คิดยังไงกับคำว่า [อิสระ]

[Diamos]

คำว่า [อิสระ] [อิดสะหฺระ] แปลว่าได้ว่า ความเป็นใหญ่ เป็นไทแก่ตัว เช่น อิสรชน ที่ปกครองตนเอง เช่น รัฐอิสระ ไม่ขึ้นแก่ใคร ไม่สังกัดใคร เช่น อาชีพอิสระ นักเขียนอิสระ. น. ความเป็นไทแก่ตัว เช่น ไม่มีอิสระ แยกตัวเป็นอิสระ.

หากดูแค่ความหมาย มันมีความหมายที่ดูดีมาก เพราะดีความได้ว่าคือการที่ตัวเองมีสิทธิ์ในการปกครองตนเอง ความเป็นใหญ่ในความหมายของมันก็คือความเป้นใหญ่ในเชิงเป็นไทแก่ตัวเอง

แต่ทว่า... หากศึกษาไปถึงรากศัพท์บาลีแล้วนั้น มันมีที่มาจากคำว่า
[อิสฺสร] (บาลี)
[อีศวร] (สันสกฤต)

ซึ่งมีความหมายว่า [ผู้เป็นใหญ่, เทพเจ้า, พระอิศวร]
หรือก็คือมีความเป็นใหญ่ในเชิงอำนาจเหนือผู้อื่น...

ถ้าเป็นเช่นนี้ ทำไมเราถึงใช้คำว่า [อิสระ] ในเชิงความหมายของผู้ที่มีสิทธิ์ในการปกครองตนเองกันละ ?

หากมองในอีกแง่หนึ่ง ผมว่าคำ ๆ นี้มันมีความหมายแฝงนัยบางอย่างอยู่

นั่นคือผู้ที่มีอิสระแท้จริงได้นั้น จะต้องเป็นผู้ที่มีอำนาจเหนือผู้อื่นหรือเปล่า ? เพราะหากเราไม่มีอำนาจเหนือผู้อื่น เราก็มิอาจมีสิทธิ์ปกครองตัวเองได้อยา่งแท้จริง

น่าเก็บไปคิดเหมือนกันนะครับ เพราะหากเรามองให้ลึกแล้ว มนุษย์เราจริง ๆ ทุกวันนี้ในสังคม ไม่ว่าจะประเทศไหน แทบจะไม่มีใครที่สามารถพูดได้เต็มปากว่ามี [อิสระ] ไม่ว่าจะปกครองด้วยระบบใดก็ตามนะครับ

ปล. ขอเม้นในเชิงปรัชญาสังคมนะครับ ไม่อิงการเมือง ผมยังไม่อยากให้มู้ปลิวนะครับ (ฮา)

• Tweet

[sariora123]

โดยหลักพุทธ บุดด้า ก็บอกไว้แล้วว่า สิ่งใดนั้นมีมากเกินไปย่อมไม่ก่อผลดี ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร  น้ำเปล่ากินมากๆ ยังไม่ดีเลยนะ
คำว่าอิสระ นั้นใกล้เคียงกับคำว่า เสรี  สมัยก่อนผมยังได้ยินเขาเรียกกันว่า เสรีชน เลยนะ

ในแง่ภาษา คำว่าไทย  ไท  บ้านเรามันคือ มีเสรี อิสระ ไม่เป็นทาส  แต่ของพวกลาวมันแปลว่า คน ชาว ด่ากับพวกลาวชาตินิยมมา พวกนี้โดนคอมมี่ลาวล้างสมองมาหนักเอาการ
คำกรีกโบราณยังกล่าวไว้ว่า หากผู้ใดต้องการสินติ จงให้เขาทำสงคราม
หรือไทยเรายังมีกล่าวไว้ว่า  แม้นมีใจรักสงบ แต่จงเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรับศึก


อิสระ เสรี ไม่ใช่ของที่ได้มาเปล่า ต้องมีกำลัง ต้องมีความแข็งแกร่งด้วย ไม่งั้นก็คงมีไม่ได้

[Black7nos]

เสรีชน = Freeman หรือ Freemen


อิสระแปลตามความหมายตรงตัวคือเรามีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้


แต่การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม นาย A มีสิทธิ์ นาย B มีสิทธิ์ นาย C มีสิทธิ์


แต่ปัญหาคือ สิทธิ์ของแต่ละคนมันอาจจะซ้อนทับ หรือ ล้ำเส้นกันและกัน จนเกิดปัญหา


ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีข้อตกลงร่วมกันที่นาย A B และ C สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยไม่เบียดเบียนกันและกัน


สิ่งนั้นก็เลยกลายมาเป็นกฎหมาย ซึ่งกฎหมายนี่แหละก็คือกรอบที่จะบอกว่าเราทำอะไรได้แค่ไหน โดยไม่ล้ำเส้นผู้อื่น


