พวกท่านคิดว่านิยายคนไทย จะสามารถพลักดันให้เป็นอุตสาหกรรมวงกว้างได้หรือไม่ ?

[mayumichan]

0...0 ผมแต่งนิยายมา 4 ปี.....แต่งมาจนเกือบจะจบเรื่องละ ให้อ่านฟรี คนยังไม่ค่อยจะอ่านเท่าไหร่เลยครับไม่ต้องอะไรมาก
ไม่ใช่ว่าจะต้องจบหรือไม่จบ แต่ส่วนใหญ่แค่เห็นว่าไม่ใช่นิยายแปล คนก็ไม่ค่อยจะอ่านกันแล้ว

กลายเป็นว่า.....คนไม่อ่านเพราะไม่ใช่นิยายแปล.....แต่คนที่อ่านบอก นึกว่าเป็นนิยายแปลเสียอีก ไม่เหมือนนิยายไทย.....สุดท้ายเลยเหลือคนอ่านอยู่แค่ไม่มาก เพราะงั้นการต่อยอดแทบจะเป้นไปไม่ได้ 55555

[blakaros]

[quote/]
ไม่จริงครับ นิยายขายดีอย่างชานะยังหยุดแปล ไม่ไช่ว่าขายไม่ได้แต่ขาดทุนกับนิยายเรื่องอื่นที่ซื้อมาแบบบก.ชอบแต่คนอื่นไม่ชอบด้วย ส่งผลไห้นิยายขายดีเจ็งไปด้วย ส่วนที่ว่านิยายขายดีเข็นมาขายทุกเดือนก็ไม่ไช่เรื่องจริง นิยายขายดีแต่ถูกดองก็เยอะ ไอ้ที่เข็นมาขายได้ทุกเดือนนะมันนิยายทุนต่ำซื้อมาถูกๆเท่านั้นซึ่งส่วนมากเป็นิยายจีน ส่วนนิยายยุ่นขายดีอย่างฮารุฮิสมัยแรกๆขายดียิ่งกว่าแฮรี่เป็นสิบๆเท่าในไทยก็ยังดองจนบูด มันอยู่ที่ใจบก.มากกว่าว่าอยากเข็นเรื่องไหนนักแปลแปลได้เร็วแค่ไหนตลาดคนอ่านชอบอะไรมันไม่รู้ด้วยซ้ำ นี่คือความไม่มืออาชีพ นิยายยอดขายดีแต่ผมไม่เคยเห็นกำหนดการออกทังที่มีต้นฉบับอยู่ในมือที่เห็นประกาศขายคือจะวางขายแล้วเท่านั้น นี่เป็นสาเหตุหลักๆเลยที่ทำไห้หนังสือขายไม่ออก เพราะคนซื้อไม่รู้ว่าหนังสือที่ตามจะออกตอนไหนถ้าออกชนกันเยอะๆก็ต้องเลือกอีก ถ้ามีกำหนดแน่นอนเช่นเล่ม3วางขายประกาศเลยว่าเล่ม4จะออกมาอีกสามเดือน คนซื้อจะได้เก็บเงินได้ถูก ทุกวันนี้ได้เเต่เตรียมเงินหลักหมืนเข้างานหนังสือลูกเดียว โคตรทรมารคนซื้อ

ไอ้เรื่องซื้อเรื่องที่บ.ก.ชอบนี่   ไม่ใช่ของค่าย L เมื่อช่วงแรกๆรึ   ตะบี้ตะบันซื้อ  แถมขายไม่ออกจนต้องลอยแพไปหลายเรื่อง    จนสุดท้ายต้องออกไปเป็นค่าย F แทนน่ะ








ของบลิสนั่น   ตามที่ว่าครับ    ไม่ใช่ขายไม่ได้   เพราะเรื่องที่เอามานั่นขายได้ทุกเรื่องนะ   มากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป(อาจจะเป็นเพราะเป็นค่ายเดียวที่มีในตอนนั้นด้วย)  แต่กำไรมันน้อยแล้วต้องใช้เงินหมุนเยอะ    ซึ่งผู้บริหารไม่ชอบที่ต้องเอาเงินมาจม   เลยปิดเอาเงินไปทำช่องอย่างที่ว่า   สุดท้ายก็เจ๊งหมด   เล่นเอาวงการ LN บ้านเราที่เพิ่งเริ่มตั้งไข่ได้ชะงักไปช่วงนึงเลย    กว่าจะมีค่ายอื่นๆทยอยเปิดกันน่ะ

[sariora123]

[quote/]ไอ้เรื่องซื้อเรื่องที่บ.ก.ชอบนี่   ไม่ใช่ของค่าย L เมื่อช่วงแรกๆรึ   ตะบี้ตะบันซื้อ  แถมขายไม่ออกจนต้องลอยแพไปหลายเรื่อง    จนสุดท้ายต้องออกไปเป็นค่าย F แทนน่ะ








ของบลิสนั่น   ตามที่ว่าครับ    ไม่ใช่ขายไม่ได้   เพราะเรื่องที่เอามานั่นขายได้ทุกเรื่องนะ   มากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป(อาจจะเป็นเพราะเป็นค่ายเดียวที่มีในตอนนั้นด้วย)  แต่กำไรมันน้อยแล้วต้องใช้เงินหมุนเยอะ    ซึ่งผู้บริหารไม่ชอบที่ต้องเอาเงินมาจม   เลยปิดเอาเงินไปทำช่องอย่างที่ว่า   สุดท้ายก็เจ๊งหมด   เล่นเอาวงการ LN บ้านเราที่เพิ่งเริ่มตั้งไข่ได้ชะงักไปช่วงนึงเลย    กว่าจะมีค่ายอื่นๆทยอยเปิดกันน่ะ

