ถ้าตายไปเกิดใหม่ในโลก xianxia​ แล้วได้สูตรโกง

[Fv5v7]

เป็นไปตามที่เราดูสถานการณ์ครับ ฮ่องเต้ออกโรงละ หลังรู้ว่าใครเป็นอะไร มารกระบี่ก็ลงมือเต็มที่แล้ว ก็อย่างที่ท่านว่า ฮ่องเต้ไม่โง่ รู้ว่าองค์ชายสี่มีความสามารถก็ให้ลงมือให้เต็มที่
จัดการถัวตั้งสำเร็จก็เป็นเรื่องดี ที่บ้านเมืองไม่เสียหายมาก องค์ชายคนอื่นที่ไม่เล่นการเมืองก็ไม่ออกมาจากจวน ยกเว้นองค์ชายห้าที่ตอนนี้อยู่ในวังหลวง กับองค์ชายสามที่โดนกักกัน รัชทายาทกลับมามีบทอีกครั้งพร้อมกับปูทางด้วย เรื่องกรมพิธีการมีพวกองค์ชายแปดเยอะ ดูอำมาตย์หวังตอนนี้ได้

[samuison]

เป็นไปตามที่เราดูสถานการณ์ครับ ฮ่องเต้ออกโรงละ หลังรู้ว่าใครเป็นอะไร มารกระบี่ก็ลงมือเต็มที่แล้ว ก็อย่างที่ท่านว่า ฮ่องเต้ไม่โง่ รู้ว่าองค์ชายสี่มีความสามารถก็ให้ลงมือให้เต็มที่
จัดการถัวตั้งสำเร็จก็เป็นเรื่องดี ที่บ้านเมืองไม่เสียหายมาก องค์ชายคนอื่นที่ไม่เล่นการเมืองก็ไม่ออกมาจากจวน ยกเว้นองค์ชายห้าที่ตอนนี้อยู่ในวังหลวง กับองค์ชายสามที่โดนกักกัน รัชทายาทกลับมามีบทอีกครั้งพร้อมกับปูทางด้วย เรื่องกรมพิธีการมีพวกองค์ชายแปดเยอะ ดูอำมาตย์หวังตอนนี้ได้

เยี่ยมมากครับ




อย่างว่าล่ะ มันเหมือนเกมส์ที่ต้องเล่นกันมีเงื่อนไขว่าต้องสามารถปกครองต่อไปได้นั่นล่ะ




คิดอีกทีอาจจะเพราะข่านสวรรค์บุกมากอนหน้านี้ก็ได้ ทำให้สำนักอื่นถึงอยากแทรกเข้ามาแต่ก็ขาดกำลังคนไป




เพราะรวมคนที่เป็นกลางหรือมีแนวคิดชอบยุ่งเกี่ยวหับทางราชการไปรบกับข่านสวรรค์หมดแล้ว




สกุลถังก็เสียคนไปพอสมควรในอีเวนท์ข่านสวรรค์ด้วย

[samuison]

@Fv5v7

เรียบร้อยครับล

เลขาเจี่ยฮุบทรัพย์สินนของสกุลถังนอกแดนเสฉวนและป้ายความผิดทั้งหมดให้คนที่ตาย
ฮ่องเต้จึงมีข้ออ้างไม่ต้องประหารทั้งวตระกูลต่อสกุลถังที่เป็นตระกูลใหญ่ในแผ่นดิน
สี่เก้าแก่ใหญ่ ผละจากความมืดสู่ความสว่าง ถมหินล่งบ่อ..เอ๊ย ล้างญาติด้วยคุณธรรมช่วยพิทักษ์ราชวงศ์ได้สำเร็จ

[samuison]

@deaddy


@Fv5v7
ช่วงนี้อ่านการ์ตูน Gu daoist Master
ครับบรรยายเสียฝ่ายธรรมะไม่มีดีเลย ฮา

และมองชาวบ้านชาวช่องเป็นผักปลาที่จะฆ่าเสียเมื่อไรก็ได้
บอกว่าฝ่ายธรรมะ ราบรวมทรัพยากรเอาไว้ ทำให้คนธรรมดาที่ไม่มีชาติตระกูลต้องหันเข้าสู่่วิถีมาร
แต่น่าแปลกที่พวกฝ่ายธรรมะ ดันเคร่งกฎเอามากๆ..เรียกว่าฟางฟยวนพระเอกรอดมาได้ก็เพราะว่าฝ่ายธรรมะ ติดนิสัยปกป้องพวกพ้องและเคารพกฎก็ว่าได้
ว่าเป็นคนเลว เห็นชาวบ้านเป็นผักปลา
แต่ก็มีการโอ๋ลูกหลานตนเอง คอยช่วยอะไรตลอด เจอกับฟางหยวน ก็คิดแต่จะตรวจสอบว่าผิดกฎหหรือไม่ ดันไม่คิดที่จะกุหลักฐานป้ายความผิดเลยแต่รอให้ผิดกฎเอง

เรื่องข้อห้ามก็น่าสนใจเหมือนกัน

ตามแนวกิมย้งก็คือ การแอบดูการถ่ายทอดวิชานั้นเสียมารยาท
ในเรื่องนี้หากมีใครมารบกวรการทะลวงด่าน ก็ฆ่าได้เลยไม่ตองเกรงใจ

[deaddy]

ไอ้เรื่องที่พระเอกเป็นมารร้ายย้อนเวลากลับมาตอนก่อนจะตรวจสอบพรสวรรค์สินะ


เรื่องนี้ ส่วนนึงก็โอเค อีกส่วนตรรกะก็แปลกๆ อ่านไปแค่ช่วงหมู่บ้านแรกเกือบแตกละ แล้วก็หยุดอ่าน


คือพระเอกมันไม่เหมือนมาร รึ คนดี ออกแนวเหมือนคนแก่ ปล่อยวาง ค่อนข้างไร้อารมณ์


เลยขี้เกียจอ่านต่อ ไปอ่าน god level demon สนุกกว่า พระเอกจะว่าเลวไหมก็ไม่เลวมากแต่โดนบังคับให้เลว
คนรอบข้างมองแบบว่าเลว 150 ทั้งที่พระเอกเลวแค่  50
พระเอกโดนมองเป็นคนหื่นกาม สาวงามหลายคนโดนพระเอกข่มขืน ทั้งที่พระเอกยังไม่เคย
มองว่าพระเอกเป็นลูกคนรวยตระกูลใหญ่ใช้เส้นสาย ทั้งที่พระเอก หาเงินมาด้วยความสามารถล้วนๆ
แต่ก็นะพระเอกมีตัวช่วยโครตโกงอยู่ คนจะมองพลาดก็ไม่แปลก
เรื่องเหมือนจะหดหู่แต่จริงๆกาวเยอะมาก


ส่วน Gu mas พระเอกเก่งช้ามาก สาวๆในเรื่องไม่ต่างกับก้อนเนื้อไร้ค่า บทผ่านแรกๆก็ไม่มีอีกเลย
สรุป อ่านแรกๆรู้สึกโอเค อ่านๆไปไม่มีอะไรจรรโลงเลย
ส่วนเรื่องตระกูลนี่ เท่าที่อ่านๆมาโฟกัสแต่ตระกูลพระเอก แล้วค่อยกล่าวถึงตระกูลเมืองรอบๆ
รู้สึกทุกตระกูล ก็คนปรกติ ไม่ดีไม่เลวพอจะเรียกว่า ธรรมะรึอธรรม

