[เหมือนจะมีสาระ] "งานดีของคนส่วนใหญ่" ก็ประมาณนี้แหล่ะ

[isdogtr001]

 อืมๆดูตอนล่าสุดโอเคนะ พระเอกเริ่มคิดได้ว่าอะไรผิดไม่ผิด การก้าวกระโดดของ ตัวละครเริ่มมาตอนนี้ก็ดีตอนเริ่มคุยจริงๆจังๆกับเพื่อนสมัยเด็กกับ ยอมๆมาตินเเล้ว


ไปด้วยกันเถอะ เป็นคำง่ายๆเเต่ก็เหมือนสำนึกผิดเเล้ว เริ่มมองคนในเกมเป็นคนจริงเเล้วนั้นละ



ปล ลองไปอ่านเล่มสองมานั้น

สปอยส์ ซ่อน ซ่อน:

[Rumia]

คิริโตะภาคแรกมันสนุกเพราะมันก็อปเอาเรื่องที่เคยทำมาดีแล้วแบบดอดแฮกครับโดยลดความเวอร์ของดอดแฮกลง แต่ทุกองค์ประกอบของsaoภาคแรกมันคือดอดแฮกเวอร์ชันดาวเกรดชัดๆคือเหมือนทุกตรงต่างกันที่ saoมันเอาธีมของทาวเวอร์ออฟดูรานมาไส่ไห้ดูเหมือนเกมกว่าตอนดอดแฮกที่เราอ่านเราไม่รู้ว่ามันเล่นเกมกันยังไงขนาดเห็นภาพเลยนะถ้าไม่เล่นเกมคือไม่รู้เลย ส่วนภาคต่อของsaoมันดรอปลงเพราะมันไม่มีต้นแบบแล้วเอาจริงๆกัลเกลที่อีกเจ้าเขียนยังสนุกกว่าเรียกว่าsao มันกินบุญเก่าของตัวเองล้วนๆคือไม่ไช่ไม่สนุกแต่มันสู้ภาคแรกไม่ได้เลย คนแต่งภาคเสริมยังเขียนสนุกกว่า
ส่วนเรื่องฟลูไดร์บอกคำเดียวเป็นผมเลิกเล่นเปรี่ยนเกมจบมันไม่สมจริงตรงถ้ามันแย่ขนาดนั้นจะทนเล่นทำใม ถ้าไม่ถึงขนาดเลิกเล่นแล้วตายเหมือนโดนนักเลงขู่ไถตังซ้อมทุกวันแต่ดันยอมเข้าไปโดนซ้อมทุกวัน มันไม่สมจริงระดับนั้น
ส่วนสุบารุที่คนไม่ชอบไม่ได้หมายความว่าเรื่องรีซีโร่ไม่สนุกเอาจริงๆเรื่องมันสนุกกว่าsaoเยอะเลย แต่คาเร็กเตอร์ตัวเอกครับที่คนไม่ชอบคือมันบ้าเกินไปตังแต่เริ่มเรื่่่องจนถึงตอนล่าสุด เหมือนคนเป็นไบโพล่าครับนอกจากคาเเร็กเตอร์ที่ขัดแย้งกันเอง อย่างเป็นฮิโคโมริที่ชอบออกกำลังกลางแจ้งคืออะไร ผมไม่เห็นความเป็นฮิโคโมริหรือโอตาคุในตัวแม้แต่นิดพวกสาวๆอย่างยูนะมิสึฮะยังดูโอตาคุกว่าหลายเท่า(สุบารุนอกจากนักเลงแล้วมองเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยแต่ขนาดมองเป็นนักเลงเเล้วนิสัยยังไม่ได้อีกเฮ้อ) ถ้าบอกว่าเรียนโรงเรียนนักเลงมาผมรับได้นะแต่สุบารุมันมีความกล้า แบบไม่ประมาณตนตลอดเรื่องกล้าชนพวกเวอร์ๆพอโดนตบก็มานังกลัวคือจะเอาไงแน่เอ็งจะกล้าหรือจะกลัว บุคลิกสุบารุมันไม่ชัดเจนมาตลอดบางที่ก็ขึ้ขลาด บางที่ก็เก่งบ้างก็อ่อนมีทังโคตรโง่ยันจีเนียสคือคาเร็กเตอร์สุบารุมันหลุดเหมือนคนละคนทุกครังที่ขึ้นองค์ใหม่ ว่าง่ายๆความรู้ความฉลาดและนิสัยแต่ละตอนไม่เท่ากันจนถึงตอนนี้มีแค่มันหลงเอมิเลียเท่านั้นที่พอจะเชื่อได้ นอกนั้นมันเหมือนคนเป็นไบโพล่าอะครับจะไห้คนส่วนมากชอบคาเร็กเตอร์เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบนี้มันยากครับ ช่วงแรกๆเหมือนจะนำเสนอลูสเชอร์ของสังคมที่เป็นคนธรรมดาแต่มันก็ไม่ไช่อีกความสามารถมันเป็นนักกีฟาโอลิมปิกได้สบายๆ พอเทียบกับคาสุมะคนจะชอบกว่าเยอะเพราะบุคลิกมันชัดเจนเราดูแล้ว รู้เลยว่ามันเป็นคนยังไงมันมีความเป็นตัวเอกที่เด่นกว่าสุบารุชัดมาก เป็นคนธรรมดาเป็นโอตาคุธรรมดาเป็นนักเรียนธรรมดามีความรู้แบบคนปกติ ว่าง่ายๆพอเอาสุบารุกับคาสึมะมาเทียบกันคนจะไม่ชอบสุบารุมากกว่าคาสึมะคือเรื่องปกติมาก ชิวีตจริงสุบารุไม่มีความเป็นคนธรรมดาเลยไม่มีคนธรรมดายกน้ำหนักเกือบร้อยวิงร้อยเมตรอย่างไวได้และชิวีตไม่ทำอะไรเลยนอกจากออกกำลังกาย พอมาดูคาสึมะมันคือคนธรรมดาที่โคตรธรรมดาที่มีเวลาว่างอ่านนิยายการ์ตูนเล่นเกมอย่างปกติเอาจริงๆ พูดถึงสุบารุเราจะไปคิดถึงพลังรีเซ็ตแม่มดมากกว่าตัวมันอีก พอมาดูคาสึมะเราแทบไม่สนเลยว่ามันมีพลังอะไรบ้าง(ทังๆที่พลังมันโคตรโกง) เห็นชัดเจนเลยครับว่าในฐานะตัวเอกสุบารุล้มเหลวมากในการที่จะไห้คนอ่านรักตัวละครเอกนี้แต่โดยรวมแล้วเรื่องรีซีโร่สนุกมาก อาจจะเพราะตัวเอกมันไม่ค่อยดีถึงทำไห้เรื่องสนุกก็ได้เพราะหลายๆอย่างในการตัดสินใจ ไม่มีตัวเอกที่ไหนจะทำไม่แค่ตัวเอกคนปกติก็ไม่ทำ