ไอ้ค่าย Bitch นั่นอ่ะเหรอ ของตอบในฐานะคนทีอยู่ร่วมสมัย ผ่านเหตุเหตุการมานะครับ


 ไอ้ค่ายกระหรี่นั่น นิยายมันขายได้ขายดีมาก มากกว่าค่ายอื่นเยอะ แต่ปัญหามันอยู่ที่การตลาดครับ การตลาดล้วนๆ
ใครเคยไปงานหนังสือตอนไอ้ค่ายห่านนี่มันยังอยู่ จะรู้ถึงความอลังการของการเข้าไปแย่งกันซื้อ
สมัยนี้คุณว่าค่ายไหน บูทใหญ่ คนรุมเยอะครับ Sic หรืออะไร ถ้าเป็นสมัยก่อน ไอ้ค่ายเวรนี่ บูธใหญ่กว่า SIC 2 เท่า
หรือพูดได้เลยว่าบูทมันเกือบสุดแถว ไม่ต้อมถามเรื่องคน SIC สมัยนั้นว่าคนไปรุมเยอะแล้ว แต่ค่ายนั่นคนไปอัดกันเยอะว่าเป็นเท่าตัว
ไปช้าล่ะก็มีอด งานหนังสือสมัยก่อนนี่ผมต้องไปติดๆ กัน 2 วันเลยด้วยซ้ำ

เหตุผลที่มันขายดีน่ะเหรอครับถ้าใครไม่ทันยุคนั้น  ก็มันแปลดีนิยายสนุก อะไรก็ดียกเว้น   

การตลางห่วยสัดๆ ของมึงดี แต่แม่งเสือกหาซื้อที่ไหนก็ยาก ตามร้านก็มีมาน้อย
ยังไม่พอยุคนั้นบ้านผมยังใช้เน็ต 56 k อยู่ด้วยซ๊ำระบบสั่งออนไลน์ไม่ต้องคุยเพิ่งจะยุคแรกเริ่ง สั่งแล้วส่งมาผิดบ้าง
ไม่ตรงบ้าง เสียหายระหว่าส่งบ้าง คนเลยไม่นิยมสั่งออนไลน์กัน ต่างจากสมัยนี้

และไอ้ที่ปัญหาจริงๆ คือไอ้ค่ายเวรนี้มันคือเครือเดียวกับ GMM ตอนนั้นกำลังจะไปทำจานดาว ซึ่งต้องใช้เงินเยอะเลยปิดค่ายหนังสือเอาเงินไปทำ
โดยลอยแพทุกอย่าง จะขาย LC จะเซ๊งกิจการให้เจ้าอื่นก็ไม่ทำ เรียกได้ว่าระยำชิบหาย ไปทำจานดาวแล้วเป็นไ
ผลเป็นไงก็อย่างที่รู้ๆ กัน ชิบหายไม่เป็นท่า ไปพักนึง

[Diamos]

0...0 ผมแต่งนิยายมา 4 ปี.....แต่งมาจนเกือบจะจบเรื่องละ ให้อ่านฟรี คนยังไม่ค่อยจะอ่านเท่าไหร่เลยครับไม่ต้องอะไรมาก
ไม่ใช่ว่าจะต้องจบหรือไม่จบ แต่ส่วนใหญ่แค่เห็นว่าไม่ใช่นิยายแปล คนก็ไม่ค่อยจะอ่านกันแล้ว

กลายเป็นว่า.....คนไม่อ่านเพราะไม่ใช่นิยายแปล.....แต่คนที่อ่านบอก นึกว่าเป็นนิยายแปลเสียอีก ไม่เหมือนนิยายไทย.....สุดท้ายเลยเหลือคนอ่านอยู่แค่ไม่มาก เพราะงั้นการต่อยอดแทบจะเป้นไปไม่ได้ 55555

ปัญหาค่านิยมการอ่านที่ชวนปวดหัวอีกเรื่อง -*-
หรือว่าพวกเราต้องแปลงร่างนิยายแต่งให้เป้นนามปากกาญี่ปุ่นแล้วหลอกคนอ่านว่าเป้นนิยายแปลอีกทีดีกันครับ 555+ (เหมือนเคสที่เคยมี บริษัทไทยเจ้าหนึ่งจะขายเครื่องใช้ แล้วต้องไปสวมหลอกว่าเป็นของนอก ทั้งที่ผลิตในไทย)

จะว่าไปคนญี่ปุ่นกับจีนนี่ทำยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมรักชาติได้ขนาดนี้กันนะ...

[blakaros]

[quote/]


ไอ้ค่าย Bitch นั่นอ่ะเหรอ ของตอบในฐานะคนทีอยู่ร่วมสมัย ผ่านเหตุเหตุการมานะครับ


 ไอ้ค่ายกระหรี่นั่น นิยายมันขายได้ขายดีมาก มากกว่าค่ายอื่นเยอะ แต่ปัญหามันอยู่ที่การตลาดครับ การตลาดล้วนๆ
ใครเคยไปงานหนังสือตอนไอ้ค่ายห่านนี่มันยังอยู่ จะรู้ถึงความอลังการของการเข้าไปแย่งกันซื้อ
สมัยนี้คุณว่าค่ายไหน บูทใหญ่ คนรุมเยอะครับ Sic หรืออะไร ถ้าเป็นสมัยก่อน ไอ้ค่ายเวรนี่ บูธใหญ่กว่า SIC 2 เท่า
หรือพูดได้เลยว่าบูทมันเกือบสุดแถว ไม่ต้อมถามเรื่องคน SIC สมัยนั้นว่าคนไปรุมเยอะแล้ว แต่ค่ายนั่นคนไปอัดกันเยอะว่าเป็นเท่าตัว
ไปช้าล่ะก็มีอด งานหนังสือสมัยก่อนนี่ผมต้องไปติดๆ กัน 2 วันเลยด้วยซ้ำ

เหตุผลที่มันขายดีน่ะเหรอครับถ้าใครไม่ทันยุคนั้น  ก็มันแปลดีนิยายสนุก อะไรก็ดียกเว้น   

การตลางห่วยสัดๆ ของมึงดี แต่แม่งเสือกหาซื้อที่ไหนก็ยาก ตามร้านก็มีมาน้อย
ยังไม่พอยุคนั้นบ้านผมยังใช้เน็ต 56 k อยู่ด้วยซ๊ำระบบสั่งออนไลน์ไม่ต้องคุยเพิ่งจะยุคแรกเริ่ง สั่งแล้วส่งมาผิดบ้าง
ไม่ตรงบ้าง เสียหายระหว่าส่งบ้าง คนเลยไม่นิยมสั่งออนไลน์กัน ต่างจากสมัยนี้

