะ

แล้วก็ล้อจักรยานของเพื่อนอลิสจังที่เอาสติ๊กเกอร์รูปมินนี่เมาส์มาติด อลิสจังรู้สึกสงสารที่อยู่ตำแหน่งนั้นชะมัดเลยล่ะเจ้าค่ะ แต่ก็แอบฟินตอนนึกถึงก่อนนอน

ตอนอนุบาลอลิสจังสงสารฉลากข้อความติดถุงเท้าที่เพิ่งเห็นตอนกำลังนั่งเรียน แล้วอลิสจังก็รู้สึกยังไงไม่รู้ถึงถูๆ เท้าตัวเองไปกับพื้นแล้วเหมือนจะรู้สึกฟินล่ะเจ้าค่ะ

อลิสจังมักจะเคืองเวลามีอะไรอยู่บนข้อมือของอลิสจัง เหตุเพราะอลิสจังไม่อยากให้มันขยับเวลาที่อลิสจังขยับแขนนั่นเอง ไม่ว่าจะเป็น ฝ้ายเครื่องราง สิ่งเหล่านี้เมื่อผูกอลิสจังจะนิ่งแขนให้ได้มากที่สุด

แล้วก็จะพยายามถอดออกให้เร็วที่สุดล่ะเจ้าค่ะ

เวลาอลิสจังใส่เสื้อลายการ์ตูนน่ารักๆ อลิสจังมักจะรู้สึกยังไงๆ ไม่รู้เวลาที่อลิสจังซุกซน แบบว่ามันน่าสงสารที่ต้องมาอยู่กับเด็กซนๆ แบบอลิสจัง

แล้วเวลาที่อลิสจังทำอะไรผิดพลาดหรือโดนดุด่าอลิสจังจะสลดหรือใจบอบบางมาก ถ้าเป็นในขณะที่ใส่อะไรน่ารักๆ แบบนั้น

และความรู้สึกจะแรงขึ้นเมื่อเป็นน้องลิงลายน่ารักๆ แบบนั้น เพราะมันคือความน่ารักที่ไม่มีใครเห็นและต้องไปพร้อมกับคนอย่างอลิสจังล่ะเจ้าค่ะ แต่ถ้าได้ใส่นอนจะฟินสุดๆ เลยนะเจ้าคะ

แล้วพอปัจจุบันมาเป็นลายอนิเมะแบบไม่ถูก LC เนี่ย อลิสจังจะรู้สึกว่าไม่อยากให้คนอื่น เพราะอลิสจังคิดว่าอลิสจังรู้จักความโมเอะมากกว่า ก็ควรเป็นเจ้าของมากกว่านั่นเองล่ะเจ้าค่ะ

เล่าแบบสรุปย่อๆ นะเจ้าคะ

• Tweet

[samuison]

นานมาก? ป้าอลิซเลขสี่แล้วสินะครับ?




ผมว่าป้าอลิซมีความเห็นอกเห็นใจ รู้จักเทียบอารมณืความรํสึกกับสิ่งอื่นไดง่ายล่ะนะ

[Alice-chan]

ในสมัยที่อลิสจังเป็นเด็ก อลิสจังไม่เคยใส่เสื้อลายตัวละครที่อายุ(ทางกายภาพ)มากกว่าอลิสจังเลยล่ะเจ้าค่ะ

เคยใส่น้องลิงลายหมีขับเครื่องบินนอน เพราะอลิสจังไปบ้านญาติแล้วกลับมาบ้านตัวเองโดยอาบน้ำมาจากบ้านญาติแล้วแม่ใส่น้องลิงให้ก่อนออกเดินทาง(ซึ่งปกติจะไม่ใส่นอนแต่ครั้งนั้นไม่ได้ถอด)

แล้วอลิสจังก็ข้ามคืนพร้อมกับน้องลิงลายนั้นเลยล่ะเจ้าค่ะ พออลิสจังตื่นขึ้นมา แล้วรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงมีน้องลิงสวมอยู่ อลิสจังก็ถอดออกแล้วทิ้งไว้ข้างเตียง แล้วก็ไม่ได้ใส่อีกเลย