[Exia18]

Full Dive ตอน 6 OK ละ เห็นพัฒนาการพระเอกชัดเจน ว่าแต่ตอน 6 นี่พึ่งจบเล่ม 1 รึ ละเอียดมาก เห็นว่าต้นฉบับมี 3 เล่ม เลยนึกว่า 4 ตอนต่อ 1 เล่ม

[isdogtr001]

จะว่าไปงงเหมือนกันเรื่องนี้ทุนหนามากนะเพราะ ออกมาเเค่สองเล่มกับได้ทำอนิเมะเเล้ว


เเถมลายเส้นอย่างงามด้วย




ปกติขนาดนิยายดังก็ต้องประมาณ 4-5 เล่มจะมีนโยบายออกอนิเมะเเต่เรื่องนี้กับออกไวมากเเถมคุณภาพการทำสุดๆเล่มละ 6 ตอน


ตอนนี้พึ่งจบเล่มเเรกด้วยนะ

[gaiar33]

คิริโตะภาคแรกมันสนุกเพราะมันก็อปเอาเรื่องที่เคยทำมาดีแล้วแบบดอดแฮกครับโดยลดความเวอร์ของดอดแฮกลง แต่ทุกองค์ประกอบของsaoภาคแรกมันคือดอดแฮกเวอร์ชันดาวเกรดชัดๆคือเหมือนทุกตรงต่างกันที่ saoมันเอาธีมของทาวเวอร์ออฟดูรานมาไส่ไห้ดูเหมือนเกมกว่าตอนดอดแฮกที่เราอ่านเราไม่รู้ว่ามันเล่นเกมกันยังไงขนาดเห็นภาพเลยนะถ้าไม่เล่นเกมคือไม่รู้เลย ส่วนภาคต่อของsaoมันดรอปลงเพราะมันไม่มีต้นแบบแล้วเอาจริงๆกัลเกลที่อีกเจ้าเขียนยังสนุกกว่าเรียกว่าsao มันกินบุญเก่าของตัวเองล้วนๆคือไม่ไช่ไม่สนุกแต่มันสู้ภาคแรกไม่ได้เลย คนแต่งภาคเสริมยังเขียนสนุกกว่า
ส่วนเรื่องฟลูไดร์บอกคำเดียวเป็นผมเลิกเล่นเปรี่ยนเกมจบมันไม่สมจริงตรงถ้ามันแย่ขนาดนั้นจะทนเล่นทำใม ถ้าไม่ถึงขนาดเลิกเล่นแล้วตายเหมือนโดนนักเลงขู่ไถตังซ้อมทุกวันแต่ดันยอมเข้าไปโดนซ้อมทุกวัน มันไม่สมจริงระดับนั้น
ส่วนสุบารุที่คนไม่ชอบไม่ได้หมายความว่าเรื่องรีซีโร่ไม่สนุกเอาจริงๆเรื่องมันสนุกกว่าsaoเยอะเลย แต่คาเร็กเตอร์ตัวเอกครับที่คนไม่ชอบคือมันบ้าเกินไปตังแต่เริ่มเรื่่่องจนถึงตอนล่าสุด เหมือนคนเป็นไบโพล่าครับนอกจากคาเเร็กเตอร์ที่ขัดแย้งกันเอง อย่างเป็นฮิโคโมริที่ชอบออกกำลังกลางแจ้งคืออะไร ผมไม่เห็นความเป็นฮิโคโมริหรือโอตาคุในตัวแม้แต่นิดพวกสาวๆอย่างยูนะมิสึฮะยังดูโอตาคุกว่าหลายเท่า(สุบารุนอกจากนักเลงแล้วมองเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยแต่ขนาดมองเป็นนักเลงเเล้วนิสัยยังไม่ได้อีกเฮ้อ) ถ้าบอกว่าเรียนโรงเรียนนักเลงมาผมรับได้นะแต่สุบารุมันมีความกล้า แบบไม่ประมาณตนตลอดเรื่องกล้าชนพวกเวอร์ๆพอโดนตบก็มานังกลัวคือจะเอาไงแน่เอ็งจะกล้าหรือจะกลัว บุคลิกสุบารุมันไม่ชัดเจนมาตลอดบางที่ก็ขึ้ขลาด บางที่ก็เก่งบ้างก็อ่อนมีทังโคตรโง่ยันจีเนียสคือคาเร็กเตอร์สุบารุมันหลุดเหมือนคนละคนทุกครังที่ขึ้นองค์ใหม่ ว่าง่ายๆความรู้ความฉลาดและนิสัยแต่ละตอนไม่เท่ากันจนถึงตอนนี้มีแค่มันหลงเอมิเลียเท่านั้นที่พอจะเชื่อได้ นอกนั้นมันเหมือนคนเป็นไบโพล่าอะครับจะไห้คนส่วนมากชอบคาเร็กเตอร์เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบนี้มันยากครับ ช่วงแรกๆเหมือนจะนำเสนอลูสเชอร์ของสังคมที่เป็นคนธรรมดาแต่มันก็ไม่ไช่อีกความสามารถมันเป็นนักกีฟาโอลิมปิกได้สบายๆ พอเทียบกับคาสุมะคนจะชอบกว่าเยอะเพราะบุคลิกมันชัดเจนเราดูแล้ว รู้เลยว่ามันเป็นคนยังไงมันมีความเป็นตัวเอกที่เด่นกว่าสุบารุชัดมาก เป็นคนธรรมดาเป็นโอตาคุธรรมดาเป็นนักเรียนธรรมดามีความรู้แบบคนปกติ ว่าง่ายๆพอเอาสุบารุกับคาสึมะมาเทียบกันคนจะไม่ชอบสุบารุมากกว่าคาสึมะคือเรื่องปกติมาก ชิวีตจริงสุบารุไม่มีความเป็นคนธรรมดาเลยไม่มีคนธรรมดายกน้ำหนักเกือบร้อยวิงร้อยเมตรอย่างไวได้และชิวีตไม่ทำอะไรเลยนอกจากออกกำลังกาย พอมาดูคาสึมะมันคือคนธรรมดาที่โคตรธรรมดาที่มีเวลาว่างอ่านนิยายการ์ตูนเล่นเกมอย่างปกติเอาจริงๆ พูดถึงสุบารุเราจะไปคิดถึงพลังรีเซ็ตแม่มดมากกว่าตัวมันอีก พอมาดูคาสึมะเราแทบไม่สนเลยว่ามันมีพลังอะไรบ้าง(ทังๆที่พลังมันโคตรโกง) เห็นชัดเจนเลยครับว่าในฐานะตัวเอกสุบารุล้มเหลวมากในการที่จะไห้คนอ่านรักตัวละครเอกนี้แต่โดยรวมแล้วเรื่องรีซีโร่สนุกมาก อาจจะเพราะตัวเอกมันไม่ค่อยดีถึงทำไห้เรื่องสนุกก็ได้เพราะหลายๆอย่างในการตัดสินใจ ไม่มีตัวเอกที่ไหนจะทำไม่แค่ตัวเอกคนปกติก็ไม่ทำ

