ครับ ไม่ว่าจะฉากโคโลนี่ดรอปใส่โลก เจอเมฆเห็ดหน้าบ้าน หรือติดอยู่ในเกมที่ตายจริงในโหมดยากสุด ไอที่รู้อยู่ในใจว่ายังไงก็ไม่รอดแน่ๆ อยู่รำไรแต่ก็ต้องกัดฟันเอาชีวิตรอดต่อไป คนรอบตัวที่สิ้นหวังก็ค่อยๆทยอยจากไปไม่ว่าจะจากไปเพราะความโหดร้ายหรือจบชีวิตตนเองก็ตาม จนในท้ายที่สุดไม่ว่าจะจบแบบแฮปปี้หรืออยู่กับอนาคตอันสิ้นหวัง เราก็จะไปต่อ อะไรแบบนี้
อย่าง อคาเมะกะคิล โลกมันช่างสิ้นหวัง ต่อให้พวกตัวเอกที่เสียสละไปมากมายจนเปลี่ยนระบอบปกครองได้ แต่ในอีกไม่กี่สิบปีก็โดนมอนที่โหดขนาด จักรรวรรดิในช่วงรุ่งเรื่องสุดขีดยังแทบล่มสลาย มาถล่มความหวังของมนุษย์บนโลกมันช่างริบหรี่ ก็อย่างว่าหละ ยิ่งรู้มากยิ่งสิ้นหวัง
หรือยุคอวกาศอย่าง Sidonia no Kishi\Knights of Sidonia ที่เจอเอเลี่ยนอมตะบุกโลกสู้ไม่ได้เลยต้องหนี แถมเอเลี่ยนก็ยังตามไม่เลิก
โดยยานอาณานิคมในระหว่างเดินทางที่ถูกโจมตีจนคนตายห่าเกือบหมด อาหารและไบโอแมสก็หมดไป เลยต้องแก้ไขดีเอ็นเอคนรุ่นใหม่ให้สังเคราะห์แสงได้เพื่อลดอัตราบริโภคอาหารลงจนล่าสุดที่จำนวนชายหญิงไม่เท่ากันจนสร้างมนุษย์ ที่เป็นได้ทั้งสองเพศขึ้น ในยานอวกาศนั้นอยู่ยากทรัพยากรทุกอย่างต้องใช้อย่างคุ้มค่า
ไม่ว่าจะศพหรือของเสียต่างๆก็ต้องเอากลับมาใช้ใหม่ สู้ก็ไม่ไหวซัพพลายก็น้อยลงเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นยานที่เสียหาย ประชาชนคนงานที่ตาย หรือเพื่อนๆเหล่าทหารที่ตาย ไหนจะกบฏลัทธิที่จะระเบิดยานเล่นอีก มันทำให้บรรยากาศสิ้นหวังกลิ่นหอมหวนดีมากเลยทีเดียว
เราต้องการความฮารดคอร หดหู่และสิ้นหวังมาเสพ
ข้าไม่เชื่อหรอกว่าจะมีแต่ข้าผู้นี้ทีชอบแนวใช้ความคิดดิ้นรนหดหู่และสิ้นหวัง
เหล่าหมีทั้งหลาย ได้โปรดมา(แชร์)แพร่กระจายความสิ้งหวังกันเถอะ
แถมซักเพลงละกัน