แนวคิดของตัวกันชนยาง หรือตัวกันชนที่สามารถคืนรูปได้ มันถูกออกแบบมาเพื่อให้ปลอดภัยต่อชีวิตของผู้ขับขี่ยานยนต์ครับ
คือหลักการคิดออกแบบตัวกันชนเนี่ย มันขึ้นกับวัตถุประสงค์ครับ
1. เพื่อกั้นขอบเขตเตือนผู้ขับขี่ ว่าหลังจากไม้กั้นนี้ไปมันอันตราย
ถ้าเพื่อแค่เตือน ปกติเขาจะออกแบบให้เป็นไม้ยางครับ เพราะในอดีตมันเคยมีเคสที่ขนขับรถชนไม้กั้น แล้วปรากฏไม้กั้นมันพังกระจกรถ เกิดความเสียหายทั้งชีวิตและทรัพย์สินครับ
2. เพื่อกั้นขอบเขต ไม่ยอมให้มีใครล่วงล้ำเข้าไป
อันนี้เขาจะออกแบบให้ตัวกั้นแข็งแรง ไม่ว่าจะเป้นแบบยกพื้นหรือไม้กันลง พวกนี้จะต้องให้แข็งแรงระดับหนึ่ง เพราะไม่ต้องการให้ใครล้วงล้ำเขตแดนเข้าไปก่อนผ่านการตรวจเช็คครับ
3. เพื่อป้องกันไม่ให้เผลอขับรถชนอาคาร หรือตกขอบอาคาร
อันนี้มักจะออกแบบให้แข็งแรงเช่นกัน เพื่อให้คนที่ขับชนไม่ตกตึกตายก่อน เช่นที่กั้นจอดรถข้างหลัง เสาเหล็กกั้นขอบผนังหรือเส้นทางวิ่งรถภายในโรงงานที่มีการยกพื้นสูง
ทีนี้สำหรับกรณีทางข้ามรถไฟ มันก้มีคนแย้งระหว่างสองแนวคิดครับ
หนึ่งคือมองว่าควรใช้ไม้กั้นที่แข็งแรง ยอมให้รถพังดีกว่ารถข้ามไปได้แล้วถูกรถไฟชนตาย
กับอีกกลุ่มที่มองว่าควรใช้ยางกั้น เพราะตอนวิ่งชนไม้กันยาง คนขับจะรู้สึกถึงแรงกระแทกเบา ๆ อยู่แล้ว ถ้าไม่ได้ขับเพื่อจงใจวิ่งฝ่าหรือขัยบมาเร็วแต่แรก คนขับจะสามารถหยุดรถแล้วถอยกลับมาทันได้ครับ (คือถ้ารถพุ่งมาเร็วแรงมาก ยังไงต่อให้ไม้กันสร้างจากเหล็ก มันก็หลุดกระเด็นเหมือนกันครับ)