และไอ้ที่ปัญหาจริงๆ คือไอ้ค่ายเวรนี้มันคือเครือเดียวกับ GMM ตอนนั้นกำลังจะไปทำจานดาว ซึ่งต้องใช้เงินเยอะเลยปิดค่ายหนังสือเอาเงินไปทำ
โดยลอยแพทุกอย่าง จะขาย LC จะเซ๊งกิจการให้เจ้าอื่นก็ไม่ทำ เรียกได้ว่าระยำชิบหาย ไปทำจานดาวแล้วเป็นไ
ผลเป็นไงก็อย่างที่รู้ๆ กัน ชิบหายไม่เป็นท่า ไปพักนึง

ใจเย็นท่าน   ผมก็ผ่านเหตุการณ์ค่ายนั้นมา   ตอนนั้นมีเกมออนไลน์ด้วยมั้ง   ผมก็เล่นอยู่    หนังสือก็มี   แล้วอยู่ๆแม่งก็ปิด  จนตอนนี้ผมแบนค่ายนี้แม่มทุกอย่าง




แต่ค่ายนี้ตอนนั้นยังมีไปลง se-ed  b2s อยู่บ้าง     เลยยังพอหาหนังสือได้บ้าง

[gaiar33]

[quote/]
ปัญหาค่านิยมการอ่านที่ชวนปวดหัวอีกเรื่อง -*-
หรือว่าพวกเราต้องแปลงร่างนิยายแต่งให้เป้นนามปากกาญี่ปุ่นแล้วหลอกคนอ่านว่าเป้นนิยายแปลอีกทีดีกันครับ 555+ (เหมือนเคสที่เคยมี บริษัทไทยเจ้าหนึ่งจะขายเครื่องใช้ แล้วต้องไปสวมหลอกว่าเป็นของนอก ทั้งที่ผลิตในไทย)

จะว่าไปคนญี่ปุ่นกับจีนนี่ทำยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมรักชาติได้ขนาดนี้กันนะ...

ตรงนี่แก้ไม่ยาก เพราะคนแต่งแต่ละคนไม่มีฐานข้อมูลให้ค้นครับ
- นามปากกา หรือ จะใช้ชื่อจริง
- ผลงานที่ผ่านมา แต่งไปกี่เรื่อง จบแล้วกี่อัน ดองแล้วกี่งาน
- เป็นนักแต่งอิสระ หรือ สังกัดค่ายไหน
- แหล่ง follow
ขอแค่นี้ให้คนอ่านได้ตัดสินใจ เพราะส่วนใหญ่เล่นสืบค้นตัวไม่เคยเจอ จะตามผลงานก็ไม่รู้ไปที่ไหน
เหมือนอย่าง ญี่ปุ่น ที่เขามีทั้ง ทวิตเตอร์ เว็บหลัก wiki fandom ให้คนเสพได้ใช้ในการสืบค้นครับ 

[sechan]

ค่านิยมคนไทย ยังไม่ถึงขั้นทำเงินได้ ส่วนมากเฉพาะกลุ่ม อาจจะต้องรอสัก 20 ปี ปัญหาอีกอย่างบ้านเรามันก็อปแจกรัวๆ ข้ออ้างเดียวคือไม่มีตังค์ ยิ่งดังยิ่งโดนก็อป เอาไปแจก

[Diamos]

[quote/]
ตรงนี่แก้ไม่ยาก เพราะคนแต่งแต่ละคนไม่มีฐานข้อมูลให้ค้นครับ
- นามปากกา หรือ จะใช้ชื่อจริง
- ผลงานที่ผ่านมา แต่งไปกี่เรื่อง จบแล้วกี่อัน ดองแล้วกี่งาน
- เป็นนักแต่งอิสระ หรือ สังกัดค่ายไหน
- แหล่ง follow
ขอแค่นี้ให้คนอ่านได้ตัดสินใจ เพราะส่วนใหญ่เล่นสืบค้นตัวไม่เคยเจอ จะตามผลงานก็ไม่รู้ไปที่ไหน
เหมือนอย่าง ญี่ปุ่น ที่เขามีทั้ง ทวิตเตอร์ เว็บหลัก wiki fandom ให้คนเสพได้ใช้ในการสืบค้นครับ 

พอท่านพูดแบบนี้แล้ว ผมว่าไอเดียนี้น่าทำนะครับ


จัดทำเว็ปชุมชนนักแต่งอิสระเฉพาะคนไทย (ประมาณรวมลิสสารบัณบัญชีรายชื่อนักแต่ง+นักแปลอิสระ) ทำให้มันหาง่าย สบายตา ไม่ต้องมีอะไรยุ่งยาก


ส่วนใครจะเอานิยายไปลงที่ไหนก็ถือว่าเป็นอิสระของคน ๆ นั้นไปเลย (ประมาณว่าเว็ปนี้จะไม่ขอยุ่งในการนำนิยายมาลง แต่ขอเป็นตัวการลิ้งค์สำหรับรวมสารบัญรายชื่อ)


ไม่ยุ่งกับเรื่องธุรกิจมากนัก ไม่อิงลูกอวย ไม่อิงโคตรพ่อแม่เส้นใหญ่จากทางค่าย


ให้มันมีความเป็นธรรมมากที่สุด


... เออ พูดแล้วก็น่าทำดีแฮะ แถมเป็นการสนับสนุนวงการนักแต่ง-แปลอิสระบ้านเราด้วย


ขอตัวไปศึกษาการทำเว็ป เดียวผมลองทำดูขำ ๆ ดีกว่า

[blademaster]

[quote/]
ปัญหาค่านิยมการอ่านที่ชวนปวดหัวอีกเรื่อง -*-
หรือว่าพวกเราต้องแปลงร่างนิยายแต่งให้เป้นนามปากกาญี่ปุ่นแล้วหลอกคนอ่านว่าเป้นนิยายแปลอีกทีดีกันครับ 555+ (เหมือนเคสที่เคยมี บริษัทไทยเจ้าหนึ่งจะขายเครื่องใช้ แล้วต้องไปสวมหลอกว่าเป็นของนอก ทั้งที่ผลิตในไทย)

จะว่าไปคนญี่ปุ่นกับจีนนี่ทำยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมรักชาติได้ขนาดนี้กันนะ...

