อัจฉริยะมีอยู่จริงแต่พวกเขาจะไม่เก่งรอบด้านครับ ยกตัวอย่างแว่นโฉดในล็อกโลลิค่อนเขาจะมีจุดด้อยอยู่. ถ้าเป็นแบบนี้มันถึงจะสมจริงหน่อย 
ผมเคยซื้อนิยายออนไลน์ของไทยมาอ่านพระเอกแม่มยิ่งกว่่าแมรี่-ซู. หล่อ-เก่ง-รวย-เสน่ห์แรง. ต่อยตีเก่งพูดได้7-8ภาษา. อ่านๆไปผมจับนิยายเรื่องนั้นโยนลงถังขยะเลยละครับ
คือถ้าเก่งแบบ สมองซีกซ้ายขวา ประสพการณ์ พลังกาย
คนทั่วไปเฉลี่ย 60/200 60/200 15/60 30/100
แต่ตัวเอก 110/200 110/200 20/60 50/100
ถ้าราวๆนี้ก็โอเคนะ
แต่ถ้า 200/200 200/200 60/60 90/100
ถ้าออกแนวๆนี้ผมก็ปาทิ้ง
เพราะสมองซีกซ้ายขวา ถ้าคนพัฒนา ให้เป็นอัจฉริยะ มันมักจะเป็นได้แค่ด้านเดียว
ถ้าจะเอาสองด้านคือแค่ระดับเก่งมากๆ แต่จะไม่ถึงกับอัจฉริยะ
ส่วน ประสพการณ์ อายุหลัก สิบกว่าๆ แต่ประสพการณ์เชี่ยวชาญยังกับผ่านงานมาหลายสิบปี มันเป็นไปไม่ได้
พลังกายระดับ เทพ ถ้าจะพัฒนาสมองจนเป็นอัจฉริยะ มันก็ไม่เหลือเวลาว่างมาอัพร่างกายแล้ว
แต่ก็นะจะเว้นนิยายบางประเภทที่ พระเอกแม่มเกิดใหม่ คืออัพเวลสมองกับประสพการณ์มาจนเต็มละ
แค่มาพัฒนาร่างกายในร่างใหม่ก็พอ อันนี้ก็พอรับได้ แต่ไม่ได้แปลว่าจะชอบไรมาก
ถ้ามันดำเนินเนื้อเรื่องไม่สนุก ก็เลิกอ่านเหมือนกัน
ึ7เทพม.ปลายนี่ตรรกะป่วยมากครับ มีที่ใหนนักเรียนมัธยมเป็นนักการเมืองได้ ให้มันเก่งอย่างอื่นที่สมเหตุสมผลกว่าไม่ดีกว่าเหรอ
เรื่องนี้ผมว่าโครตเว่อ คือ มันโครตกระโดดทางเทคโนโลยีเลย
คือจริงอยู่คนฉลาดมันสร้างอะไรล้ำยุคได้ แต่เทคโนโลยีในเรื่องที่ตัวเอกจำได้ แล้วพกไป
มันยังกับ หนังสือ นับพันเล่ม ที่ต้องมาเขียนใหม่ในยุคอดีต
คือทุกวันนี้ ทำงาน ส่วนใหญ่มันก็จำได้ แต่มันไม่เป๊ะ ต้องเปิดหนังสืออ้างอิง
แถมความรู้ก็ไม่ค่อยมีคนที่ทำงานเป็นตั้งแต่แร่ดิบ แปรรูป ยันสร้างเครื่องช่วยเหลือ แล้วสร้างสิ่งที่ต้องการจะสร้างจริง
มันต้องมีการกระโดดข้ามด้วยการสั่งซื้อบางส่วนกันทั้งนั้น
แล้วเป็นเด็ก ม.ปลาย .... แต่ได้เทคโนโลยีทหารมาครบ... รบ. บ้าที่ไหนอนุญาติฟระ