[Black7nos]

ไอ้เรื่องที่พระเอกเป็นมารร้ายย้อนเวลากลับมาตอนก่อนจะตรวจสอบพรสวรรค์สินะ


เรื่องนี้ ส่วนนึงก็โอเค อีกส่วนตรรกะก็แปลกๆ อ่านไปแค่ช่วงหมู่บ้านแรกเกือบแตกละ แล้วก็หยุดอ่าน


คือพระเอกมันไม่เหมือนมาร รึ คนดี ออกแนวเหมือนคนแก่ ปล่อยวาง ค่อนข้างไร้อารมณ์


เลยขี้เกียจอ่านต่อ ไปอ่าน god level demon สนุกกว่า พระเอกจะว่าเลวไหมก็ไม่เลวมากแต่โดนบังคับให้เลว
คนรอบข้างมองแบบว่าเลว 150 ทั้งที่พระเอกเลวแค่  50
พระเอกโดนมองเป็นคนหื่นกาม สาวงามหลายคนโดนพระเอกข่มขืน ทั้งที่พระเอกยังไม่เคย
มองว่าพระเอกเป็นลูกคนรวยตระกูลใหญ่ใช้เส้นสาย ทั้งที่พระเอก หาเงินมาด้วยความสามารถล้วนๆ
แต่ก็นะพระเอกมีตัวช่วยโครตโกงอยู่ คนจะมองพลาดก็ไม่แปลก
เรื่องเหมือนจะหดหู่แต่จริงๆกาวเยอะมาก


ส่วน Gu mas พระเอกเก่งช้ามาก สาวๆในเรื่องไม่ต่างกับก้อนเนื้อไร้ค่า บทผ่านแรกๆก็ไม่มีอีกเลย
สรุป อ่านแรกๆรู้สึกโอเค อ่านๆไปไม่มีอะไรจรรโลงเลย
ส่วนเรื่องตระกูลนี่ เท่าที่อ่านๆมาโฟกัสแต่ตระกูลพระเอก แล้วค่อยกล่าวถึงตระกูลเมืองรอบๆ
รู้สึกทุกตระกูล ก็คนปรกติ ไม่ดีไม่เลวพอจะเรียกว่า ธรรมะรึอธรรม

นิยายจีนหลายเรื่องหลังๆ พระเอกเทพทรูเร็วไป มันทำให้เนื้อเรื่องน่าเบื่อไวเช่นกัน


ส่วนตัวผมชอบเรื่อง วิถีมีดสั้น สนุกดี เปลี่ยนมุมมองของคนภายนอกที่ไม่เข้าใจวงการชาวยุทธ

[samuison]

ไอ้เรื่องที่พระเอกเป็นมารร้ายย้อนเวลากลับมาตอนก่อนจะตรวจสอบพรสวรรค์สินะ


เรื่องนี้ ส่วนนึงก็โอเค อีกส่วนตรรกะก็แปลกๆ อ่านไปแค่ช่วงหมู่บ้านแรกเกือบแตกละ แล้วก็หยุดอ่าน


คือพระเอกมันไม่เหมือนมาร รึ คนดี ออกแนวเหมือนคนแก่ ปล่อยวาง ค่อนข้างไร้อารมณ์


เลยขี้เกียจอ่านต่อ ไปอ่าน god level demon สนุกกว่า พระเอกจะว่าเลวไหมก็ไม่เลวมากแต่โดนบังคับให้เลว
คนรอบข้างมองแบบว่าเลว 150 ทั้งที่พระเอกเลวแค่  50
พระเอกโดนมองเป็นคนหื่นกาม สาวงามหลายคนโดนพระเอกข่มขืน ทั้งที่พระเอกยังไม่เคย
มองว่าพระเอกเป็นลูกคนรวยตระกูลใหญ่ใช้เส้นสาย ทั้งที่พระเอก หาเงินมาด้วยความสามารถล้วนๆ
แต่ก็นะพระเอกมีตัวช่วยโครตโกงอยู่ คนจะมองพลาดก็ไม่แปลก
เรื่องเหมือนจะหดหู่แต่จริงๆกาวเยอะมาก


ส่วน Gu mas พระเอกเก่งช้ามาก สาวๆในเรื่องไม่ต่างกับก้อนเนื้อไร้ค่า บทผ่านแรกๆก็ไม่มีอีกเลย
สรุป อ่านแรกๆรู้สึกโอเค อ่านๆไปไม่มีอะไรจรรโลงเลย
ส่วนเรื่องตระกูลนี่ เท่าที่อ่านๆมาโฟกัสแต่ตระกูลพระเอก แล้วค่อยกล่าวถึงตระกูลเมืองรอบๆ
รู้สึกทุกตระกูล ก็คนปรกติ ไม่ดีไม่เลวพอจะเรียกว่า ธรรมะรึอธรรม

ใช่ครับ แถมเป็น isekai  อีกต่างหาก บอกว่าแต่งกลอนเก่ง




แต่ในโลกปราณยุทธ แต่งกลอนเก่งหรืออื่นๆ ก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระ




ผมว่ามันน่าสนใจในแง่ของการพยายามทำให้ฝ่ายธรรมะดูเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอกเห็นแต่ผลประโยชน์




แต่วิธีการของฝ่ายธรรมะที่ยึดกฎอย่างเคร่งคัด มีการตรวจสอบก่อน ไม่ตบฟางหยวนที่เถียงคำไม่ตกฟากนี่ทำให้ผมคิดว่า ฝ่ายธรรมะทำตัวดีกส่าสำนักชวนติ้นก่าหรือบู๊ตึ้งอีก




นึกถึงคำพูดที่วัฒนธรรมของจีนอยู่ที่อเมริกายุค 1880 และรัฐบาลแบบนาซี


ในยุคสมัยที่คนเข้าถึงทรัพยากรแต่ไม่เขื่อมั่นในระบบ


กลายมาเป็นพฤติกรรมที่ต้องเคารพกฎอย่างเคร่งครัด หาผลประโยชน์จากกฎได้ แต่ห้ามแหกกฎโดยตรง ทำให้ผลลัพธ์มันดูแปลกๆ




ในสายตาของนักกฎหมาย ประชาชนเคร่งกฎขนาดนี้ มีการตรวจสอบหลักฐานก่อนการกระทำความผิด ไม่มีการป้ายสี การตัดสินว่าใครผิดต้องหาหลักฐาน




สังคมที่คนเขียนพยายามสร้างว่าเลวร้าย กลายมาเป็นดูมีวัฒนธรรมขึ้นมาทันที




แล้วถ้าบอกในทางภาพรวม การปราบสายมารก็ไม่ใช่เรื่องผิด




ในสายที่ฆ่าผู้หญิงที่รัก ควักหัวใจมาเลี้ยงแมลงนี่ หรือเอาคนทั้งหมู่บ้านมาทำยา


ไม่ว่าคิดอย่างไร มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรปล่อยให้ทำกันพร่ำเพรื่อแน่ๆ




