ถ้าแนวๆจู่ๆก็มาแย่งทั้งที่รักกันมานาน โดยคนโดนแย่งก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากยังพอเข้าใจนะ แต่ปัญหาคือบางกรณีแบบละครสั้นเรื่องหนึ่ง ที่ตัวร้ายนั้นร้ายแบบสัดหมามาก นางเอกเองที่เป็นคนรับใช้(แม่ก็เป็นคนรับใช้ด้วย) นางโดนคุณนายโรคจิตโขกสับมานาน โมโหอะไรก็ลงที่นางเอกแถมด่าลามปามไปถึงแม่ด้วย
อีแม่ก็เอาแต่บอกให้อดทนๆๆๆๆ เขามีบุญคุณกับเรา เราเป็นผู้น้อยเราต้องทน(บอกตรงๆน่ารำคาญกว่านางร้ายก็แม่นางเอกนี่แหละ อย่างน้อยงัดเอากฎหมายแรงงานมาสู้ก็ได้ อีกอย่างงานแม่บ้านก็ไม่ใช่ว่าจะหายากนะ ตำแหน่งนี้ขาดคนโคตรๆขนาดจะต้องจ้างแรงงานพม่า เขมร ลาวกันอยู่แล้ว)
แต่ก็มีพระเอกช่วยปกป้อง พระเอกเองก็ทนนิสัยนางร้ายมานานขนาดต้องเอาลูกไปฝากปู่ย่าเลี้ยงเพื่อจะได้ไม่มาซึมซับนิสัยเสียจากแม่ พยายามขอหย่าหลายทีแล้วก็ไม่เป็นผล จนพระเอกเอือม แถมตัวเองยังโดนนางร้ายปาแก้วใส่จนหัวร้างข้างแตกอีก พระเอกก็ปรับทุกข์กับนางเอกแทน ฝ่ายนางเอกถึงจะมีแม่ที่เป็นศรีทนได้แถมยังขัดขวางแผนนางเอกที่จะแย่งคุณผู้ชาย ก็ยังมีป้าคอยช่วยเป็นมือเป็นเท้าให้ เชียร์ให้นางเอกแย่งแฟนให้รู้สำนึก
สุดท้ายอีนางเอกคิดได้ ตัดขาดกับพระเอกเพราะเชื่อแม่+ต่อมศีลธรรมทำงาน ก็ตัดขาดกันไป บอกกลับไปหาเมียเถอะ
ซึ่งความเห็นส่วนใหญ่ก็ด่านางเอกมาก ทั้งที่กรณีนี้คนผัวแม่งน่าเห็นใจโคตรๆเพราะจะขอหย่าก็ทำไม่ได้(ถึงจะเอาเรื่องทำร้ายร่างกายมาเล่นก็เถอะ แต่เป็นข่าวมาสังคมก็เข้าข้างเพศแม่อยู่ดี) หาที่พึ่งใหม่ก็โดนเค้าทิ้งอีก โดนพูดใส่ว่าในเมื่อแต่งงานกันแล้วเค้าเหี้ยไงก็ต้องซื่อสัตย์ๆๆๆ
อารมณ์ประมาณผู้อพยพหนีออกจากประเทศเกาหลีเหนือ กำลังจะรอดแล้วส่งกลับแล้วพูดคำพูดเท่ห์ๆว่าในเมื่อเกิดแผ่นดินนั้นก็ต้องซื่อสัตย์ต่อผืนแผ่นดินเกิด
นี่แหละผมถึงสงสัยนะ ว่าเราจริงจังกับประเด็นทางสังคมแนวๆเกี่ยวกับ NTR มากไปรึเปล่า ที่จะต้องให้การปกป้องแม้คนนั้นจะเลวสัดหมาแค่ไหน ขนาดกรณีก่อนๆอย่างเรื่องข่มขืนก็ทีนึงแล้ว ที่ขนาดตัวร้ายบางเรื่องวางแผนจะพาพวกหื่นกามไปรุมโทรมนางเอกแต่ตัวเองโดนเองจนเป็นบ้ายังจะมีคนดีดดิ้นให้เอาฉากนี้ออก เปลี่ยนเป็นกรรมสนองรูปแบบอื่น ตัวร้ายกลับใจหรือถือศีลกินเจตอนจบยังอินกว่า บลาๆๆตราวาโก้ แล้วพล่ามวลีสวยๆว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนสมควรโดนข่มขืน
