ใช่ครับผม สเกลที่ห่างกันในระดับสูงนั้นทำให้สายแฮร์รี่ด้อยกว่าแต่ที่ผมว่าคือการพยายามจะเนิร์ฟระดับต่ำของแฮร์รี่อีกน่ะครับ
ทำให้ไร้ซึ่งจุดเด่นไปเลย
ทางเทคนิคหากเปรียบเปรยเป็นแบบจักรวาลเฟทแฮร์รี่ละโวลเดอมอร์คือคนพิเศษของจักรวาลๆนั้นๆทั้งคู่ครับ
คือคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านเวทย์มากกว่าคนในรุ่นเดียวกันต่างกันแค่โวลเดอมอร์คือเด็กขยันแฮร์รี่คือเด็กขี้เกียจที่หากไฟไม่ล้นก้นจะไม่ลุกขึ้นมาฝึกฝน
แต่มันก็แสดงความแตกต่างแล้ววว่าต่อให้เราขยันและฉลาดแค่ไหน
ขีดจำกัดของแม่มดธรรมดาจะไม่เกินเฮอร์ไมโอนี่
ดัมเบิ้ลดอร์ โวลเดอมอร์ แฮร์รี่คือเคสพิเศษของเรื่อง
การที่แต่งเรื่องทำให้ผมเจอแนวคิดที่ว่าให้มองคนระดับทั่วไปในเรื่องมากกว่าน่ะครับ..
อันที่จริงเรื่องการต้านทานเวทย์เถียงกันยาว
ว่าหากเราเจอยักษ์ลุกครึ่งยักษ์อาจจะทนคาถาคำสาปอื่นๆได้หลายครั้ง
แต่หากเจอคำสาปพิฆาตจะทีเดียวลงไปนอนหมด
คือผมคิดว่าเราไม่มีความจำเป็นต้องเนิร์ฟจักรวาลแฮร์รี่ อย่างที่ท่านว่าล่ะเทียบความสามารถในการต่อสู้ห่วยกว่าจักรวาลอื่นๆมากแต่คนเขียนก็ยังทำได้ลงคออย่างที่ผมว่าล่ะครับ
มันงงตรงนี้
จะเนิร์ฟจตักรวาลที่เอาปีศาจและตัวตนประเภท
"พลังแห่งความตายที่เปลี่ยนสภาพความเป็นจริงแค่ดำรงตัวตนอยู่ ณ ที่ นั้น"
ยังเดินไปเดินมาในสังคมได้โดยโลกไม่บุบสลาย
แต่นักเขียนต่อต้านเวทย์ต่างๆในจักวาลแฮร์รี่อย่างมาก
บางครั้งผมคดิเหมือนกันว่า
แฟนตาสติกบีสต์ที่กำหนดให้สายเลือดดัมเบิ้ลดอร์ ระเบิดภูเขาไปครึ่งแถบได้หรือเผาเมืองปารีสได้
สำหรับคนทั่วไปยังรับได้มากกว่าคาถาทำความสะอาด
ไปเถียงกับตอนที่โรลเพลย์ในบางบอร์ดต่างประเทศน่ะครับว่าจักรวาลแฮร์รี่ไม่มี"แก่นเวทย์ "
"วงจรเวทย์"อย่างจักรวาลเฟทหรือแม้แต่แนวคิดข้อจำกัดของคาถาแบบจักรวาล DnD ก็ยังไม่มี
ทำให้ยากมากที่จะกำหนดได้ว่าคาถาจะใช้ได้เท่าไร
เพระาหากกำหนดให้ใช้คาถาได้จำกัดจำนวนครั้งต่อวันจะอธิบายได้ยากว่าพวกนักเรียนฮอกวอร์ตผ่านคาบเรียนอ.มักกอนนนากัลมาได้อย่างไรสแปมคาถาตลอดชั่วโมงขนาดนั้น