ผมถึงว่ามันดูแปลกๆล่ะครับ


เหมือนทุกคนในโลกนั้นเป็นคนเคารพกฎหมายอย่างไรอย่างนั้น แต่เป็นคนเลว


ในเกมส์เรียกว่า Lawful Evil มั้ง ที่ทำเรื่องเพื่อผลประโยชน์ตนเองไม่เป็นไร แต่เอ็งอย่าเล่นนอกกฎ


ในจักรวาล DnD พวกโคบอลด์ที่เป็นลูกกระจ๊อกมังกร จึงได้รับการต้อนรับในเมืองมีสำนักงานเป็นหลักแหล่งเพราะเป็น Lawful Evil


ส่วนก็อบลินโดนคนรังเกียจเพราะเป็น Chaotic Evil

[quote/]


นิยายจีนหลายเรื่องหลังๆ พระเอกเทพทรูเร็วไป มันทำให้เนื้อเรื่องน่าเบื่อไวเช่นกัน


ส่วนตัวผมชอบเรื่อง วิถีมีดสั้น สนุกดี เปลี่ยนมุมมองของคนภายนอกที่ไม่เข้าใจวงการชาวยุทธ

ใช่ที่พระเอกเป็นพ่อครัวหรือเปล่าครับ?


แม้มันจะมีการหักหลังเพราะการเมืองผลประโยชน์หลายๆอย่าง




แต่คำพูดที่ว่า "หรือท่านคิดว่าในยุทธภพไม่มีวีรบุรุษผู้กล้า"ก็ยังเป็นความจริง


ลูกผู้ชายจิตใจห้าวหาญที่สละชีวิตเพื่อช่วยพระเอกที่พวกเขาคิดว่าเป็นประมุขยุทธภพก็ยังมีอยู่


นึกถึงเรื่องกระบี่ใจพิสุทธ์ที่นับว่าดาร์กเรื่องหนึ่งของกิมย้ง
พระเอกโดนใส่ร้าย ntr พิการ ติดคุกและอื่นๆ


แต่มิตรภาพและคุณธรรมก็ยังมีอยู่จริง

[Fv5v7]

ผมมองว่าความดีความเลวขึ้นอยู่กับปรัชญาด้วยละครับ เหมือนคำถามที่ว่าศีลธรรมเป็นสัมพันธ์หรือสมบูรณ์ หรือการฆ่าคนส่วนน้อยเพื่อปกป้องมนุษย์ชาติถูกใหม ผมมองว่าพวกที่อันตรายที่สุดเป็นพวก neutaul evil มากกว่า คือ พร้อมจะทำตามกฏหรือต่อต้านกฏได้ เพื่อเป้าหมายชั่วร้ายของตน ถ้า lawful evil คือ ทรราชย์ chaotic evil คือ ผู้ก่อความไม่สงบ neutaul evil ก็คืออาชญากรครับ

[samuison]

ผมมองว่าความดีความเลวขึ้นอยู่กับปรัชญาด้วยละครับ เหมือนคำถามที่ว่าศีลธรรมเป็นสัมพันธ์หรือสมบูรณ์ หรือการฆ่าคนส่วนน้อยเพื่อปกป้องมนุษย์ชาติถูกใหม ผมมองว่าพวกที่อันตรายที่สุดเป็นพวก neutaul evil มากกว่า คือ พร้อมจะทำตามกฏหรือต่อต้านกฏได้ เพื่อเป้าหมายชั่วร้ายของตน ถ้า lawful evil คือ ทรราชย์ chaotic evil คือ ผู้ก่อความไม่สงบ neutaul evil ก็คืออาชญากรครับ

มันเป็นเรื่องของการเมืองตามความเป็นจริงด้วยล่ะครับ
เหมือนกับว่าทางเทคนิคสงครามระหว่างประเทศก็มีไป แต่ชาวบ้านก็ยังค้าขายกันอยู่
และแม้ประเทศนั้นจะปกครองโดยทรราชย์

ประเทศอื่นๆก็ยอมรับความทเป็นรัฐในสถานะทางกฎหมายเพราะไม่อย่างนั้นธุรกิจและกิจการจะเดินต่อไปไม่ได้

เหมือนในเจมส์บอนด์มั้ง เพื่อนเจมส์บอนด์พูดว่า
"พวกนั้นอาจจะเป็นคนร้าย แต่เราไม่ขายอาวุธให้พวกเขาเราก็ไม่รู้ว่าจะขายให้ใคร"
เรียกว่าการรักษากฎระเบียบ คือสิ่งที่ทำให้เรายังคงความเป็นสังคมอยู่ได้แม้เราจะชั่วร้ายก็ตาม
...
นึกถึงเรื่องความไม่ใส่ใจคนธรรมดานี่ก็น่าสนใจ

ไปเจอนางเอกในแนวล้อเลียนวิจารณ์ว่า ทำไมสนใจแต่การเพิ่มพลัง?
คำตอบก็คือ หากมองตามตรรกะแล้ว
หากเราอยู่ในโลกที่ก็อดซิลล่าหรือสัตว์อสูรประมาณระดับหกอาละวาดไปมา เราก็ต้องหาทางทำอะไรสักอย่างที่จะสู้กับสัตว์อสูรระดับหกนั้น
การไขว่คว้าพลังเป็นเรื่องของการเอาตัวรอดตามสันดานมนุษย์ พวกนั้นไม่ได้อยู่ในโลกที่ปราศจากก็อดซิล่าอย่างพวกเรา

หากไม่มีคนที่มีพลังเป็นเจ้าเมือง มทีก็อดซิลล่ามาอาละวาด สังคมจะคงความเป็นสังคมได้ไหม?
ในเมื่อเทคโนโลยีระดับยุคราชวงศ์หมิง ไม่สามารถปราบก็อดซิลล่าได้

[Fv5v7]

ก็จริงละครับ อย่างในโลกจริงทุกวันนี้ ผู้นำประเทศต่างๆไม่ได้กลัวประเทศเพื่อนบ้านขนาดนั้น แต่กลับกลัวกลุ่มก่อการร้ายเพราะอะไร  เพราะมันควบคุมไม่ได้

[Rumia]

ก็จริงละครับ อย่างในโลกจริงทุกวันนี้ ผู้นำประเทศต่างๆไม่ได้กลัวประเทศเพื่อนบ้านขนาดนั้น แต่กลับกลัวกลุ่มก่อการร้ายเพราะอะไร  เพราะมันควบคุมไม่ได้

ไม่จริงครับผู้นำบางคนอยู่ในประเทศโคตรกร่างยัดตำแหน่งบวกเงินเดือนยกเว้นภาษีไห้พวกตัวเองได้หน้าตาเฉย ออกไปเจอผู้นำชาติใหณ่ๆปุปโคตรหงอมือกุมเป้าไม่พูดไม่จาทำหน้ายิ้มแห่ยๆ

[samuison]

ก็จริงละครับ อย่างในโลกจริงทุกวันนี้ ผู้นำประเทศต่างๆไม่ได้กลัวประเทศเพื่อนบ้านขนาดนั้น แต่กลับกลัวกลุ่มก่อการร้ายเพราะอะไร  เพราะมันควบคุมไม่ได้