จีน-คอมมิวนิส์ คุมสื่อได้ สรา้งภาพตัวเองยิ่งใหญ่ และเคยถูกข่มเหงมาในอดีต มีศัตรุเป็นญี่ปุ่นและเมกา

ญี่ปุ่น-ชาติพันธ์ที่ ฉลาด และมีจุดเด่นที่สุดในเอเชีย เลยมีเรื่องให้ภูมิใจ เศรษฐกิจ ก้อไม่ได้ขี้ไก่ การกดขี่ ของทางรัฐบาลก้อไม่ค่อยมี เปิดกว้างหลายๆอย่าง

ไทย--จน หลงตัวเอง รัฐบาลกดขี่ เข้มในเรื่องไม่เป็นเรื่อง ละเลยในเรื่องสำคัญ แล้วมันจะมีอะไรน่าภูมิใจ

ส่วนเรื่องเอาคนไทยไปแต่งแปลเป็นยุ่นน่ะไม่มีทางหรอกครับ ยังไง มันก้อยังมีกลิ่นอายแฝงอยู่ แยกออกแหละ
คนไทย เคยได้ไปเขียนการ์ตูนที่ยุ่น ดันพยายามยัดไทย จนต้องถูกตัดจบก้อมีมาแล้ว

ปล..ข้างบนไหงชื่อมันซ้ำๆกันละนั่น

[Rumia]

[quote/]


ไอ้ค่าย Bitch นั่นอ่ะเหรอ ของตอบในฐานะคนทีอยู่ร่วมสมัย ผ่านเหตุเหตุการมานะครับ


 ไอ้ค่ายกระหรี่นั่น นิยายมันขายได้ขายดีมาก มากกว่าค่ายอื่นเยอะ แต่ปัญหามันอยู่ที่การตลาดครับ การตลาดล้วนๆ
ใครเคยไปงานหนังสือตอนไอ้ค่ายห่านนี่มันยังอยู่ จะรู้ถึงความอลังการของการเข้าไปแย่งกันซื้อ
สมัยนี้คุณว่าค่ายไหน บูทใหญ่ คนรุมเยอะครับ Sic หรืออะไร ถ้าเป็นสมัยก่อน ไอ้ค่ายเวรนี่ บูธใหญ่กว่า SIC 2 เท่า
หรือพูดได้เลยว่าบูทมันเกือบสุดแถว ไม่ต้อมถามเรื่องคน SIC สมัยนั้นว่าคนไปรุมเยอะแล้ว แต่ค่ายนั่นคนไปอัดกันเยอะว่าเป็นเท่าตัว
ไปช้าล่ะก็มีอด งานหนังสือสมัยก่อนนี่ผมต้องไปติดๆ กัน 2 วันเลยด้วยซ้ำ

เหตุผลที่มันขายดีน่ะเหรอครับถ้าใครไม่ทันยุคนั้น  ก็มันแปลดีนิยายสนุก อะไรก็ดียกเว้น   

การตลางห่วยสัดๆ ของมึงดี แต่แม่งเสือกหาซื้อที่ไหนก็ยาก ตามร้านก็มีมาน้อย
ยังไม่พอยุคนั้นบ้านผมยังใช้เน็ต 56 k อยู่ด้วยซ๊ำระบบสั่งออนไลน์ไม่ต้องคุยเพิ่งจะยุคแรกเริ่ง สั่งแล้วส่งมาผิดบ้าง
ไม่ตรงบ้าง เสียหายระหว่าส่งบ้าง คนเลยไม่นิยมสั่งออนไลน์กัน ต่างจากสมัยนี้

และไอ้ที่ปัญหาจริงๆ คือไอ้ค่ายเวรนี้มันคือเครือเดียวกับ GMM ตอนนั้นกำลังจะไปทำจานดาว ซึ่งต้องใช้เงินเยอะเลยปิดค่ายหนังสือเอาเงินไปทำ
โดยลอยแพทุกอย่าง จะขาย LC จะเซ๊งกิจการให้เจ้าอื่นก็ไม่ทำ เรียกได้ว่าระยำชิบหาย ไปทำจานดาวแล้วเป็นไ
ผลเป็นไงก็อย่างที่รู้ๆ กัน ชิบหายไม่เป็นท่า ไปพักนึง

นี่แหละที่ผมถึงได้บอกไงว่ามันไม่เป็นมืออาชีพ หนังสือขายได้ได้กำไรแต่ก็ยังลอยแพด้วยการเอาทุนไปโปะอย่างอื่น แต่ไอ้นิยายราคาถูกที่มันซื้อมานี่ผมยันเลยว่าขายไม่ได้และขาดทุน แต่เรื่องสนุกมันกำไรครับแต่สุดท้ายมันชักเงินจากกำไรไม่ไหวจนเทลอยแพทังหมด ด้วยความที่โคตรจะไม่มืออาชีพทังๆที่ไอ้ธุรกิจขาดทุนกับหนังสือขายไม่ออกมันทิ้งก็ได้แต่ไม่ทำ ดันทิ้งพวกนิยายขายดีไปเล่นนิยายอะไรไม่รู้มาขายช่วงหลังๆก่อนปิดนี้ตะบี้ตะบันออกนิยายอะไรไม่รู้เยอะเเยะ

[Bluezombie]

[quote/]


ไอ้ค่าย Bitch นั่นอ่ะเหรอ ของตอบในฐานะคนทีอยู่ร่วมสมัย ผ่านเหตุเหตุการมานะครับ


 ไอ้ค่ายกระหรี่นั่น นิยายมันขายได้ขายดีมาก มากกว่าค่ายอื่นเยอะ แต่ปัญหามันอยู่ที่การตลาดครับ การตลาดล้วนๆ
ใครเคยไปงานหนังสือตอนไอ้ค่ายห่านนี่มันยังอยู่ จะรู้ถึงความอลังการของการเข้าไปแย่งกันซื้อ
สมัยนี้คุณว่าค่ายไหน บูทใหญ่ คนรุมเยอะครับ Sic หรืออะไร ถ้าเป็นสมัยก่อน ไอ้ค่ายเวรนี่ บูธใหญ่กว่า SIC 2 เท่า
หรือพูดได้เลยว่าบูทมันเกือบสุดแถว ไม่ต้อมถามเรื่องคน SIC สมัยนั้นว่าคนไปรุมเยอะแล้ว แต่ค่ายนั่นคนไปอัดกันเยอะว่าเป็นเท่าตัว
ไปช้าล่ะก็มีอด งานหนังสือสมัยก่อนนี่ผมต้องไปติดๆ กัน 2 วันเลยด้วยซ้ำ

