ประวัติศาสตร์+เติมแต่งเนื้อเรื่อง(ตรงไหนเติมแต่งจะวงเล็บไว้ด้านหลัง)
1.เตมูจินเป็นลูกของหัวหน้าเผ่าเล็กๆ
2.พ่อของเจงกิสข่านถูกวางยาโดยเผ่า Tatars เตมูจินกลับมาพร้อมกลับสาบานจะแก้แค้นและอ้างสิทธิเป็นหัวหน้าเผ่ามองโกล
3.เผ่าของเตมูจินถูกรุกราน และตัวเตมูจินถูกจับไปเป็นทาส แต่โชคดีที่มีทหารคนหนึ่งเห็นใจเลยปล่อยพันธนาการจากปลอกคอทำให้เตมูจินหนีไปได้
4.เตมูจินเริ่มทำการปล้นสะดมและทำศึกระหว่างเผ่า และแม่ของเตมูจินได้ให้ข้อคิดว่าการที่จะเอาตัวรอดบนทุ่งหญ้าสเตปได้ จะต้องหาพันธมิตร ทำให้เตมูจินคิดจะรวมเผ่ามองโกล
5.เตมูจินเริ่มหาพันธมิตรจากเผ่าอื่น โดยได้พันธมิตรแรกจาก Toghrul ซึ่งเป็นอันตา(พี่น้องร่วมสาบาน)ของพ่อเตมูจิน
6.ลูกของเตมูจินชื่อว่า Borte ถูกจับไปโดยเผ่า Merkits เตมูจินไปขอกำลังจาก Toghrul เขาเลยให้ยืมกำลังมา 20,000 คนแก่เตมูจินไปช่วยลูก
7.เตมูจินสาบานเป็นพี่น้องกับ Jamukha เผ่า Jadarans
8.เตมูจินเริ่มแตกหักกับ Jakukha ทั้งสองกลายเป็นคู่แข่งทางอำนาจทางการเมือง จนในที่สุด Jakukha ก็บุกโจมตีเตมูจินด้วยกำลัง 30,000 นาย ในสมรภูมิ Dalan Balzhut เตมูจินพยายามสู้แต่พ่ายแพ้ Jakukha แสดงความเหี้ยมโหดด้วยการจับผู้ติดตามชายของเตมูจินจำนวน 80 คนที่พ่ายแพ้ ลงไปต้มในหม้อจนถึงแก่ความตาย เตมูจินได้ลี้ภัย ส่วนพี่น้องร่วมสาบานของพ่อเตมูจิน Toghrul ได้ถูกขับไล่เนรเทศให้ไปอยู่ที่ Qara Khitai
9.เตมูจินกลายเป็นคนพเนจร เริ่มฝึกวิชาต่างๆ รวมถึงได้อาจารย์มาสอนหนังสือทำให้เริ่มอ่านออกเขียนได้และอ่านภาษาชาวกิมก๊ก(Jin)ได้ (แต่ง)
10.เตมูจิน กับ Toghrul เริ่มช่วยกันฟื้นฟูอำนาจของพวกเขาอีกครั้งโดยทำการทูตเพื่อสวามิภักดิ์แก่กิมก๊กซึ่งตอนนี้ได้ประกาศตัวเป็นศัตรูกับเผ่า Tatars เมื่อได้การสนับสนุนจากกิมก๊ก ทำให้เตมูจินที่มีทั้งประสบการณ์ที่มากขึ้นและมีทุนมากขึ้นทำให้กองทัพของเผ่าเตมูจินเริ่มแข็งแกร่งขึ้น เตมูจินเริ่มจัดการกับเผ่าศัตรูทีละเผ่าลงไปเรื่อยๆ รวมถึงได้ปรับปรุงระบบการเมืองภายในเผ่าเพื่อยกระดับให้เผ่าตนเองมีความก้าวหน้าขึ้นด้วยการออกกฎหมาย Yassa ยิ่งไปกว่านั้นเตมูจินได้เปลี่ยนแปลงรูปแบบการบริหาร ทุกชัยชนะที่เผ่าเตมูจินชนะมา จะมีการบริหารที่แตกต่างจากเผ่าอื่น และได้รับผลประโยชน์อย่างทั่วถึง เผ่าเตมูจินจึงมีพรรคพวกกำลังพลมากขึ้น นั่นทำให้ทหารของเตมูจินมีกำลังใจรบมากกว่าเผ่าอื่น
11.เตมูจินเริ่มแตกหักกับ Toghrul เมื่อลูกชายของ Toghrul ริษยาที่เตมูจินมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ เขาวางแผนที่จะลอบสังหารเตมูจิน แต่ Toghrul มีนิสัยโอ๋ลูกจึงไม่ห้ามปราม เมื่อเตมูจินทราบจึงโกรธมาก นอกจากนั้นยังมีเหตุการณ์อื่นที่เพิ่มชนวนขัดแย้ง คือ การที่เตมูจินสู่ขอลูกสาวของ Toghrul เพื่อหมั้นหมายแต่งงานกับลูกชายของเตมูจินชื่อ Joshi(เพื่อดองญาติเสริมอำนาจทางการเมือง) แต่ Toghrul ได้ตอบปฏิเสธอย่างไม่ให้เกียรติ ทำให้เตมูจินโกรธมาก