เรียกว่ากลัวความไม่แน่นอนอย่างที่ท่านว่านั่นล่ะครับ
การเจรจากับประเทศที่รู้ว่าผู้นำนอนอยู่แถวไหนและทรัมป์สามารถโจมตีด้วยโดรนได้สบายกว่าการที่ต้องตามหาผู้นำที่หลบอยู่ตามภูเขา

[quote/]
ไม่จริงครับผู้นำบางคนอยู่ในประเทศโคตรกร่างยัดตำแหน่งบวกเงินเดือนยกเว้นภาษีไห้พวกตัวเองได้หน้าตาเฉย ออกไปเจอผู้นำชาติใหณ่ๆปุปโคตรหงอมือกุมเป้าไม่พูดไม่จาทำหน้ายิ้มแห่ยๆ

ผมนึกถึงกลอนของร.5 ที่บอกว่าโดนประเทศใหญ่กดขี่ข่มเหง
ซึ่งวิจารณืก็คือ เป็นการเมืองภายในและภายนอก
การเมืองภายในฐานะสูงส่งจะทำอะไรกับประเทศก็ได้แต่ไปภายนอกก็อีกเรื่องหนึ่ง
เปรียบแบบชาวบ้านคือเป็นพ่อบ้านจะตบลูกเตะเมีย ชาวบ้านอาจมองดูด้วยความระอา แต่พ่อบ้านก็ทำได้ไม่เกรงใจใครเพราะใหญ่สุดในบ้าน
แต่จะไปตบหัวไอ้จ๊อดที่เป็นลูกน้องของไอ้แจ็คนักเลงในซอยไม่ได้
เพราะหากพ่อบ้านที่กำลังน้อยกว่าไปทำอย่างนั้น
ไอ้แจ็คนักเลงปากซอยอาจมากระทืบพ่อบ้านคนนั้นได้..

นึกถึงเรื่องการเมืองมันก็อย่างนี้ล่ะครับ

อีกเรื่องหนึ่ง

ไปดูเรื่องย่อ the crown มา
มุกที่บอกว่าคนเราสละฐานัดรได้เพื่อความรักนี่มันจริงแฮะ
ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะมนุษย์เป็นมนุษย์นั่นล่ะ
ว่าพ่อของราชินีอลิซาเบ็ธ ครองราชย์ได้ก็เพราะพี่ชา่ยสละบังลลังก์ไปแต่งงาน
เจ้าฟ้าชายชาร์ลจริงๆแล้วก็รักกับอีกคนที่ไม่ใช่ไดอาน่า

เรียกว่า "สละบัลลังก์เพื่อความรัก"แบบในแนวเกิดใหม่ในโอโตเมะเกมส์ เทียบกับโลกความเป็นรจริงแล้วไม่ใช่เรื่องแปลกด้วยซ้ำครับ
โลกความจริงพล็อตยังซับซ้อนกว่าเยอะเลย

ไปเจอคำกล่าวบอกว่า นิยายเรื่องแต่งมันดีเข้าใจง่าย เพราะต้องทำให้สมเหตุสมผล
เรื่องความเป็นจริงพล็อตมันยุ่งเหยิง เพราะเราไม่รู้ว่าพระเจ้าต้องการเล่าเรื่องอะไรกันแน่

[deaddy]

วันก่อนนั่งฟังพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 สนุกดี
มีราชินีแล้วอยากได้คนใหม่ทำไงดี
เลยยัดข้อหาไม่ซิงเพราะเคยมีผัวแล้ว
นางก็แก้ต่าง ก็ก่อนแต่งก็พิสูจน์ยืนยันพยานเพียบไปแล้วนิ
ศาสนาคริสต์​ขวางทางมาช่วนนาง(เส้น)
ก็ตั้งนิกายใหม่มันแม่มเลย
แล้วยัดนางเข้าคุกจนตายได้สมใจ ประหารไม่ได้เพราะนางเส้นใหญ่


พอเบื่อคน 2 ทำไง ก็ยัดข้อหาเล่นชู้แล้วประหารซะ
คน 3 แต่งได้ไม่ถึง 2 ปีก็คลอดลูกตาย
คน 4 เจอโฟโต้ช็อบตัวจริงไม่ตรงปก เลยขอเปลี่ยนจากเมียเป็นพี่น้องแทน
แล้วเอาคน 5 มาแทน คน 5 ดันสาวไปเลยคันหนักเลยหาคนช่วยเกาเลยโดนประหารอีก
มาจบที่คน 6 เป็นแม่ม่ายผัวตาย ก็กะจะเทนางนะ แต่ราชาตายก่อนนางเลยรอดไป


มีเมีย 6 รอด 2 กลายเป็นตำนานผีหัวขาด 2
ขำเจ้าหญิงที่โดนขอแต่งงานบางคนตอบจดหมายเชิญแต่ง
ฉันมีหัวเดียวรอฉันงอกอีกหัวได้ก่อนค่อยจะพิจารณา

[samuison]

วันก่อนนั่งฟังพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 สนุกดี
มีราชินีแล้วอยากได้คนใหม่ทำไงดี
เลยยัดข้อหาไม่ซิงเพราะเคยมีผัวแล้ว
นางก็แก้ต่าง ก็ก่อนแต่งก็พิสูจน์ยืนยันพยานเพียบไปแล้วนิ
ศาสนาคริสต์​ขวางทางมาช่วนนาง(เส้น)
ก็ตั้งนิกายใหม่มันแม่มเลย
แล้วยัดนางเข้าคุกจนตายได้สมใจ ประหารไม่ได้เพราะนางเส้นใหญ่


พอเบื่อคน 2 ทำไง ก็ยัดข้อหาเล่นชู้แล้วประหารซะ
คน 3 แต่งได้ไม่ถึง 2 ปีก็คลอดลูกตาย
คน 4 เจอโฟโต้ช็อบตัวจริงไม่ตรงปก เลยขอเปลี่ยนจากเมียเป็นพี่น้องแทน
แล้วเอาคน 5 มาแทน คน 5 ดันสาวไปเลยคันหนักเลยหาคนช่วยเกาเลยโดนประหารอีก
มาจบที่คน 6 เป็นแม่ม่ายผัวตาย ก็กะจะเทนางนะ แต่ราชาตายก่อนนางเลยรอดไป


มีเมีย 6 รอด 2 กลายเป็นตำนานผีหัวขาด 2
ขำเจ้าหญิงที่โดนขอแต่งงานบางคนตอบจดหมายเชิญแต่ง
ฉันมีหัวเดียวรอฉันงอกอีกหัวได้ก่อนค่อยจะพิจารณา

มันก็เป็นเรื่องที่ฮาในหน้าประวัติศาสตร์ล่ะครับ


ว่าพฤติกรรมของคนจริงๆนี่คนในนิยายยังงง




แต่เฮนรี่ที่ทำอย่างนี้เพราะว่าอยากได้ลูกชายหรือเปล่าครับ?




