และแถบนี้จะมี2ประเทศหลัก คืออโยธยากับพม่า แต่เอาจริง2ประเทศนี้ค่อนข้างอยู่ขั่วตรงข้ามกันคือ พม่าฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ไม่ค่อยเจรจากันสักเท่าไร ขณะที่อโยธยาเน้นเจรจากับค้าขายเป็นหลักแถมมีหลายเชื้อชาติไม่สนเผ่าพันธ์ ส่วนประเทศที่เหลือมันค่อนข้างจาง กัพพพูชาช่วงนี้แทบไม่มีบท เวียวนามก็ไม่รู้จัก มาเลเมนแลนด์ยังแตกเป็เผ่าอยู่เลย ล้านช้างล้านนาก็กึ่งเมืองขึ้นอโยธยาอีก
แถวนี้อยู่กันด้วยระบบชนเผ่าหัวหน้าหมู่บ้านกันเยอะน่ะครับผมไปอ่านเจอมาว่า พวกมาตาธิปไตย นั้นเป็นที่นิยมมากในเผ่าที่จำนวนน้อยและเทคโนโลยีล้าหลัง
เผ่าที่มีประชากรมากต้องอาศัยการปกครองที่ซับซ้อนมากยิ่งขึัน
..
กำลังนึกถึงนิยายผีกระหัง ผีกระสือที่เคยอ่านสมัยก่อนมี Lore ของพวกเขาเองประมาณว่า"งุกัดหญิงท้อง หญิมีครรภ์ไม่เป็นอะไร"ทั้งที่ความจริงล่ะก็ตายเหมือนกัน
และพอจะคลอดลูกพิษงูถึงค่อยจะแสดงออก
ผมมองว่าเพราะแนวคิดจากนิยายพวกนี้นั่นล่ะ
ที่ทำให้ชาวบ้านเชือ่ได้เป้นจริงเป็นจริง
ชาวประชาสร้าง Lore ของโลกและเทพเจ้าขึ้นมาในหัวของเราเอง
เจอเรื่องหนึ่ง พ่อเฒ่าพ่อหมอประจำหมูบ้านก็สามารถเอายาสั่งฆ่าคนได้ แต่ปัญหาคือ การเอายาให้คนนั้นกินได้นี่สิคือปัญหา ก็เขียนได้แบบสนุกพอสมควรเมหือนกันหากสนใจในแง่มุมของเวทย์ที่ใช้กันแบบชขนเผ่า