มันนานนะ อลิสจังก็จำความรู้สึกตัวเองไม่ได้ หลังจากนั้นไม่นานอลิสจังก็ขอใส่แต่สีขาวอย่างเดียว ต่อมาสีขาวล้วนก็โดนด้วย(ซึ่งอลิสจังก็ไม่ทราบเหตุผลของตัวเองเหมือนกัน) แต่อลิสจังไม่อยากใส่เลยล่ะเจ้าค่ะ

มันจะแทนด้วยกางเกงที่อลิสจังใส่นอน

แล้วต่อมาก็เป็นเสื้อลายอนิเมะ ตอนแรกอลิสจังเวลาใส่นอนอลิสจังชอบมากนะ แต่ถ้าใส่เวลาทำอะไรผิดพลาด แล้วโดนตักเตือน ตำหนิ ด่า หรือถูกตี อลิสจังจะหน้าซีดกว่าเดิมหลายเท่าเลย

เป็นเสื้อเด็กลายดิจิม่อน ซึ่งอลิสจังชอบปิโยม่อน(ปี1)กับวีม่อน(ปี2)ล่ะเจ้าค่ะ ตอนใส่ก็ไม่คิดอะไรนะ แต่บรรทัดบน แล้วพอโดนผู้ใหญ่เมนชั่นถึงลายเสื้อก็จะอายจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

แล้วหลังจากนั้น อลิสจังบอกว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ทยอยบริจาคให้น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไปที่ละตัวๆ ล่ะเจ้าค่ะ แต่หลังจากที่บอกว่าตัวเองโตแล้ว แต่เป็นช่วงก่อนที่จะบริจาค จนถึงช่วงที่บริจาคไปบางตัวแล้ว

อลิสจังเอาออกจากตู้เสื้อผ้าไม่ให้แม่หยิบมาให้ตัวเองใส่อีก แต่แอบเอาซ่อนไว้ในจุดไหนซักแห่งหนึ่งของบ้าน แล้วก็แอบใส่หลังอาบน้ำซัก 2-3 นาที หมุนตัวเล่นๆ แล้วก็ถอดออก หรือบางคืนใส่เป็นชุดนอน แล้วก็ใส่ชุดเรียบๆ ทับไปเพราะไม่อยากให้ใครเห็น พอเช้ามาก็รีบถอดออกล่ะเจ้าค่ะ

อลิสจังฟินกับมัน ตอนนั้น แต่ถึงใครจะใส่อลิสจังก็ไม่คิดอะไรนะ เพราะมันเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กอยู่แล้ว ความรู้เราเสมอกันหมดล่ะเจ้าค่ะ สมัยนั้นไม่ได้มีอะไรเหมือนสมัยนี้หรอกนะ

แล้วในวัยเด็กของอลิสจังก็มีบททดสอบจิตใจของอลิสจังมากมาย ไม่ว่าจะเป็น

เสื้อกันหนาวของเพื่อน หรือถุงเท้าลายน่ารักๆ ที่เพื่อนใส่ อลิสจังเห็นแล้วจ้องจนเพื่อนแนะนำเลยล่ะเจ้าค่ะ โดยเฉพาะตัวที่มีลายการ์ตูนน่ารักๆ ตรงแขนตั้งแต่เลยข้อศอกลงไป
แต่ถ้าถามความรู้สึกของอลิสจังว่าอยากใส่แบบนั้นมั้ย อลิสจังจำไม่ได้เหมือนกันล่ะเจ้าค่ะ ไม่รู้ว่ามีความสุขที่ได้มองเฉยๆ หรืออยากใส่ด้วย

แล้วอลิสจังก็แอบเอากางเกงขายาวแบบที่มีเชือกอยู่ที่ข้อเท้ามาลองใส่เล่นๆ ในบางวันล่ะเจ้าค่ะ เห็นน้องลิงที่มีลายแปลกๆ ขอบลูกไม้ หรือเป็นสีๆ ที่บ้านอลิสจังก็แอบเอามาใส่เล่นๆ บ้าง
หรือเห็นในแคตตาล็อคแล้วก็คิดว่าถ้าใส่แบบนี้คงจะดีเหมือนกันล่ะเจ้าค่ะ

