เอาฟอร์นกับกางเกงในที่เจ้าใส่ไม่ได้แล้วกับรถไฟของประเทศที่เจ้าไม่เคยไป อันซึ่งไม่เป็นประโยชน์จากชีวิตออกไปบ้างแล้วมองคนรอบข้างบ้าง แล้วชีวิตเจ้าจะดีขึ้น ตื่นได้แล้ว.... ไม่มีใครกล่าวหรอก แต่ข้ากล่าวเอง และอาจจะมีหลายคนคิดแต่ขี้เกียจพิมพ์
ข้าพิมพ์ให้เจ้าแล้ว
มันเป็นมาก่อนที่อลิสจังจะตามหาเสื้อหรือน้องลิงลายละเมิดลิขสิทธิ์อีกนะ เจ้าอาการตัวนี้ สมัยนั้นเวลาเจอเด็กรุ่นน้องใส่เสื้อลายแม่มดน้อยโดเรมี มิรุโมะ หรือขบวนการเหมียวเหมียวก็คิดอยากใส่เหมือนน้ิงเค้าบ้างล่ะนะแต่ตัวเองก็เป็นโลลิตอนปลายแล้ว เวลาเห็นก็รู้สึกใจเต้นตูมตามซักหน่อย
มันก่อตัวจากความคิดที่ว่าอลิสจังรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเพื่อนแล้วอลิสจังมักจะคิดว่าถ้าตัวเองปกติ ตัวเองจะดูอนิเมะอยู่ไหมแค่นั้นแหละ สมัยนั้นอลิสจังยังไม่รู้จักกับโอตาคุซักเท่าไหร่นักเลยไม่รู้ในสิ่งที่ตัวเองเป็นน่ะเจ้าค่ะ
แล้วก็พาลเครียดเรื่องอนาคตตัวเองจนไม่มีความสุขเลย กลายเป็นอาการเหมือนโรคซึมเศร้าอยู่หลายปีเลยล่ะเจ้าค่ะ
ถ้าย้อนจิตใจกลายสภาพเป็นเหมือนเมื่อก่อนนั้นได้คงดีล่ะเจ้าค่ะ