แต่ปัญหาก็คือใครจะเป็นคนร่างกฎหมาย ตรากฎต่างๆขึ้นมา ใช่แล้วมนุษย์ก็ต้องมีผู้นำ


พอมีผู้นำก็เกิดการแบ่งชนชั้น(Hierachy) โดยแบ่งสิทธิ์ หน้าที่และความรับผิดชอบให้แต่ละคน


ปัญหาก็มาเกิดก็ตรงที่ผู้นำหรือผู้มีอำนาจมัวเมาในสิทธิ์ที่ได้มา จนลืมหน้าที่และความรับผิดชอบ


ความบิดเบี้ยวนี้ก็เลยกลายเป็นผู้นำออกหรือตรากฎหมายด้วยตัวเอง บังคับใช้ด้วยตัวเอง เพื่อประโยชน์ของตัวเอง


คนที่ถูกกดขี่ก็สามารถทนได้ในระดับนึง เพราะสัญชาตญาณคนนั้นไม่อยากทำร้ายกัน


แต่พอมากๆเข้ามันก็เหมือนภูเขาไฟระเบิด ทนไม่ไหว ก็เลยมีการรวมกลุ่มก่อกบฏโค่นอำนาจของผู้นำลง


และก็แต่งตั้งผู้นำใหม่โดยหวังว่าจะดีกว่าเดิม(ส่วนใหญ่ก็เป็นคนนำปฏิวัติ)


ส่วนใหญ่มันจะเป็นวัฏจักรวนลูปแบบนี้แหละ


เมื่อวิเคราะห์แบบนิติศาสตร์แล้ว สรุปมันก็จะเกิดการชนกันของสองความคิด


ความคิดสำนักกฎหมายธรรมชาติ(School of Nature Law)


กับ สำนักกฎหมายฝ่ายบ้านเมือง(School of Positive)

[Diamos]

เสรีชน = Freeman หรือ Freemen


อิสระแปลตามความหมายตรงตัวคือเรามีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้


แต่การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม นาย A มีสิทธิ์ นาย B มีสิทธิ์ นาย C มีสิทธิ์


แต่ปัญหาคือ สิทธิ์ของแต่ละคนมันอาจจะซ้อนทับ หรือ ล้ำเส้นกันและกัน จนเกิดปัญหา


ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีข้อตกลงร่วมกันที่นาย A B และ C สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยไม่เบียดเบียนกันและกัน


สิ่งนั้นก็เลยกลายมาเป็นกฎหมาย ซึ่งกฎหมายนี่แหละก็คือกรอบที่จะบอกว่าเราทำอะไรได้แค่ไหน โดยไม่ล้ำเส้นผู้อื่น


แต่ปัญหาก็คือใครจะเป็นคนร่างกฎหมาย ตรากฎต่างๆขึ้นมา ใช่แล้วมนุษย์ก็ต้องมีผู้นำ


พอมีผู้นำก็เกิดการแบ่งชนชั้น(Hierachy) โดยแบ่งสิทธิ์ หน้าที่และความรับผิดชอบให้แต่ละคน


ปัญหาก็มาเกิดก็ตรงที่ผู้นำหรือผู้มีอำนาจมัวเมาในสิทธิ์ที่ได้มา จนลืมหน้าที่และความรับผิดชอบ


ความบิดเบี้ยวนี้ก็เลยกลายเป็นผู้นำออกหรือตรากฎหมายด้วยตัวเอง บังคับใช้ด้วยตัวเอง เพื่อประโยชน์ของตัวเอง


คนที่ถูกกดขี่ก็สามารถทนได้ในระดับนึง เพราะสัญชาตญาณคนนั้นไม่อยากทำร้ายกัน


แต่พอมากๆเข้ามันก็เหมือนภูเขาไฟระเบิด ทนไม่ไหว ก็เลยมีการรวมกลุ่มก่อกบฏโค่นอำนาจของผู้นำลง


และก็แต่งตั้งผู้นำใหม่โดยหวังว่าจะดีกว่าเดิม(ส่วนใหญ่ก็เป็นคนนำปฏิวัติ)


ส่วนใหญ่มันจะเป็นวัฏจักรวนลูปแบบนี้แหละ


เมื่อวิเคราะห์แบบนิติศาสตร์แล้ว สรุปมันก็จะเกิดการชนกันของสองความคิด


ความคิดสำนักกฎหมายธรรมชาติ(School of Nature Law)


กับ สำนักกฎหมายฝ่ายบ้านเมือง(School of Positive)

พึ่งเคยได้ยินคำว่า กฏหมายธรรมชาติ เลยลองไปค้นเพิ่มดู พบว่าเป็นแนวคิดที่น่าสนใจมากทีเดียวครับ
http://www.satit.up.ac.th/BBC07/AroundTheWorld/law/14.htm


