ผมจะจับซอมบี้มาวิจัยครับ ทำการเพาะตัวอย่างไวรัส ฉายรังสี ฝึกซอมบี้ให้มันกินพวกเดียวกันเอง สร้างกองกำลังต่อต้านซอมบี้โดยเอาพวกมันมาใส่ตระกร้อครอบปาก พามันไปใส่วงล้อให้วิ่งไปหาอาหารเหมือนแฮมเตอร์แล้วเอามาปั่นไฟใช้งาน เปลี่ยนรูปแบบโครงสร้างไวรัสโดยใช้กัมมันตภาพรังสี ทดลองสืบพันธ์ทำครรภ์เทียมจากน้ำอสุจิและรังใข่ของซอมบี้ที่เพิ่งถูกกัดไม่นาน
วิธีที่สร้างสรรค์มีเยอะแยะไปครับ ใช่ว่าจะต้องยิงกระบาล กอดครอบครัว ขับรถบรรทุก วิ่งไม่คิดชีวิตซะเมื่อใหร่ ถ้าเข้าใจหลักอนาโตมี่จะรู้ว่าความทรงจำ การกระทำของมนุษย์ที่ถูกควบคุมโดยสมอง เกิดจากการที่เส้นประสาทเชื่อมโยงกันอย่างซับซ้อน ไม่ใช่การเขียนด้วยระบบเลเซอร์ลงบนจานหมุน ถ้าจะเปลี่ยนความทรงจำ ต้องเริ่มตั้งแต่ทำลายโครงสร้างเซลล์ประสาทและสร้างมันขึ้นมาใหม่เลยละครับ ซอมบี้ ถ้าเลือดหมดตัวจริงๆ ก็ตายได้ในเวลาไม่นาน เพราะถึงสมองจะยังทำงานได้ แต่เซลล์กล้ามเนื้อก็ไม่สามารถดึงโมเลกุลของสารอาหารไปใช้งานได้อยู่ดี เพราะสมองเป็นส่วนที่ใช้หลั่งฮอร์โมนหลัก เพื่อregulationต่อมต่างๆในร่างกายอีกที แถมโอกาศที่ร่างกายจะติดเชื้อจากภายนอก มีน้อยซะยิ่งกว่าน้อย ยิ่งการที่เชื้อโรคจะเข้าไปสู่เซลล์สมองได้นี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย เนื่องจากหลอดเลือดในเซลล์สมองมีความสามารถในการป้องกันสารแปลกปลอมที่ไม่ใช่กลูโคส
ถ้าลองจินตนาการดูเล่นๆว่าไวรัสที่สามารถต่อต้านระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย สามารถ ทำลายกำแพงป้องกันของสมอง และเขียนโครงสร้างอันซับซ้อนของสมองขึ้นมาใหม่ที่เราใช้เวลาสร้างมันขึ้นมาเกือบๆ4ปีภายในเวลาไม่กี่วัน ลองจินตนาการภาพตามนะครับว่ามันจะมีประโยชน์ในการแพทย์ขนากใหน ถ้าเราสามารถสั่งให้ไวรัสมันไปเขียนระบบสมองใหม่โดยเอาข้อมูลความทรงจำของนักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิใส่เข้าไป น่าจะสนุกดีเหมือนกัน
ถ้ามันแพร่ระบาด ต้องหาเหตุผลว่าทำไม "ซอมบี้ ถึงได้โจมตีแค่สิ่งมีชีวิต มันใช้หลักการอะไร ทำไมมันถึงไม่กินพวกเดียวกันเอง" ตั้งสมมุติฐาน ทดลอง ค้นคว้า หาคำตอบ สรุปผล ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง สร้างใหม่ แก้ไข พัฒนา
ซอมบี้ไม่ใช่ปัญหาที่น่ากลัวเสมอไปครับ โลกนี้มีสัตว์อยู่เป็นล้านล้านสายพันธ์ และการแข่งขันที่จะเป็นที่หนึ่ง ไใ่ใช่เรื่องง่ายครับ
