มันก็แค่ละคร ละครนึงที่ถูกจริตแล้วทางนั้นคิดว่าสามารถทำกำไรได้หง่ะ คล้ายๆละครน้ำเน่าจีน
ที่คิดว่าขายได้ในไทย ก็เลยนำเข้ามาฉาย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ทางนั้นไม่เห็นจะต้องสนว่า
จะต้องนำเข้าละครส่งเสริมคุณธรรมเท่านั้น
ละครน้ำเน่าไม่ใช่ปัญหาครับ ปัญหาตรงเรื่องทัศนคติที่นำเสนออกมามากกว่า เรื่องแรกไม่เคยดูนะ แต่เรื่องหลังนี่แบบ...คือเอากรงกรรมไปแทนยังจะดีกว่ามั้ย อันนั้นยังจะพอดูได้มากกว่า หนึ่งในเรื่องดาวเด่นของเจมส์เหมือนกัน ดังและทำกำไรได้ไม่ต่างกันไม่หยิบไป
เพราะเนื้อเรื่องแทบจะเทียบโครงได้กับข่มขืนแล้วรักเลย ต่างกันแค่ปรับโครงสร้างนิดๆหน่อยๆเป็นแม่-ลูก เปลี่ยนการข่มขืนเป็นทำร้ายร่างกาย(ซึ่งก็ไม่ได้เบาลงกว่าเดิมเลย) สุดท้ายจบที่คนถูกกระทำมาอาลัยอารวรณ์ผู้ทารุณกรรม คนมาช่วยคือตัวตลกไปซะงั้น พอๆกับผัวเมียตีกันบอกว่าเป็นเรื่องในบ้านอะ
ที่สำคัญมันปรับจากบทประพันธ์แบบดาวน์เกรดมาก ต้นฉบับลำยองมีความเป็นแม่กว่าในละคร แทบไม่ตีวันเฉลิม ป้อนข้าวเอง เอาเป็นว่าเหมือนมาตรฐานแม่ทั่วไป แต่อีตาออฟ ผู้จัดขนมหวานใส่กะทิมันเอาไปดัดแปลงบทใหม่สนองนี๊ดพวกแม่สก๊อย Romanticize ความรุนแรงในครอบครัวซะเลี่ยนเลย
อ่อ ฟิลิปปินส์ ประเทศที่มีโมเดลคล้ายๆประเทศรูปขวาน แต่มีความเหลื่อมล้ำทางฐานะสูงกว่า มีการศึกษาที่สอนว่ากฎอัยการศึกเป็นสิ่งที่ดี ทำให้ประเทศสงบสุข กำจัดคนเห็นต่างรัวๆ และมีนายกที่พยายามดันตระกูลๆนึง(ตระกูลมาร์กอส)กลับมามีอำนาจทางการเมืองอ่ะนะ
เค้าก็น่าจะชอบนี่ อับอายทำไม
ปัญหามันอยู่ที่ถ้ามันไปพลุแตกที่นั่นอีกนี่คงโดนเมาท์อีกรอบแน่ๆว่าเมืองไทยชอบทารุณกรรมเด็ก ยิ่งฝรั่งบางทีก็ว่างจัดเกิ๊นน