แต่พูดตามตรงว่าอ่านจบแล้วยิ่งงงกว่าเดิม 555+ 

[Black7nos]

@Diamos
1.สำนักกฎหมายฝ่ายธรรมชาติ คือ นักกฎหมายที่ยึดถือเหตุผลความเป็นจริงที่เป็นธรรมชาติ ชัดที่สุดคือพวกเขาเชื่อว่ามนุษย์เกิดมามีอิสรภาพ ทุกคนๆต่างมีความเท่าเทียมกัน การตรากฎหมายนั้นไม่ควร


                                         ทำลายสิทธิ์ต่างๆที่มีมาตั้งแต่กำเนิดจนวันตาย ตัวอย่างคนที่มีแนวคิดนี้คือ โสกราติส, เฮราเครตุส,มองเตสกิเออ, ชิเซโร, จอห์น ลอร์ค, รุสโซ
 
                                         คนไทยที่ชัดที่สุด คือ รองศาสตราจารย์ดร.ปิยบุตร แสงกนกกุล


2.สำนักกฎหมายฝ่า่ยบ้านเมือง คือ นักกฎหมายที่มีแนวคิดว่ากฎหมายคือการใช้อำนาจโดยชอบธรรมของรัฐบังคับใช้กับบ้านเมือง เชื่อว่ากฎหมายรัฐสมบูรณ์จริงโดยไม่ต้องพิจารณาว่าขัดกับกฎหมายธรรมชาติ


                                         หรือไม่ "กฎหมายเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดขึ้นด้วย ความจงใจของรัฐ" กฎหมายนั้นสำคัญกว่าคุณธรรมและจริยธรรม และมีอิทธิพลความคิดเกี่ยวกับรัฏฐาธิปัตย์เป็นบุคคลที่


                                         สามารถใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือกำราบปราบผู้ที่แข็งข้อ หรือ ทำลายความสงบเรียบร้อยของบ้านเมืองได้โดยไม่ต้องพิเคราะห์ว่าได้อำนาจมาจากทางใด


                                         รัฏฐาธิปัตย์ เป็นคำศัพท์ที่แปลมาจากภาษาอังกฤษว่า Supremacy Power หรือก็คือผู้มีอำนาจสูงสุด


                                         สมัยโบราณนั้นคนที่เป็นรัฏฐาธิปัตย์คือ ราชา พระมหากษัตริย์ ฮ่องเต้ หรือ ลอร์ดต่างๆ


                                         พวกเขาเชื่อว่ารัฏฐาธิปัตย์คืออำนาจสูงสุดซึ่งไม่อยู่ภายใต้กฎหมายใดๆ และไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆที่จะมาจำกัดอำนาจรัฏฐาธิปัตย์ได้


                                         ด้วยเหตุนั้นนักกฎหมายที่มีความคิดแบบสำนักกฎหมายฝ่ายบ้านเมืองจะคิดว่า "กฎหมายคือคำสั่งทั้งหลายของผู้ปกครองว่าการแผ่นดินต่อราษฏรทั้งหลาย เมื่อไม่ทำตาม


                                         จะต้องได้รับโทษทัณฑ์"


                                         บุคคลที่มีแนวคิดจัดว่าอยู่ในสำนักกฎหมายฝ่ายบ้านเมือง เช่น ออกัสต์ คองต์, จอห์น ออสติน, อิมมานูเอล ค้านท์


                                         ส่วนคนไทยที่ชัดที่สุดก็คือ ศาสตรจารย์กิติคุณวิษณุ เครืองาม


ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจว่าแนวคิดต่างกันสุดขั้วของฝ่ายธรรมชาติกับบ้านเมืองจะขัดแย้งตลอดเวลา และฝ่ายธรรมชาติมักเป็นฝ่ายที่ต่อต้านการใช้อำนาจรัฐที่มากเกินไปของฝ่ายกฎหมายบ้านเมือง


ส่วนสำนักกฎหมายฝ่ายอื่นๆ เดี๋ยวค่อยว่ากันครับ

[nosta]

ในโลกนี้ไม่มีใครที่มีอิสระอย่างแท้จริงหรอกครับ ไม่ว่าจะมีอำนาจขนาดไหน ย่อมต้องถูกกฎหมาย กฎสังคมบังคับ ต่อให้อยู่เหนือกฎหมาย ก็ไม่อาจอยู่เหนือกฎของดาร์วิน ถึงมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ ก็ไม่ได้เป็นอิสระจากผลของการกระทำ

[sechan]