ตามทฤษฎีคืออาจจะถึงจุดสุดยอดก่อนผู้หญิง ทำให้ลูกออกมาเป็นเพศหญิงหรือวัยเพศสั้นไปหน่อยทำให้อสุจิเพศชายตายไปก่อน


การได้ลูกชายนั้นสำคัญมาก




คนโบราณคิดว่าลูกสาวแต่งงานไปก็จะหลงสามีมากกว่า




นึกถึงนิยายเรื่อง  ชีวิตแมงดา ที่ไปเป็นเจ้าชายในต่างโลกแต่งงานกับเจ้าหญิง




ไปอ่านแล้วนึกถึงเจ้าชายฟิลลิฟสวามีของพระนางอลิซาเบธล่ะครับ




จากแหล่งข่าวแกไม่ค่อยพอใจที่ทำอะไรอลิซาเบธก็เกินหน้าไปหมด




ตามสไตล์คนก่อนยุคสงครามโลกล่ะนะ


นิสัยเท่าที่อ่านมาประมาณเจ้าคุณปู่ที่เข้มงวด ต้องการให้ลูกหลานเข้มแข็ง ส่งลูกไปโรงเรียนประจำที่โหดๆ




ถ้าหากนิสัยเป็นแบบชาวญี่ปุ่นแบบพระเอกต่างโลกคงไม่คิดมาก


แต่ดันเป็นหนุ่มนักบิน ขี่เรือยอร์ช ชอบออกแอคชั่น


...






กลับมาที่นิยาย




ผมนึกถึงมุกการ์ตูนต่อสู้ที่ว่า "การชกใครก็ทำได้ แต่การจับล็อคต้องผ่านการฝึกฝน"




ในวิชาปรุงยาก็เช่นกัน


นักปรุงยาจะได้รับการนับถือมากกว่าจากบุคคลในชั้นเดียวกันว่าเป็นผู้มีความรู้




เพราะพลังยุทธ อาจจะได้มาจากการเป็นลูกคุณหนู นายน้อย ที่เจ้าตระกูลรัก ป้อนยาให้ตั้งแต่เกิด


แต่การเป็นนักปรุงยา นั้นต้องเป็นที่ยอมรับว่ามีความสามารถจริงๆ




เพราะยาที่ปรุงออกมาไม่สามารถโกหกได้


นึกแล้วอยากเขียนแฟนฟิค ศาสตรจารย์สเนปไปในแนว xianxia เหมือนกันครับ




นิสัยที่ชอบตำหนิลูกศิษย์ ดุด่าลูกศิษย์ ไปในแนว xianxia จะกลายเป็นเรื่องธรรมดา ฮา


จะดูกลายเป็นอาจารย์ที่ดีไปเลย ที่บอกว่าจะสอนแต่ศิษย์ที่มาตรฐานสูงพอในการปรุงยาชั้นสูงแต่ก็สอนลูกศิษย์ระดับต่ำได้จำนวนนับร้อยคน


สเนปเป็นอัตฉริยะในการปรุงยาที่ก่อนอายุสิบเจ็ดปีก็แก้ไขสูตรยาต่างๆได้อีกต่างหาก




ขี้โกงกว่าพระเอก xianxia หลายๆเรื่องในด้านปรุงยาด้วยซ้ำ


เพราะปรุงยาต้องอาศัยทักษะ และทรัพยากรมหาศาล

[deaddy]

พล็อต ตงหวูตี๋ ก็มีนะทำฟาร์มไว้คราฟยา แต่คงไม่คราฟเองเพราะการจะใส่บทคราฟยา ยาที่สำคัญคือยายกระดับปรกติในนิยายแนวนี้จะคราฟยาระดับสูงกว่าตัวเองไม่ได้ ถ้าจะทำบทต้องยืดไปเยอะมาก
พออ่านๆไปรู้สึกบทกลวงเลยย้อนกลับไปปูบทภาคเด็ก เขียนไปพอสมควรละ
โครงคร่าวๆไปไกลละ เลยอยากพล่ามเฉพาะโครงเรื่องทำนองเรื่องย่อยังไม่รู้
ตอนนี้อารมณ์อยากเห็นฉินหมิงซื่อฉบับไปปล่อยให้คนอื่นอ่านยังไงไม่รู้ เผื่อจะได้มีแรงใจเข็นตอนใหม่ออกมาแต่ตอนนี้ดันติดนิยายเรื่องอื่นอยู่เลยอู้ต่อไปก่อนนะ

ตอนนี้กำลังติดเรื่อง "ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง"แล้วก็กลับไปอ่าน super god gene ต่อเพราะคนเขียนเดียวกัน ดองไว้หลายร้อยตอนเลยคงอ่านได้นานอยู่

ไอ้เรื่องฉันอยากเล่นเกม สนุกดีนะแน่ะนำเลยเหมาะกับเด็กติดเกมในโลกวรยุทธดี
ถ้ามุกตัน ไอ้ 2 เรื่องนี้เอามาใช้ได้เยอะเลยนะ

[samuison]

พล็อต ตงหวูตี๋ ก็มีนะทำฟาร์มไว้คราฟยา แต่คงไม่คราฟเองเพราะการจะใส่บทคราฟยา ยาที่สำคัญคือยายกระดับปรกติในนิยายแนวนี้จะคราฟยาระดับสูงกว่าตัวเองไม่ได้ ถ้าจะทำบทต้องยืดไปเยอะมาก
พออ่านๆไปรู้สึกบทกลวงเลยย้อนกลับไปปูบทภาคเด็ก เขียนไปพอสมควรละ
โครงคร่าวๆไปไกลละ เลยอยากพล่ามเฉพาะโครงเรื่องทำนองเรื่องย่อยังไม่รู้
ตอนนี้อารมณ์อยากเห็นฉินหมิงซื่อฉบับไปปล่อยให้คนอื่นอ่านยังไงไม่รู้ เผื่อจะได้มีแรงใจเข็นตอนใหม่ออกมาแต่ตอนนี้ดันติดนิยายเรื่องอื่นอยู่เลยอู้ต่อไปก่อนนะ

ตอนนี้กำลังติดเรื่อง "ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง"แล้วก็กลับไปอ่าน super god gene ต่อเพราะคนเขียนเดียวกัน ดองไว้หลายร้อยตอนเลยคงอ่านได้นานอยู่

ไอ้เรื่องฉันอยากเล่นเกม สนุกดีนะแน่ะนำเลยเหมาะกับเด็กติดเกมในโลกวรยุทธดี
ถ้ามุกตัน ไอ้ 2 เรื่องนี้เอามาใช้ได้เยอะเลยนะ

ผมกะว่าจะเขียนตอนพิเศษปรุงยาออกมาเหมือนกันครับ ฮา






ไปเจอการเบ่นของฝรั่งมาเรียกว่า Jump chain น่ะครับ




คือการสร้างแนวผจญภัยต่างโลกและเลือกแต้มสกิลได้


เช่นมี 1000 แต้มก็สามารถเอาแต้มไปใช้ซื้อความสามารถ เช่น 300 แต้มต่อการทำให้เราเป็นคนที่บ่มเพาะพลังได้เก่งที่สุดในโลก




อยากได้แต้มเพิ่มขึ้นก็ต้องเลือกข้อเสีย เช่น อ่านหนังสือไม่ออกแบบเจี๊ยะพั่วเทียนหรืออุ้ยเสี่ยวป้อก็จะได้แต้มมา 500 แต้มเพื่อซื้อคุณสมบัติอย่างอื่นเพิ่มขึ้น




