วันนี้เกิดเปรี้ยวอยากท้าทายตัวเองกับสกิลภาษาเวสฟอร์แลนเนอร์สักหน่อยว่าพัฒนาไปได้แค่ไหน ด้วยการอ่านงานของ เอช.พี.เลิฟคราฟ ที่ว่าอ่านยากนักหนา(แต่เนื้อหาเข้าถึงได้ทุกคนส่วนทางกับการบรรยายของพี่แก) ห้วยที่อออกคือ ดรีมเควสต์ ออฟ อันโน คาดาธ .... ผมเข้าใจดีว่าเป็นผลงานที่ไม่ดีเลิศ แถมได้รับเสียแย่ แต่ก็น่าจะเป็นก้าวที่ดีที่จะใช้ทดสอบสกิล ....
10 นาทีต่อมา
เมื่อลองอ่านจริง และได้ประจักษ์กับต้นฉบับดิบ พระเจ้าช่วยลูกด้วย ผมเกือบเสียสติเพราะจำนวนตัวหนังสือกับการบรรยาย รวมไปถึงคำที่ดูปรกติแต่ผมไม่เคยเห็นเพียบ(ปกติผมชินกับการแปลบทพูดในคอมมิคมากกว่า)
ประสบการณ์ของผมยังไม่พอสินะ