อิสระ มันอิสระไปได้ทุกที่ แต่ถ้ามันบังเอิญไปโดนอิสระคนอื่น มันก็ชนกันมีแรงกระแทก ถ้าชนแล้วรวมกันเพราะเหมือน จุดแก่นกลางมันก็ใหญ่ขึ้น แรงกระทบก็น้อย ในขณะที่อิสระอื่นที่ไม่ยอมกันมีอำนาจมากกว่าพยายามทำลายอิสระของคนอื่น คนเดีนวอาจจะถูกทำลาย แต่รวมกันเราอยู่กันได้ มนุษย์จึงอยู่รวมกันในอิสระที่รวมกันเพื่อเป็นอำนาจป้องกันตัวเองจากอิสระคนอื่น แต่ในอิสระก้อนเดียวกัน มีแก่นหลายก้อนอยู่มันจะชนกัน เลยมีการตีกรอบระยะห่างไว้ภายในอิสระ เรียกว่ากฏ จะกฏหมาย จะจารีตอะไรก็ตามแต่. เมื่อมีการจัดหมวดหมู่และวางกรอบ อิสระภายในกรอบก็เล็กลงตามกฏ แต่ก็คือป้องกันการกระทบกระทั่งผู้อื่น และเพื่อไให้กรอบคงอยู่ได้ ก็ต้องมีการจัดระเบียบ ทำให้แก่นบางแก่นรวมตัวกันสร้างอำนาจภายในเพื่อควบคุม ความเป็นไปภายในอิสระ แม้บางครั้งพวกมีอำนาจจะไม่ได้ใช้ตามหน้าที่ก็ตามเพราะแต่ละแก่นมีอีโก้ส่วนตัวภายใน แต่ช่างมันไม่เกี่ยวกับกระทู้. ดังนั้นอยากอิสระอย่างแท้จริง คุณต้องออกห่างจากอิสระของหมู่มากไปตามลำพัง. ตราบใดที่คุณยังใช้อิสระเดียวกันกับคนอื่น มันไม่มีอิสระที่แท้จริงหรอก แต่การออกไปจะทำให้คุณไร้ซึ่งอำนาจการต่อลองเมื่อปะทะกับอิสระของคนอื่น เราไม่พูดถึงคุณธรรม กฏเกณฑ์อะไรทั้งสิ้น เพราะเมื่อคุณออกนอกกรอบ คุณอยู่นอกกฏเกณฑ์ของผู้อื่น คุณต้องปกป้องตัวเองตามลำพังไม่ให้ไปชนกับอิสระของฝ่ายอื่น เพราะถ้าชนแล้วแพ้คุณก็อาจจะโดนเอาไปรวมหรือถูกทำลายไป. พลังคือทุกสิ่งทุกอย่าง นี่คือกฏเกณฑ์ของจักรวาล อยากมีอิสระที่แท้จริงก็ต้องมีพลังมากพอ แต่มนุษย์นั้นมีพลังแค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ มันไม่มีหรอกอิสระที่แท้จริงของมนุษย์บนดาวชื่อว่าโลก  สิ่งที่ทำได้คือรวมตัวกันเปลี่ยนโครงสร้างภายในอิสระให้มีความอิสระและพื้นที่พอที่เราพอใจ แต่ถ้ารวมกันอำนาจไม่มากพอ กลุ่มอำนาจภายในก็จะบดขยี้หรือไม่ก็ดึงคุณกลับไปรวมอยู่ดี

[pol]

กฎหมายคืออะไร? ถ้าจะตอบง่ายๆก็คือสิ่งที่รัฐอยากจะให้ประชาชนเป็นยังไงละครับ. อยากให้เป็นทหารออกกฎหมาย.  อยากยึดทรัพย์ประชาชนออกกฎหมาย.  อยากให้มีเสรีภาพออกกฎหมาย.  นี่ละครับคือความหมายของกฎหมาย

[Black7nos]

กฎหมายคืออะไร? ถ้าจะตอบง่ายๆก็คือสิ่งที่รัฐอยากจะให้ประชาชนเป็นยังไงละครับ. อยากให้เป็นทหารออกกฎหมาย.  อยากยึดทรัพย์ประชาชนออกกฎหมาย.  อยากให้มีเสรีภาพออกกฎหมาย.  นี่ละครับคือความหมายของกฎหมาย

แต่ละฝ่ายแตกต่างกันมากครับ แนวคิดแต่ละฝ่ายต่างกันสิ้นเชิง


1.ธรรมชาติ เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมาเท่ากัน มีสิทธิเท่าเทียมกัน เชื่อในหลักเหตุและผลที่เกิดตามธรรมชาติ การออกกฎหมายจะเน้นไปที่การให้สิทธิของประชาชน


2.ฝ่ายบ้านเมือง คือ เชื่อว่ากฎหมายคือการการใช้อำนาจอันชอบธรรมของรัฐ เชื่อเรื่องรัฏฐาธิปัตย์มีอำนาจสูงสุดเหนือกฎหมาย การออกกฎหมายจะเน้นไปที่บังคับให้ประชาชนทำตามโดยห้ามบิดพลิ้ว


