อืม... เราว่าจะบอกว่าเป็นปัญหาของมุมมองก็คงไม่ถูกซะทีเดียวละน้า~ 
ปัญหาจริงๆเพราะว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นมาโดยที่วางนิสัยกับการกระทำของตัวละครเพื่อให้เดินเนื้อเรื่องหรือทำตามเป้าหมายของเรื่องได้มากกว่าจะปล่อยให้มันดำเนินไปเองจริงๆ
แน่นอนว่าถ้าทำอย่างนั้นแล้วการที่จะใช้มุมมองทำให้เห็นการกระทำดูเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็ถือเป็นเรื่องธรรมดามากๆเลยล่ะน้า~
ลองสังเกตดูดีๆ มีไม่กี่เรื่องหรอกนะที่พวกพระเอกหรือนางเอกสามารถที่จะเฉิดฉายได้ด้วยตัวเองว่าเป็นคนดี คนเก่งหรือว่ากำลังทำเรื่องที่ถูกต้องอยู่ถ้าไม่มีตัวร้ายให้เอามาเทียบกัน
ถ้าเดิมทีแล้วพวกตัวเอกดูดีได้เพราะอาศัยให้เนื้อเรื่องช่วยส่งเสริมตัวเองไม่ใช่เพราะว่าสิ่งที่ทำอยู่มันถูกต้องจริงๆล่ะก็ มันก็หมายความว่าจริงๆแล้วใครจะเป็นตัวเอกก็ได้ทั้งนั้น
ถ้าเกิดว่าเนื้อเรื่องไม่เข้าข้างฝ่ายไหนเป็นพิเศษแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ก็จะเป็นอะไรที่ซับซ้อนขึ้นมาเยอะเลยล่ะ 
อ้อ... ใช่แล้ว พวกผู้ชายบางส่วนอาจจะเข้าใจผิดหรือพยายามหันหน้าหนีไปจากความจริงนะ แต่ขอยืนยันเลยว่า มันโหดร้ายกันจริงๆนั่นแหละ
อย่างน้อยที่สุดก็มากกว่าในพวกละครหรือนิยายส่วนใหญ่แน่ๆ ยิ่งสังคมผู้หญิงในยุคขุนนางนี่ยิ่งไม่ต้องเทียบกันเลยล่ะ 
ก็นั่นล่ะครับ
ผมไปเจอพวกเนิร์ดฝรั่ง พูดมาว่า คนที่เล่นเกมส์เป็นดาร์กเอลฟ์ควรจะไปศึกษา ประวัติจีนโบราณเกี่ยวกับสนมในวังหลัง
ทำให้ดาร์กเอลดา ดูเป็นมือสมัครเล่นในการทรมานคนไปเลย
สุกรมนุษย์ มนุษย์ท่อนไม้อะไรต่างๆนานา
การที่เปรียบเทียบไม่จำเป็นต้องให้นางเอก พจมานเป็นสายลับต่างชาติที่เข้ามาบ่อนทำลายประเทศหรอกครับ
การเขียนให้พระเอกเป็นคนดีนั้นเขียนยาก เพราะคนดีไม่มีข้อเสียให้ดราม่าและโดนรังเกียจได้ง่าย
แต่ในคอมมิค บางตอนก็ทำได้ดี อย่างซูเปอร์แมนที่แสดงความเป็นคนดีได้ในโลกที่โหดร้าย มันคือการที่แสดงว่าคนดียังมีอยู่
ที่ผมยกตัวอย่าง พจมาน มาก็เพราะเป็นเรื่องหนึ่งที่พวกเรารู้จักดีที่สุด เพราะจะมากจะน้อยก็ต้องดูมากับพ่อแม่ตอนเด็ก
ว่าหากกำหนดให้คนที่เราเห็นมาอย่างหนึ่ง กลายเป็นสายลับต่างชาติเราจะรู้สึกอย่างไรบ้าง
นางเอกในบากะรีน่า นี่เป็นคนดีสุดๆ เลยนะครับ แต่มีอดีตที่เลวร้ายพอควร จนได้บากะรีน่า มาช่วยเอาไว้ และก็ไม่ได้เป็นสายลับที่ไหนด้วย
