[quote/]
ท่านข้อ3ได้เปรียบไงมีทางเลือกมากมีทางรุกทางถอยแต่ประมาทก็เหมือนตู้ทองถ้าเล่นแบบเซฟๆก็ข้อ2ไงถ้าไม่เล่นใหญ่ยังไงก็รอดแต่มันก็มีข้อเลือกน้อยตามไปด้วยและข้อ3ถ้าไม่เล่นใหณ่ไช้ชีวิตพออยู่พอกินอยู่แบบเซฟๆได้เหมือนข้อ2และไม่เสียงไปบวกมอนด้วยเเน่นอนว่ามันมีข้อเสียตรงไม่มีพลังเหมือนข้อ2แต่น่าจะแทนกันได้เพราะเสกสมบัติได้นิข้อ1อย่างว่าคุณภาพสู้ปริมาณไม่ไหวส่วน4นี่เสียงเกินถ้ารอดแล้วได้ของดีติดตัวกลับถือว่ามีบุณ
ข้อ 3 นี่อย่าว่าแต่คิดสู้จอมมารเลยครับ แค่เอาชีวิตให้รอดไปวันๆ ก็เครียดแล้ว จะทำอะไรก็ต้องระวังมากๆ เพราะถ้าคนรู้ความสามารถแล้วจะนำภัยใหญ่หลวงมาสู่ตัวเอง มนุษย์ด้วยกันนี่แหละครับที่เป็นศัตรูตัวฉกาจของข้อที่ 3 นี้
ปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือสเกลพลังของจอมมารนั้นอยู่ระดับไหนก็ไม่รู้ แต่ว่าสถานการณ์ออกมาว่าบุกจริงมนุษย์จะทำได้แค่ถ่วงเวลา นั่นแปลอีกอย่างได้ว่าต่อให้รวมทัพใหญ่ก็ไม่สามารถเอาชนะแบบโต้กลับได้
อีกปัญหาคือระยะเวลาไม่น้อยกว่า 10 ปีเพื่อถล่มไปจนถึงปราการสุดท้ายนี้เกิดจากระยะทางเพราะอาณาจักรนั้นกว้างไกลมากหรือเกิดจากฝ่ายมนุษย์สามารถถ่วงเวลาเอาไว้ได้มาก
ดังนี้ถ้าเลือกข้อ 2 กับ 3 แล้วจะต้องหาทางทำอะไรบางอย่างเพื่อพัฒนาขีดความสามารถของกองทัพมนุษย์เพื่อให้ไปถึงระดับที่สามารถโต้กลับกองทัพจอมมารได้หรือไม่ก็ให้จอมมารไม่บุก เนื่องจากทรัพยากรที่เรียกว่ามนุษย์นั้นมีจำกัดตายไปแล้วหาทดแทนได้ยาก เงินชุบชีวิตคนไม่ได้ เงินเสกแร่โลหะสำหรับชุดเกราะอาวุธออกมาไม่จำกันไม่ได้เพราะแร่พวกนี้เป็นทรัพยากรที่ใช้แล้วหมดไปเช่นกัน ดังนี้ถ้าคิดง่ายๆ เอาเงินสร้างจ้างทหาร จ้างนักผจญภัยอย่างเดียวแล้วนั้นไม่ต่างอะไรจากขนลูกจ๊อกเยอะๆ ไปให้บอสเอาเวทย์ AOE แจกหมู่ดับยกกองเล่น(อารมณ์วิ่งๆ กันมาเป็นกองทัพไปเจอเมกุมิร่าย explosion ง้างรอมาแต่ไกล)
อย่างไรก็ดีเหตุที่ข้อ 2 เซฟกว่าคือถ้าใครไม่ไปสะกิดต่อมจอมมารเข้าก็สามารถอยู่อย่างเป็นสุขเฉกเช่นคนทั่วไปได้เรื่อยๆ (ไม่มีความจำเป็นต้องรับเควสโหดอะไร รับเควสง่ายๆ ได้น้อยแต่ปลอดภัยเอาก็ได้ไม่จำเป็นต้องสวมวิญญาณยัยครูเซเดอร์ดาร์เนส) ต่างจากข้อ 3 ที่ต้องระวังความลับเรื่องความสามารถรั่วไหลทุกฝีก้าว(คิดซะว่าพกเงิน 1 ล้านในกระเป๋าเป้สะพายหลังดูครับ)
ข้อ 4 นั้นแม้จะไม่มีอะไรให้ซักอย่างแต่อย่างน้อยที่สุดก็การันตรีว่าไม่ต้องเผชิญหน้ากับจอมมาร หากจุดเริ่มต้นไม่ใช่ที่อันตรายการเอาตัวรอดก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ครับ กำแพงภาษาก็ใช่ว่าจะสูงจนเรียนรู้ไม่ได้เช่นกัน ภาษากายก็พอช่วยได้ในการสื่อสารพื้นฐาน(คิดซะว่าจู่ๆ หลงไปต่างประเทศประมาณนั้นแหละครับ) แม้จะยากแต่ถ้าอยู่ได้โอกาสรอดสูงที่สุดล่ะครับ
ข้อ 1 นั้นมาพร้อมระเบิดเวลาที่ต้องเร่งเคลียร์ แต่ทว่าผู้กล้านั้นใช่จำเป็นต้องลุยคนเดียว ผู้กล้าสามารถหาปาตี้ได้ หาคนช่วยได้ ถ้ารู้จักเล่นการเมืองถือหางซักฝ่ายด้วยแล้วย่อมไม่มีความจำเป็นต้องลุยตามลำพังแต่อย่างใดครับ ผู้กล้าเป็นกุญแจสำคัญในการพลิกสถานการณ์การรบให้โต้กลับไปได้ซึ่งถือเป็นข้อได้เปรียบที่สุดของตัวเลือกข้อที่ 1 นี้
ดังนี้ถ้าให้ทุกตัวเลือกเกิดที่เมืองเริ่มต้นแบบโคโนซึบะแล้วระดับความยากนั้นผมมองว่าเป็นดังนี้
1. ยาก
2. ง่าย
3. ยากมาก
4. ธรรมดา
แต่ถ้าจอมมารเกิดบ้าเลือดน็อตหลุดขึ้นมาแล้วล่ะก็
1. ธรรมดา (โอกาสในวิกฤติ)
2. ยากมาก (ตูทำอะไรได้ฟระ)
3. ยาก (เปย์ เปย์มันเข้าไป ทำได้แค่นี้แหละ ไม่ก็ไปนั่งลุ้นอยู่แถวๆ คลังเสบียงค่อยเสกเสบียงพลางลุ้นว่ากองทัพจอมมารจะฉลาดหลบมาตีฐานเสบียงก่อนไหม)
4. ง่าย (ไม่ตายก็กลับบ้านไปตอนตีพุงสบายๆ ไปแล้ว)