Full Drive พระเอกมันประกาศเลิกเล่นตั้งกะโดน ยัยเลื่อย ทำฉี่ราดแล้วครับ

แต่พอเช้ามา ก็โดนน้องสาวด่าว่า  "พี่มันขี้แพ้ชมัด ขนาดได้เกมมาแป๊บเดียวก็ยังยอมแพ้ไปแล้ว" 

น้องสาวพระเอก เทิดทูนพระเอกมาตั้งแต่เด็ก เพราะพี่ชาย "ชนะรัวๆ"  พอกลายมาเป็นคนขี้แพ้ ก็เลยยอมรับพี่ชายตัวเองแบบนี้ไม่ได้



+ โดนยัยเจ้าของร้านปัั่นหัวด้วยข้อความจากคนที่เล่นจบเพียงคนเดียวในเกม  + นม


ความจริงเรื่องนี้ประเด็กโคตรชัดเจน  แต่ "คนส่วนใหญ่"  เขามองตามแค่รูปที่ผมแปะนั่นแหล่ะ     ผมถึงต้องใช้ SAO มาเปรียบเทียบไง
เพราะคนส่วนใหญ่ในยุคนี้เขามองแค่   "พระเอกเทพ"  แค่ไหน เป็นการตัดสินว่า "การ์ตูนเรื่องนี้คืองานดี"

[kiza]

Full Dive RPG คนแต่งตั้งใจเขียนเพื่อ จิกกัด อนิเมะเทพทรูพิมพ์นิยม อย่าง SAO และสารพัดเรื่องแนวเดียวกันด้วยจริงๆนั้นแหละ หลายมุกที่เล่นคือมาในทางตรงข้ามกันทั้งมวล เช่น เกมนี้เอ็งเก่งเทพได้ด้วยตัวเองเท่านั้น ไม่มีเติมเงิน ไม่มีพล็อตอาเมอร์ เล่นจริงเจ็บจริง


แถมคนแต่งท่าทางจะ คาดคะแน ออกว่า เนื้อหาส่วนไหนบ้างที่คนดูตัดสินใจเลิกติดตาม กันไปเยอะเหมือนจะรู้แกวทันก็คือ ช่วงตอนที่ 3-4 ที่พระเอกตัดสินใจเลิกเล่น Log out ออกไปถาวรดีกว่า เพราะผ่านมา 3 ตอนแล้วพระเอกมันไม่เห็นเทพถูกใจสักที

[patiotindy]

กลับไปดูfull dive ตอน6 ละ
สรุป 5ตอนที่ผ่านมานี่เหมือนหลอกวัดใจคนดูอะ ว่าจะเลิกตามเพราะความน่าหงุดหงิดของพระเอกและตัวละครอื่นๆหรือเปล่า

[Rumia]

[quote/]
Full Drive พระเอกมันประกาศเลิกเล่นตั้งกะโดน ยัยเลื่อย ทำฉี่ราดแล้วครับ

แต่พอเช้ามา ก็โดนน้องสาวด่าว่า  "พี่มันขี้แพ้ชมัด ขนาดได้เกมมาแป๊บเดียวก็ยังยอมแพ้ไปแล้ว" 

น้องสาวพระเอก เทิดทูนพระเอกมาตั้งแต่เด็ก เพราะพี่ชาย "ชนะรัวๆ"  พอกลายมาเป็นคนขี้แพ้ ก็เลยยอมรับพี่ชายตัวเองแบบนี้ไม่ได้



+ โดนยัยเจ้าของร้านปัั่นหัวด้วยข้อความจากคนที่เล่นจบเพียงคนเดียวในเกม  + นม


ความจริงเรื่องนี้ประเด็กโคตรชัดเจน  แต่ "คนส่วนใหญ่"  เขามองตามแค่รูปที่ผมแปะนั่นแหล่ะ     ผมถึงต้องใช้ SAO มาเปรียบเทียบไง
เพราะคนส่วนใหญ่ในยุคนี้เขามองแค่   "พระเอกเทพ"  แค่ไหน เป็นการตัดสินว่า "การ์ตูนเรื่องนี้คืองานดี"

