เคยกับโทรศัพท์มือถือ คือตอนนี้คิดออก้โทรศัพท์หน่ะ เพราะโดยส่วนตัวเป็นคนใช้ฟังก์ชั่นมือถือ
ได้ไม่คุ้ม และไม่ค่อยเรียนรู้นัก แต่มักโดนบอกให้ใช้ของใหม่ ให้ใช้ๆไปเถอะ แบตฯยังไม่ทันเสื่อม
ไม่สิ ไม่ถึงปีก็บอกให้ใช้ของใหม่ทันสมัย คือ...เสียดายหง่ะ เห็นราคาขายคืนของสินค้าที่เรียกว่า
โทรศัพท์มือถือแล้ว คิดเล่นๆว่าทำไมมันโหดร้ายขนาดนี้ มันน่าจะขายคืนแบบราคาไม่ลดฮวบจะดีนะ
อันนี้เล่าเรื่องของตัวเองบ้าง
ของที่ไม่ได้ใช้ บางทีคุณค่าสำหรับเรามันก็เหลือศูนย์ ของบางอย่างราคาซื้อมันน้อยจริงๆ แต่ถ้าหาย
ก็ยอมแลกเงินมูลค่ามากเพื่อให้กลับมา เคยพลิกหาหนังสือการ์ตูนเล่มเดิมที่เคยอ่านว่าอยู่ไหน ไม่ยอม
ซื้อเล่มใหม่ที่เนื้อหาเป็นแบบเดียวกัน มันมีคุณค่าทางจิตใจหล่ะมั้ง ยังจำตอนที่ผ้าห่มโดนทิ้งได้ดี ตอนนั้น
ตามหาสุดชีวิต เป็นผ้าห่มสมัยเด็ก ตอนนี้ก็มีผ้าห่มอีกผืนนึงใช้มาจะสิบปีแล้วมั้ง เสื่อมสภาพตามเวลา
มีรูโหว่ให้อากาศผ่าน บางครั้งก็เอาออกมาห่มอยู่บ้าง ซักไม่ได้ ไม่งั้นเปื่อย ฮา โคตรซกมกเลย
