ฝืนทนทำสงครามต่อไปแล้วเน้นสร้างความเสียหายให้กับกองทัพศัตรูจนมากพอที่ทุกคนเริ่มจะไม่อยากทำสงครามต่อ
จากนั้นค่อยหาช่องทางสร้างความได้เปรียบเพื่อนำมาเป็นตัวต่อรองในตอนที่จะเจรจา หลังจากนั้นเมื่อบอบช้ำกันทั้งฝ่ายทหารแล้วก็ฝ่ายพลเรือนจนไม่มีใครหน้าไหนกล้าขัด
ก็ค่อยประกาศยอมแพ้ ทางฝ่ายศัตรูที่เริ่มบอบช้ำพอๆกันก็จะยอมรับการยอมแพ้ได้ สรุปคือตามที่ทาเนียบอกไว้เลย ทำอีกฝ่ายให้รบต่อไม่ไหวเหมือนกันแล้วชิงประกาศยอมแพ้
เพื่อที่จะพอมีอำนาจต่อรองเหลืออยู่บ้าง แล้วช่วงหลังสงครามก็จะฟื้นฟูกลับมาได้ง่ายกว่าฝ่ายที่ทุ่มกำลังเพราะหวังให้ชนะสงคราม