เกมส์ที่ผมเล่นอยู่เผลอทำพลาดไปว่า




ดันเลือกข้อเสียใช้กระบี่ไม่ได้ กับปรุงยาไม่ได้ เลยเก๊กซิมไปเหมือนกัน






นี่ก็กะว่าให้ฉินหมิงซื่อ ฉบับเต็มที่ดัดแปลงแล้วมีข้อเสีย  young master  คือนายน้อยในนิยาย ที่เอาแต่ใจ


ร้องว่า "รู้ไหมว่ากูลูกใคร" "พ่อกูใหญ่นะเว๊ย" ฯลฯ




แต่ในเคสนี้ เคยเล่นเควสต์ GM แนะนำว่า




นิสัยเอาแต่ใจ spoil เช่นนี้ ดูเหมือนไม่ดีก็จริง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เด็กที่เอาแต่ใจต่างหากจึงจะได้ทรัพยากรจากพ่อแม่มากกว่า


นิสัยอวดเบ่งหากมีทักษะทางสังคมมากพอก็สามารถเปลี่ยนไปเป็นนิสัยดูรักความยุติธรรมได้




พ่อของตัวผู้เล่นพูดประมาณว่า " ลุงของเจ้าพยายามประพฤติตนเที่ยงธรรมและพยายามจนได้รับสิ่งของจากปู่ของเจ้า ตัวพ่อเองไม่ได้ทำอย่างนั้นแต่ได้ของมากกว่าลุงของเจ้าสามสิบเท่า"




เป็นการอธิบายว่า ทำไมไอ้พวกนายน้อยนิสัยเสียนี่พ่อแม่พวกนั้นโอ๋กันจัง




สาเหตุคือเพราะตามหลัก บุตรหลานไม่เอาไหน พ่อแม่ยิ่งเอ็นดู




ดูแนวดราม่า ประมาณพี่สาวประพฤติตนดีมาตลอด หาสามีไม่ได้อายุสามสิบพ่อแม่บอกว่าทำไมไม่แต่งงาน




ปรี๊ดขึ้นมาเมื่อเทียบกับน้องสาวที่เที่ยวเล่นไปวันวัน ท้อง มีสามีวัยเรียน พ่อแม่ก็คอยช่วยเหลือทุกอย่าง




บางทีคนมันก็อดน้อยใจไม่ได้ด้วยสาเหตุนี้




คนเรารักลูกรักหลานไม่เท่ากันนี่คือความจริง


...




เรื่องปรุงยานี่ ระบบสมาคมโอสถนี่มันอย่างไรครับ?




ไปเจอ Gm ฝรั่ง บอกว่าเขาคิดว่าสมาคมใหญ่ๆไม่น่าจะเป็นไปได้


การปรุงยาน่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวของตระกูลมากกว่า


ผมไม่ค่อยเห็นด้วยนะ




จากสมัยโบราณมา สมาคมวิชาชีพ นี่ก็เข้มกว่าตระกูลอีกล่ะ


ประมาณว่าเป็นแพทย์ เป็นวิศวะ ก็มีสมาคมของตนเองมายาวนาน




นึกภาพวังหลวง มีเครื่องปรุงยาสารพัด


แต่แพทย์หลวงน่าจะอยู่แค่ประมาณระดับห้า




พวกระดับหกนั้นมักจะเป็นผู้อาวุโสตามป่าเขา ไม่มารับใช้ใคร




อาจจะออกมาได้หากมีการแลกเปลี่ยนของกัน




หรือไม่ก็สานสัมพันธ์ส่งศิษย์มารับใช้ราชวงศ์แต่ไม่มาด้วยตนเอง

[deaddy]

สิ่งที่ทำให้สมาคมปรุงยาจะมีภาษีดีกว่าวังหลวงคือ


ปัญหาโลกแตก กับการแชร์ข้อมูล
คือจริงอยู่ของวังหลวงทรัพยากรเยอะ คนเก่งเยอะ
แต่มันเหมือนกับมีการแข่งขันมากเกินไปจนไม่เกิดการแชร์ข้อมูล


คือมุมมองง่ายๆ หมอยาวังหลวงจะเน้นพัฒนาที่คนในวังใช้
แปลว่าอาการป่วยแปลกๆจะไม่มี สภาพอากาศต่างๆไม่มี
การแรุงยาเสี่ยงๆไม่มีคนใช้


เรียกว่าวังหลวงคือ แฟรนไชส์​ ส่วน นักปรุงยาภายนอกคือโอทอป


แล้วเวลามีปัญหาแก้ไม่ได้ สมาคมก็แค่ตั้งคำถามแล้วแป่ะให้คนตอบ
ส่วนในวัง นักปรุงยาอันดับ 1 แป่ะ ใครจะกล้าตอบ
หรือถึงกล้า อันดับ 2 ก็ไม่อยากตอบให้
เพราะในวังมันมียศ ใครๆก็อยากเป็นมือวางอันดับ 1


ส่วนสมาคมมีแค่ชื่อเสียงที่แตกต่าง
เวลามีปัญหา ในสมาคมจะแก้รึไม่แก้ก็ไม่ทำให้มีผลต่าง


แต่ในวังหลวง
เจ้าต้องรักษาสนมให้ได้นะ ไม่งั้นหัวเจ้าขาดแน่
ปัญหาที่แก้ไม่ได้อาจหมายถึงโทษตาย

[samuison]

สิ่งที่ทำให้สมาคมปรุงยาจะมีภาษีดีกว่าวังหลวงคือ


ปัญหาโลกแตก กับการแชร์ข้อมูล
คือจริงอยู่ของวังหลวงทรัพยากรเยอะ คนเก่งเยอะ
แต่มันเหมือนกับมีการแข่งขันมากเกินไปจนไม่เกิดการแชร์ข้อมูล


คือมุมมองง่ายๆ หมอยาวังหลวงจะเน้นพัฒนาที่คนในวังใช้
แปลว่าอาการป่วยแปลกๆจะไม่มี สภาพอากาศต่างๆไม่มี
การแรุงยาเสี่ยงๆไม่มีคนใช้


เรียกว่าวังหลวงคือ แฟรนไชส์​ ส่วน นักปรุงยาภายนอกคือโอทอป


แล้วเวลามีปัญหาแก้ไม่ได้ สมาคมก็แค่ตั้งคำถามแล้วแป่ะให้คนตอบ
ส่วนในวัง นักปรุงยาอันดับ 1 แป่ะ ใครจะกล้าตอบ
หรือถึงกล้า อันดับ 2 ก็ไม่อยากตอบให้
เพราะในวังมันมียศ ใครๆก็อยากเป็นมือวางอันดับ 1


ส่วนสมาคมมีแค่ชื่อเสียงที่แตกต่าง
เวลามีปัญหา ในสมาคมจะแก้รึไม่แก้ก็ไม่ทำให้มีผลต่าง


แต่ในวังหลวง
เจ้าต้องรักษาสนมให้ได้นะ ไม่งั้นหัวเจ้าขาดแน่
ปัญหาที่แก้ไม่ได้อาจหมายถึงโทษตาย

นึกถึงเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อน่ะครับ




ยาหายากที่อื่นไม่มีแต่ในวังหลวงมีอย่างน้อยหนึ่งอันแน่ๆ






ว่าไปแล้วมันก็มีมุกว่า ยาที่ไม่ผ่านการทดสอบ ห้ามถวายให้คนในวังเหมือนกัน




ผมมองวังหลวงเป็นสไตล์ "ยาตำราหลวง" แบบของไทยมั้ง?


