[quote/]
อันนี้ผมเห็นด้วยนะ พอตระกูลใหญ่มีเงินมากมายจากธุรกิจอ้างอิงจากมาเฟียบู๊ลิ้ม ดังนั้นพวกจำเป็นต้องรักษาหน้าตาและฐานะในสังคมตามธรรมเนียม
ผมมองเมืองหลวงเหมือนชีวิตจริงน่ะครับ
เช่น อยู่ภูธร เป็นผู้การหรือไม่แค่จ่าก็สามารถใหญ่เบ่งได้คับเมืองแล้ว
แต่พอมาอยู่เมืองหลวง นายพลติดดาวเดินแทบจะชนกัน
เด็กที่กินเหล้าตีกัน ฝ่ายหนึ่งอาจจะลูกแม่ทัพใหญ่ อีกฝ่ายหนึ่งอาจจะลูกท่านมหาเสนาบดี มีเส้นกันทั้งคู่
ก็ต้องว่ากันไปตามกติกาเป็นหลัก
นึกภาพเรื่องเหยี่ยวมาร ที่ในเมืองหลวงคอรัปชั่นก็จริง แต่ก็ยังใช้งานมือปราบที่ซื่อสัตย์หลังยุคบูเช็คเทียน เพราะมือปราบคนนี้รักษาความสงบระหว่างตระกูลใหญ่กับเชื้อพระวงศ์ได้ดี
จ้อแน้เซี้ยง อื้อชังไห่ อาจจะฆ่าคนล้างสำนักได้แถวภูธร แต่หากคิดเป็นผู้นำห้าขุนเขาก็ต้องได้รับการยอมรับตามธรรมเนียมจะส่งสายหรือฮั้วกับก๊วนอื่นในสำนักก็ว่ากันไป
หรือมือปราบพญายม ตึกหกหุนครึ่งกับหอลมฯตีกันหนักไป ทางการก็ต้องมาเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ย
ผมนึกถึงประโยคหนึ่งครับว่า คนเราอาจเกลียดเส้นแดง red tape ระเบียบ ในการทำงานราชการ แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่า ไอ้เส้นแดงที่พวกเขารังเกียจนั่นล่ะ คือสิ่งที่พันหน่วยงานไว้ไม่ให้ขาดรุ่งริ่ง
ธรรมเนียมสองทัพไม่ฆ่าทูตเจรจาก็เพราะความจำเป็น ไม่อย่างนั้นการสื่อสารระหว่างทั้งสองทางจะถูกตัดขาด
จะให้ผู้อาวุโสพลังระดับ 8 มายุ่งเรื่องเด็กเมาเหล้าตีกันก็ไม่ใช่เรื่อง อาจจะลุกลามไปใหญ่ถ้าระดับ8 ระดับ 9 ตีกันเองจากต้นเรื่องแค่เด็กเมาเหล้าตีกัน
ดังนั้นธรรมเนียมและการเสียหน้าและการอับอาย มีไว้เพื่อไม่ให้เรื่องลุกลามใหญ่โต
ไป๋ฮวา (หรือไป๋ฮัว) ที่แปลได้ว่าดอกไม้สีขาว มีความหมายแค่นั้นแหละครับ
เจตนาของผมคือการตั้งชื่อแบบเด็ก ๆ ที่เห็นดอกไม้สีขาว แต่ไม่รู้ว่ามันคือดอกอะไรน่ะครับ
มันออกเสียงคล้ายกันด้วยสิ คิดว่าชื่อแบบไหนอ่านง่ายกว่าครับ?
สำหรับผม ฮัวออกง่ายกว่าล่ะมั้งครับ
แล้วแต่สะดวกในการเรียกครับ
.....
ไหนไหน ผมลองเขียนเรื่องของทางหมู่เกาะตะวันออกบ้าง