3.ฝ่ายคอมมิวนิสต์ คือ ฝ่ายที่เชื่อว่ากฎหมายคือปรากฎการณ์เป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ใช้แค่เพียงชั่วคราว เมื่อบ้านเมืองดำเนินไปจนถึงจุดหนึ่ง พวกเขาเชื่อว่ากฎหมายไม่จำเป็นอีกแล้วเพราะทุกคนต่างรู้หน้าที่


4.สัจจนิยม คือ เน้นหาหลักและเหตุผลมาอธิบายว่าทำไมศาลถึงได้ตัดสินอย่างนี้ อย่างนั้น โดยใช้ข้อมูลทางสถิติ จิตวิทยา และคำตัดสินศาลก่อนๆมาพิจารณา


5.ฝ่ายประวัติศาสตร์ คือ ฝ่ายที่เชื่อว่าจารีตและประเพณีที่สืบทอดมาแต่โบราณนั้นเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว ถูกต้องอยู่แล้วไม่ควรเปลี่ยนแปลง กฎหมายที่ออกใหม่ก็ไม่ควรขัดกับจารีตและประเพณีเดิม

[Bloodyknight]

ตามที่ loki ว่าไว้เลย
"เเสงสุกใสเเห่ง อิสระภาพ บั่นทอนความสุขของชีวิตให้บ้าคลั่ง เข้าห่ำหั่นเพื่ออำนาจ เพื่ออัตลักษณ์"

[Diamos]

[quote/]


แต่ละฝ่ายแตกต่างกันมากครับ แนวคิดแต่ละฝ่ายต่างกันสิ้นเชิง


1.ธรรมชาติ เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมาเท่ากัน มีสิทธิเท่าเทียมกัน เชื่อในหลักเหตุและผลที่เกิดตามธรรมชาติ การออกกฎหมายจะเน้นไปที่การให้สิทธิของประชาชน


2.ฝ่ายบ้านเมือง คือ เชื่อว่ากฎหมายคือการการใช้อำนาจอันชอบธรรมของรัฐ เชื่อเรื่องรัฏฐาธิปัตย์มีอำนาจสูงสุดเหนือกฎหมาย การออกกฎหมายจะเน้นไปที่บังคับให้ประชาชนทำตามโดยห้ามบิดพลิ้ว


3.ฝ่ายคอมมิวนิสต์ คือ ฝ่ายที่เชื่อว่ากฎหมายคือปรากฎการณ์เป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ใช้แค่เพียงชั่วคราว เมื่อบ้านเมืองดำเนินไปจนถึงจุดหนึ่ง พวกเขาเชื่อว่ากฎหมายไม่จำเป็นอีกแล้วเพราะทุกคนต่างรู้หน้าที่


4.สัจจนิยม คือ เน้นหาหลักและเหตุผลมาอธิบายว่าทำไมศาลถึงได้ตัดสินอย่างนี้ อย่างนั้น โดยใช้ข้อมูลทางสถิติ จิตวิทยา และคำตัดสินศาลก่อนๆมาพิจารณา


5.ฝ่ายประวัติศาสตร์ คือ ฝ่ายที่เชื่อว่าจารีตและประเพณีที่สืบทอดมาแต่โบราณนั้นเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว ถูกต้องอยู่แล้วไม่ควรเปลี่ยนแปลง กฎหมายที่ออกใหม่ก็ไม่ควรขัดกับจารีตและประเพณีเดิม

ขอบคุณสำหรับคำอธิบายให้เข้าใจง่ายขึ้นครับ ผมพอเห็นภาพขึ้นมาแล้ว


เรียกได้ว่าพื้นฐานของการปกครอง อุดมการณ์ และแนวคิดหลักปรัชญาการใช้ชีวิต มันเกี่ยวข้องกันโดยตรงอย่างน่าเหลือเชื่อ เลยไม่แปลกที่การเพ้นหาอิสระภาพของมนุษย์มักขัดแย้งอยู่เสมอโดยไม่รู้ตัวทั้งที่พูดเรื่องเดียวกัน เพราะถึงจะพยายามหาอิสระและเสรีภาพ แต่หลักแนวคิด ปรัชญา รวมไปถึงการจัดวางระบบกฏหมายเพื่อปกครองอยู่ร่วมกันเพื่อมุ่งไปหาเสริภาพนั้นของมนุษย์ต่างกันอย่างสุดโต่งและหลากหลาย


ถามว่ารูปแบบไหนดีที่สุด แม้แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะไม่เคยได้สัมผัสกับเสรีภาพที่แท้จริงว่าเป็นเช่นไร และพวกเราอยู่กับเสรีภาพที่เป็นอยู่จนชาชิน และเข้าใจไปแล้วว่านี่คือเสรีภาพ