เหตุผลที่มันขายดีน่ะเหรอครับถ้าใครไม่ทันยุคนั้น  ก็มันแปลดีนิยายสนุก อะไรก็ดียกเว้น   

การตลางห่วยสัดๆ ของมึงดี แต่แม่งเสือกหาซื้อที่ไหนก็ยาก ตามร้านก็มีมาน้อย
ยังไม่พอยุคนั้นบ้านผมยังใช้เน็ต 56 k อยู่ด้วยซ๊ำระบบสั่งออนไลน์ไม่ต้องคุยเพิ่งจะยุคแรกเริ่ง สั่งแล้วส่งมาผิดบ้าง
ไม่ตรงบ้าง เสียหายระหว่าส่งบ้าง คนเลยไม่นิยมสั่งออนไลน์กัน ต่างจากสมัยนี้

และไอ้ที่ปัญหาจริงๆ คือไอ้ค่ายเวรนี้มันคือเครือเดียวกับ GMM ตอนนั้นกำลังจะไปทำจานดาว ซึ่งต้องใช้เงินเยอะเลยปิดค่ายหนังสือเอาเงินไปทำ
โดยลอยแพทุกอย่าง จะขาย LC จะเซ๊งกิจการให้เจ้าอื่นก็ไม่ทำ เรียกได้ว่าระยำชิบหาย ไปทำจานดาวแล้วเป็นไ
ผลเป็นไงก็อย่างที่รู้ๆ กัน ชิบหายไม่เป็นท่า ไปพักนึง

ดูท่าจะแค้นจัดเลยนะท่าน


ปล.ปัจจุบันหนังสือค่ายนี้หายากเอาเรื่องเลยนะ

[deaddy]

[quote/]
ปัญหาค่านิยมการอ่านที่ชวนปวดหัวอีกเรื่อง -*-
หรือว่าพวกเราต้องแปลงร่างนิยายแต่งให้เป้นนามปากกาญี่ปุ่นแล้วหลอกคนอ่านว่าเป้นนิยายแปลอีกทีดีกันครับ 555+ (เหมือนเคสที่เคยมี บริษัทไทยเจ้าหนึ่งจะขายเครื่องใช้ แล้วต้องไปสวมหลอกว่าเป็นของนอก ทั้งที่ผลิตในไทย)

จะว่าไปคนญี่ปุ่นกับจีนนี่ทำยังไงถึงสามารถสร้างค่านิยมรักชาติได้ขนาดนี้กันนะ...

ประเด็นรักชาติมันเรื่องรองๆไปเลยครับไม่ใช่ว่าคนไม่ชอบอ่านเพราะเป็นคนไทย แต่เพราะคุณภาพโดยเฉลี่ยของวงการมันสู้กันไม่ได้จริงๆ
เหมือนลีกฟุตบอล ญี่ปุ่น เขา ลีก ชั้น 1 ประเทศไทยมันชั้น 3จริงอยู่บางคนที่อยู่ลีก 3 อาจจะเก่งพอๆกับตัวจริงลีก 1
แต่นิยายแปลมันเลือกมาแต่ ทีมออลสตาร์ กับตัวจริงทีมใหญ่ในขณะที่นิยายไทย ตาดีได้ แต่ส่วนใหญ่ตาร้ายเสียบ่อยๆ
พูดง่ายๆถ้านิยายมันสนุกจริงๆ มีปริมาณเยอะมากพอ มีการรับประกันว่าไม่เสียเวลาอ่านฟรีคนมันก็จะตามอ่านเพิ่มขึ้นๆ แต่สุดท้ายคนที่อ่านกันจริงๆ ตัวเลขมันก็เทียบกับประเทศญี่ปุ่นรึจีนไม่ได้อยู่ดี
เพราะงั้นผมว่าอยากจะแต่งเอาตังจริงๆ ไปแต่งเป็นภาษาอังกฤษ แล้วลงเว็ปดังๆต่างชาติเลย

ขั้นสูงสุดของนิยายไทยคือเป็นละคร ซึ่งคนในนี้ ก็คงไม่ได้แต่งแนวที่ละครไทยชอบทำแน่นอนแต่ขั้นสูงสุดของนิยายภาษาอังกฤษ คือได้ เซ็นสัญญา ขายทั่วโลก รึทำเป็นหนัง

เพราะงั้นถ้าอยากจะให้เป็นอาชีพจริงๆ ต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษ แล้วไปลงเว็ปต่างชาติแล้วลุ้นเอาว่าคนต่างชาติจะชอบไหม
เพราะคนไทย ก็เสพทั้ง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ตะวันตกก็เสพเช่นกันสนุกจริงเดี๋ยวก็มีแปลทุกภาษาต่อเอง

[sariora123]

[quote/]
นี่แหละที่ผมถึงได้บอกไงว่ามันไม่เป็นมืออาชีพ หนังสือขายได้ได้กำไรแต่ก็ยังลอยแพด้วยการเอาทุนไปโปะอย่างอื่น แต่ไอ้นิยายราคาถูกที่มันซื้อมานี่ผมยันเลยว่าขายไม่ได้และขาดทุน แต่เรื่องสนุกมันกำไรครับแต่สุดท้ายมันชักเงินจากกำไรไม่ไหวจนเทลอยแพทังหมด ด้วยความที่โคตรจะไม่มืออาชีพทังๆที่ไอ้ธุรกิจขาดทุนกับหนังสือขายไม่ออกมันทิ้งก็ได้แต่ไม่ทำ ดันทิ้งพวกนิยายขายดีไปเล่นนิยายอะไรไม่รู้มาขายช่วงหลังๆก่อนปิดนี้ตะบี้ตะบันออกนิยายอะไรไม่รู้เยอะเเยะ

