ในบ้านเกิดของอลิสจังนั้นปัจจุบันมีทางพิเศษมากกว่า 10,021 กิโลเมตรล่ะเจ้าค่ะ
ว่าแต่ว่า ช่วยดูให้อลิสจังหน่อยเถอะเจ้าค่ะว่า มีพรมแดนระหว่างจังหวัดไหนไหมที่ไม่มีทางพิเศษเชื่อมกัน
เท่าที่อลิสจังเห็นนี่ ไม่ใช่แต่ทุกจังหวัด แต่ทุกจังหวัดเชื่อมต่อหาจังหวัดที่มีเขตติดต่อกันทั้งหมดเลยนี่เจ้าคะ
มินนะซังสามารถใช้ทางพิเศษได้จากเหนือจรดใต้เลยนะเจ้าคะ
ในเวลาเพียงแค่ 23 ชั่วโมงเท่านั้นล่ะเจ้าค่ะ
แล้วอลิสจังสนใจทางพิเศษเพราะอะไรนะเหรอเจ้าคะ
ข้อดีของทางพิเศษ สำหรับอลิสจังแล้วมันก็คือมันจะช่วยคัดแยกพาหนะที่ไม่ได้มีต้นทาง/ปลายทางอยู่ที่ชุมชนนั้นออกไปล่ะเจ้าค่ะ และมันยังประหยัดเวลามากกว่าเพราะไม่มีสัญญาณไฟจราจรด้วยล่ะเจ้าค่ะ
จากกระทู้ก่อนที่อลิสจังมีแนวคิดเกี่ยวกับการลดจำนวนช่องจราจรลง และใช้พื้นที่เขตทางของทางหลวงบางสายวางทางรถไฟไปแล้ว
สงสัยไหมล่ะเจ้าคะว่า ถ้าต้องการใช้พาหนะทางถนนในการเดินทางไกลให้สะดวก
อลิสจังมีทางเลือกให้ใช้แทนก็คือ ทางพิเศษยังไงล่ะเจ้าคะ
เดโหมะ ทางพิเศษแบบเดิมที่กำหนดขั้นต่ำไว้ 4-6 ช่องจราจรอาจจะมากเกินไปสำหรับบางเส้นทาง ทำให้เชื่อมต่อไม่ได้ทุกจังหวัด
มันทำให้อลิสจังต้องการให้มีทางพิเศษแบบ 2 ช่องจราจร ซึ่งรองรับปริมาณการจราจรที่น้อยกว่าทำให้เข้าถึงการเชื่อมต่อระหว่างจังหวัดที่ไม่ค่อยมีการไปมาหาสู่กันได้ยังไงล่ะเจ้าคะ
โดยทางพิเศษแบบ 2 ช่องจราจรยังคงคุณสมบัติแบบทางพิเศษไว้คือไม่มีสัญญาณไฟตลอดทาง มีจุดเข้าออกเป็นทางแยกต่างระดับ ไม่มีทางตัดเข้าหมู่บ้าน ไม่มีพาหนะการเกษตร ไม่มีมอเตอร์ไซค์ล่ะเจ้าค่ะ
เพียงแต้ช่วงที่เป็น 2 ช่องจราจรจะจำกัดความเร็วที่ 70 ตลอดและห้ามแซงในช่วงที่เป็น 2 ช่องจราจรล่ะเจ้าค่ะ
https://www.youtube.com/watch?v=U49oUM3tcpA&t=20320s
จากคลิปนี้จะเห็นว่าจะมีเสาล้มลุกกั้นระหว่างขาขึ้น-ล่องตลอดทางที่เป็น 2 ช่องจราจรล่ะเจ้าค่ะ
และในทุก 10-15 กม. จะมีการขยาย 4 ช่องจราจรไปเรื่อยๆ สลับกันไปตลอดทางล่ะเจ้าค่ะ
ถ้าเอาแบบนี้มาใช้ในไทยจะเป็นประโยชน์ในการระบายการจราจรในพื้นที่ต่างอำเภอที่เป็นทางลัดหรือทางเชื่อมระหว่างจังหวัดไปได้ไหมล่ะเจ้าคะ
และหลังจากนี้ไปถ้าสร้างทางพิเศษแล้ว ทางหลวงปกติจะติดสัญญาณไฟตามทางเข้าหมู่บ้านนะเจ้าคะ
อลิสจัง
2019.12.17