มาพูดเรื่องโมเอะกันเถอะเจ้าค่ะ

อลิสจังรู้ตัวว่าชอบแนวนี้จากเรื่อง Ojamajo Doremi# ล่ะเจ้าค่ะ ซึ่งอลิสจังอวยมากที่สุดก็คือฮาสึกิจังล่ะเจ้าค่ะ ก่อนหน้าเรื่องนี้ก็มี Daa Daa Daa, D4 Princess, Risky & Safety, Galaxy Angel, Cyberteam in Akihabara, Crayon Kingdom
แต่ตอนนั้นความรู้สึกอวยความโมเอะของอลิสจังยังไม่ชัดเจนนัก หลังจากนั้นก็มีเรื่อง Tokyo Mew Mew, Puchi Puri Yuushi, Mirumo De Pon, Kasumin แล้วก็อีกหลายๆ เรื่อง

จนเรื่องที่ปรับมุมมองของอลิสจังเข้าสู่แนวโมเอะแบบสมบูรณ์เลยก็คือเรื่อง Lucky Star ล่ะเจ้าค่ะ เรื่องนี้เหมือน Invite อลิสจังเข้าสู่ความเป็นโอตะอย่างเต็มตัวล่ะเจ้าค่ะ ทำให้อลิสจังรู้ว่าอนิเมะไม่ใช่สำหรับเด็กไปซะทุกเรื่องล่ะเจ้าค่ะ แต่อลิสจังดูเรื่องนี้ก็ตอนที่อลิสจังเป็นวัยรุ่นแล้วนะเจ้าคะ

กลับมาที่เรื่องเครื่องแต่งกายในสมัยเด็กๆ กันบ้าง หลังจากที่อลิสจังบริจาคเสื้อตัวเองด้วยความรู้สึกปลอมๆ มาแล้ว อลิสจังยังคงฟินเวลาที่เห็นเสื้อลาย Powerpuff Girls, Ojamajo Doremi หรือแฮมทาโร่ อยู่ตามห้าง อลิสจังทำได้แค่เดินดูผ่านๆ นะ

จะหยุดจ้องก็ไม่ค่อยกล้าไม่อยากให้ใครมองเห็นแล้วคิดว่าอลิสจังกำลังสนใจ จนในเวลาต่อมาเห็นน้องลิงลาย hamtaro, Ojamajo Doremi, Tokyo Mew Mew อลิสจังก็ทำได้แค่มองผ่านๆ ขนาดหยิบขึ้นมามองยังไม่กล้าเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกว่าอยากใส่มันชัดเจนขึ้นแต่อลิสจังก็ไม่ซื้อเพราะคิดว่ามันเลยมาแล้วล่ะเจ้าค่ะ พอเห็นรุ่นน้องใส่ก็แอบอิจรุ่นน้องนะเจ้าคะ

กลับมาที่เรื่องแนวโมเอะกันบ้าง
หลังโลกเปิดจาก Lucky Star อลิสจังเริ่มมองหาแนวโมเอะที่เอารูปมาอย่างไม่ถูกต้อง แล้วขายคนทั่วไปที่ไม่ใช่โอตะ อย่างตอนแรกก็จะมีกระเป๋าสตางค์, CD-R
ด้วยความที่อลิสจังคิดว่าควรเป็นของอลิสจังที่รู้จักกับความโมเอะมากกว่า
แล้วพออลิสจังตรวจพบว่ามีการนำรูปแนวๆ นั้นมาใช้เป็นของสำหรับเด็ก มันก็เหมือนกับแม่น้ำสองสายเดินทางมาบรรจบกันในความรู้สึกของอลิสจังล่ะเจ้าค่ะ

ทั้งตัวละครที่อายุทางกายภาพมากว่าอายุของเด็กที่ใส่ เช่นตัวละครอายุ 17 แต่เด็กที่ใส่ยังไม่ถึงขวบเลยล่ะเจ้าค่ะ คืออลิสจังไม่เคยมีโมเม้นแบบนี้ตอนยังเป็นเด็กหรือจนถึงตอนที่อลิสจังมีอายุเฉลี่ยเท่าตัวละครเลยล่ะเจ้าค่ะ