แล้วกากคาสึมะมันกี่ซีซันถึงเทพภาพห่วยบรมมีแต่คนสรรเสริญว่างานดีไอ้ห่วยสุบารุจนตอนนี้คำว่าเทพคืออะไร คำว่าเก่งยังไม่มีงานก็ดีนี่ครับมันอยู่ที่เรื่องมันสนุกแค่ไหนต่างหากไอ้เดโบลไปดูครับโคตรของโคตรเทพ เป็นตัวเอกต่างโลกที่มีระบบเกมที่เก่งที่สุดเท่าที่เคยมีมาอวยแบบไม่เคยแพ้ใครในการต่อสู้เป็นอันดับ1ของเกม ดีกรีตบบอสเวิลชนะด้วยตัวคนเดียวชนะบอสที่ตัวเองแพ้ทางแบบสุดๆแบบที่บอสไม่รับดาเมจจากสกิลมันเลยมันยังชนะได้ นี่คือตัวละครที่โคตรพ่อโคตรแม่เก่งแต่อนิเมะสองซีซันสนุกสู้เรื่องแนวเดียวกันไม่ได้เลย แต่นิยายสนุกอยู่นะมันบรรยายฉากสู้ไห้คอเกมอินได้บรรยายเหตุผลต่างๆได้สนุกแต่เมะทำไม่ได้แม้ภาพรวมจะเหมือนกัน แต่การโดนตัดฉาคบรรยายออกทำไห้เรื่องห่วยลงเห็นไหมขนาดโคตรพ่อโคตรแม่เก่งยังไม่ฮิตเลย เมะนะผมว่าไม่เกี่ยวกับตัวเอกเก่งหรือห่วยถ้าเรื่องมันไม่สนุกต่อไห้ต้นทางสนุก แต่ทำมาไม่ถึงมันก็ห่วยดูเจ็ดเทพม.ปลายสิโคตรเก่งแต่ความนิยมห่วยบรม

[According to]

ถ้าใครเลิกดูไปก่อนก็โทษคนดูไม่ได้หรอก ต่อให้หนังเรื่องยาวคนก็ลุกออกก่อนจบได้ถ้ามันห่วยอย่าว่าแต่ซีรีย์ที่มาทีละตอน การใส่ความน่าติดตามลงไปตลอดเรื่องคือหน้าที่ของผู้แต่ง ผู้กำกับ ผู้เขียนบท

[warakornboy]

ผมอยากเห็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการของตัวเอกครับ ไม่ชอบเรื่องที่ตัวเอกเป็นเทพทรูไล่ตบตัวประกอบ


การติ้นรนกระเสือกกระสนเพื่อยกระดับของตัวเองอย่างไรก็มีสีสันกว่าคนที่อยู่จุดสูงสุดตั้งแต่แรกแล้ว


พอดีผมชอบเหตุการณ์ แจ็คผู้ฆ่ายักษ์ครับ ถ้าวัดกันตรงตัวเอกสู้กับตัวร้ายไม่ได้ แต่ตัวเอกต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดที่ตนเองมีเพื่อเอาชนะ


เช่น เรื่อง Record of Ragnarok ที่เห็นฝ่ายมนุษย์เสียเปรียบกว่าเทพ แต่ทำทุกอย่างกระเสือกกระสนเพื่อคว้าชัยชนะ ผมว่าสนุกทุกคู่เลยเพราะฝ่ายมนุษย์มันต้องฮึดสู้แบบถวายชีวิตทั้งสมองและร่างกายจริงๆ


เหมือนผมเล่น Total War เช่นกัน ถามว่าศึกธรรมดากองทัพผมมากกว่าตบทัพน้อยกว่า มันน่าเบื่อ


แต่มันต้องเจอสถานการณ์ที่ศัตรูเยอะกว่าและเราต้องทำทุกวิธีกระเสือกกระสนเอาชนะด้วยกองทัพของเราที่น้อยกว่าให้ได้ นี่แหละถึงจะได้เป็นชัยชนะที่เท่ที่สุด

เห็นท่าน Comment อย่างนี้ทำเอาผมเริ่มกล้ายืนยันสมมุติฐานส่วนตัวที่จะตั้งชื่อว่า '4 Steps to Fall' เลยแฮะ

1.ผมสงสัยแต่ก็ยังไม่สังเกตอะไรจาก SAO; ภาคแรกมาก่อนเลยว่าตั้งเคยเล่น Ragnarok Online ก็เคยเห็นอยู่บ้าง Player ที่เก็บ Level มาห่างตัวละครตัวเองไปเยอะจนเริ่ม ทุ่มเงินไปเกิน 10M Zeny เพื่อหา Equipment ที่ดีที่สุดมาใช้โดยไม่เติมเงิน

แล้วในกรณีของ Anime ไม่เกินไปหน่อยหรือไง ตัวละครแปลกหน้าที่ไม่เคยยืนยันได้ว่าเป็น 'NPC or Player' ได้เลย เก่งแบบไม่เหตุผล ประสบการณ์ก็เกินเลยไปมากกว่าความส่วนใจส่วนตัวไปแล้ว

ทั้งที่ควรจะมีอดีตหรือคนทำงานเกี่ยว Programming - Game Developer อยู่ใน Server แล้วคอยให้ข้อมูลบ้าง หรือทักษะเคนโดมันไม่น่าจะทำให้ทักษะต่อสู้ Peak ได้แบบในเกมขนาดนั้น ตรงนี้จำได้ว่าผมเริ่มรับรู้ Setting Balance เสียหายหนักตั้งแต่แรก

2.ตัวละครที่มาจาก Setting Balance ที่ไม่เคยเสียสมดุลมาก่อน แล้วก็ยังมีปัญหาเรื่องความยืดของเนื้อเรื่องอย่างไม่จำเป็น + Achievement ที่ไม่สำเร็จสักที อย่าง ซาโตชิ ตัวเอก Pokémon Anime