อาจกล่าวได้ว่า [เสรีภาพ] ไม่มีอยู่จริงบนโลกเพราะไม่อาจทำให้เกิดขึ้นได้ แต่พวกเราสามารถทำให้ใกล้เคียง [เสรีภาพ] ที่แท้จริงได้ด้วยการเพ้นหาหลักการที่ดีที่สุดซึ่งทุกคนสามารถยอมรับได้


เอาแค่ในระดับครัวเรือน พวกเราก็มีกฏเกณต์ปกครองกันเอง แล้วพอไประดับสูงขึ้นก็ยิ่งมีกฏเกณฑ์มากขึ้น และเมื่อเป็นระดับประเทศ อำนาจของระหว่างประเทศก็มิอาจยอมรับเสรภาพระหว่างประเทศกันเองได้ เพราะไม่มีใครยอมรับอยู่ใต้อำนาจของอีกฝ่าย ดังนั้นความขัดแย้งจึงมีมาเสมอ


ถ้าแบบนี้ ผมมองว่ายูโทเปียแห่งเสรีภาพที่แท้จริงอาจต้องทำการล้างสมองมนุษย์ทุกคนให้คิดเหมือนกัน ทำเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว จนไร้ซึ่งข้อกังขาว่าตัวเองกำลังถูกรดรอนเสรีภาพหรือเปล่า ?


คือเป็นอิสระที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันจนไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกคุกคามจนไร้อิสระภาพ


อืม... ยิ่งคิดยิ่งน่าสนใจ สงสัยคืนนี้อาจได้นอนไม่หลับแน่ครับ (ฮา)

ตามที่ loki ว่าไว้เลย
"เเสงสุกใสเเห่ง อิสระภาพ บั่นทอนความสุขของชีวิตให้บ้าคลั่ง เข้าห่ำหั่นเพื่ออำนาจ เพื่ออัตลักษณ์"

ผมชอบคำพูดนี้ของโลกิมากครับ

[BlackLucky]

[Flady]

อืม... มีคนตอบในแง่การปกครองเยอะแล้ว เรายิ่งไม่ค่อยจะสันทัดทางนั้นด้วยสิ~ 
เอาเป็นว่าเราจะพูดตามมุมของเราแล้วกัน


อิสระคือการทำอะไรก็ได้ตามที่ตัวเองอยากจะทำใช่ไหมล่ะ?
แต่การรวมตัวอยู่กันเป็นสังคมมันก็จะมีกฎเกณฑ์และลำดับชั้นที่จำกัดสิ่งที่เราสามารถทำได้เป็นธรรมดา แต่ธรรมดานั่นมันดีจริงๆน่ะเหรอ?
แม้แต่คนที่คิดว่าตัวเองมีอิสระที่สุดก็อาจจะไม่ได้มีอิสระขนาดนั้นก็ได้ การอยู่ร่วมกันก็หมายความว่าเรามีค่านิยมและอุดมคติร่วมกัน
เคยสงสัยไหมว่าทำไมเราต้องทำอะไนอย่างนี้? ทำไมเราถึงคิดอย่างนี้? ดีกับชั่วต่างกันยังไง? ถ้าเราทำอย่างนี้แล้วมีความสุขและไม่มีใครเดือดร้อนทำไมเราถึงทำไม่ได้ล่ะ?
นั่นล่ะคือสังคมมนุษย์ เราใช้กฎเกณฑ์ร่วมกัน เรามีบทบาทของแต่ละคน แถมเรายังมีระบบความคิดที่ใช้ร่วมกันอยู่อีกต่างหาก
เคยสงสัยไหมว่าถ้าเราไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างนี้เราจะเป็นคนยังไง? ถ้าไม่ได้อยู่ในยุคนี้ในเมืองนี้เราจะใช้ชีวิตยังไง? มองโลกยังไง?
อิสรภาพโดยสมบูรณ์นั้นไม่มีอยู่จริง แค่เกิดมาเราก็ไม่มีอิสรภาพแล้ว ไม่ได้จะกล่าวโทษสังคมว่าเป็นตัวทำลายอิสรภาพ แต่ต้องยอมรับว่ามันเป็นปัจจัยจำกัดที่สำคัญอย่างหนึ่ง
เดิมทีแล้วถึงการทำอะไรตามใจจะฟังดูอิสระเสรี แต่ถึงจะไม่มีคนมาคอยบังคับตั้งกฎเกณฑ์อะไรให้เราทำตามโลกนี้ก็ยังมีกฎของมันเองอยู่ดี
เราแข็งแรงเพียงไหน? ฉลาดแค่ไหน? ถนัดทำอะไร? สุขภาพเป็นอย่างไร? พูดง่ายๆก็คือมันเกี่ยวกัยเรื่องที่เดิมทีโลกนี้ไม่มีความเท่าเทียมกันตั้งแต่แรกแล้วล่ะนะ 