ถ้าในยุค 10 กว่าปีก่อนนั้นผมจำไม่ค่อยได้แม่นนัก นะ คือการตลาดค่ายนี้ค่อนข้างมีปัญหา มีร้านลงน้อยไม่พอ
เคยได้ยินว่ามีปัญหากับร้านบางร้านจน ร้านไม่เอาหนังสือมาลง กรณีคล้ายๆ กับ ลักพิมพ์กับ se ed นั่นแหละ
ปัญหาคือยุคนั้นไม่ขายผ่านร้านแล้วมันจาขายผ่านอะไร  ยุคใหม่อย่างตอนนี้ระบบออนไลน์ยังพอไปได้
ร้านหนังสือสมัยนั้นในจังหวัดผมมี ร้านใหญ่ๆ แค่ ดอกหญ้ากับ B2S เอง ตอนหลังหาใน B2S ไม่ได้อีก     บรรลัย


งานหนังสือทีไร แฟนหนังสือเขาถึงได้ไปรุมถล่มซื้อค่ายนี้ยังกับโจรรุมปล้น  ค่ายนี้ก็ไม่ได้แปลแย่นะออกจะกลางๆ ไปถึงดีด้วยซ้ำ
ก่อนจะปิดค่ายคนใน มีแว๊ปๆ มาบอกว่าจะปิดค่ายหลังงานหนังสือ ทั้งๆ ที่ยังไม่มีข่าวคราว กว่าจะรู้ว่าปิดเพราะอะไรก็หลังจากนั้นไปอีกพักนึง โดยรวมคือค่ายนี้ไม่ได้กำไรดีมาก แต่ก็ไม่ถึงกับขาดทุนยับ
ทรงๆ ไปได้   ถึงได้มีคนบ่นๆ กันว่าถ้าการตลาดดีกว่านี้คงมีกำไรเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำ

[mayumichan]

[quote/]
ประเด็นรักชาติมันเรื่องรองๆไปเลยครับไม่ใช่ว่าคนไม่ชอบอ่านเพราะเป็นคนไทย แต่เพราะคุณภาพโดยเฉลี่ยของวงการมันสู้กันไม่ได้จริงๆ
เหมือนลีกฟุตบอล ญี่ปุ่น เขา ลีก ชั้น 1 ประเทศไทยมันชั้น 3จริงอยู่บางคนที่อยู่ลีก 3 อาจจะเก่งพอๆกับตัวจริงลีก 1
แต่นิยายแปลมันเลือกมาแต่ ทีมออลสตาร์ กับตัวจริงทีมใหญ่ในขณะที่นิยายไทย ตาดีได้ แต่ส่วนใหญ่ตาร้ายเสียบ่อยๆ
พูดง่ายๆถ้านิยายมันสนุกจริงๆ มีปริมาณเยอะมากพอ มีการรับประกันว่าไม่เสียเวลาอ่านฟรีคนมันก็จะตามอ่านเพิ่มขึ้นๆ แต่สุดท้ายคนที่อ่านกันจริงๆ ตัวเลขมันก็เทียบกับประเทศญี่ปุ่นรึจีนไม่ได้อยู่ดี
เพราะงั้นผมว่าอยากจะแต่งเอาตังจริงๆ ไปแต่งเป็นภาษาอังกฤษ แล้วลงเว็ปดังๆต่างชาติเลย

ขั้นสูงสุดของนิยายไทยคือเป็นละคร ซึ่งคนในนี้ ก็คงไม่ได้แต่งแนวที่ละครไทยชอบทำแน่นอนแต่ขั้นสูงสุดของนิยายภาษาอังกฤษ คือได้ เซ็นสัญญา ขายทั่วโลก รึทำเป็นหนัง

เพราะงั้นถ้าอยากจะให้เป็นอาชีพจริงๆ ต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษ แล้วไปลงเว็ปต่างชาติแล้วลุ้นเอาว่าคนต่างชาติจะชอบไหม
เพราะคนไทย ก็เสพทั้ง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ตะวันตกก็เสพเช่นกันสนุกจริงเดี๋ยวก็มีแปลทุกภาษาต่อเอง

ไม่จริงอ่ะครับ 5555
นิยายผมติด top ในเด็กดี ช่วงเดียวกันกับที่นิยายแปลในเด็กดีแทบจะแย่งอันดับ top ไปทั้งหมดนะ....
เขียนยาวต่อเนื่อง....ตอบทุกคอมเม้น มีเว็บ มีเพจให้ไปติดตามทวงผลงานกันได้หลายช่องทาง...
นิยายอีกเรื่องหนึ่งที่เขียน ก็ได้เขียนจบจนเรื่องไปแล้วเรียบร้อย นิยายที่ดองไม่มีเลยสักเรื่อง
แต่สุดท้าย จำนวนคนอ่านมันก็ไม่เพิ่มขึ้น มีแต่น้อยลงเรื่อยๆเท่านั้นล่ะ......ฮา

กลับกัน นิยายแต่งเองที่ ติดป้ายว่าเป็นนิยายแปลนั้นกลับมีคนเข้ามาอ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
อย่างในกลุ่มคุยเฟื่อง ยังเคยมีคนบอกเลยว่า เค้าไม่มีเวลามานั่งอ่านนิยายไทยหรอก เพราะแค่นิยายแปลที่ซื้อมายังดองอยู่เลย อะไรแบบนี้

[sariora123]

#53


อาการแบบนี้ เหมือนเรื่อง LC ไทยเลยเลยที่คนดูเขาขยาดคุณภาพอนิเมะ LC ไทยเสียจนมันไปไม่รอด ตอนนี้เป็นไงบ้างแล้วก็ไม่รู้วงการนั้น

[deaddy]

[quote/]
ไม่จริงอ่ะครับ 5555
นิยายผมติด top ในเด็กดี ช่วงเดียวกันกับที่นิยายแปลในเด็กดีแทบจะแย่งอันดับ top ไปทั้งหมดนะ....
เขียนยาวต่อเนื่อง....ตอบทุกคอมเม้น มีเว็บ มีเพจให้ไปติดตามทวงผลงานกันได้หลายช่องทาง...
นิยายอีกเรื่องหนึ่งที่เขียน ก็ได้เขียนจบจนเรื่องไปแล้วเรียบร้อย นิยายที่ดองไม่มีเลยสักเรื่อง
แต่สุดท้าย จำนวนคนอ่านมันก็ไม่เพิ่มขึ้น มีแต่น้อยลงเรื่อยๆเท่านั้นล่ะ......ฮา

