[quote/]
จากที่ท่านพูดมันเหมือนฝ่ายที่อยากให้เผยแพร่มากกว่านะที่คิดแทนเจ้าของลิขสิทธิ์ ว่าเขาอยากให้เผยแพร่โดยไม่ต้องอนุญาติ เขาได้ประโยชน์อย่างนั้นอย่างนี้
มันลิขสิทธิ์ของเขาเรื่องของเขา เขาจะนั่งทับลิขสิทธิ์แล้วไม่มีคนอ่านเพิ่มมันก็เรื่องของเขา
ถ้าเจ้าของลิขสิทธิ์ต้องการให้มีคนอ่านชิมลางเอย สร้างกระแสไว้ก่อนโดยไม่ต้องคำนึงถึงคุณภาพและอะไรต่างๆเอย เขาจ้างพนักงานคนเดียวก็ทำได้แล้วนี่
ผมว่าส่วนใหญ่เป็นข้ออ้างที่คนอยากอ่านฟรียกมามากกว่า ท่านไม่ควรไปฟังมาก
[quote/]
ใช่ครับ ความผิดเกิดขึ้นแล้ว แค่เจ้าของเขาไม่ได้เอาเรื่อง
ซึ่งก็ไม่ได้แปลว่าเจ้าของเขาเห็นชอบด้วย อาจเป็นไปด้วยสาเหตุต่างๆมากมาย
เช่นเป็นปลาเล็กปลาน้อยเกินไปถึงเอาเรื่องผู้ละเมิดก็ไม่ได้มีเงินเป็นล้านมาจ่าย กลัวเกิดภาพลักษณ์ที่ไม่ดีต่อผู้ฟ้องเอย ฯลฯ
แล้วเวปนี้ เวปนายท่านก็ทำผิดสิ เวปเนโกะโพสต์ด้วย เขาจะนั่งทับลิขสิทธิ์ประเทศบ้านเขา เราก็ไม่ควร
นำมาดัดแปลง (ย้ำว่าไม่ใช่ก็อปปี ผลงานแปลจัดอยู่ในประเภทดัดแปลง) งั้นเราๆท่านๆก็กำลังสนับสนุน
ความไม่ดีในตรรกะนั้นอยู่สินะ แปลเก็บตังค์ ถ้าเขาเห็นว่ามีผู้บริโภคยอมซื้อจำนวนมากจนน่าลงทุน
การที่เขาจะเข้ามาจดลิขสิทธิ์หรือหาคนซื้อ สงสัยนิดนึง แปลเก็บเงินกับไม่เก็บ อย่างไหนเข้าถึงกุล่มผู้บริโภค
มากกว่ากัน ถ้านับตามจำนวนยอดคนอ่าน ในนิยายเรื่องเดียวกัน คนแปลมีฝีมือพอกัน แปลแบบฟรีมียอดคนอ่าน
มากกว่า ทำความเสียหายให้เจ้าของลิขสิทธิ์ที่ไม่จดมากกว่าด้วยซ้ำ
อันนี้จากที่ผมค้นอากู๋แล้วขึ้นอันแรกเลย
https://idgthailand.com/%E0%B8%88%E0%B8%94%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%82%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%8C/
ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการจดแจ้งลิขสิทธิ์
ลิขสิทธิ์ไม่จำเป็นต้องยื่นเพื่อจดทะเบียนเหมือนกับสิทธิบัตรหรือเครื่องหมายการค้า แต่ก็สมควรยิ่งที่เจ้าของลิขสิทธิ์ยื่นจดอย่างเป็นทางการกับสำนักงานของกรมทรัพย์สินทางปัญญา โดยเฉพาะหากคุณมีแผนที่จะใช้งานลิขสิทธิ์ในทางการค้า เจ้าของลิขสิทธิ์มีสิทธิที่จะกีดกันผู้อื่นจากการคัดลอก การจำหน่าย การแสดง การเผยแพร่ภาพ หรือการใช้เนื้อหามาดัดแปลง หรือใช้ค้าขายในรูปแบบต่างๆ โดยไม่ได้รับการยินยอมจากเจ้าของสิทธิ งานที่มีลิขสิทธิ์ในปัจจุบันมีหลายรูปแบบ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่คุณควรเรียนรู้เพื่อการปกป้องและใช้สิทธิของคุณได้อย่างเต็มที่