12.เมื่อความขัดแย้งมากขึ้น Toghrul จึงต้องหาพันธมิตรเข้ามาช่วยสู้กับเจงกิสข่าน โดยเขาหันไปเป็นพันธมิตรกับอดีตศัตรูคือ Jamukha ที่เคยขับไล่เนรเทศ Toghrul มาก่อน แต่พันธมิตรนี้ก็อยู่ได้ไม่นาน เนื่องจากความขัดแย้งกินแหนงแคลงใจมาก่อน นั่นทำให้เจงกิสข่านได้สบโอกาสบุกตีทั้งสอง ทำให้ทั้งสองพ่ายแพ้และต้องหนีไป เตมูจินจึงได้กลืนเผ่าของ Toghrul รวมเข้ามาจนเผ่าเตมูจินใหญ่ขึ้นอีก
13.Jamukha ได้หนีไปพึ่งพิง Tayang Khan แห่งเผ่า Naimans ที่รับพวกเขาเอาไว้ และประกาศเป็นศัตรูกับเจงกิสข่าน
14.Jamukha ได้ฟื้นฟูอำนาจของตนเองและสถาปนาตนเองขึ้นเป็น Gur Khan ผู้ปกครองแห่ง Qara Khitai นอกจากนั้น Qara Khitai ได้รวบพันธมิตรมาปราบเจงกิสข่าน
15.แต่ Jamukha เป็นผู้ปกครองที่ไม่ดี ทำให้แม่ทัพหลายคนไม่พอใจจึงย้ายฝ่ายมารับใช้เจงกิสข่านแทน ได้แก่ Subutai, Jelme นั่นทำให้ในที่สุด Jamukha ก็พ่ายแพ้ และร้องขอความตายที่มีเกียรติแก่เขา
16.ในที่สุดเจงกิสข่านก็สามารถรวบรวมเผ่าต่างๆ ได้แก่ Mongol, Merkits, Naimans, Keraites, Tatars,Uyghurs(อุยกูร์)และเผ่าเล็กๆอีกมากมายเป็นหนึ่งภายใต้การปกครองของเขา เจงกิสข่านได้ก่อตั้งราชวงศ์หยวน
17.เมื่อรวมเผ่าเร่ร่อนทุกเผ่าสำเร็จ ทำให้เจงกิสข่านในตอนนี้มีกำลังทหารแข็งแกร่งมาก เจงกิสข่านจึงมีแนวคิดขยายดินแดนกว่าเดิม โดยการตีราชวงศ์เซี่ยตะวันตก เนื่องจากมั่นใจว่ากิมก๊ก(แมนจู)จะไม่มาช่วย และก็เป็นตามที่คาดกิมก๊กไม่มาช่วย ทำให้ราชวงศ์เซี่ยตะวันตกยอมสวามิภักดิ์แก่เจงกิสข่านและยอมส่งบรรณาการให้
18.เจงกิสข่านต้องการปลดแอกตนเองและต้องการตีกิมก๊ก(แมนจู) เนื้อเรื่องเป็นไปตามมังกรหยก
19.เจงกิสข่านบุกตีเมืองหลวงกิมก๊กแตก(ปักกิ่ง) และยึดเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์หยวนนับแต่นั้น ส่วนกิมก๊กย้ายเมืองหลวงหนีไปอยู่เมืองไคฟง
20.พยายามทำการทูตการค้ากับเปอร์เซียเพื่อการค้าผ่านเส้นทางสายไหม(ขณะนั้นชื่อจักรวรรดิ Khwarazmian Empire) แต่ถูกปฏิเสธและทูตถูกฆ่าจึงยกทัพตบเปอร์เซียยึดเปอร์เซียและสังหารหมู่คนตายเป็นจำนวนมาก
21.เจงกิิสข่านบุกไปทางตะวันตกต่อ ส่งกองทัพบุกยุโรปตะวันออก ได้แก่ จอร์เจีย ไครเมีย เคียร์ฟ(ยูเครน) และบัลกาเรีย
22.ราชวงศ์เซี่ยตะวันตกไม่เห็นด้วยกับการบังคับให้ส่งกำลังทหารไปสนับสนุนนโยบายการรบที่ยุโรปตะวันออก ราชวงศ์เซี่ยตะวันตกจึงหันไปจับมือกับกิมก๊กเป็นพันธมิตรต่อต้านมองโกล เจงกิสข่านจึงต้องยกทัพกลับมาปราบราชวงศ์เซี่ยและกิมก๊กหายสูญหายและถูกราชวงศ์หยวนของมองโกลกลืนในที่สุด