3.จุดสูงสุดลงสู่ที่ต่ำ; ผมเริ่มฉุกคิดได้ตอนอ่าน Tanker Def 9999 หยุดคิดคำว่า 'ทำไม'ไม่ได้ สุดท้ายมาเฉลยอีกว่า Party Leader สำคัญตัวเองมากไปจนทำ Party Balance พังเสียหาย แล้ว 'ถ้าอย่างนั้น' PoV (Point of View) ที่แท้จริงก็คือความเห็นใจตัวละครที่โชคร้าย? ซึ่งแสดงว่า Plot ก็ย่ำอยู่กับที่แต่แรก

ส่วนตัว; ผมจะไม่คิดมากเลยถ้าเรื่องแนวๆนร้เอามาทำเป็น Doujinshi สั้นแล้วไปขายให้คนอ่านกลุ่มย่อยๆแทน

4.Blessed Protagonists; เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ก็ได้ข้อสรุปแล้วว่าปัญหาของ Novel -Manga & Original Anime คือ (No setting) - Random Event - Goal = If route 2 continues series
ซึ่งคาดว่าทำให้ Series มีเนื้อหาที่สั้นมากจนแต่งจบ Manga 10 - 15 Chapters / Novel 3 books

Personal Opinion; ผมย้ำเป็นบางครั้ง PoV ทีดีที่สุดในหลาย Series คือ God View ที่คนแต่งจะไม่มีอิทธิพลต่อตัวละครมากไป และถ้าตายหรือหายไปก็ Focus หรือกระจายบทไปให้ตัวอื่นอย่างทั่วถึง ขณะที่ข้อเท็จ-จริง นักแต่งที่ทำแบบนั้นสำเร็จนั้นน้อยมาก ผลงานของผมเองที่ส่วแค่การบ้านเท่านั้นก็ยังทำแค่คุณภาพประมาณงานอดิเรกหลังเว้นช่วงหลายๆเดือนเท่านั้น

[Rumia]

[quote/]
เห็นท่าน Comment อย่างนี้ทำเอาผมเริ่มกล้ายืนยันสมมุติฐานส่วนตัวที่จะตั้งชื่อว่า '4 Steps to Fall' เลยแฮะ

1.ผมสงสัยแต่ก็ยังไม่สังเกตอะไรจาก SAO; ภาคแรกมาก่อนเลยว่าตั้งเคยเล่น Ragnarok Online ก็เคยเห็นอยู่บ้าง Player ที่เก็บ Level มาห่างตัวละครตัวเองไปเยอะจนเริ่ม ทุ่มเงินไปเกิน 10M Zeny เพื่อหา Equipment ที่ดีที่สุดมาใช้โดยไม่เติมเงิน

แล้วในกรณีของ Anime ไม่เกินไปหน่อยหรือไง ตัวละครแปลกหน้าที่ไม่เคยยืนยันได้ว่าเป็น 'NPC or Player' ได้เลย เก่งแบบไม่เหตุผล ประสบการณ์ก็เกินเลยไปมากกว่าความส่วนใจส่วนตัวไปแล้ว

ทั้งที่ควรจะมีอดีตหรือคนทำงานเกี่ยว Programming - Game Developer อยู่ใน Server แล้วคอยให้ข้อมูลบ้าง หรือทักษะเคนโดมันไม่น่าจะทำให้ทักษะต่อสู้ Peak ได้แบบในเกมขนาดนั้น ตรงนี้จำได้ว่าผมเริ่มรับรู้ Setting Balance เสียหายหนักตั้งแต่แรก

2.ตัวละครที่มาจาก Setting Balance ที่ไม่เคยเสียสมดุลมาก่อน แล้วก็ยังมีปัญหาเรื่องความยืดของเนื้อเรื่องอย่างไม่จำเป็น + Achievement ที่ไม่สำเร็จสักที อย่าง ซาโตชิ ตัวเอก Pokémon Anime

3.จุดสูงสุดลงสู่ที่ต่ำ; ผมเริ่มฉุกคิดได้ตอนอ่าน Tanker Def 9999 หยุดคิดคำว่า 'ทำไม'ไม่ได้ สุดท้ายมาเฉลยอีกว่า Party Leader สำคัญตัวเองมากไปจนทำ Party Balance พังเสียหาย แล้ว 'ถ้าอย่างนั้น' PoV (Point of View) ที่แท้จริงก็คือความเห็นใจตัวละครที่โชคร้าย? ซึ่งแสดงว่า Plot ก็ย่ำอยู่กับที่แต่แรก

ส่วนตัว; ผมจะไม่คิดมากเลยถ้าเรื่องแนวๆนร้เอามาทำเป็น Doujinshi สั้นแล้วไปขายให้คนอ่านกลุ่มย่อยๆแทน

4.Blessed Protagonists; เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ก็ได้ข้อสรุปแล้วว่าปัญหาของ Novel -Manga & Original Anime คือ (No setting) - Random Event - Goal = If route 2 continues series
ซึ่งคาดว่าทำให้ Series มีเนื้อหาที่สั้นมากจนแต่งจบ Manga 10 - 15 Chapters / Novel 3 books

Personal Opinion; ผมย้ำเป็นบางครั้ง PoV ทีดีที่สุดในหลาย Series คือ God View ที่คนแต่งจะไม่มีอิทธิพลต่อตัวละครมากไป และถ้าตายหรือหายไปก็ Focus หรือกระจายบทไปให้ตัวอื่นอย่างทั่วถึง ขณะที่ข้อเท็จ-จริง นักแต่งที่ทำแบบนั้นสำเร็จนั้นน้อยมาก ผลงานของผมเองที่ส่วแค่การบ้านเท่านั้นก็ยังทำแค่คุณภาพประมาณงานอดิเรกหลังเว้นช่วงหลายๆเดือนเท่านั้น

