หลังจากบักกาบริเอลบอกเอมี่เรื่องที่พ่อเอมี่ยังมีชีวิตอยู่นั้น เอมีก็มานั่งสับสนอยู่คนเดียว พอรู้ว่าพ่อตัวเองมีชีวิตอยู่ก็เลยรู้สึกไขว้เขวในจุดหมายของการเป็นผู้กล้าของตัวเอง
อลัสรามุสเห็นหมะม้านั่งซึมก็เริ่มเรียก "หมะม้า หมะม้า หม่ะม้าบาดเจ็บที่ท้องเหรอ?" เอมี่ก็ตอบลูกว่า "ไม่เป็นไรสบายมาก..มั้ง แค่กำลังคิดว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี.. " อลัสรามุสก็ทวนแบบงงๆ "ทำอะไรต่อไป?" เอมี่ก็นึกถึงหน้าเจ้ามาโอะแล้วก็รู้สึกเสียแรงจูงใจในการจำกัดมาโอะไป..
เอมี่นั่งบ่นกับตัวเองว่าแค่รู้ว่าพ่อตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ก็ทำให้หมอนั่นไม่กลายเป็นเป้าหมายสูงสุดไปแล้วเหรอ? แล้วก็อุ้มอลัสรามุสขึ้นมาแล้วก็ระบายความในใจออกมาว่างานของผู้กล้ามันหนักเกินไปสำหรับตัวเองเพราะแต่เดิมตัวเองก็เป็นแค่ลูกชาวนาแค่นั้นเอง บ่นๆไปพอบ่นเสร็จ อลัสรามุสก็เลยถามเอมี่ว่า"หม่าม้าไม่ชอบเป็นผู้กล้าเหรอ?" (คืออลัสรามุสจะพูดไม่ค่อยชัดนะ) เอมี่ก็ยิ้มหน่อยๆแล้วก็ตอบ "ก็เฉพาะเมื่อก่อนแหละนะ"
เอมี่ตอบอลัสรามุสว่า "เมื่อสมัยก่อนน่ะไม่่เคยชอบการเป็นผู้กล้าเลย แต่ถ้าหากไม่ได้เป็นผู้กล้าแล้วล่ะก็คงไม่ได้พบอลัสรามุสแบบนี้.. เพราะงั้นตอนนี้ก็เลยคิดว่ามันก็ไม่ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ"แล้วก็เอาหน้าไปซบกัน.. จากนั้นเอมี่ก็ถามลูกว่า "นี่..อลัสรามุสโตขึ้นไปลูกอยากเป็นอะไรเหรอ?" อลัสรามุสคิดแป๊ปนึงแล้วก็ตอบว่าอยากเป็นRilakkuma (ตุ๊กตาหมี)
"เห?ลูกอยากเป็นRilakumaเหรอ?" อลัสรามุสก็ตอบ "ช่าย! แล้วก็ แล้วก็อยากเป็นแกงกะหรี่ด้วยล่ะ" เอมี่ก็งงนิดหน่อยเพราะอลัสรามุสไม่เคยกินแกงกะหรี่นี่นามันแรงสำหรับเด็ก อลัวรามุสก็เลยพูดต่อ "เพราะหมะม้ารักRilakkumaกับแกงกะหรี่ที่สุด อลัสรามุสเองก็รักหมะม้าที่สุด เพราะงั้นพออลัสรามุสโตขึ้นอลัสรามุสเลยอยากเป็นRilakkumaกับแกงกะหรี่ล่ะ!" (คืออลัสรามุสจะหมายถึงว่าอยากเป็นสิ่งที่เอมี่รักน่ะ) เอมี่โดนดาเมจนี้เข้าไป"...งั้นเหรอจ๊ะ(Sokka..)"
ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่กันเลยทีเดียว "ขอโทดทีนะ หมะม้าแค่รู้สึกอ่อนแอลงนิดหน่อยน่ะ" อลัสรามุสเลยชวนไปกินแกงกะหรี่กัน(น้องเค้าไร้เดียงสาจริงๆ) เอมี่ก็บอกว่าไว้รอพี่ชิโฮะหายดีก่อนนะแล้วเราก็ไปกินด้วยกัน อลัสรามุสก็ดีใจจนมือไปชนหน้าเอมี่เข้า เอมี่ก็บอกว่าช่วยเยียวยาแรงใจได้ดีมากเลยแล้วก็ลุกขึ้นเสกลูกสาวเข้าร่างดาบ...
ตอนอ่านนิยายก็ชอบนะฉากนี้ แต่มาเห็นในมังงะอีกทียิ่งชอบเข้าไปใหญ่
เอมี่นี่ก็มีมุมอ่อนๆเหมือนกันนะ
