เอาแบบคนที่ผมเจอคือ
เขาว่าเขาถูกรางวัลหวยแต่ละครั้งตลอด ไม่ใช่รางวัลที่หนึ่งแต่ก็เป็นที่สองบ้าง ที่ห้าบ้าง
อย่างนย้อยก็สองตัวสามตัว
จนผมคิดว่าถ้าไม่โม้ก็น่าจะเป็นพวกรับซื้อสลากฟอกเงินเลยล่ะครับ
แต่คนที่มีดวงนั้นมันมีจริงๆนั่นล่ะ
เอาบบสถิติโต๊ะพนันแบบที่อุ้ยเสี่ยวป้อบอกว่าออกแต้มสูงเจ็ดครา
สถิติที่เคยมีออกแต้มเดียวกันคือสิบสี่ครั้งมั้ง?
คนมีดวงมันก็มใีดวงจริงๆนั่นล่ะ
พูดเรื่องดวง
เควสต์ที่ผมเล่นกำหนกให้การเกิดเป็นนายน้อยเป็นพลังโกงด้วยล่ะครับ
ประมาณว่า GM บอกให้คนเล่นคิดให้รอบคอบก่่อนจะเลือกออะไรไป
เกิดเป็นชาวบ้านตามป่าเขา มีโอกาสเก็บเลเวลเยอะก็จริง แต่อันตรายก็มีอยู่มากโดยเฉพาะที่ยังอ่อนแออยู่ถ้าไม่มีดวงมาช่วย
เกิดเป็นนายน้อย born winner
พ่อแม่จะคอยปกป้อง แสดงความสามารถทางบ่มเพาะพลังออกมาเหนือกว่าคนอื่น ก็จะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลใหญ่
ต่อให้มีคนมาเห็นพรสวรรค์ ลักษณะร่างกายพิเศษของเราและอยากจะลักพาตัวไปผ่าทดลอง
ก็ไม่สามารถสู้ท่านปู่ของเราที่เป็นกำลังผู้พิทักษ์เต๋าประจำตระกูลได้
การเกิดเป็นนายน้อยคือการมี head start นำหน้าคนอื่นไปหลายก้าว
ยิ่งหากกำหนดว่ามีพรสวรรค์ด้วย ยิ่งตระกูลใหญ่ก็ยิ่งได้รับการสนับสนุนมากตามไปด้วย
ชาวบ้านธรรมดา ต้องดิ้นรนเองในการหาคัมภีร์ต่า่งๆ
ตำรารับของตระกูลใหญ่มีอยู่มากมาย ขอเพียงแสดงความสามารถมากพอ ก็สามารถเข้าหอคัมภีร์ได้
ว่าไปแล้วพระเอกสัประยุทธทะลุฟ้า ก็นับบว่าเป็นนายน้อยตระกูลใหญ่เหมือนกันล่ะครับ
พระเอกเรื่อง เทพปีศาจหวนคืนก็เป็นพวกตระกูลใหญ่ระดับหนึ่งทั้งนั้น
น่าจะเพราะคนเขียนคงรู้ตัวดีว่า ให้นอนกลางดินกินกลางทราบยแบบเอี้ยก้วยน่าจะรุ่งยาก หากไม่มีติวเตอร์ส่วนตัวเป็นพิเศษ
ว่าไปแล้วการมีวิญญาณคอยสอนติวส่วนตัวนี่เป็นอะไรที่โกงเอามากๆ
ยิ่งพวกมีพลังระดับสูงๆ ไม่ว่างมามีเวลาดูแลเด็กๆหรอก
พระเอกดันได้วิญญาณที่เป็นระดับท็อปของโลกนั้นๆด้วยซ้ำ
เหมือนกับเอา แม่ทัพภาคมาสอนพลทหาร นายสิบยิงปืนน่ะ
ไม่มีใครเขาทำกันหรอกจริงๆแล้ว
..ว่ากันด้วยเรื่องอาจารย์
หากเอาจักรวาลกิมย้ง
จางซันฟงก็เรียกว่าได้คัมภีร์ระดับท้อปของยุทธภพไปตั้งแต่เป็นเด็กหัวเท่ากำปั้น
เรียกว่าสายจางซันฟงนับกันจริงๆก็คือสายที่แตกออกมาจากเส้าหลินนั่นล่ะ
ประมาณธรรมศาสตร์แตกมาจากจุฬา แต่หากพูดให้เด็กธรรมศาสตร์ฟัง เด็กธรรมศาสตร์จะโกรธ
แต่เป็นเรื่องน่าแปลกช่วงตั้งสำนักไม่ถูกกัน แต่ช่วงกระบี่เย้ยความสัมพันธ์ใกชิดกันเสียอย่างนั้น
บู๊ตึ้งดูยอมให้เส้าหลินเป็นผู้นำโดยไม่คิดอะไรมาก
อาจจะเป็นเพราะเจ้าอาวาสเก่งเองด้วย ยิ่มอั้วเกี้ยก็รู้สึกว่าตึงมือเวลาเจอกับเจ้าอาวาสเหมือนกัน แต่ดูถูกสำนักบู๊ตึ๊งพอสมควร
