Ready to go, count zero, Kamen Rider AGITO
ผมเพิ่งจะมาติดตามไรเดอร์อย่างจริงจัง หลังจากที่ได้ดูไกมุจบ ก็รู้สึกว่าติดใจ เลยอยากจะไล่ดูเฮย์เซย์ไรเดอร์ทั้งหมดตั้งแต่คูกะถึง Zi-O เลย
หลังจากที่ดูคูกะจบ ซึ่งผมก็คิดว่าเขาทำได้ดีมากๆอยู่แล้วสำหรับยุคปี 2000 ก่อนที่จะดูอากิโตะ ก็ได้ยินกิตติศัพท์มาพอสมควร ว่าเนื้อเรื่องสุดยอด การันตีด้วยการเป็นไรเดอร์ที่เรตติ้งผู้ชมสูงสุดในญี่ปุ่น และครองตำแหน่งมาถึงวันนี้ พอได้ดูจริงๆก็รู้ซึ้งอย่างไร้ข้อกังขาเลย
อากิโตะใช้วิธีเล่าเรื่องแบบโปรยปริศนาทิ้งไว้เต็มไปหมด พอเฉลยอันนึง ก็เพิ่มปริศนาใหม่เข้ามา ด้วยการเขียนบทที่ยอดเยี่ยม แค่นี้ก็สามารถดึงคนดูให้ติดหนึบได้แล้ว แล้วยิ่งบวกกับการเฉลยปริศนาใหญ่อย่างทรงพลังที่ทำให้ทุกองค์ประกอบของเรื่องนั้นเชื่อมโยงกัน มันก็สร้างตำนานได้สำเร็จ
สิ่งแรกที่ต้องชมคือการเขียนบทที่ร้อยเรียงทุกองค์ประกอบอย่างพิถีพิถัน แม้ว่าจะมีแผ่วปลายในช่วง 5 ตอนสุดท้าย แต่ก็ไม่สามารถล้มล้างความประทับใจที่มีกับซีรี่ส์นี้ไปได้ (ต่างจากเฟรนไชส์เมะหุ่นชื่อดังภาคนึงที่ 5 ตอนสุดท้าย สามารถลบล้างความประทับใจที่มีมาตลอดทั้งซีรี่ส์ไปได้หมดสิ้น 555)
อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้ ก็คือพล็อตเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่า “ไอ้มดแดง” หรือ “มาสค์ไรเดอร์” จะกล้าเล่นกับตัวตนที่เรียกว่า “พระเจ้า” ซึ่งก็ทำได้ดีเสียด้วย (และที่สำคัญ นี่คือหนังโทคุซัตสึสมัยปี 2001-2002!!) นี่ถือเป็นการยกระดับของมาสค์ไรเดอร์อย่างแท้จริง
ไหนจะองค์ประกอบย่อยอื่นๆ ที่ไม่รู้จะชมตรงไหนก่อน ทั้งดีไซน์ไรเดอร์ที่ยอดเยี่ยม ลงตัวทุกคน (ชอบไอเดียการเปลี่ยนจากเบิร์นนิ่งเป็นไชนิ่งของอากิโตะมาก) ตัวละครเป็นที่จดจำ เพลงประกอบก็ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะเพลงเปิด ฟังแล้วฮึกเหิมมาก ความขลังนี่พอๆกับเพลงคูกะเลย
อนึ่ง ตอนที่ผมเขียนอยู่นี้ ผมยังไม่ได้ตั้งแต่ริวคิขึ้นไป เพราะงั้น เลยไม่มีตัวเปรียบเทียบ มีแค่ไกมุกับคูกะ ซึ่งตอนนี้อากิโตะคืออันดับหนึ่งแซงไกมุไปแล้วครับสำหรับผม เดี๋ยวจะดูริวคิต่อนะครับ