อย่างของsaoคิริโตะมันเอาต้นแบบมาจากไคล์ในดอดแฮกแบบไห้ดูสมจริงดังนั้นการไต่ระดับความเก่ง ของคิริโตะมันเลยดูไม่สมเหตุผลเหมือนไคล์ทังคู่มีวิชาดาบเหมือนกันแต่คิริโตะแค่เคยฝึกตอนเด็กแต่ ไคล์คือเทพดาบในชิวีตจริง(ดังนั้นต่อไห้มันเจอgmสเตตัสตันมันเอาตัวเวลไม่เยอะมาก็สู้ได้แบบต่างฝ่ายต่างกินกันไม่ลงgmตีไม่โดนไคล์ก็ทำดาเมทไม่ได้)  ทังคู่เก่งการเขียนโปรเหมือนกันแต่คิริโตะอยู่ในระดับเขียนเกมได้ แต่ไคล์ถึงขั้นเจาะข้อมูลที่ไม่เคยมีใครเจาะได้(ตัวละครสมัยก่อนมันโคตรโม้)ดังนั้นการที่คิรีโตะมันค่อยๆหาข้อมูลจากเกมที่ไม่เคยเล่นจนเก่ง กับคนที่แฮกคอมได้หยังกะกินน้ำระดับการเข้าถึงข้อมูลมันต่างกัน ความเก่งของsaoมันไต่มาแบบเดียวกับดอดแฮกแต่เครื่องมือที่ไช้ด้อยกว่าดังนั้นตอนจบคิริโตะเลยไม่มีทางชนะgmได้ จึงต้องแถไห้มีอภินิหารบวกgmยอมแพ้เอง ซึ่งจุดนี้ดอดแฮกมันเอาเครื่องมือที่โม้ก่อนมาเอาชนะ อย่างแฮกเอาออร่าออกมาช่วยแฮกตัวละครเวลตันของตันสเตัสตันเท่ากับตัวร้ายในเรื่อง บวกฝีมือต่อสู้ที่ไร้ที่เปรียบจึงชนะคอมที่ไม่เคยสู้ในระดับเดียวกันมาได้ จุดต่างกันมีแค่ตอนจบเพราะเครื่องมือที่มีไม่เท่ากันจึงไม่มีหนทางแถไห้ชนะได้
แต่เอาจริงๆต่อไห้ตัวพระเอกไม่เก่งยันจบก็เขียนเรื่องไห้สนุกได้ถ้าแต่งมาสนุกการแต่งไห้ตัวเอกเก่งเกินไป ผมว่ามันทำไห้ดังยากมีน้อยเรื่องที่ทำได้เมื่อเทียบกับการที่ไห้ตัวเอกค่อยๆเก่ง แต่พระเอกเก่งไปเลยหรือห่วยไปเลยถ้าดังมันจะดังกว่าเพราะมีน้อยเรื่องแค่นั้น

[warakornboy]

[quote/]
อย่างของsaoคิริโตะมันเอาต้นแบบมาจากไคล์ในดอดแฮกแบบไห้ดูสมจริงดังนั้นการไต่ระดับความเก่ง ของคิริโตะมันเลยดูไม่สมเหตุผลเหมือนไคล์ทังคู่มีวิชาดาบเหมือนกันแต่คิริโตะแค่เคยฝึกตอนเด็กแต่ ไคล์คือเทพดาบในชิวีตจริง(ดังนั้นต่อไห้มันเจอgmสเตตัสตันมันเอาตัวเวลไม่เยอะมาก็สู้ได้แบบต่างฝ่ายต่างกินกันไม่ลงgmตีไม่โดนไคล์ก็ทำดาเมทไม่ได้)  ทังคู่เก่งการเขียนโปรเหมือนกันแต่คิริโตะอยู่ในระดับเขียนเกมได้ แต่ไคล์ถึงขั้นเจาะข้อมูลที่ไม่เคยมีใครเจาะได้(ตัวละครสมัยก่อนมันโคตรโม้)ดังนั้นการที่คิรีโตะมันค่อยๆหาข้อมูลจากเกมที่ไม่เคยเล่นจนเก่ง กับคนที่แฮกคอมได้หยังกะกินน้ำระดับการเข้าถึงข้อมูลมันต่างกัน ความเก่งของsaoมันไต่มาแบบเดียวกับดอดแฮกแต่เครื่องมือที่ไช้ด้อยกว่าดังนั้นตอนจบคิริโตะเลยไม่มีทางชนะgmได้ จึงต้องแถไห้มีอภินิหารบวกgmยอมแพ้เอง ซึ่งจุดนี้ดอดแฮกมันเอาเครื่องมือที่โม้ก่อนมาเอาชนะ อย่างแฮกเอาออร่าออกมาช่วยแฮกตัวละครเวลตันของตันสเตัสตันเท่ากับตัวร้ายในเรื่อง บวกฝีมือต่อสู้ที่ไร้ที่เปรียบจึงชนะคอมที่ไม่เคยสู้ในระดับเดียวกันมาได้ จุดต่างกันมีแค่ตอนจบเพราะเครื่องมือที่มีไม่เท่ากันจึงไม่มีหนทางแถไห้ชนะได้
แต่เอาจริงๆต่อไห้ตัวพระเอกไม่เก่งยันจบก็เขียนเรื่องไห้สนุกได้ถ้าแต่งมาสนุกการแต่งไห้ตัวเอกเก่งเกินไป ผมว่ามันทำไห้ดังยากมีน้อยเรื่องที่ทำได้เมื่อเทียบกับการที่ไห้ตัวเอกค่อยๆเก่ง แต่พระเอกเก่งไปเลยหรือห่วยไปเลยถ้าดังมันจะดังกว่าเพราะมีน้อยเรื่องแค่นั้น

ตรงนี้ผมเองก็สงสัยตลอดเช่นกัน; ว่านี่อาจเกิดจากความถนัดในเรื่องที่คนแต่งสนใจ แล้วยังไป ‘มั่ว’ ว่าทำยังไงให้ตัวละครของตัวเองผ่านอุปสรรควนเรื่องที่ตัวเอง ไม่แม้แต่จะรู้ลักษณะเกมเบื้องต้นดีพอ เช่น SAO ในช่วง GGO นี่เป็นไปได้ยากมากที่ดาบจะตอบโต้การจู่โจมของปืนจากระยะไกลปล้วเข้าใก้ลถึงตัว


