[quote/]
เคยอ่านของที่ไหนไม่รู้ จำไม่ได้ ภาษาไทยไม่ติดหนึ่งในสิบของภาษาเรียนยากที่สุด ซึ่งผมว่ามันควรจะมีนะ
ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีสระและการออกเสียงกว้างขวางครอบคลุมมาก ถ้ารู้ภาษาไทย สามารถออกเสียงคำพูดในภาษา(คน)เกือบทุกภาษาที่มีอยู่บนโลก
[quote/]
สาเหตุหลักก็คือ ทหารสมัยนั้นจะยึดถือเกียรติยศที่จะได้รับในสนามรบมาก ยิ่งผ่านความลำบากมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งถือว่าเกียรติยศที่ได้จะมีค่าเท่านั้น บวกกับช่วงสงคราม กระแสความรักชาติและคลั่งชาติจะสูงทะลุปรอท แถมพวกทหารแนวหน้าถือว่า การได้เข้าร่วมหน่วยพิเศษถือเป็นการเลื่อนขั้นอย่างหนึ่ง ผลที่ได้ก็คือ มีพวกไม่กลัวตายวิ่งมาเป็นฝูง
ส่วนทัศนคติและแนวคิดนี้แตกต่างกับคนสมัยนี้หรือคนที่อยู่ในยุคที่สงบสุขเยอะมาก แนวคิดของคนในยุคที่สงบสุขคือ เรื่องอะไรต้องไปวิ่งฝ่าดงกระสุนเสี่ยงตาย จ่ายไม่คุ้ม เพื่อเหรียญตราโง่ๆที่หน้าอกด้วย
แต่ก็นะ ความคิดมันต่างกัน ที่สำคัญ ไอ้คนที่เคยทำงานทรัพยากรบุคคลมองข้ามตรงนี้ไปที่ สมควรรับผลกรรมแล้วล่ะนะ
จำไม่ผิดใน สมัยก่อนเคยอ่านหนังสือของคนที่เคยไปอยู่ในกองทัพ นาซี เค้าเล่าไว้ว่าในเยอรมัน พลทหารกลัวนายสิบ นายสิบกลัวนายร้อย เค้าไม่ได้กลัวเพราะยศตำแหน่งนะ น่าจะเรียกว่าเคารพนับถือเพราะเชื่อมั่นได้ว่าคนที่ยศสูงกว่านั้นคือคนที่แกร่งกว่าจริงๆ
เพราะพลทหารหยุดฝึกแล้วนายสิบยังฝึกต่อ นายสิบหยุดแล้วนายร้อยยังต้องต่ออีกยาว เรียกได้ว่าเห็นกันกับตาว่าคนที่เค้าสูงกว่าเค้าฝ่านความลำบากมากกว่า
ส่วนทันย่านี่คงต้องบอกว่า มองข้ามองค์ประกอบ กับสภาพแวดล้อมตัวเองไป อย่างที่ว่าน่ะล่ะ ดันไม่ได้ดูเลยว่าตอนนี้ประเทศกำลังย่ำแย่โดนรังแกเค้ากำลังเลือดรักชาติขึ้นหน้า ไปแปะใบประกาศรับสมัครเข้าหน่วยพิเศษไปแนวหน้า
ไอ้พวกที่ติดประจำการต่างที่มารบไม่ได้นี่เห็นนี่มันเป็นโอกาศอันดียิ่งที่จะได้ไปถล่มข้าศึกเลยน่ะสิ เป็นธรรมดาที่เค้าจะแห่กันมาสมัคร เขียนไปแบบนั้นมันเหมือนคำท้าทายว่า จะไปสู้จนกว่าจะชนะ คนที่กล้าจะเอาชีวิตไปผ่าฟันอันตราย
คือผู้ที่คู่ควรแก่เกียรติยศ (medal น่าจะชั้นสูงด้วยสิ )
