ซึ่งผมจำชื่อเรื่องไม่ได้ของวิบูลกิตละมั้ง(ที่พระเอกตัวเล็กใส่แว่น) ในยุคที่สองยมทูตไปที่ไหนที่นั้นมีคนตายอย่างโคนันกับคินดะอิจิ
กำลังโด่งดังทำให้ช่วงนั้นมีแนวสืบสวนออกมาเยอะหน่อย แต่ว่าทำออกมาได้ห่วยกว่ามากมีอะไรแปลกๆตลอดคดี แต่ถ้าเอาแค่ความ
สมจริงในการก่อเหตุฆาตกรรมดีกว่าโคนันซะอีก ในคดีแรกเลยที่คนร้ายเป็นหลานชายของผู้อำนวยการโรงเรียนที่พระเอกกับนางเอกอยู่
และนางเอกก็เป็นหลานสาวอีกคน
โดยเหตุที่ฆ่าผู้อำนวยการเกิดจากการที่ผู้อำนวยการบอกยกเลิก ที่จะให้หลานชายเป็นผู้สืบทอดโรงเรียนคนต่อไป แล้วจะให้หลานสาวแทน
(ตัวหลานชายเป็นอาจารย์ และหลานสาวเป็นนักเรียน) เหตุผลที่ให้หลานสาวเพราะความเอ็นดูและสงสารที่เสียพ่อแม่ไปหมด ซึ่งหลานชาย
ยอมรับไม่ได้เนื่องจากผู้อำนวยการแกเคี่ยวลูกชาย(พ่อของหลานชาย)หนักมาก พอทำไม่ถูกใจก็เอาไม้เท้าฟาด(หลานชายเคยแอบเห็นกะตา)
และด่าว่าไม่ได้เรื่องไร้ประโยชน์ จนวันหนึ่งพ่อของหลานชายทนไม่ไหวบอกลูกว่า "เหนื่อยมากแล้วและทนไม่ไหวแล้ว" ก็ผูกคอตายไป
ก็มาเคี่ยวเข็ญกับหลานชายเคี่ยวเข็ญจนหลานสาวเสียพ่อแม่ถึงเริ่มใจอ่อน(ดีกับหลานสาวตลอด) แต่ก็ยังไม่เลิกเคี่ยวเข็ญหลานชายแล้วอาจ
จะคิดได้ว่าหลานสาวน่าสงสารเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กเลยจะให้หลานสาวแทน หลานชายตะโกนด่าว่าทั้งๆที่ตัวเองทำให้พ่อของเค้าถึงขั้น
ผูกคอตายไปเพราะเรื่องนี้ แล้วอยู่ดีๆจะมายกให้คนอื่นที่ไม่ต้องทรทรมาณไปเพราะความสงสารแบบนี้น่ะเหรอ
ผู้อำนวยการเลยตะคอกขึ้นเสียงเรียกชื่อ อาจจะไม่อยากยอมรับว่าตัวเองทำให้ลูกชายตาย หรืออาจจะไม่คิดว่าตัวเองผิด หรืออาจจะรู้สึกผิด
แล้วไม่อยากฟังบาปของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้อธิบายเหตุผลเพราะไปขึ้นเสียงกับคนที่กำลังโกรธจัด มันก็เลยเป็นทริคเกอร์ลั่นไก(คงคิดว่าขึ้น
เสียงแล้วจะหยุดได้ละมั้ง) คว้าอะไรบ้างอย่างฟันคอขาดไปครึ่งเลือดไหลทะลั่กนอนตายไปกับเสียงเรียกชื่อหลานชายอย่างอ่อนแรงแบบนั้น
(ไม่ได้ขอให้ช่วยนะแค่พูดชื่อเฉยๆ)
-----------
ตามที่เล่ายาวไปนั้นแหละครับ เลยอยากลองถามความเห็นดูว่าคิดว่ายังไง เพราะพอนึกถึงตอนนี้มันทั้งรู้สึกว่าสมควรโดนฆ่าตายไปแล้ว
ไปทรมาณคนอื่นด้วยเหตุผลว่าให้เหมาะสมกับตำแหน่ง แล้วอยู่ๆจะมาบอกเลิกเพียงเพราะสงสาร คล้ายกับโทวโกะ(คารา โนะ เคียวไค)
ที่โดนปู่หรือตาที่เป็นผู้นำตระกูลคนก่อนเคี่ยวหนัก เพราะหวังจะให้เป็นผู้สืบทอดคนต่อไป(อาจจะหวังกับโทวโกะที่มีเส้นวงจรเวทย์เยอะ
ที่สุดในบรรดาทุกรุ่นที่มีมา....แต่ก็ยังน้อยกว่าชิโร่อยู่ดี) แล้วมาเปลี่ยนใจเอาวินาทีสุดท้ายเพราะอาโอโกะดันสามารถใช้ 1 ใน 5 เวทย์แท้
ได้ขึ้นมาซะงั้น ตัวเองที่ทนมาตลอดเพราะบอกว่าจะให้แต่สุดท้ายไม่ให้เพราะเห้นว่าน้องสาวดีกว่า เลยตบะแตกฆ่าทิ้งไปซะแล้วหนีมา
ควรจะคิดยังไงดีกับเรื่องนี้ดีระหว่าง "สมควรที่จะฆ่าทิ้งแล้ว" กับ "ไม่ควรฆ่าแม้จะมีเหตุผลอะไรก็ตาม" ไม่เอากฏหมายห้ามฆ่าคนมาคิดนะครับ
เอาแค่ความรู้สึกของตัวเองพอว่าแบบไหนดีกว่า เพราะผมรู้สึกครึ่งๆเลยว่า ฆ่าทิ้งไปก็สมควรแล้วกับไม่น่าฆ่าญาติผู้ใหญ่ แล้วให้ทางนั้นชดใช้
ด้วยอะไรอย่างอื่นมา อาจจะเป็นสมบัติอย่างอื่นแทนอะไรแบบนี้
