บ้านเรา มันมีภาษีหลายตัว หลายอย่างยัดมาครับ ประเทศไหนคิดภาษีอะไรออกมาพี่ไทยเอาตามหมด. แต่ส่วนใหญ่ประชากรบ้านเราเลี่ยงภาษีหรือรายได้น้อยจนไม่ต้องจ่าย. มันเลยไปเก็บในรูปแบบของใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น รถยนต์ น้ำมัน ไฟฟ้า เหล้า บุหรี่ น้ำตาล เกลือ พอได้มาก็จัดแบ่งเป็นเค้กตามกระทรวงก่อน งบมันเลยไม่กลับมาจังหวัด ความเจริญนั้นตามแต่โปรเจคที่นักการเมืองเสนอซะส่วนใหญ่ ที่เหลืองบบริหารบำรุงระบบ...เพิ่มความสามารถบุคลากร คนท้องถิ่นไม่ได้บริหารงบเพื่อตัวเอง ต่อให้ได้งบมาก็แดกเองเพราะระบบตรวจสอบมันต่ำและชาวบ้านไม่กระตือรือล้นจะมีส่วนร่วม แต่ถ้ามีส่วนร่วมก็พูดมากไม่ได้ กำนันผู้ใหญ่บ้านแม่งนักเลงตายห่า.... ลื้อทั้งระบบ มันไม่ง่ายหรอก เน่ามาตั้งแต่รากยันโคนต้น.... พิมพ์เองเครียดเอง 
คิดว่าน่าจะเรียกว่าโครงสร้างภาษีของเรามันซ่อนรูปอ่ะนะ ฮา ส่วนเรื่องกินเงินภาษี นำภาษีมาบริหารไม่ดี
อันนี้น่ากลัวมากเลย เรื่องหมกเม็ดภาษีของคนรวยเนี่ยก็ตัวทำลายการแข่งขันด้านธุรกิจมากๆ อย่างถ้าคู่แข่ง
อีกฝ่ายซิกเซ็กภาษีได้เยอะ แต่อีกฝ่ายกลับโดนภาษีกดดันเนี่ย แค่นี้อีกฝ่ายก็ต่อสู้ธุรกิจไม่ไหวหล่ะ
ถ้าตัวอย่างในธุรกิจระดับล่างก็อย่างเช่น ร้านนึงโดนสรรพากรเพ่งเล็งแล้วให้นำเข้าระบบภาษี แต่อีกร้าน
ที่เป็นคู่แข่งขายสินค้าเหมือนกันแต่เจ้าหน้าที่ทำเป็นมองไม่เห็น แค่นี้ก็แข่งขันลำบากหล่ะ ยิ่งพวกร้าน
ขายส่งเนี่ย ขายสินค้าเหมือนๆกัน ถ้าร้านระแวกใกล้กันขายถูกกว่านิดหน่อย ก็แพ้หล่ะ อย่างระดับ
เจ้าสัวเนี่ยมีวิธีซิกแซ็กมากมาย แถมจ่ายเบี้ยบ้ายรายทางอีก จัดทำบัญชีส่วนตัวให้เป็นรายจ่ายบริษัท
บลาๆๆๆๆ บ้านเราระบบจัดเก็บไม่เป็นธรรมครอบคลุม เลือกเก็บคนนี้น้อย คนนี้เยอะ เตะตัดขา