แต่เกิน 17 มันก็เกินวัยที่จะโมเอะไปแล้ว เพราะงั้นอลิสจังจึงอิจฉารุ่นน้องสมัยนี้มากๆ เลยล่ะเจ้าค่ะ อายุไม่กี่ขวบแต่ใส่ลายตัวละครที่แต่งตัวน่ารัก ชุดนักเรียนกะลาสี ถุงเท้าเหนือหัวเข่า โบว์น่ารักๆ แบบนั้น

อลิสจังไม่เคยได้ใส่เลยล่ะเจ้าค่ะ เพราะฉะนั้นอลิสจังเลยไม่อยากให้น้องลิงลายแบบนั้นเป็นของเด็ก ที่ไม่ได้ปรับมุมมองแบบอลิสจังล่ะเจ้าค่ะ

คือถ้ามีความรู้สึกแบบเดียวกับอลิสจังจะใส่ก็ไม่ว่ากันนะเจ้าคะ

[providence_gundam]

ย้อนเวลาไปดูครับ

[Alice-chan]

สรุปความรู้สึกของอลิสจัง

สิ่งที่อลิสจังมองว่าน่ารักและเป็นสิ่งบอบบาง อลิสจังมักจะมีความรู้สึกเมื่อมันถูกทำให้เคลื่นไหวในบางลักษณะล่ะเจ้าค่ะ

อย่างเช่น การกลิ้งๆ หมุนๆ ล่ะเจ้าค่ะ และถ้ามันถูกนำมาใช้โดยไม่ถูกต้อง อลิสจังจะรู้สึกสงสารและไม่ต้องการให้เกิดเช่นนั้นทันทีล่ะเจ้าค่ะ

แล้วมันก็เป็นเหตุให้ตามล่ะเจ้าค่ะ

ใส่เสื้อลายหนูมินนี่น่ารักๆ แล้วอลิสจังก็เล่นโคลนหลังฝนตกจนชุดของมินนี่และตัวของหนูมินนี่มอมแมมไปหมด

กลับเข้าบ้านก็พาหนูมินนี่ซวยด้วยเพราะอลิสจังโดนไม้แขวนเสื้อฟาดเขาที่ตัว อะไรประมาณนี้ล่ะเจ้าค่ะ

อีกหนึ่งแบบทดสอบจิตใจในวัยเด็กของอลิสจังก็คือพัดลมล่ะเจ้าค่ะ

อลิสจังในวัยเด็กมักจะจ้องไปที่สติ๊กเกอร์เตือนว่าห้ามแหย่พัดลมที่มักจะติดอยู่ที่ใบพัดของพัดลมบางยี่ห้อแล้วก็คิดว่าตอนที่มันเตือนตอนที่เปิดใช้ไม่ได้นี่มันน่าสงสารจังเลยน้า

แล้วก็อีกต่อหนึ่งก็คือสติ๊กเกอร์ที่ว่านี้ในบางยี่ห้อจะแสดงภาพในมุมเฉียง ซึ่งจะมีภาพของตะแกรงครอบอย่างชัดเจน

แล้วมันไปโดนสวิทซ์ในระบบความคิดในวัยเด็กของอลิสจังอยู่ข้อนึงนั่นก็คือ ตะแกรงคอรบมันต้องไม่หมุนสิเจ้าคะ อลิสจังจ้องร้ายละเอียดต่างๆ ของสติ๊กเกอร์

แล้วอลิสจังก็กดเปิดพัดลมแล้วก็จ้องจนสิต๊กเกอร์นั่นหมุนจนเห็นเป็นแค่เหมือนมีอะไรขาวๆ ติดอยู่ที่ใบพัดล่ะเจ้าค่ะ

แล้วมันก็หลอมมาเป็นแนวคิดเกี่ยวกับน้องลิงในวันนี้ล่ะเจ้าค่ะ