เจ้าชาย สายเสมอ
ครับ ไม่อยากจะบอกว่าตอน ม.ต้นติดอันดับท็อปหนุ่มหน้าตาดีประจำโรงเรียนกับเขาด้วย
มาสายตลอด สายทุกงาน แม้แต่ตอนสอบเลื่อนชั้น มีชื่ออันดับหนึ่งในบิลบอร์ดคนมาสาย
ตอนปีหนึ่งแรกๆผมก็มาสายบ้าง แต่ยังไม่ขึ้นท๊อปชาร์ตนะ จนมีอยู่ครั้งนึง ไปทัศนศึกษาทั้งห้อง ต้องนั่งรถบัส 2 คัน เรารึอุตส่าห์มานั่งรอคนแรกเลย (แบบว่าเห่อ)
ปั๊ด พอมากันครบขึ้นรถเสร็จ รถสตาร์ทไม่ติด
ทั้งสองคัน ทั้งเข็นทั้งดันเช็คทุกอย่างก็ยังเงียบฉี่ จนคนขับรถต้องลองเอาดอกไม้ธูปเทียนมาไหว้ แล้วดันมี(ไอ้)คนนึงหลุดปากว่า สงสัยเพราะผมมาคนแรก รถมันเลยสตาร์ทไม่ติด เขาก็เลยให้ลองแก้เคล็ด ลงจากรถให้หมด แล้วขึ้นรถใหม่ โดยให้ผมขึ้นเป็นคนสุดท้าย แล้ว รถมันดันสตาร์ทติดเฉย ทั้งสองคันเลย
WTF.
แถม ทัศนศึกษารอบนั้นก็มีเหตุให้สายตลอด สายเล็กสายน้อย จนอาจารย์ปวดหัว โดยต้นเหตุหลักๆก็มาจากกลุ่มผมนี่แหละ สี่หนุ่ม(น่าจะ)หล่อ แห่งระดับม.ต้น
แต่ลับหลัง อาจารย์ชอบเรียกว่า ไอ้แก็งสี่สหายสายตลอด หรือ ไอ้แก็งสี่สหายต๊ายหยังเขียด (อันนี้ได้ตอนลอกข้อสอบกันเองสี่คน แล้วดันเหมือนกันแป๊ะ)
สาเหตุจริงๆที่สายบ่อย เพราะผมปั่นจักรยานมาโรงเรียนครับ ช่วง ม.ต้น ที่บ้านให้รถมอเตอร์ไซย์พี่สาวไปใช้เพราะขึ้น ม.ปลายเขาไปอยู่โรงเรียนหญิงล้วน แต่ผมอยู่สห และบ้านผมกับโรงเรียนก็ห่างกันประมาณ 30 กิโลเมตรเอง แถมรถก็เป็น จักรยานสเตอร์ลิงแบบไม่มีเกียร์ด้วย นึกสภาพต้องตื่นแต่เช้าเพื่อปั่นจักรยานไปโรงเรียนเกือบ 20 นาที โครตรจะขี้เกียจ ถ้ารีบปั่นให้ทันก็โคตรเหนื่อย เหงื่อก็ออก เหนียวตัวอีก แถมต้องไปแย่งหาข้าวกินในโรงอาหารอีก เลยปั่นแบบสโลไลฟ์ดีกว่า อยากกินข้าวกินขนมร้านไหนก็แวะได้ จนตอนหลังเพื่อนๆมันรู้ มันก็ฝากซื้อข้าวซื้อขนมตอนเช้ากันแทบยกห้อง จนต้องหากระบุงเล็กๆติดรถไว้ใส่ของกินตอนเช้ามาฝากแถมเอาไว้เซ่นอาจารย์ที่เฝ้าหน้าประตูด้วย
