ของผมเคยโพสต์ประเด็นพ่อแม่ทารุณกรรมลูกครับ ลงในกลุ่มนักเขียน ตอนนั้นผมโพสต์ว่า...
"นอกจากประเด็น
ข่มขืนแล้วรักกันในตอนจบ อีกประเด็นที่ผมอยากรณรงค์ให้ลดละเลิกลงบ้าง หรือจัดเรทแบบจริงๆจังๆคือเรื่องประเด็น
ความรุนแรงในครอบครัว ที่เอามาผูกรวมกับ
ความกตัญญู อย่างไม่มีชั้นเชิงด้วย
เพราะเท่าที่สังเกต ละครหรือบทประพันธ์หลายๆเรื่องที่มีประเด็นความรุนแรงในครอบครัว ประเภท
พ่อแม่ทารุณกรรมลูก ทั้งทางวาจา ร่างกาย หรือทั้งสองอย่าง เรื่องมักจะดำเนินด้วยการที่ลูกกตัญญูต่อผู้ปกครองเกรดล่างไปเรื่อยๆ คนรอบตัวพยายามจะช่วยก็ไม่ยอมๆชั้นรักพ่อแม่ชั้น หรือกำลังได้ช่วยเหลือก็จบด้วยความล้มเหลวเพราะความคิดฝั่งต้องกตัญญูแข็งแกร่งกว่า ตอนจบก็ผู้ปกครองใจละลายเห็นความดี หรือดีหน่อยคือตายแล้วลูกก็บวชทดแทนทั้งที่บุญคุณที่ให้นั้นนอกจากให้เกิดมาก็น้อยมาก
ส่วนคนรอบตัวทที่พยายามช่วยสุดท้ายกลายเป็นสุนัขกันไป กลายเป็นคนขี้เผือกต้องมารู้สึกผิดซะเอง
คุ้นๆกันมั้ยครับ คล้ายๆแนวรักวิปริตเลย ต่างกันแค่สลับสถานะตัวละครนิดหน่อย แต่โครงสร้างถอดแบบกันมาเป๊ะๆ ผู้ชายข่มขืนแฟนสาว แรกๆแฟนสาวทุกข์ก็ปรึกษาชาวบ้าน ชาวบ้านพยายามช่วยด้วยทั้งศาลสูง(ฟ้องหย่า) ศาลกลาง(หนีไปไกลจากที่นี่) ศาลเตี้ย(ฆ่ามัน) สุดท้ายพวกเขาก็เป็นแค่สีสันของเรื่อง คู่พระนางนี้ก็รักกันในตอนจบอยู่ดีเพราะบทล็อคแบบนี้มาอยู่แล้ว
อนึ่ง ถึงจะอ้างว่า
ละครเรื่องนั้น อันเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ผมยกมาเป็นเรื่องที่เขียนเมื่อ 40-50 ปีก่อน แต่ถ้าศึกษาดีๆในบทนิยายที่ว่าเก่าโบราณนั้นจะสมเหตุสมผลกว่านี้ คือคนแม่ถึงจะบ้าผู้ชาย ผีพนัน ขี้เมาแต่ก็ยังรักลูกตามมาตรฐานแม่ทั่วไป คนลูกเลยยังผูกพันธ์อยู่บ้าง+หลวงตาชี้แนะ เลยยังกตัญญูได้สมเหตุสมผล แต่พอเป็นละครบทก็ถูกบิดให้ความสัมพันธ์แม่ลูกเป็นดั่งทหารญี่ปุ่น-เชลยคนจีน หรือนายทาสผิวขาว-ทาสผิวดำอย่างที่เราเห็นกัน
จึงอยากจะขอผลักดันครับ เพราะจากการวิเคราะห์ผมว่าร้ายแรงเทียบเท่าข่มขืนแล้วรักตอนจบเลย แต่คนที่ตระหนักเรื่องประเด็นความรุนแรงแบบนี้มีน้อยมากเมื่อเทียบกับอย่างแรก ไม่สิ...อาจจะสำคัญกว่าด้วยซ้ำเพราะปัญหาความรุนแรงในครอบครัวนี่แหละ ต้นเหตุของความรุนแรงในรูปแบบอื่นๆกระทั่งนักข่มขืนทีพวกคุณรวมทั้งกระผมสาปแช่งสุดชีวิตด้วย"
ทีนี้ปัญหาคือพวกในกลุ่มเผือกไปโฟกัสประเด็นข่มขืนกันเป็นส่วนมาก ประมาณไหนก็ตามในลิงค์เลยครับ
https://web.facebook.com/groups/nakkhien/?post_id=3372438986114084 คือประเด็นบุพการีเลวไม่แตะ แตะแต่ประเด็นข่มขืนทั้งที่เป็นแค่ตัวอย่างเทียบเคียงเท่านั้น จนต้องมาสวมแฮชแท็กว่า
พักเรื่องข่มขืนก่อนเพราะโพสต์มันหลงประเด็นไปมาก ซึ่งก็ดีขึ้นแปปๆ สุดท้ายคอมเม้นก็วนลูปมาที่การโฟกัสประเด็นข่มขืนไม่แตะประเด็นหลักกันต่อเหมือนเดิม
สนับสนุนโดย น้ำอัดลมรสผลไม้รวมแม่อำไพ ดื่มแล้วถ่ายปรู๊ดปร๊าดหลังดื่ม ลืมความทรงจำที่ผ่านมาหมดสิ้น กัดกินอวัยวะภายในจนเกลี้ยง คือมาตรฐานน้ำผลไม้แม่อำไพ