กลับกัน นิยายแต่งเองที่ ติดป้ายว่าเป็นนิยายแปลนั้นกลับมีคนเข้ามาอ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
อย่างในกลุ่มคุยเฟื่อง ยังเคยมีคนบอกเลยว่า เค้าไม่มีเวลามานั่งอ่านนิยายไทยหรอก เพราะแค่นิยายแปลที่ซื้อมายังดองอยู่เลย อะไรแบบนี้

ก็จำนวนสูงสุดของตลาดในเด็กประเทศมันก็แบบนั้นแหล่ะครับ


สมมุติคนอ่านนิยาย ในไทย 1 แสนคน
เป็นอ่านนิยายต่างประเทศแปล 9 หมื่น ไม่ได้แปลว่าจะอ่านนิยาย ไทยทั้ง แสนคนนะ


อาจจะอ่านนิยาย ไทย 2 หมื่น พอ นิยายที่คุณเขียนมีคนอ่านไปจนถึงจุดพีคแล้ว มันก็มีแต่ลดลง
ในขณะ ที่คนอ่านนิยายแปลขนาดตลาดในไทยใหญ่กว่า
นิยายที่คุณหลอกว่าเป็นนิยายแปล ก็ไปดึงกลุ่มลูกค้าจาก 9 หมื่น
ซึ่งอีกนานกว่าจะถึงจุดพีค




เอาง่ายๆ ถ้ามีค่ายมือถือ คนไทยทำ โดยจ้างจีนผลิต
กับ มือถือ เกาหลี จ้างจีนผลิตเหมือนกัน


ทั้งที่ข้างในก็เหมือนๆกัน สุดท้าย ค่ายมือถือไทยขายดีพักนึงแล้วก็ล้ม
ในขณะที่มือถือเกาหลีในไทยก็ยังอยู่ดี


รึมือถือจีนที่ขายดีสุดๆไปทั่วโลก พอมีข่าวร้ายกระทบความเชื่อมั่น
คนก็แห่ขายมือถือยี่ห้อนี้ทิ้ง


ยอดขายพวกนี้มันเกี่ยวกับความเชื่อมั่น
ซึ่งคุณอาจจะทำให้แฟนที่อ่านนิยายไทย เชื่อมั่นในตัวคุณได้
แต่คนที่ไม่เชื่อมั่นในนิยายไทยว่าสนุกคุ้มที่จะอ่าน เขาก็ไม่เชื่อว่านิยายคุณสนุกจริง




ผมบอกเลยว่าผมอ่านทั้งนิยายไทยในเด็กดี นิยายจีน เกาหลี ญี่ปุ่น
ตามความเห็นผม
นิยาย เกาหลีที่สนุกๆ สนุกจริงๆ แต่มันมีเรื่องที่แปลมาไม่เยอะ เรียกว่าโดนคัดมาแล้ว


นิยายญี่ปุ่นเรื่องที่สนุกมีเยอะมาก แต่เรื่องที่อ่านแล้วเลี่ยนก็เยอะ คืออ่านสนุกได้ซักพักก็ขี้เกียจอ่านต่อ


นิยายจีน เรื่องซ้ำซากเยอะมาก แต่ข้อดีคือถ้าสนุกในระดับนึง มันก็อ่านเรื่อยๆได้เป็นพันตอน


นิยายไทย  อ่านไปเกิน 100 ตอนมีเรื่องเดียว เพราะมันหื่น
ส่วนที่เหลือ แทบจะทนอ่านได้ไม่เกิน 50 ตอนเลย
ผมเลือกจากเรื่องที่อันดับ topๆ จำนวนตอนเยอะๆ


ทั้งที่นิยายจีน ปูเรื่องไปเป็น ร้อยตอนผมก็อ่านได้


ถามว่าทำไมทนอ่านนิยายที่แทบไม่มีจุดพีคได้นานๆ


ก็เพราะการนำเสนอมันต่างกัน นิยายคนไทยหลายเรื่องที่ผมอ่านใส่ สุขนิยม มากจนเลี่ยนไม่มีปมสั้นยาวให้ตาม


อย่างนิยายจีน ซั่มสาว นึงแล้วแยกทาง กว่าจะกลับมา 100 กว่าตอนมั่ง
บางเรื่องก็สาวบทหาย เกือบพันตอน
คือเต็มไปด้วยปมที่อยากตาม แต่ไม่ปล่อยมาซักที


ในขณะที่นิยายไทยหลายเรื่องอิงแนวญี่ปุ่น คือเป้าหมายไม่ชัดเน้นชีวิตประจำวัน
พอช่วงสนุกมันก็อ่าน แต่พอไม่สนุกก็เลิกอ่านได้ทันทีไม่ค้างคา
พอลองได้เลิกอ่านไปพักนึงแล้ว โอกาสจะกลับมาอ่านต่อมันยากมาก


เพราะหยุดอ่านที เป็นปีๆกว่าจะวนมาถึงคิว
นิยายจีนบางเรื่องผมอ่านแปลอิ้งจนสุดตอนล่าสุดตอนที่พัน แปลไทยยังเพิ่ง 100 กว่าๆ
ดองจนแปลไทยตอนที่ 2-3 พัน ก็ยังไม่ได้ไปตามต่อเลย


เพราะงั้นอย่าไปคาดหวังเลย ขนาดเรื่องที่สนุกๆ แบรนด์​แข็งแกร่ง พอได้หยุดอ่านที
หลักปีเลยแหล่ะกว่าจะกลับมาอ่าน


วงการนี้คู่แข่งเยอะมาก ทุกวันนี้ผมต้องทำลิสเรื่องที่อ่านว่าอ่านไปถึงไหนแล้วเลย
แค่วนอ่านเรื่องที้ดองไว้ก็หมดปีได้สบายๆ

[mayumichan]