สรุปที่บอกมาทั้งหมดนั่นก็คือ ทางเลือกที่มีให้เลือกนั้นต่อให้มีมากมายไม่จำกัด แต่สุดท้ายก็มีผลลงโทษที่ตามมาก็ทำให้บางทางไม่สามารถจะเลือกได้
ที่สังคมทำก็แค่การเพื่มกฎเกณฑ์นั้นให้มากขึ้น ทั้งส่วนที่เห็นได้ชัดเจนและมองไม่เห็น แต่เดิมทีความไม่เท่าเทียมก็เป็นเรื่องธรรมดาของโลกแห่งความเป็นจริงอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นอิสรภาพโดยสมบูรณ์จึงไม่มีจริง การมีอำนาจทำให้เรามีอิสระมากขึ้น แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถเป็นอิสระได้อย่างแท้จริงอยู่ดี 






 

[pol]

ถ้าจะพูดกันง่ายๆก็คือ สิทธิและเสรีภาพ สังเกตุไหมครับว่าสิทธิจะมาก่อนคำว่าเสรีภาพ?  ก็คืออยากจะทำอะไรก็ทำไปอย่าไปล้ำสิทธิคนอื่นก็พอแล้ว

[Black7nos]

[quote/]
ขอบคุณสำหรับคำอธิบายให้เข้าใจง่ายขึ้นครับ ผมพอเห็นภาพขึ้นมาแล้ว


เรียกได้ว่าพื้นฐานของการปกครอง อุดมการณ์ และแนวคิดหลักปรัชญาการใช้ชีวิต มันเกี่ยวข้องกันโดยตรงอย่างน่าเหลือเชื่อ เลยไม่แปลกที่การเพ้นหาอิสระภาพของมนุษย์มักขัดแย้งอยู่เสมอโดยไม่รู้ตัวทั้งที่พูดเรื่องเดียวกัน เพราะถึงจะพยายามหาอิสระและเสรีภาพ แต่หลักแนวคิด ปรัชญา รวมไปถึงการจัดวางระบบกฏหมายเพื่อปกครองอยู่ร่วมกันเพื่อมุ่งไปหาเสริภาพนั้นของมนุษย์ต่างกันอย่างสุดโต่งและหลากหลาย


ถามว่ารูปแบบไหนดีที่สุด แม้แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะไม่เคยได้สัมผัสกับเสรีภาพที่แท้จริงว่าเป็นเช่นไร และพวกเราอยู่กับเสรีภาพที่เป็นอยู่จนชาชิน และเข้าใจไปแล้วว่านี่คือเสรีภาพ


อาจกล่าวได้ว่า [เสรีภาพ] ไม่มีอยู่จริงบนโลกเพราะไม่อาจทำให้เกิดขึ้นได้ แต่พวกเราสามารถทำให้ใกล้เคียง [เสรีภาพ] ที่แท้จริงได้ด้วยการเพ้นหาหลักการที่ดีที่สุดซึ่งทุกคนสามารถยอมรับได้


เอาแค่ในระดับครัวเรือน พวกเราก็มีกฏเกณต์ปกครองกันเอง แล้วพอไประดับสูงขึ้นก็ยิ่งมีกฏเกณฑ์มากขึ้น และเมื่อเป็นระดับประเทศ อำนาจของระหว่างประเทศก็มิอาจยอมรับเสรภาพระหว่างประเทศกันเองได้ เพราะไม่มีใครยอมรับอยู่ใต้อำนาจของอีกฝ่าย ดังนั้นความขัดแย้งจึงมีมาเสมอ


ถ้าแบบนี้ ผมมองว่ายูโทเปียแห่งเสรีภาพที่แท้จริงอาจต้องทำการล้างสมองมนุษย์ทุกคนให้คิดเหมือนกัน ทำเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว จนไร้ซึ่งข้อกังขาว่าตัวเองกำลังถูกรดรอนเสรีภาพหรือเปล่า ?


คือเป็นอิสระที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันจนไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกคุกคามจนไร้อิสระภาพ


อืม... ยิ่งคิดยิ่งน่าสนใจ สงสัยคืนนี้อาจได้นอนไม่หลับแน่ครับ (ฮา)

[quote/]
ผมชอบคำพูดนี้ของโลกิมากครับ

ถ้าคิดเหมือนกัน มนุษย์จะไม่พัฒนาขึ้นครับ


การพัฒนาของมนุษย์เกิดจากคนที่พูดคำว่า "ไม่" มัน "ไม่ใช่แบบนี้" หรือ "ชั้นไม่เชื่อ"


จากคำว่าไม่ใช่ และ ไม่เชื่อในสิ่งแวดล้อมที่พบเห็น และพยายามพิสูจน์ความคิดตัวเองว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องเพื่อจะประกาศให้โลกได้รับรู้


กาลิเลโอ คือ หนึ่งคนที่แสดงเรื่องนี้ชัดที่สุด สมัยก่อนศาสนจักรบอกว่าดาวทุกดวงหมุนรอบโลก โลกเป็นผลงานของพระเจ้า และ โลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล


