[quote/]
ความดื้อรั้นกับมีจุดยืนดูภายนอกอาจจะคล้ายกัน เพียงแต่จุดยืนของเหล่งหูชงคือมองคนที่การกระทำหาใช่ชาติกำเนิดว่าเป็นคนพรรคมารจะต้องเลว ส่วนความดื้อรั้นผมให้เอี้ยก้วยที่ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็จะแต่งงานกับอาจารย์ตัวเองให้ได้ไม่ว่าวิธีไหนหรือจะรอแค่ไหนก็ตาม
อุ้ยเสี่ยวป้อก็มีคุณธรรมอยู่เล็กน้อยนะครับ
น้อยขนาดที่ว่าถ้าพี่แกขยันได้ครึ่งหนึ่งของก๊วยเจ๋ง คงกลายเป็นตัวร้ายไปแล้ว
ถ้าว่ากันตามจริงพระเอกแต่ละคนจะมีหลักการของตนเองที่ยอมหักไม่ยอมงอ ถึงทำให้คนอ่านชอบได้
อย่างเหล็งฮู้ชง ตอนยังกระจอกอยู่ก็สู้กับเถียนป๋อกวงจนเกือบตาย
ว่าไปแล้วผมรู้สึกแปลกๆเหมือนกันครับ ที่เถียนป๋อกวงถูกจับตอน แต่ดันดูไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรฝ่ายพระเอก
ดูร่วมหัวจมท้ายกันดี ขนาดช่วยพวกแม่ชีไว้ได้ทั้งหมด
เรื่องกระบี่เย้ยผมชอบมาก
แต่เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าหากพรรคมารสามัคคีกัน ฝ่ายธรรมะคงตายไปนานแล้ว และฝ่ายธรรมะก็ใช้แผนการได้ไม่แพ้กัน
ผมอบรายละเอียดเล็กน้อยในเรื่อง ที่หลวงจีนปุกก่ายดูบ้าบอ แต่เรื่องปราณนั้นเหนือกว่างักปุกคุ้ง
จ้อแน้เซี้ยงกับยิ่มอั้วเกี้ยพอพอกัน แต่ผมให้ไต้ซื้อเจ้าอาวาสเหนือกว่าครึ่งขั้น
เจีาอาวาสแสดงฝีมือนิดหน่อย แร่บรรยายได้เทพจริงๆ ทั้งวิชาลมปราณและฝ่ามือของเจ้าอาวาส
ฝ่ายเส้าหลินดูไม่พิสดารอะไร แต่วิชาฝีมือหนักแน่น เคล็ดวิชาของสำนักมารทำอะไรไม่ได้ หากพลังวัตรเหนือกว่าจะชนะ นั่นคือสายวิชาของเส้าหลินที่เน้นการปรับพื้นฐานอย่างหนักแน่น
..
ผมไปอ่านคนวิจารณ์เกมส์มาครับ
บอกว่าสายวิชาเส้าหลิน สำนักนี้ไม่หายใจกัน ใช้ค่าลมหายใจและปราณน้อยมาก พลังชีวิตเยอะ ตายยาก บล็อกชาวบ้านได้แม้จะบล็อกแตกไปครั้งหนึ่งแล้วก็ตาม
กำลังแขนก็ได้บัฟทำให้มีพลังโจมตีพื้นฐานสูงแม้ไม่ต้องใช้ปราณ
..ผมว่าเกมส์ก็ทำได้สมกับแนวเส้าหลินดีนะครับ?
คือหากเทียบกันแล้ว ที่ว่าหากผ่านเส้าหลินมาเก่งทุกคนนี่คือเรื่องจริง คือสาเหตุที่ในนิยาย หากจะบรรยายว่าจอมมารจะครองยุทธภพก็ต้องบรรยายว่าจอมมารไปตบเส้าหลินก่อน
วิชาของเตียบ่อกี้ที่เทพๆ เจอพระเส้าหลินไปก็ใช้ออกลำบาก
แต่ยังยืนยันคำเดิมว่าในระบบเกมส์ เก้ากระบี่โกงสุด วิชาบ้าอะไร ทำให้บัฟเพิ่มพลังของศัตรูและดีบัฟลดพลังของฝ่ายเราหายไป ไม่มีคูลดาวน์