ท่านคงจำสับสนกับยูริ จากคอมมอนเซนต์ ดยุคดอเธอร์ รึเปล่าครับ ที่นางร้ายในเกมส์ชื่อไอริส แต่เป็นคนกลับชาติมาเกิดน่ะน่ะ เรื่องนี้นางเอกเป็นสายลับที่ถูกส่งมาบ่อนทำลาย หลอกให้เจ้าชาย กับคนระดับบนๆ (เป้าหมายในการจีบ) โ่ง่+เกรียน นะครับ
ขอบคุณครับ ผมอาจจะจำสับสน
คุ้นไว่านาวเอกทำสีหน้าลำบากใจแปลกๆน่ะครับ เหมือนรู้เรื่องอะไรมากกว่าที่แสดงออกภายนอก
ก็เป็นอีกอย่างทีทเปลี่ยนเนื้อเรื่องไม่ตรงกับเกมส์ล่ะครับ
นางเอกมาเรียไปพัวพันกับสายลับซีเรียสในคคีเพราะนางตั้งใจจะไปสู้กับสายลับตัวจริง (ก็ยังไม่ใช่สายลับจริงๆ อยู่ดี) เพื่อช่วยลูกลิงบากะริน่าต่างหากล่ะท่าน
ซีเรียสเองก็ไม่ใช่สายลับ ทั้งตัวตนจริงๆ แล้วก็วิญญาณที่สิงสู่ด้วยน่ะ ... วิญญาณที่สิงซีเรียสอยู่เป็นแค่พ่อมดที่ต้องการล้างแค้นตระกูลหลักของซีเรียส
สายลับที่เป็นสายลับจริงๆ น่าจะปรากฏตัวในเล่มสามน่ะ .... ส่วนอดีตนางเอกก็เริ่มทำงานในกระทรวงเวทมนต์แล้ว
นางเอกในเรื่องบากะริน่า เป็นสามัญชนของแท้แบบแท้ๆ ไม่มีเซ็ตติ้งหลวมๆ แบบคาแรกเตอร์ของเรื่องอื่นน่ะ
คาตารินะที่ดั้งเดิมเป็นนางร้ายที่เป็นตัวร้ายแท้ๆ เหมือนกัน ... เซ็ตติ้งเดิมตามเกมคือเลวร้ายแบบสุดๆ ชนิดไม่มีช่องโหว่ให้แก้ตัวเลยซักนิด
(ถึงขนาดที่ว่า ตัวผมเองยังหาข้ออ้างแก้ตัวให้ไม่ได้เหมือนกัน)
ขอบคุณครับ
ความจริงเรื่องน่าสนใจนะ
คนเราคงชอบเป็นนางร้ายอยู่ลึกๆล่ะมั้ง สวย รวย ฐานะทางสังคมสูง
มักถูกสร้างให้เป็นนางร้าน ตัวอิจฉา ให้นางเอกเอาชนะได้
พอพัฒนาหน่อยก็เป็นยุคนางเอกสู้คน
พอมายุคกลับชาติมาเกิดดัง ก็กลายเป็นนางร้ายในเรื่องเองเลย...แต่ดันต้องมีความชั่วของนางเอกเดิมติดปลายนวมไว้เพราะทนรับที่ตนเองจะกลายเป็นคนชั่วช้าไม่ได้
นึกถึงมีคนบอกว่า เพราะอ่านการ์ตูนมามาก ทำให้พออ่านวรรณคดีไทย มีguro อะไรสารพัด
ที่คนเรามองนางร้ายต่างไป ก็เพราะแทนที่คิดว่าเป็นนิสัยไม่ดี พวกเรากลายเป็นมองว่าคือนิสัยซึนเดเร่แทนล่ะมั้งครับ?
อย่างเช่น หญิงเล็กกลั่นแกล้งพจมาน
หากมองมุมมองแบบยุคใหม่คือ สายน้องสาวหวงพี่ชาย โอนี่จัง บากะ...
เจอคนบอกว่าพออ่านการ์ตูนของญี่ปุ่นมากๆ ไปอ่านวรรณกรรมคลาสสิครู้สึกไม่เหมือนเดิม
ตัวละครจากสงครามสันติภาพ/พี่น้องคารามอซอฟ จากภริยาที่ปากร้าย กดขี่ข่มเหงสามี หลังจากผ่านการอ่านมังกะมาเยอะ ดันกลายเป็นมองว่าซึนเดเร่
..ซึ่งผมว่าความจริงก็ไม่ต่างกันล่ะน่ะ อึ้งยึ้งที่เป็นนางมารน้อยแก่นแก้ว กับอึ้งย้งที่เป็นมนุษย์ป้าก็คนเดียวกันนั่นล่ะ