โดยทั่วไปแล้ว “งานสร้างสรรค์ที่ผ่านกระบวนการคิด”จะได้รับการคุ้มครองอย่างอัตโนมัติตั้งแต่แรกวันที่เจ้าของได้สร้างสรรค์ขึ้นมา และมีอายุถึง 50 ปีหลังจากเจ้าของลิขสิทธิ์เสียชีวิต หากเป็นงานที่เกิดจากการสร้างสรรค์ของนิติบุคคล งานลิขสิทธิ์จะได้รับความคุ้มครองสูงสุด 50 ปีหลังจากวันแรกที่ได้ทำการเผยแพร่
ยึดตามมาตรา 4 ในกฎหมายลิขสิทธิ์ของราชอาณาจักรไทย งานที่มีลิขสิทธิ์ประกอบไปด้วย 9 ประเภท
งานวรรณกรรม (รวมไปถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์)
งานการแสดง
งานวิจิตรศิลป์ ศิลปกรรม
ภาพวาด
ประติมากรรม
งานพิมพ์
งานตกแต่งสถาปัตย์
ภาพถ่าย
ภาพวาดเขียน แผนที่ ภาพร่าง
งานประยุกตศิลป์ (งานประยุกตศิลป์ได้รับการคุ้มครองลิขสิทธิ์ 25 ปีหลังจากวันจัดสร้าง)
งานดนตรี
งานสิ่งบันทึกเสียง (เทป ซีดี)
งานโสตทัศนวัสดุ (วีซีดี ดีวีดี ที่มีภาพหรือมีทั้งภาพและเสียง)
งานภาพยนตร์
งานแพร่เสียงแพร่ภาพ
งานอื่นใดในแผนกวรรณคดี วิทยาศาสตร์ หรือศิลปะ
wikipedia ก็ว่าไว้ในทำนองเดียวกัน
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%8E%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%82%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%8C%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2
edit: อันนี้ผมพึ่งเห็น
[quote/]
ท่านเอาความมั่นมาจากไหนนี่ ถึงสามารถด่าว่าคนอื่นโง่ควรเอาไปประหาร คนอื่นลาเวนเดอร์มโน คนอื่นไม่เข้าใจสำนักพิมพ์ตัวเองเข้าใจ ได้อย่างมั่นใจสุดๆ
แล้วสำหรับท่านการเอาผลงานคนอื่นมาแปลโดยไม่ได้รับอนุญาตนี่มันเทียบเท่าการทำสาธารณะประโยชน์เลยใช่มั้ย
อย่าบอกนะว่าเวลาจะสมัครงานหรือสมัครเรียนท่านจะเขียนลงไปใน resume ด้วย
คุ้มครองภายในประเทศจ้า นั่นคือคุ้มครองในประเทศ ย้ำอีกที นี่กำลังคุยถึงลิขสิทธิต่างประเทศ เฮ้อ
ลองไปอ่านกฏหมายระหว่างประเทศมาก่อน ไม่งั้นสมัยก่อนแม้แต่สมัยนี้ คนจีนในประเทศจีนก็คงโดน
ข้อหาลิขสิทธิ์กันบานเบอะ ที่ไม่โดน เพราะทางการจีนไปยอมให้ต่างประเทศเข้ามาจดสิทธิบัตร ซึ่ง
ถ้าไทยให้จด นั่นหล่ะถึงจะได้รับความคุ้มครอง อย่างที่วิกิฯของท่านที่นำมาลง
คำประหารนั่นหน่ะมันคือวลีจีน นำมาประกอบเพราะกำลังพูดถึงนิยายจีน สำนวนที่เวลาทหารอยากเอาใจเจ้านาย