ที่มีเป็นตำราให้เรียน แต่จะแบบเอาแบบปลอดภัยสูงสุด




เรียกว่าเป็จสายธรรมะมาตรฐานของทางสายยาและแพทย์ก็ได้




คือ โรคมาตรฐานนี่รักษาได้ทุกอย่าง แต่โรคแปลกๆ ต้องไปตามหมอเทวดาที่ไปติสม์อยู่ตามป่าเขามารักษา




หมอเทวดา ก็หยิ่ง ไม่ยอมมารับใช้ใครง่ายๆ




"ปีหนึ่งข้ารักษาสามครั้งและต้องฆ่าคนสามคน" เงื่อนไขบ้าๆบอๆพวกนี้ที่จะทำการรักษาน่ะครับ




พวกนี้ก็มีอิทธิพลในพรรคมาก ติสม์ไปก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไรมาก


เรื่องที่ว่าในวังอายุไม่ยืนก็ใช่ครับ




ผมถามGM ว่าไปเป็นแพทย์/ปรุงยาวังหลวงได้หรือเปล่า?


ก็ตอบว่าได้ มีสวัสดิการดีดีด้วย ของหายาก เคล็ดวิชาอะไรก็มีให้


แต่คนมักอายุไม่ยืน


แพทย์ติดลักษณะที่วิบาออกไปทางรักษา การทำแดมเมจน้อยกย่าคนในระดับเดียวกันทำให้อ่อนแอกว่า


ประกอบกับลักษณะนิสัยและเต๋าด้วย ที่เป็นคนที่ชอบรักษาไม่ชอบต่อสู้




ยกเว้นพวกหมอประหลาดฆาตกรสไตล์นั้นเอาไว้




เอาแบบเรื่องเหยี่ยวมารของหวงอี้




หมอหลวง ไท่อี ก็มีเขม่นกันนะครับ


พวกนี้จะถือตัวเอามากๆ ถือว่าคนเข้ามาตรงนี้ต้องมีความสามารถแท้จริง ห้ามเส้นสาย


แต่หากโชว์ความเทพให้คนในนั้นเห็นได้จริง มันก็มีคนยอมรับนะครับ?




แต่ก็นั่นล่ะ ตามสไตล์หวงอี้


บางครั้งเพราะรักษาได้นั่นล่ะ เลยสร้างศัตรู เพราะคนในวังอยากให้คนป่วยตาย


เช่น สนมทึ่ป่วยอยู่ตายไป สนมคนอื่นก็ได้ดี


การเมืองก็อย่างนี้ล่ะ

[samuison]

@deaddy


@Fv5v7

คิดอย่างไรกับแนวที่ต้องสละอะไรบางอย่างเพื่อให้สามารถก้าวขั้นต่อไปได้ครับ?

ไปเจอภาษอังกฤษว่า spirit servering มั้ง
น่าจะแปลว่าสะบั้นวิญญาณ
ที่ก่อนขั้นที่จะเข้าสู่ขั้นแสวงหาเต๋า Dao Seeking
ต้องสะบั้นสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปจากตนเองก่อน
เช่น สายมารก็ตัดความดีที่หลงเหลือน้อยนิดออกจากวิญญาณ
เราจะเล่นมุกว่าจักรวาลของเราไม่มีขั้นตอนนั้นนะครับ?

เนื่องจากฉินหย่งเฉิน วางรากฐานไว้ดี พลังระดับชั้นของจักรวาลเราเลยไม่มีคอขวดและจำนวนประชากรนั้นเว่อมากๆ
เพราะมีตั้งล้านล้านคน


ด้วยสาเหตุที่ประากรมากมหาศาล ทำให้แขนงวิชาต่างๆก้าวหน้ามากกว่าชาวบ้านเขาในแนวเดียวกัน
เพราะพอประชากรมากเข้า แขนงวิชาเล็กน้อยแค่ไหนจะมากจะน้อยก็มีคนศึกษามาก่อน
..
ส่วนการมาคุยในแง่ปรัชญา

ไปอ่านเจอเรื่อง คับบาล่าห์ของชาวยิวมา
ว่ามันก็อาจจะเหมือนกับแนวเต๋านั่นล่ะ
ว่าทางไปถึงพระเจ้ามีสองทาง
ทางแรกคือสมดุลย์ระหว่างบาปและบุญเช่น sloth ขี้เกียจก็ต้องไปประกอบกับข้อดีเช่น humility ถ่อมตนเหมือนตาชั่งของจิตวิญญาณ

แต่มันก็มีอีกแนวทางหนึ่งเรียกว่ามือซ้าายคับบาล่าห์ ที่ตัดความดีออกไปให้หมด ไม่ต้องรักษาสมดุลย์คุณธรรม
ก็สามารถเข้าถึงพระเจ้าได้เหมือนกัน

จะเรียกว่าเหมือนกับแนวทางสายมารก็ได้

ไปเจอเรื่องสายลับ เกมรัก ป่วนออนไลน์มั้ง
ที่เล่นมุก ไม่สามารถละวางได้ เลยใช้วิธีดูดกลืนจิตทั้งหมดมา บรรลุกลายเป็นสายมาร
แต่เนื่องจากจิตใจที่เข้มแข็งที่สุดคือจิตใจปรกติ นิสัยเลยไม่ได้แอตกต่างจากเดิม

หากเปรียบเป็น id ego superego
พระเอกในเรื่องสายลับนั้นคงมี ego ที่แข็งแกร่งมาก ทำให้จิอตมาร สันดานด้านลบในร่างกายไม่สามารถยึดครองร่างได้


ผมกะจะเล่นมุก ฉินหมิงซื่อ จิตมารนั้นเข้มแข็งแต่จิตที่แข็งแกร่งที่สุดดันเป็น sloth ความขี้เกียจ
ทำให้แม้จะแข็งแกร่งที่สุดก็ไม่คิดที่จะยึดครองร่างเพราะขี้เกียจ

ลองไปคุยกับคนชาวยิวและ GM บางคนมา
เขาก็บอกว่า sloth นั้นความจริงแข็งแกร่งที่สุด มากกว่าบาป Pride อีก
แต่ก็นั่นล่ะเพราะไม่ยอมทำอะไร คนเลยไม่ค่อยคิดว่าเก่ง

เล่นแนวมีค่าบุญบาป เดธสโตรกมีลูกสาว ผมก็พอจะเดาได้ว่าหากให้ได้บาปขั้นสุดยอด ทางเลือกสุดท้ายคงเป็นการฆ่าลูกสาวของตนเอง

ก็เลยเล่นเป็นคนดีที่กลับตัวได้  การทำชั่วถึงที่สุดนั้นมีรางวัลอยู่จริงๆ แต่ก็เช่นเดียวกับความดี ไม่ใช่ทุกคนที่ทำใจได้

เมื่อถึงงจุดหนึ่งแม้แต่คนที่คิดว่าตนเองเป็นคนเลวก็จะหลุดและคิดว่าไม่สามารถไปต่อจากนี้ได้แล้ว..จากนั้นก็โดนปีศาจกินไป

หมายความว่าอยู่แถบคนดีจะสบายใจมากกว่า

อยู่แถบคนชั่วต้องไปให้ถึงงที่สุด สละคนที่ตนเองรักคนเดียวในโลกได้แบบทานอสนั่นล่ะ


"คุณทำสำเร็จไหม?"