เพราะถ้าต้องดวลกับเซียน FPS ของจริงไม่มีใครยิงกระสุนจนหมดแล้วน้่งอยู่กับที่ เปลี่ยนซองกระสุนโดยที่ไม่หาทางตอบโต้เมื่อโดนพุ่งโจมตีระยะประชิดแบบนั้น อย่างดีคือคนที่คิดจะใช้มีดควรจะโดน ‘ระเบิดมือ (Grenade)’ จัดการก่อนเข้าถึงตัว


ไม่อย่างนั้นก็โดนมีดฟันจนตายก่อน เพราะกว่าจะเอาดาบไปฟันโดน แค่วิ่งเข้าหาในระยะ 700M ก็ึวรจะโดนยิงตอดจนเกือบตายไปแล้ว เพราะศักยภาพของ Assault Rifle ทำได้ดีกว่านั้น แล้วยิ่งต้องเจอกับ Sniper ฝีมือดีที่กำจัดเป้าเคลื่อนที่ได้ ดีไม่ดีแค่นักแม่นปืนที่ถนัด SMG, Machinegun, Pistol, Shotgun จะยิ่งปิดฉากได้เร็วกว่า


สำหรับ; Theme ที่เหมาแก่เอาแรงใจปะทะเข้าใส่ สู้กันจนกว่าอีกฝ่ายจะตายหรือหมดสภาพโดยที่ไม่คำนึวถึง หลักวิทยาศาสตร์หรือสามัญสำนึก มันควรจะเหมาะกับพวกต่อสู้กันด้วยโต้เถียงหรือจิตใจห้ำหั่นกันมากกว่า

[Rumia]

[quote/]
ตรงนี้ผมเองก็สงสัยตลอดเช่นกัน; ว่านี่อาจเกิดจากความถนัดในเรื่องที่คนแต่งสนใจ แล้วยังไป ‘มั่ว’ ว่าทำยังไงให้ตัวละครของตัวเองผ่านอุปสรรควนเรื่องที่ตัวเอง ไม่แม้แต่จะรู้ลักษณะเกมเบื้องต้นดีพอ เช่น SAO ในช่วง GGO นี่เป็นไปได้ยากมากที่ดาบจะตอบโต้การจู่โจมของปืนจากระยะไกลปล้วเข้าใก้ลถึงตัว


เพราะถ้าต้องดวลกับเซียน FPS ของจริงไม่มีใครยิงกระสุนจนหมดแล้วน้่งอยู่กับที่ เปลี่ยนซองกระสุนโดยที่ไม่หาทางตอบโต้เมื่อโดนพุ่งโจมตีระยะประชิดแบบนั้น อย่างดีคือคนที่คิดจะใช้มีดควรจะโดน ‘ระเบิดมือ (Grenade)’ จัดการก่อนเข้าถึงตัว


ไม่อย่างนั้นก็โดนมีดฟันจนตายก่อน เพราะกว่าจะเอาดาบไปฟันโดน แค่วิ่งเข้าหาในระยะ 700M ก็ึวรจะโดนยิงตอดจนเกือบตายไปแล้ว เพราะศักยภาพของ Assault Rifle ทำได้ดีกว่านั้น แล้วยิ่งต้องเจอกับ Sniper ฝีมือดีที่กำจัดเป้าเคลื่อนที่ได้ ดีไม่ดีแค่นักแม่นปืนที่ถนัด SMG, Machinegun, Pistol, Shotgun จะยิ่งปิดฉากได้เร็วกว่า


สำหรับ; Theme ที่เหมาแก่เอาแรงใจปะทะเข้าใส่ สู้กันจนกว่าอีกฝ่ายจะตายหรือหมดสภาพโดยที่ไม่คำนึวถึง หลักวิทยาศาสตร์หรือสามัญสำนึก มันควรจะเหมาะกับพวกต่อสู้กันด้วยโต้เถียงหรือจิตใจห้ำหั่นกันมากกว่า

บอกแล้วไงครับคิริโตะมันก็อปไคล์มาความสามารถมันถึงคล้ายๆกันไปด้วยไคลที่เป็นเทพประยุทในชิวีตจริง มันไช้ดาบปัดกระสุนในโลกจริงได้ในนิยายจะมีตอนที่ไคล์ชนะบอสที่คุมโลกในเกมบ.ccมันมาจับกุมยึดไอดีไคล์เพื่อจะได้ควบคุม ออร่าเอาปืนมารุมยิงแต่ไคล์มันเทพเอาดาบปัดกระสุนได้(ต้นแบบน่าจะมาจากสตาร์วอแหละ) สุดท้ายเดอะเวิลมันเชื่อมจิตวิณญานไม่ไช่ไอดีมันเลยยอมไห้ไอดีไคล์ไป ตัวก็อปแบบคิริโตะเลยปัดกระสุนได้ตามไปด้วยผมถึงได้บอกว่าsaoมันได้แรงบันดาลใจจากดอดแฮกมาแรงมากเหมือนลอกกันมา แล้วปรับไห้ความเวอร์ลดลงจริงๆแม้แต่ลูกสาวเอไอยังมีเหมือนกัน

[deaddy]

