[quote/]
เหมือนแต่ละท่อนจะสื่อถึงแต่ละตัวละครได้ตรงเลยนะ
ผมเองก็รู้สึกเหมือนกันครับ เป็นเสน่ห์ของเพลงและเนื้อหา ที่สื่อออกมาได้ดีมาก
โยชิโนะ : สายลมพัดผ่านอย่างอ่อนโยน ให้ความรู้สึกของการจากบ้านความอ้างว้างที่แบกรับ
ชิโอริ : ทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียวและไม่แน่ใจ ... คุณจะรู้สึกเช่นไร ที่ฉันต้องพึ่งพาคุณ?
ด้วยอุปนิสัยหัวอ่อน เป็นมิตรของชิโอริ และเป็นผู้หญิงคนเดียวในสำนักงานที่ไม่ค่อยได้ออกความคิดเห็นสักเท่าไร ทำให้เธอขาดความมั่นใจและอยากได้นางเอกมาเป็นเพื่อน คอยช่วยเหลือการทำงานของเธอ
มากิ : บุคคลย่อมเปลี่ยนแปลงไป เมื่อตัวเราทำสิ่งที่ผิดพลาด
และเป็นเหมือนสิ่งสำคัญที่ฉันได้รับ
มากิเดินทางไปอยู่โตเกียว ต้องต่อสู้เพื่อจะได้เป็นนักแสดง แต่สุดท้ายเธอล้มเหลว และต้องกลับบ้านเกิดด้วยความพ่ายแพ้ น่าสังเกตุว่าเธอไม่ยอมกลับบ้านของเธอ โดยนอนอยู่ที่บ้านพักของอาณาจักร คล้ายไม่กล้าสู้หน้าครอบครัว ที่เธอทำสิ่งที่ผิดพลาดในการไปโตเกียวแล้วล้มเหลวกลับมา จนเธอได้เริ่มต้นใหม่ที่บ้านเกิดในการช่วยงานท่องเที่ยว
ซานาเอะ : (ความทรงจำที่ได้จากคุณ) มันคือสิ่งล้ำค่า
เมื่อตั้งข้อสังเกตุว่าทำไม คนที่มีชีวิตและเติบโตในโตเกียว ต้องหนีมาใช้ชีวิตชนบท โดยเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน มีหลายท่านสงสัยว่าเธออาจมีความหลัง ความทรงจำที่เธออยากลืมจากโตเกียว
ริริโกะ : ขอบคุณที่มอบความกล้า! (จนกว่าจะถึงวันที่เราพบกันอีกครั้ง)
เธอเป็นคนเก็บตัว กลัวการเข้าสังคม เธอล้มเหลวที่หางานทำไม่ได้ จนเธอได้เริ่มต้น ทำในสิ่งที่เธอรัก การถ่ายวีดีโอและการให้ข้อมูลสิ่งมีชีวิตลึกลับ ร่วมกับกลุ่มนางเอกและเพื่อนสนิท ชิโอริ เธอกลับมามีสังคมและคุณค่าในชีวิตอีกครั้ง
ทั้งห้าคน : ฉันได้กลายเป็นคนที่ไว้วางใจได้ ดังที่คิดจะเป็นอยู่เสมอ
ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นได้อยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา
โยชิโนะ : การให้กำลังใจและความอบอุ่นที่ฉันได้รับ ในที่สุดฉันก็สามารถยืนหยัดและพูดได้ว่า "ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือน กลับถึงบ้านแล้ว"!
นางเอก ที่เกลียดชีวิตชนบทได้เปลี่ยนไป เธอได้ทำงานร่วมกับอีกสี่สาว และมีความสุขกับการทำงานพัฒนาชนบท