นิยายผมนี่กลับกันจากที่คุณเขียนทั้งหมดเลย.......ไม่มีชีวิตประจำวัน ปมหนักๆเยอะมากจนคนบ่นค้างแล้วค้างอีกเมื่อไหร่จะถึงตรงนั้นตรงนี้สักที.........
บางคนนี่มีเขียน สรุปเดาเนื้อเรื่องกันไปไกลเลยว่าใครเป็นใครอะไรยังไง....เกิดเรื่องเพราะอะไร...........
บางคนถึงขนาดออกมาถามว่า........เรื่องนี้แปลมาจากไหน ขอลิงค์อ่าน Eng...ดิบ.....บลาๆ..........
แต่พอผมบอกนิยายเรื่องนี้แต่งเองปุ๊บ มันก็เลิกอ่านกันละ ที่อ่านนั่นแค่เพราะตอนแรกคิดว่าเป็นนิยายแปลเฉยๆ

ตอนที่เด็กดีเริ่มเครียนิยายแปล.....ยังมีคนมาบ่นใส่นิยายผมด้วยว่า ทำไมนิยายแปลยังอยู่........หรือเพราะแค่ไม่มีคำว่านิยายแปล...
ทีมงานเด็กดียังไม่รู้เลยว่านิยายผมเป็นนิยายแต่งเอง....ต้องส่งเมลล์มาถามว่าแปลหรือเขียนเอง....

[deaddy]

นิยายผมนี่กลับกันจากที่คุณเขียนทั้งหมดเลย.......ไม่มีชีวิตประจำวัน ปมหนักๆเยอะมากจนคนบ่นค้างแล้วค้างอีกเมื่อไหร่จะถึงตรงนั้นตรงนี้สักที.........
บางคนนี่มีเขียน สรุปเดาเนื้อเรื่องกันไปไกลเลยว่าใครเป็นใครอะไรยังไง....เกิดเรื่องเพราะอะไร...........
บางคนถึงขนาดออกมาถามว่า........เรื่องนี้แปลมาจากไหน ขอลิงค์อ่าน Eng...ดิบ.....บลาๆ..........
แต่พอผมบอกนิยายเรื่องนี้แต่งเองปุ๊บ มันก็เลิกอ่านกันละ ที่อ่านนั่นแค่เพราะตอนแรกคิดว่าเป็นนิยายแปลเฉยๆ

ตอนที่เด็กดีเริ่มเครียนิยายแปล.....ยังมีคนมาบ่นใส่นิยายผมด้วยว่า ทำไมนิยายแปลยังอยู่........หรือเพราะแค่ไม่มีคำว่านิยายแปล...
ทีมงานเด็กดียังไม่รู้เลยว่านิยายผมเป็นนิยายแต่งเอง....ต้องส่งเมลล์มาถามว่าแปลหรือเขียนเอง....

ถ้าเจองั้น ก็แสดงว่ากลุ่มที่ออกอาการมี 2 ประเภท
1 รู้สึกว่าโดนหลอก
2 อคติ จริงๆ


แต่ก็นะ คนโพสคือคนที่มีอารมณ์ร่วม แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
เพราะถ้าผมไม่พอใจในนิยาย ผมเลิกอ่านเลยไม่โพสหรอก
ถ้ายังมาโพสบอกคือ ชอบนั่นแหล่ะ แต่ไม่พอใจ อาจจะมาจากเรื่องที่โดนหลอกมากกว่า เนื้อหา
ถ้าเป็นผมเจอแบบนั้นนะ คืออ่านจนถึงตอนล่าสุดละ พอบอกนี่ล่าสุดละ ก็โอเค ไปหาเรื่องอื่นอ่าน แล้วก็หายหัวเป็นปี
กลับมา... คนเขียนเลิกแต่งต่อแล้ว ไรงี้


สมัยนี้ เรื่องนึงๆ ไม่ถึง 2-300 ตอน ผมแทบไม่อ่าน เสียเวลามารอตามทุกวัน
อย่างล่าสุด นิยาย ญีปุ่นผมอ่านจนทันตอนล่าสุด แปลไทย ผมก็ดองมา 1-2 เดือนละ ขนาดว่าชอบนะ




แต่เวลาผมอ่าน ผมก็พอแยกได้ระดับนึงนะว่า คนญี่ปุ่นเขียนจริงไหม คนจีนเขียนจริงไหม
บางทีผมก็ไปอ่านนิยายจีนแบบอิ้ง พออ่านๆไปชักรู้สึกแปลกๆเลยไปค้นดูว่าใครแต่ง ก็ตามนั้น user นึงในเวปที่ชอบแนวนี้เลยแต่งมั่ง




ปล. ผมอ่านนิยายเฉลี่ย วันที่อ่านจริงๆ วันละ  50-70 ตอนได้ หรือราวๆวันละ 1-2 เล่ม ส่วนวันไหนไม่อ่านก็กดเกม 

[pol]

นิยายผมไม่สนหรอกว่าคนไทยหรือญี่ปุ่นแต่งอยู่ที่ว่าสนุกหรือเปล่าเท่านั้นเอง. นิยายญี่ปุ่นบางเรื่องซื้อมาทนอ่านได้ครึ่งเล่มแล้วโยนทิ้งก็ยังเคย. การแต่งนิยายผมว่าสิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือการเซตติ้งโลกของนิยายให้เรียบร้อยไม่ใช่แต่งมันสดๆนี่ถือว่าใช้ไม่ได้ครับ

[mayumichan]

ไอ้รู้สึกว่าโดนหลอกนี่ก็แย่นะ.....ทั้งๆที่หัวเรื่องก็ไม่ได้มีบอกตรงไหนว่าเป็นนิยายแปลเลยสักนิด......มีแค่เราตั้งชื่อเรื่องเป็นภาษา jp en th 3 ภาษาเอาไว้เท่านั้นเอง.......

ทางนี้จำนวนตอนก็ล่อไป 250+ ตอนละ สงสัยเหมือนกันว่าแต่งมาได้ยังไงตั้งขนาดนี้......

เซตติ้งโลกนี่ก็เซตไว้อย่างดีเหมือนกัน.....มีเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่สร้างโลก....มาจนถึงเหตุผลว่าทำไมปัจจุบันโลกถึงกลายเป็นแบบนี้ 0..0

แต่สุดท้ายคนก็ไม่อ่าน.....ฮา