[quote/]เรื่องที่ระบบถูกบิดเบือนโดยคนนี่ผมเห็นด้วย เพราะตัวระบบไม่มีชีวิตดังนั้นการนำมาใช้งานจึงขึ้นอยู่กับปัจเจคหรือกลุ่มบุคคลที่นำมาใช้ว่าจะตีความในการนำมาใช้ดังนั้นเมื่อผู้นำมาใช้ตีความเพื่อผลประโยชน์ของตนหรือองค์กรระบบย่อมผิดเพี้ยนไปจากเป้าหมายดั้งเดิมของตัวมันเอง
[quote/]ที่พูดมามันก็ใช่ แต่อย่าเพิ่งสรุปอะไรตอนนี้ดีกว่าเพราะปรากฎการณ์แบบนี้ในประวัติศาสตร์จีนไม่ใช่เพิ่งเกิดเป็นครั้งแรกมันเกิดหลายครั้งแล้วซึ่งแต่ละครั้งนี่ลงเอยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นอกจากนี้ความเป็นไปได้ที่จะเป็นฟองสบู่แบบญี่ปุ่นมันก็มีอยู่
เรื่องประชากรจีนนั้นต้องมีปัญหาแน่นอนครับ
ทันนิยมมากเข้าแระชากรจะมีสิทธิมีเสียงมากขึ้น เมื่อชีวิตสบายขึ้น ใครจะอยากลำบากแบบเดิม?
ผมมองว่าอเมริกากับจีน แม้เป็นคู่แข่งกัน ก็เข้ากันได้ดีในด้านทุนนิยม
เรียกว่าไม่ได้ชอบกันแต่คุยกันรู้เรื่อ
คือ ผมพิจารณาจาก จีนที่เกลียดเกาหลี ญี่ปุ่นเข้าไส้ ทำลายเศรษญกิจญี่ปุ่นถ้าย้อนเวลากลับไป
แต่กับอเมรอกา สามารถเจรจาขายโปรแกรมต่อบิลเกตเป็นมิตรทางธุรกิจได้
ผมมองว่าอเมริกมันมั่นคงกว่าในระบบในภาพรวม เพราะสภาพสังคมของพวกเขาปัจจุบัน ทะเลาะกันทุกวันอยู่แล้ว
ทำให้คงทนต่อความคิดเห็นที่แตกต่างมากกว่า
ส่วนจีน นั้นอยู่ได้ด้วยความเข้มแข็งของส่วนกลาง
ซึ่งมันจะทำได้ขากขึ้น หากท้องถิ่นร่ำรวยมากขึ้นโดยไม่พึ่งส่วนกลาง
เขตจังหวัดจีนก็เหมือนประเทศประเทศหนึ่ง
จากที่ผมฟังคนอเมริกันให้ความเห็นมา
ลึกๆแล้วอเมริกาคล้ายกับจีน
อเมริกาไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียว มาจากโคโลนี ที่อาจเรียกได้ว่ารวมกันอย่างต่ำสามประเทศ
ผ่านสงครามกลางเมืองและลงเอยในปัจจุบัน
ความคงทนของอเมริกามีมากกว่าจีน เพราะเปิดโอกาสในด้านแนวคิดบ้าบอจำนวนมาก ทำให้การต่อต้านเป็นเรื่องปกต
แต่จีนต่อต้านจะกลายเป็นเทียนอันเหมิน
ที่ผมบอกว่าเชื่อทฤษฎีสมคบคิดบางอย่างเรื่องวรรณกรรม
เช่นเรื่อง Hero ที่ทางการจีนออกเงินสนับสนุน
เสนอแนวคิดจิ๋นซีฮ่องเต้รวมประเทศเป็นปึกแผ่น มุ่งความมั่นคงเป็นหลักใหญ่
มือสังหารนิรนามยอมตายไม่ฆ่าจิ๋นซีเพราะเห็นแก่แผ่นดิน
วรรณกรรมส่งผลอย่างมากต่อแนวคิดประชาชน
ซึ่งนั่นคือแง่ของรัฐบาล
แง่ของประชาชน คือเกลียด เกาหลี ญี่ปุ่น ที่แสดงออกในนิยาย
แต่ในใจลึกๆแสวงหาอิสรภาพ
ในนิยาย ย้อนอดีตมาสร้างความร่ำรวย แต่คนรวยจะสนุกได้สุดเหวี่ยง โดยแทบไม่มีข้อจำกัด ก็ต้องในประเทศอเมริกาเท่านั้น
อเมริกันดรีม ...ทำอย่างนั้นไม่ได้ในจีนหรอก