กาลิเลโอไม่เชื่อเช่นนั้น เขาบอกว่าไม่ใช่ และได้พิสูจน์ด้วยวิธีต่างๆนานา ต่อให้เขาโดนทำร้าย โดนรังแกจากผู้มีอำนาจ เขาก็จะพูดคำว่าไม่


ท้ายที่สุดแนวคิดกาลิเลโอก็ถูกพิสูจน์ด้วยคนรุ่นถัดมาคือ เซอร์ไอแซค นิวตัน ผู้ใช้ทฤษฎีต่างพิสูจน์จนทุกคนต้องยอมรับโดยดุษฏี


ต่อมาแนวคิดของเซอร์ไอแซค นิวตัน ก็ถูกนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังของโลกอย่าง ไอน์สไตน์บอกว่าแรงโน้มถ่วงนี้ไม่ได้เป็นเส้นตรง แต่มันมีลักษณะเป็นคลื่น


จนในท้ายที่สุดก็มาถึงยุคเราเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ได้พิสูจน์สำเร็จจนได้ว่า แรงโน้มถ่วงของโลกนั้นมีลักษณะเป็นคลื่น


ดั้งนั้นจะเห็นได้ว่ามนุษย์พัฒนาเพราะมันมีคนคิดต่างจากคนอื่นและบอกว่าไม่


ความแตกต่างที่คือความสวยงาม และทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์โลกประเภทอื่น ทำให้พัฒนาก้าวต่อไปเรื่อยๆ


ถ้าบอกว่าสันติภาพคือการคิดเหมือนกันทั้งหมด มนุษย์เราก็ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉากหรอกครับ

[sechan]

ความเท่าเทียมกันไม่มีอยู่จริง ครับ สิ่งที่เขาถามหาคือความเท่าเทียมกันของสิทธิที่จะได้จากการปกครองที่อาศัยอยู่ตามกฏหมาย  ซึ่งปัญหามันคือ กฏหมาย เขียนไว้เรื่องสิทธิเท่าเทียมกันไว้จริง แต่กลุ่มคนพิจารณาคดี ที่ควบคุมสิทธิ ต่างหากที่เขาด่ากัน แม่งทำเนียน บอกมนุษย์ไม่เท่ากัน หรือ มนุษย์บางคนประเสริฐและเป็นคนดี ห้ามด่า  ถ้าด่าติดคุกหรือไม่ก็ติดเชื้อในกระแสเลือด แล้วสังคมและนิติบัญญัติ อยู่เฉยๆ เพราะว่าพวกเขาเป็นเผ่ามังกรฟ้า




เราพูดถึง ลูฟี่ 

[richter]

อิสระคือคำที่มักจะมาคู่กับคำว่า "ความรับผิดชอบ" เหมือนดัง "ทรัพย์สิน" ที่จะมาพร้อมกับ "ค่าเสื่อม" และ "ค่าบำรุงรักษา" 

ที่ๆ เหมาะสมกับคนที่ใช้ "อิสระ" แต่ไม่รับผิดชอบต่อผลของอิสระนั้นมีเพียง "เรือนจำ" เพราะนั่นเป็นที่เดียวที่ทำให้คนๆ นั้นใช้อิสระได้โดยไม่กระทบต่ออิสระของคนอื่น 

[Diamos]

อิสระคือคำที่มักจะมาคู่กับคำว่า "ความรับผิดชอบ" เหมือนดัง "ทรัพย์สิน" ที่จะมาพร้อมกับ "ค่าเสื่อม" และ "ค่าบำรุงรักษา" 

ที่ๆ เหมาะสมกับคนที่ใช้ "อิสระ" แต่ไม่รับผิดชอบต่อผลของอิสระนั้นมีเพียง "เรือนจำ" เพราะนั่นเป็นที่เดียวที่ทำให้คนๆ นั้นใช้อิสระได้โดยไม่กระทบต่ออิสระของคนอื่น 

คม ! 

[sechan]

เปล่า เรือนจำเป็นที่อิสระจะกระทบคนอื่นโดยไดเการปกป้องจากภายนอกน้อยกว่าปกติ ดังนั้นต้องระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม เหมืนอยู่ในกรอบที่เล็กและทีหนามแหลมคอยเสียบเวลาเราพยายามออกนอกกรอบ ถ้าเบ่งมากไป อาจจะเจออิสระคนอื่นลูบไปลูบมาด้วยหมัดและรอยตีนไม่ก็มีดพกที่แอบเอามาหรือทีดทำเองของนักโทษบางคนเสียบได้

[Fv5v7]

ผมมองว่าการดำรงอยู่ในแบบของแร่ธาตุหรือแบคทีเรียนั่นละตืออิสระ อิสระจากปัญหาทั้งปวง