พ่อครัวมือใหม่ต่างโลก 
(ล่าสุด LC โดย Dex ออกมา 4 เล่มแล้ว)
พอดีไม่เห็นมีใครตั้งมู้คุยเรื่องนี้กัน เลยตั้งขึ้นมาเองเลย
ขอเกริ่นเล็กน้อยสำหรับคนที่ไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อน (ถือว่าเป็นการรีวิวไปเลยแล้วกัน)
พระเอก หรือ อาซึตะ เป็นคนหนุ่มที่อยู่ในฐานะพ่อครัวฝึกหัด แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็พบกับอุบัติเหตุอันไม่คาดฝันที่ร้านอาหารของเขาซึ่งกำลังโดนไฟไหม้
ในตอนที่อาซึตะเกือบจะถูกไฟไหม้และบ้านถล่มทับตาย เขาก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ในป่าที่ไม่รู้จัก พร้อมกับมีดทำครัวซึ่งเป็นของพ่อเขาเพียงแค่นั้นไปเสียแล้ว
เปิดเรื่องก็ดูเหมือนพล๊อตต่างโลกทั่วไป แต่การนำเสนอและวิธีการเดินเรื่องผมถือว่า [เด็ด] มาก และแตกต่างจากนิยายต่างโลกเรื่องอื่นอย่างมากครับ
เพราะว่าอาซึตะของเรานั้นไปในฐานะ [พ่อครัวฝึกหัด] จริง ๆ ไม่ใช่ได้รับพรพลังโกง หรือมีความ OP แต่อย่างใดครับ
เรื่องนี้เริ่มตั้งแต่ที่ตัวเอกมาหลุดอยู่ในป่า และได้นางเอกช่วยชีวิตเอาไว้ และเขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในป่าที่กินแบบชาวป่า คือไม่สนเรื่องรสชาติของอาหาร
ในฐานะพ่อครัว อาซึตะจึงเริ่มทำอาหารในแบบที่ตัวเองต้องการ และให้นางเอกกินเป็นคนแรก แล้วตามมาด้วยชนชาวป่าคนอื่น ๆ
ถ้าเป็นนิยายต่างโลกเรื่องอื่น มันคงจบที่ว่าอาหารพระเอกอร่อยมากจนมีแต่คนชื่นชมพระเอกเท่านั้น
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ครับ
อาซึตะต้องเจอปัญหาตั้งแต่วัตถุดิบที่ไม่รู้จัก ต้องทดลองทำมาชิม รวมไปถึงกรรมวิธีเตรียมวัตถุดิบ (ที่นิยายหลายเรื่องมักมองข้ามจุดนี้ไปเลย) ด้วยตัวเองหลายต่อหลายจานจนได้รสชาติที่พึงพอใจ
และต่อให้พระเอกพึงพอใจในรสชาติที่ว่าอร่อยแล้ว ก็ใช่ว่าคนอื่นจะชอบเหมือนเขา มันมีตั้งแต่คนที่เฉย ๆ กับคนที่ชอบ ไปจนถึงคนที่ว่า "ไม่อร่อย" รวมอยู่ด้วย
แถมยังมีเล่นกับวัฒนธรรมการกิน ความเชื่อ และความรู้สึก เช่น "อาหารนี้คืออาหารของสัตว์กินซาก เจ้าเอาของเช่นนี้มาให้เสริฟได้เยี่ยงไร ?" หรืออย่าง "อาหารนิ่มเช่นนี้มันจะทำให้จิตวิญญาณของชนชาวป่าเสื่อมถอยลง"
แต่อาซึตะไม่ยอมแพ้ เขาได้ศึกษาวัฒนธรรมการกิน และหาทางทำอาหารที่ทุกคนสามารถพึงพอใจออกมาได้ทุกฝ่ายจนเป็นผลสำเร็จ
แถมเรื่องนี้มีดีที่ไม่ใช่มองข้ามเรื่องเล็กน้อย
อย่างอาหารนิ่มที่พูดถึง เขาก็มีให้เหตุผลว่า "การกินของนิ่มติดต่อกัน มันทำให้ควมแข็งแรงของกล้ามเนื้อที่ขบเคี้ยวลดลงได้" ซึ่งสำหรับชนชาวป่าที่ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบาก การที่กล้ามเนื้อปากอ่อนแอจนกินเนื้อตากแห้งหรือเนื้อส่วนที่แข็งซึ่งล่ามาไม่ได้ ถือว่าอันตรายมาก
หรืออย่างเล่ม 4 ที่อาซึตะคิดจะเปิดร้านอาหารในเมือง ตัวนิยายก็ยังมีเล่นประเด็นเรื่องผลกระทบจากการที่อาซึตะเอาเนื้อของชนชาวป่าไปขายในเมือง ว่าจะมีผลกระทบวงกว้างยังไงบ้าง รวมไปถึงความเป็นไปได้ของการทำราคาตลาด การศุกษาตลาด และการเตรียมวัตถุดิบเพื่อขนไปขายในเมืองได้ (โดยอิงความสมจริงมาก)
ซึ่งตรงจุดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ชื่นชอบมากทีเดียว เพราะนำเสนอในมุมของนิยายที่ไม่ค่อยมีเรื่องไหนพูดถึง
หลายเรื่องมักแก้ปัญหาด้วยพลังโกง ในส่วนหนึ่งมันก็บันเทิงดี แต่อีกส่วนผมว่าเป็นการเขียนนิยายที่มักง่ายเหมือนกัน เพราะไม่เคยนำเสนอมุมมองของผลกระทบจากการกระทำในภาพรวมของวงที่กว้างมากขึ้น
ดังนั้นเรื่องนี้จึงถือว่าเป็นนิยายขึ้นหิ้งเรื่องหนึ่งสำหรับผมเลยละครับ
---------------
ทีนี้มาเรื่องสาว ๆ
ต้องบอกว่าสาว ๆ เรื่องนี้แจ่มมาก !
เป็นสาวผมทองแต่ผิวและรูปร่างเป้นแบบกึ่งคนเอเชียก่งยุโรป (จากมุมมองผมนะ) แถมยังเป็นคนผิวสีน้ำผึ้งน่าทาน และด้วยวิธีการบรรยายของนิยาย เลยทำให้เราได้จินตนาการณ์ถึง [กลิ่น] ตัวของพวกนางเอกด้วยครับ (พระเอกจมูกดี เลยมีการบรรยายเรื่องกลิ่นตัวหอม ๆ ของผู้หญิงบอย 555+)
--------------
รีวิวเรื่องมายาว อันนี้เข้าสู่เรื่องพูดคุยของมู้ละ
อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องราวต่อจากเล่ม 4 จะเป็นยังไง แต่ก็พอจะเดาได้ลาง ๆ แล้วละว่าที่คนเมืองมาชวนพระเอกไปเปิดร้านนั้น อาจเพราะวางแผนลดอำนาจของตระกูลซุน (ตัวร้าย) ใช่ไหมครับ ?