โดยขยันเรื่องโง่ๆ จนกองทัพอาจต้องพินาศ โอเคเข้าใจวลีนี้แล้วนะ ปล.ทั้งๆที่พิมพ์ข้อความ "รู้จักวลีนี้มั๊ย" ไว้
ด้านหน้าวลีแล้วนะเพื่อกันดรามา ไม่ได้บอกว่ากลุ่มคนนั้นสมควรประหารสักเอะ งี้ต่อไปใครพูดวลี สำนวน สุภาษิต
มาใช้ ก็ยึดโยงเบี่ยงประเด็นไปเล่นในเรื่องคำศัพท์ของสำนวนจนประเด็นหลักออกทะเลได้สินะ อืมๆ
[quote/]
วรรณกรรม ก็มีลิขสิทธ์คุ้มครองในไทยด้วยนิครับ
แต่โดยกฏหมายไทย การฟ้องร้อง ต้องทำโดยเจ้าของ หรือตัวแทนโดยชอบธรรม หรือผู้ที่ได้สิทธิ์ในการดูแลผลประโยชน์
ถูกต้อง ต้องมีตัวแทนซึ่งเข้ามาจดสิทธิบัตร ไม่ใช่ไม่มาจด ถึงจะเข้าข่ายคุ้มครองดังวิกิคคห.ข้างบนเอ่ย
ยกตัวอย่างจดชื่อแบรนด์ยักษ์ใหญ่เจ้านึงก็ได้ ในจีนต้องจดชื่ออื่นเพราะคนอื่นจดไปแล้ว ยกตัวอย่างหนังสือแปล
วิชาการฝรั่งก็ได้ ประเทศนึงก็ให้เจ้านึง อีกประเทศก็อีกเจ้า ประเทศไหนยังไม่คุ้มลงทุนก็ยังไม่หาคนมาซื้อLC
เขาบอกพวกงานแปลเถื่อน(พวกแฟนซับและอื่นๆ)มันควรเป็นงานกุศลคือไม่ควรเก็บเงินจะได้เป็นสีเทาต่อไป ไม่ใช่กุศลในความหมายชมเลย(แบบถ้าใจรักอยากแปลก็แปลไปแต่อย่าหากินบนหลังคนด้วยการเอาเงิน) แต่ถ้ามีเรื่องเงินมาเกี่ยวไม่ว่าจะรูปแบบไหนมันจะกลายเป็นสีดำ
แล้วเขาฉอดเพราะมันมีเรื่องที่เอางานมาแปลแต่มีการได้รับเงิน(ในรูปแบบโดเนท) แต่ถ้าเถื่อนไม่เก็บเงินเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ(ในเคสนี้)
ที่เขาบอกไม่ได้ขอให้ลบก็ถูกแล้ว เขาไม่ได้ให้ลบ เขาอยากให้เอาตรงโดเนทออกถ้าเป็นนิยายแปลมา แล้วอยากแปลต่อหรืออะไรก็ทำ เพราะเริ่มต้นเขาบ่นเน้นเรื่องนี้โดยเฉพาะเลย แต่ถ้าทางเว็บrawลบมันก็เป็นเรื่องการจัดการของทางนั้นแล้วว่าตามกฏเว็บเขาเป็นแบบไหน แล้วถ้าเขาลบจริงก็แสดงว่าพวกคุณกำลังทำผิดกฏเว็บเขาอยู่รึเปล่าล่ะ
ฝรั่งเอาแปลยุ่น แปลจีน แปลเกาหลี ก็มีโดเนท ไม่เห็นจะก่อเกิดดรามาอะไร คนไทยชอบดรามา
อ้างว่ามันคือการกุศล หึหึหึ นี่แหละตัวดรามาอย่างดี เหมือนดรามาหลายๆอย่างที่ไทย ที่อ้างว่า ใคร
มีจิตอาสา ห้ามรับบริจาก ห้ามจ้างคนมาอาสา ห้ามขอเงินไปซื้อข้าวกล่องมากิน ใครอาสาก็จงอาสา
แบบห้ามให้ใครมาช่วยเหลือ ห้ามให้ใครมาเยียวยาการสูญเสียเวลาที่ทำไป
ตอนนี้มังงะแปลในเนโกะโพสต์ เปิดโดเนท เปิดขอค่ากาแฟกันเยอะเลย ดรามาจะลามไปถึงมั๊ยนะ
EDIT: ประเด็นพวกนี้มันดรามาหนัก มันมีเรื่องของทั้งอารมณ์ ทั้งการตีความ การเข้าใจLC
ขอเป็นคนอ่านคคห.อย่างเดียวดีกว่า ไม่อยากให้กระทู้ท่านเฟิร์นมีบรรยากาศหนักหน่วง