"สำเร็จ"
คุณสูญเสียอะไรบ้าง?"
"ทุกอย่าง"
...

ว่าแต่ถังจับโหงวในเรื่องนี่เป็นตายร้ายดีอย่างไรครับ? ผมกำลังพยายามแถเอากลับเข้ามาในเรื่องเพื่อขมวดปมให้ได้

[Black7nos]

@deaddy


@Fv5v7

คิดอย่างไรกับแนวที่ต้องสละอะไรบางอย่างเพื่อให้สามารถก้าวขั้นต่อไปได้ครับ?

ไปเจอภาษอังกฤษว่า spirit servering มั้ง
น่าจะแปลว่าสะบั้นวิญญาณ
ที่ก่อนขั้นที่จะเข้าสู่ขั้นแสวงหาเต๋า Dao Seeking
ต้องสะบั้นสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปจากตนเองก่อน
เช่น สายมารก็ตัดความดีที่หลงเหลือน้อยนิดออกจากวิญญาณ
เราจะเล่นมุกว่าจักรวาลของเราไม่มีขั้นตอนนั้นนะครับ?

เนื่องจากฉินหย่งเฉิน วางรากฐานไว้ดี พลังระดับชั้นของจักรวาลเราเลยไม่มีคอขวดและจำนวนประชากรนั้นเว่อมากๆ
เพราะมีตั้งล้านล้านคน


ด้วยสาเหตุที่ประากรมากมหาศาล ทำให้แขนงวิชาต่างๆก้าวหน้ามากกว่าชาวบ้านเขาในแนวเดียวกัน
เพราะพอประชากรมากเข้า แขนงวิชาเล็กน้อยแค่ไหนจะมากจะน้อยก็มีคนศึกษามาก่อน
..
ส่วนการมาคุยในแง่ปรัชญา

ไปอ่านเจอเรื่อง คับบาล่าห์ของชาวยิวมา
ว่ามันก็อาจจะเหมือนกับแนวเต๋านั่นล่ะ
ว่าทางไปถึงพระเจ้ามีสองทาง
ทางแรกคือสมดุลย์ระหว่างบาปและบุญเช่น sloth ขี้เกียจก็ต้องไปประกอบกับข้อดีเช่น humility ถ่อมตนเหมือนตาชั่งของจิตวิญญาณ

แต่มันก็มีอีกแนวทางหนึ่งเรียกว่ามือซ้าายคับบาล่าห์ ที่ตัดความดีออกไปให้หมด ไม่ต้องรักษาสมดุลย์คุณธรรม
ก็สามารถเข้าถึงพระเจ้าได้เหมือนกัน

จะเรียกว่าเหมือนกับแนวทางสายมารก็ได้

ไปเจอเรื่องสายลับ เกมรัก ป่วนออนไลน์มั้ง
ที่เล่นมุก ไม่สามารถละวางได้ เลยใช้วิธีดูดกลืนจิตทั้งหมดมา บรรลุกลายเป็นสายมาร
แต่เนื่องจากจิตใจที่เข้มแข็งที่สุดคือจิตใจปรกติ นิสัยเลยไม่ได้แอตกต่างจากเดิม

หากเปรียบเป็น id ego superego
พระเอกในเรื่องสายลับนั้นคงมี ego ที่แข็งแกร่งมาก ทำให้จิอตมาร สันดานด้านลบในร่างกายไม่สามารถยึดครองร่างได้


ผมกะจะเล่นมุก ฉินหมิงซื่อ จิตมารนั้นเข้มแข็งแต่จิตที่แข็งแกร่งที่สุดดันเป็น sloth ความขี้เกียจ
ทำให้แม้จะแข็งแกร่งที่สุดก็ไม่คิดที่จะยึดครองร่างเพราะขี้เกียจ

ลองไปคุยกับคนชาวยิวและ GM บางคนมา
เขาก็บอกว่า sloth นั้นความจริงแข็งแกร่งที่สุด มากกว่าบาป Pride อีก
แต่ก็นั่นล่ะเพราะไม่ยอมทำอะไร คนเลยไม่ค่อยคิดว่าเก่ง

เล่นแนวมีค่าบุญบาป เดธสโตรกมีลูกสาว ผมก็พอจะเดาได้ว่าหากให้ได้บาปขั้นสุดยอด ทางเลือกสุดท้ายคงเป็นการฆ่าลูกสาวของตนเอง

ก็เลยเล่นเป็นคนดีที่กลับตัวได้  การทำชั่วถึงที่สุดนั้นมีรางวัลอยู่จริงๆ แต่ก็เช่นเดียวกับความดี ไม่ใช่ทุกคนที่ทำใจได้

เมื่อถึงงจุดหนึ่งแม้แต่คนที่คิดว่าตนเองเป็นคนเลวก็จะหลุดและคิดว่าไม่สามารถไปต่อจากนี้ได้แล้ว..จากนั้นก็โดนปีศาจกินไป

หมายความว่าอยู่แถบคนดีจะสบายใจมากกว่า

อยู่แถบคนชั่วต้องไปให้ถึงงที่สุด สละคนที่ตนเองรักคนเดียวในโลกได้แบบทานอสนั่นล่ะ


"คุณทำสำเร็จไหม?"

"สำเร็จ"
คุณสูญเสียอะไรบ้าง?"
"ทุกอย่าง"
...

ว่าแต่ถังจับโหงวในเรื่องนี่เป็นตายร้ายดีอย่างไรครับ? ผมกำลังพยายามแถเอากลับเข้ามาในเรื่องเพื่อขมวดปมให้ได้

Id คือ สัญชาตญาณดิบ พื้นฐานของมนุษย์ กิน ขี้ ... นอน


Super Ego คือ มโนธรรม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี สิ่งที่ห้ามยับยั้งจิตใจ


Ego คือ ตัวบริหารบุคลิกภาพ ควบคุม Id กับ Ego ไว้อีกที ทำให้ปรับตัวในสังคมได้


3ตัวนี้มีกลไกคล้ายม้ากระดก ที่สองข้างต้องสมดุลกัน และมีจุดหมุนคือ Ego


คนๆหนึ่งจะเป็นคนชั่วได้ Id จะต้องมากกว่า Super Ego และตาชั่ง Ego


ถูกเอนเอียงฝั่งด้าน Id หลังจากทำชั่วแล้ว ตัวเองจะรู้สึกเครียด Ego จะใช้


กลไกป้องกันตัวเอง(self-defense mechanism) หรือการปลอบใจตัวเอง


ยกตัวอย่าง โจรไปปล้นยกเค้าบ้านหนึ่ง หลังยกเค้าเสร็จโจรคนนั้นจะมีความรู้สึกผิด


และเกิดความเครียด Ego จะใช้กลไกนี้ปกป้องตัวเองด้วยการหาเหตุผลสร้างข้ออ้าง


ในการทำผิด เช่น อ้างว่าบ้านนั้นรวย เงินหายไปนิดหน่อยไม่สะเทือนขนหน้าแข้งหรอก