[quote/]
อย่างของsaoคิริโตะมันเอาต้นแบบมาจากไคล์ในดอดแฮกแบบไห้ดูสมจริงดังนั้นการไต่ระดับความเก่ง ของคิริโตะมันเลยดูไม่สมเหตุผลเหมือนไคล์ทังคู่มีวิชาดาบเหมือนกันแต่คิริโตะแค่เคยฝึกตอนเด็กแต่ ไคล์คือเทพดาบในชิวีตจริง(ดังนั้นต่อไห้มันเจอgmสเตตัสตันมันเอาตัวเวลไม่เยอะมาก็สู้ได้แบบต่างฝ่ายต่างกินกันไม่ลงgmตีไม่โดนไคล์ก็ทำดาเมทไม่ได้)  ทังคู่เก่งการเขียนโปรเหมือนกันแต่คิริโตะอยู่ในระดับเขียนเกมได้ แต่ไคล์ถึงขั้นเจาะข้อมูลที่ไม่เคยมีใครเจาะได้(ตัวละครสมัยก่อนมันโคตรโม้)ดังนั้นการที่คิรีโตะมันค่อยๆหาข้อมูลจากเกมที่ไม่เคยเล่นจนเก่ง กับคนที่แฮกคอมได้หยังกะกินน้ำระดับการเข้าถึงข้อมูลมันต่างกัน ความเก่งของsaoมันไต่มาแบบเดียวกับดอดแฮกแต่เครื่องมือที่ไช้ด้อยกว่าดังนั้นตอนจบคิริโตะเลยไม่มีทางชนะgmได้ จึงต้องแถไห้มีอภินิหารบวกgmยอมแพ้เอง ซึ่งจุดนี้ดอดแฮกมันเอาเครื่องมือที่โม้ก่อนมาเอาชนะ อย่างแฮกเอาออร่าออกมาช่วยแฮกตัวละครเวลตันของตันสเตัสตันเท่ากับตัวร้ายในเรื่อง บวกฝีมือต่อสู้ที่ไร้ที่เปรียบจึงชนะคอมที่ไม่เคยสู้ในระดับเดียวกันมาได้ จุดต่างกันมีแค่ตอนจบเพราะเครื่องมือที่มีไม่เท่ากันจึงไม่มีหนทางแถไห้ชนะได้
แต่เอาจริงๆต่อไห้ตัวพระเอกไม่เก่งยันจบก็เขียนเรื่องไห้สนุกได้ถ้าแต่งมาสนุกการแต่งไห้ตัวเอกเก่งเกินไป ผมว่ามันทำไห้ดังยากมีน้อยเรื่องที่ทำได้เมื่อเทียบกับการที่ไห้ตัวเอกค่อยๆเก่ง แต่พระเอกเก่งไปเลยหรือห่วยไปเลยถ้าดังมันจะดังกว่าเพราะมีน้อยเรื่องแค่นั้น

ผมว่าเอาจริงๆ sao ภาคแรกไม่ได้วางแผนเขียนยาวมากกว่าครับ
แต่ดันดัง อะไรๆที่ไม่ได้ใส่ใจเพราะไม่กะเขียนยาวๆ
เลยทำให้นิยายมีช่องโหว่เต็มไปหมด


เอาจริงๆนิยายสมัยก่อนอย่างของกิมย้ง ก็แก้เยอะครับ

[Sharona]

[quote/]


ผมว่าเอาจริงๆ sao ภาคแรกไม่ได้วางแผนเขียนยาวมากกว่าครับ
แต่ดันดัง อะไรๆที่ไม่ได้ใส่ใจเพราะไม่กะเขียนยาวๆ
เลยทำให้นิยายมีช่องโหว่เต็มไปหมด


เอาจริงๆนิยายสมัยก่อนอย่างของกิมย้ง ก็แก้เยอะครับ

คิดงั้นเช่นกัน

[Rumia]

[quote/]


ผมว่าเอาจริงๆ sao ภาคแรกไม่ได้วางแผนเขียนยาวมากกว่าครับ
แต่ดันดัง อะไรๆที่ไม่ได้ใส่ใจเพราะไม่กะเขียนยาวๆ
เลยทำให้นิยายมีช่องโหว่เต็มไปหมด


เอาจริงๆนิยายสมัยก่อนอย่างของกิมย้ง ก็แก้เยอะครับ

จริงๆผมว่ามันจบแค่เล่ม1นั้นแหละแต่ไอ้เล่ม1องค์ประกอบทุกด้านเหมือนอย่างกะก็อปมาแปะ ขึ้นภาค2ภาค3นอกจากเปรียนตัวเองเป็นสาวดุ้นแรงบันดาลใจยิ่งแรง

[pol]

ฮาเร็มของโตะนี่ผมให้เหตุผลที่มาชอบมันผ่านแค่3คนครับ. 1 เมียหลวงนี่ผ่านอะไรมาด้วยกันทั้งเรื่องเห็นในสิ่งที่ดีและไม่ดีของอีกฝ่าย.  2. น้องสาวไม่แท้อันนี้นี่น่าจะแอบชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วมาเจอย้ำธงอีกทีในเกม. 3. สาวแว่นปืนดุอันนี้นี่ผ่านเหตุการณ์มาด้วยกันแล้วพระเอกก็ทำให้เธอหายกลัวปืนกับช่วยชีวิตจากคนโรคจิตก็มีเหตุผลอยู่.  ส่วน2สาวนักตีดาบกับที่เลี้ยงสัตว์นี่ง่ายเกินไปครับ

[Goolffy]

ฮาเร็มของโตะนี่ผมให้เหตุผลที่มาชอบมันผ่านแค่3คนครับ. 1 เมียหลวงนี่ผ่านอะไรมาด้วยกันทั้งเรื่องเห็นในสิ่งที่ดีและไม่ดีของอีกฝ่าย.  2. น้องสาวไม่แท้อันนี้นี่น่าจะแอบชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วมาเจอย้ำธงอีกทีในเกม. 3. สาวแว่นปืนดุอันนี้นี่ผ่านเหตุการณ์มาด้วยกันแล้วพระเอกก็ทำให้เธอหายกลัวปืนกับช่วยชีวิตจากคนโรคจิตก็มีเหตุผลอยู่.  ส่วน2สาวนักตีดาบกับที่เลี้ยงสัตว์นี่ง่ายเกินไปครับ

สองคนนั้นมาในเล่มสองเหมือนบทเสริมมากกว่าความจริงเล่มหนึ่งก็แถบจะจบบริบูรณ์แล้วมั้ง sao มีเล่มเสริมเยอะมาทำไมก็ไม่รู้เล่ม2เล่ม8และเล่ม19 20